ถ้าเราไม่เก็บ ก็คงมีใครสักคน...เก็บ
ผู้คนที่เบียดเสียดกันบนรถเมล์สายเดิม ในชั่วโมงเร่งด่วนเวลาเดิม แน่นจนไม่มีที่จะยืน แน่นเกินไปจนไม่มีที่จะจับ คงยากเกินไปที่จะมีใครสักคนละสายตาก้มลงมองบนพื้น แต่ผมก็มอง และผมก็พบมัน
วัตถุกลมแบนสีเงินวาววับใหม่เอี่ยม นอนแอ้งแม้งสะท้อนแสงจากพื้นรถเมล์ ท่ามกลางฝ่าเท้ารายล้อม คือเหรียญ 1 บาทที่ถูกเจ้าของทอดทิ้ง
ผมมองดูเหรียญบาทถูกเหยียบย่ำนับไม่ถ้วน โดยเฉพาะตอนรถเมล์จอดเพื่อให้ผู้โดยสารขึ้นลง แต่เมื่อเหรียญกลับมาปรากฏสู่สายตาอีกครั้ง มันหาได้ปนเปื้อนไปด้วยรอยเลอะเลือนแต่อันใดไม่ กลับส่องแสงสะท้อนซันไลต์อย่างสวยงาม
แต่ดูยากที่จะเอื้อมมากกว่าที่คิดเอาไว้
สิ่งของที่ไร้มูลค่า มักจะถูกเพิกเฉย จนกว่าจะมีใครสักคนเก็บเอาไปทิ้งให้พ้นหูพ้นตา ส่วนสิ่งของที่มีมูลค่ามักจะถูกเคลื่อนย้ายจากที่เดิมไป และถูกใช้ประโยชน์เสียจนกลายเป็นสิ่งของไร้มูลค่า
เหรียญบาทบนพื้นรถเมล์ เป็นสิ่งของที่มีมูลค่า แต่ก็ไม่ได้มากพอในความรู้สึกนึกคิดของหลายๆ คน จนแทบจะก้ำกึ่งกับคำว่าไร้มูลค่า ซึ่งในทางคู่ขนานใกล้เคียงกันนั้น ก็มักจะควบคู่ไปกับการคำนึงความสำคัญของการเก็บหรือเพิกเฉยมูลค่านั้นด้วย
และยิ่งจะเป็นสาเหตุสำคัญของการกระทำที่ตามมา
เพราะถ้าผมหรือคุณไม่เก็บมันตอนนี้ ... ยังไงก็ต้องมีใครสักคนเก็บไป
อาจเป็นตัวคุณเองก็ได้...
Create Date : 31 สิงหาคม 2548 |
|
6 comments |
Last Update : 31 สิงหาคม 2548 16:57:32 น. |
Counter : 853 Pageviews. |
|
|
|
สวัสดียามเย็นนะคะ