พัฒนาการ "หมาน้อย"

นี่หรือที่ผู้ใหญ่ชอบพูดเสมอว่า "เลี้ยงมาตั้งแต่ตีนเท่าฝาหอย" ===

และแล้วก็ถึงวันที่แม่จะมีฝาหอยที่น่ารักสวยงามเป็นของตัวเองแล้ว

แม่หวังว่าฝาหอยคู่นี้จะแข็งแกร่งพอ ที่จะเป็นเกราะกำบังไว้ปกป้องตัวเองจากภัยอันตรายทั้งปวง

และคอยปกป้องพ่อกับแม่ยามแก่เฒ่า ///

แต่สำหรับเวลานี้ แม่จะขอเก็บฝาหอยเล็กๆคู่นี้ ไว้ในกล่องดวงใจของพ่อ

และแม่ รอวันที่เจ้าจะเติบโต และแข็งแกร่งพอที่จะออกมาต่อสู้กับโลกภาย

นอกตามลำพัง.....





1. แรกเกิด "น้อง เณ มาแล้วคะ พ่อจ๋า แม่จ๋า"

เช้าของวันที่ 14 กุมภาพันธ์ 2551 คุณหมอนัดให้ไปโรงพยาบาลแต่เช้า เพื่อฉีดยาเร่งคลอด

เนื่องจากอายุครรภ์ เกิน 40สัปดาห์แล้ว ไปถึงห้องรับใหม่ก็เจอน้าเดียร์ ซึ่งรออยู่ด้วยสภาพอิดโรย

เนื่องจากขึ้นเวรมาทั้งคืน ไปถึงน้าเดียร์ก็จับขึ้นเขียง จัดการให้ทุกอย่าง

จนกระทั่งเข้าห้องคลอด ในราะหว่างนี้ คงไม่ต้องอธิบายถึงความทรมาน

เพราะแม่ๆทุกคนคงจะรู้ดี....

เวลา 13.32น หมาน้อยของแม่ก็ออกมาลืมตาดูโลกอย่างง่ายดาย เบ่งสามอึ้ดก็ออกแล้ว น้ำหนักตัวแรกเกิด 3140g

ช่วงนอนพักรอดูอาการหลังคลอดคุณหมอจะเข้ามาดูอาการเรื่อยๆ และบอกว่า "ลูกสาวตัวขาวจั๊วเลย

แต่ดั้งหายนะ แถมยังร้องเสียงดังที่สุดในห้องด้วย" 555

ช่วงนอนรออยู่นั้น น้าเดียร์ก็อุ้ม หมาน้อย มาให้แม่ แว๊บแรกมองหน้าลูก เอ๋ นี่หรือลูก _รู 55

ถามน้าเดียร์หลายหนมาก "แน่ใจนะเดียร์ ว่าหยิบไม่ผิดคน"///น้าเดียร์บอก ว่า "จะบ้าหรอ เด็กคลอดออกมาปุ๊บ

หมอก็จะใส่สายข้อมือให้ทันทีเลย ไม่ผิดแน่ๆ แถมยังกรี๊ดเก่ง เหมือนแม่เลย"

ช่วงที่อยู่โรงพยาบาล น้าๆ พยาบาลจะให้ฉายา หมาน้อยว่า...

"สโนว์ไวท์" เพราะตัวขาวกว่าใครเพื่อน แต่แม่ขอเพิ่มให้อีกนิดเป็น "สโนว์ไวท์ 8หลอด" เนื่องจากกรี๊ดดังมาก

กก...








2. เดือนที่หนึ่ง "แม่ใหม่รับศึกหนัก"

ช่วงนี้เรียกได้ว่า เป็นช่วงทดสอบความอึด ทั้งด้านร่างกายและจิตใจของแม่มือใหม่อย่างเรา เนื่องจากน้องเณ

งอแงมาก ถึงมากที่สุด จนแม่เกือบเป็นประสาท คือ อธิบายไม่ถูกจริงๆ ว่าช่วงนั้นตัวเองเป็นอะไร แต่อ่านจาก

หนังสือ เขาบอกว่า แม่หลังคลอดส่วนใหญ่ จะเป็นโรคซึมเศร้า ความรู้สึกตอนนั้นมันแย่ไปหมดเลย

ทั้งเหนื่อย และเครียด เพราะอุ้มลูกไม่เป็น ช่วงนั้นนับว่า เป็นช่วงที่ทุลักทุเลที่สุดแล้ว

กว่าจะผ่านเดือนแรกมาได้ เลือดตาแทบกระเด็นเลยค่ะ


ส่วน น้องเณ ช่วงนี้ก็ไม่มีอะไรมาก มีแต่ กิน นอน ฉี่ ร้อง!!!!!!!!!!!!! แต่เรื่องร้องนี่ สุดยอด

พอตกตอนเย็นก้อร้องและ กว่าจะได้นอน สามสี่ทุ่ม กลางคืนก็ร้อง เช้ามืดก็ร้อง ทำยังไงก็ไม่หยุด เล่นเอาแม่กับยาย

เกือบจะได้ฆ่ากัน ด้วยความเครียด พอลูกรู้สึกตัวจะตื่น แม่จะรู้สึกผวาทุกครั้ง ช่วงนั้นเล่นเอาพ่อต้องวิ่งขึ้นวิ่งลงกรุงเทพ-เชียงใหม่
ทุกอาทิตย์ สงสัยกลัวจะจับลูกถ่วงน้ำ

ส่วนเรื่องอึ๊ ที่ไม่พูดถึง เนื่องจากน้องเณเป็นเด็กท้องผูกมาก ประมาณ 5-6วัน ถึงจะถ่ายสักหน ช่วงนี้เห็นอึ๊ลูกจะดีใจ เหมือนได้ทอง


**เดือนนี้น้องเณ ทานนมแม่เกือบจะล้วนค่ะ






รูปนี้ยืนยันหลักฐานความแสบ ฉายาใหม่ที่แม่ให้ "นิ่งเป็นหลับ ขยับเป็นร้อง"

รูปนี้ถ่ายตอนน้องเณหัวเราะ กำลังเล่นกับยาย จู่ๆก็หัวเราะออกมา เล่นเอาน้าละห์ (น้องที่ออฟฟิต) วิ่งไปหยิบมือถือมาถ่ายรูปแทบไม่ทัน

เฮ้อ.... เห็นแล้วชื่นใจ หายเหนื่อย!!!







หมาน้อยของแม่ กำลังนอนหลับฝันดี แต่หากตื่นขึ้นมาเมื่อไหร่ แม่จะฝันร้ายทันที








3. เดือนที่สอง "เริ่มปรับตัวเข้าหาลูก"

ยังร้องโยเยบ้างเป็นบางครั้ง แต่ก็ไม่มากนัก ไม่เชื่ออย่าลบหลู่ พอใส่สายสร้อยของหลวงตา พร้อมพระหลวงพ่อทวด ก็หายเป็นปลิดทิ้ง





นี่คือสายข้อมือที่หลวงตาให้ ไว้ปราบเซียน!!!










4. เดือนที่สาม "เรียนรู้ซึ่งกันและกัน"

เดือนนี้ยังคว่ำเองไม่ได้ แม่ต้องคอยจับให้คว่ำ น้องเณพยายามจะยกหัว แต่ก็ยกได้ไม่มาก และไม่นาน ก็แรงตก ส่วนมากจะเอาหน้ามุดพื้น
ส่วนเรื่องโยเยนี่หายเป็นปลิดทิ้ง ชอบทำเสียงอ้อแอ้ และนอนคุยคนเดียวเป็นบางครั้ง และเริ่มจับขวดนมเองได้ เริ่มเล่นน้ำลาย

ช่วงนี้แม่สบายใจขึ้นมาก หายเครียดแล้ว เนื่องจากพอจะปรับตัวเข้ากับลูกได้แล้ว และเริ่มอาบน้ำให้ลูกเองได้แล้ว

*น้องเณ เริ่มกินนมผสม ร่วมกับนมแม่ เนื่องจากน้ำนมแม่มีไม่พอ เพราะน้องเณจะติดขวดนมมาตั้งแต่เกิด เลยต้องใช้วิธีบีบใส่ขวดให้ลูกกิน นี่คือสาเหตุที่ทำให้นมมีไม่พอ และน้อยลง อาจจะเพราะแม่ไม่ค่อยขยันบีบทุก 3 ชั่วโมงด้วย*




ถึงเวรพ่อมาเลี้ยงหมาน้อยแล้ว (แม่ค่อยสบายหน่อย เลยถือโอกาสหนีไปนวดซะเลย)








ท่าคาบขวดนมหลับนี้ คือท่าประจำของน้องเณ และก็ติดมาจนถึงปัจจุบันนี้ คือ ต้องหลับคาขวดนมเท่านั้นถึงจะหลับได้
หรือไม่อยากให้เขาคาบขวดนมจนหลับ ก็ต้องยอมเหนื่อย โดยการแบกจนกว่าเขาจะหลับ ซึ่งใช้เวลานานมากกก...

วิธีนี้เป็นความสามารถเฉพาะตัว ไม่ควรเรียนแบบค่ะ





เท้าน้อยๆ ของหมาน้อย








5. เดือนที่สี่ "และแล้วเราก็กลายเป็นหนึ่งเดียว"

น้องเณเริ่มคว่ำ และชันคอได้นานขึ้น สามารถหยิบจับของได้แล้ว เริ่มหัวเราะ
เวลาใครทำอะไรให้ถูกใจ ตอนนี้จับขวดนมเองได้เก่งขึ้น ชอบพ่นปากทำเสียงเครื่องบิน ตอนนี้เริ่มคันเหงือก
ชอบเอามือล้วงเข้าไปในปาก บางครั้งล้วงลึกเกินไป ก็อ๊ออกออกมาซะงั้น
ชอบทำเสียงไอแค่กๆ





แม่เผลอทีไร ยายชอบจับหมาน้อยนอนแก้ผ้าแบบนี้เสมอ!!






6. เดือนที่ห้า

สำหรับเดือนนี้ เริ่มหยิบจับของที่อยู่รอบตัวได้ดีขึ้น สามารถถือของหนักมือเดียวได้ และชอบแย่งของจากมือแม่ หากแม่ทำอะไรให้ถูกใจก็จะหัวเราะคิกคัก ตอนนี้น้องเณยิ้มเก่งขึ้น ชอบมองหน้าแม่แล้วส่งยิ้มหวานให้ แต่ถ้าไม่พอใจก็จะกรี๊ดเสียงดังเช่นเคย ยังไม่ยอมทิ้งฉายาเดิม 555

ตอนนี้กำลังหัดคืบแล้ว (นับว่าเป็นพัฒนาการใหม่ที่น่าชื่นใจสำหรับเดือนนี้)

สามารถนั่งอาบน้ำได้แล้ว โดยที่แม่ไม่ต้องจับ ตอนนี้ก็เลยสบายหน่อย ถ้าเป็นเมื่อก่อนอาบน้ำทีไร จะเปียกหมดทั้งแม่ทั้งลูก เพราะต้องจับอาบน้ำบนตัก เนื่องจากช่วงแรกๆ ไม่กล้าอาบน้ำให้ลูกในอ่าง ทำให้วิธีนี้ติดมาจนถึงทุกวันนี้




เดือนนี้เริ่มให้อาหารเสริมบ้างเล็กน้อย ส่วนมากก็จะเป็นน้ำข้าวสุกที่ยายทำให้ แต่หากวันไหนแม่ขยันหน่อย ก็จะทำน้ำข้าวโพดผสมน้ำข้าวให้ลูก

ว่าด้วยเรื่องทำกับข้าวนี้ นับว่าเป็นอะไรที่ลำบากมาก เนื่องจากทำไม่เป็นเอาเสียเลย ทำออกมาทีไร ไม่เททิ้ง ก็ต้องกินคนเดียวทุกที แต่งานนี้สงสัยว่า น้องเณจะต้องทนกินอาหารเสริม ฝีมือแม่ไปอีกนานนนน...






7. เดือนที่หก

เดือนนี้น้องเณเริ่มทานเก่งขึ้น คลานเก่ง และก้อเริ่มปีนเกาะโซฟาได้แล้ว เดือนนี้นับว่าเหนื่อยมากๆ เนื่องจากน้องเณซนสุดฤทธิ์ ต้องคอยจับตลอดเวลา และจะล้มหัวโป๊กบ่อยมาก
เวลาร้องไห้ จะพูดออกมาว่า แม แม ไม่แน่ใจว่าเรียกแม่ไหม แต่ส่วนมากเวลาร้อง หรือไม่พอใจจะร้องเรียกแม แม ออกมา
และเกือบจะเข้าเดือนที่เจ็ดน้องเณก้อพูดได้มาอีกคำ คือ นำ นำ นำ วันที่พูดพอดียายให้กินขนมเค้ก สงสัยเยอะไปคงจะหิวน้ำ เลยพูดออกมาสามสี่หนติดๆกันว่า นำ นำ นำ / แต่เป็นสำเนียงใต้นะคะ หึหึ

เรื่องการขับถ่าย น้องเณถ่ายเกือบทุกวันแล้ว ไม่เหมือนตอน 1-2เดือนแรก อาจเป็นเพระช่วงนี้กินอาหารเสริม แล้วทำให้ปริมาณเพิ่มมากขึ้น ทำให้ระบายได้ทุกวัน



8. เดือนที่แปด

เดือนนี้น้องเณเริ่มพูดได้สองสามคำ เช่น แม่ แม้ม(หม่ำ) และก้อชอบฮัมเพลง "แต้ดๆ แตแตแต้ด" ชอบทำเสียงแปลก และก้อคำราม ส่วนเรื่องกรี๊ด ก้อยังคงอยู่ที่ระดับเดิม จะมีเพิ่มเดซิเบลดังขึ้นตอนที่ อาบน้ำ เพราะน้องเณไม่ชอบอาบน้ำเย็น ถ้าอาบน้ำเย็นให้ เป็นอันกรี๊ดบ้านแตก!! //

เดือนนี้น้องเณ ขี้เล่นมากขึ้น ชอบแกล้งแม่ ดึงผมบ้าง มาจุ๊บปากบ้าง หรือทำอะไรถูกใจ ก็จะหัวเราะคิกคัก

เดือนนี้ขาแข็งแรงขึ้น เกาะเดินได้มั่นคงขึ้น และสามารถปล่อยมือและยืนเองได้ช่วงสั้นๆ และคลานได้ว่องไวขึ้น

เรือ่งอาหารการกิน ตอนนี้กินได้เกือบทุกอย่าง น้องเณเป็นเด็กที่กินทุกอย่าง แต่ส่วนมากเช้าๆก็จะให้กินโจ๊ก เนื่องจากสะดวก

มีอยู่เรื่องที่รอคอยก็คือ ฟันยังไม่ขึ้นเลยสักซี่ ซึ่งบางคนที่เกิดพร้อมกันฟันขึ้นสี่ซี่แล้ว อันนี้ก็ตั้งหน้าตั้งตารอต่อไป ว่าเมื่อไหร่จะได้เห็น

Create Date : 11 กรกฎาคม 2551		10 comments
Last Update : 24 ตุลาคม 2551 20:46:53 น.
Counter : 342 Pageviews.
Share Tweet