Bloggang.com : ถั่วแปบคลุกมะพร้าวอ่อนโรยงาดำ : จุดเปลี่ยน # บทที่ 6 กลับบ้านได้…แล้ว

จุดเปลี่ยน # บทที่ 6 กลับบ้านได้…แล้ว

ผมอาบน้ำโดยไม่บอกกล่าวใคร เพราะคงไม่มีใครยินยอมให้ผมอาบน้ำแน่ เนื่องจากทุกคนเป็นห่วงสุขภาพของผมและแผลที่แขนที่ยังห้ามถูกน้ำอยู่ แต่สำหรับผมแล้วไม่เป็นอุปสรรคอะไรมากนักผมสามารถอาบน้ำได้โดยไม่ให้แผลโดนน้ำ เป็นความพยายามในการใช้ลีลาท่วงท่าอันพลิกแพลง ไม้แขวนเสื้อเป็นอุปกรณ์ที่มีประโยชน์มากในการอาบน้ำ ผมนำแขนขวาข้างที่หักสอดเข้าไปในไม้แขวนเสื้อแล้วแขวนไม้แขวนเสื้อไว้กับราว ตอนนี้ก็เท่ากับว่าผมไม่ต้องรับน้ำหนักแขนข้างนี้แล้ว แขนถูกยกไว้สูงแล้วก็อาบน้ำได้สะดวกโดยมิต้องกลัวเปียก แต่เพื่อความปลอดภัยการก้มตัวลงให้ต่ำลงก็จะลดความเสี่ยงลงได้อีก
ผมเริ่มมีความสามารถพิเศษและท่าทางแปลก ๆ กับการใช้แขนซ้ายข้างที่ไม่ถนัดเพียงข้างเดียวในการดำเนินชีวิต การสวมใส่กางเกงคนไข้ที่ต้องใช้หูกางเกงที่เป็นเชือกมัดด้วยมือซ้ายข้างเดียวได้อย่างคล่องแคล่วว่องไว ถึงแม้ว่าจะมีความรู้สึกว่ามันไม่ค่อยแน่นนักแต่ก็มั่นใจว่าเวลาเดินไปไหนมาไหนคงไม่หลุดลงมาแน่ เว้นแต่จะมีใครมาทะลึ่งดึงลงมาเท่านั้น
คุณหมอยังคงมาตรวจอาการตามปกติ จับแขนผมงอขึ้นงอลงซึ่งผมก็แสดงอาการเจ็บปวดออกมาทุกครั้งที่คุณหมอจับและเริ่มออกแรงขยับแขนผม หมอยังคงมีรอยยิ้มดูเหมือนจะมีความเพิ่งพอใจกับผลการรักษา ผมยังคงถามคุณหมอด้วยคำถามเดิมคำถามเดียวว่า แขนผมจะใช้งานได้เหมือนเดิมหรือไม่ ครั้งนี้คุณหมอเริ่มจะตอบได้ตรงคำถามมากขึ้น ว่า “ หมอคิดว่าน่าจะฟื้นกลับมาได้มาก ถ้าข้อไม่ติดอะไร ถ้าขยันทำกายภาพก็อาจฟื้นกลับมาได้สัก 80 เปอร์เซ็นต์ ” คุณหมอชี้แจงด้วยสีหน้าอย่างจริงจังต่อไปว่า ตอนนี้อย่าเพิ่งออกแรงหนักหรือหักโหมกายภาพมากจนเกินไปเพราะจะทำให้แผลเกิดการอักเสบ
“อยากกลับบ้านยัง” คุณหมอกลับเป็นฝ่ายถามผมบ้าง ผมตอบไปว่า ถ้าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง ผมก็อยากกลับบ้านแล้วครับ คุณหมอพยักหน้าแล้วบอกว่าตอนนี้ก็สามารถบ้านได้แล้ว แม่ที่ยืนฟังอยู่ข้าง ๆ รีบบอกกับผมว่าให้อยู่พักฟื้นต่อไปอีกจนกว่าจะหายดี ผมเองก็พยายามชี้แจงว่าผมแข็งแรงขึ้นมากแล้วน่าจะกลับบ้านได้ แต่ตอนนั้นในใจก็ยังเป็นกังวลถึงคำว่า 80 เปอร์เซ็นต์ ที่หมอบอกมาเมื่อตะกี้
ไม่มีผู้ใดสนับสนุนความคิดที่จะกลับบ้านของผมจนมีการต่อรองกันว่าให้พักอีก 2 วัน แล้วค่อยกลับบ้าน ระหว่างที่พักฟื้นอยู่ที่โรงพยาบาลนั้นในช่วงเวลากลางคืนจะมีหมอเวร เข้ามาสอบถามอาการ คำถามก็เป็นคำถามมาตรฐาน ISO กระมัง ถามเหมือนกัน เป็นไงบ้างวันนี้ กินข้าวได้ไหม ไปแหละนะ… เข้ามาแป๊ป ๆ แล้วก็จากไปทำเวลาได้รวดเร็วมาก บางครั้งผมนอนหลับไปแล้วยังอุตสาห์ปลุกขึ้นมาถาม แล้วก็บอกว่า “ พักผ่อนมาก ๆ นะค่ะ ” ผมจะได้พักผ่อนไปแล้วถ้าคุณหมอไม่เข้ามา มีบางครั้งผมมีอาการเหนื่อย ๆ หอบ ๆ ถามหมอเวรที่เข้ามาสอบถามอาการผมด้วยคำถาม ISO คำตอบที่ได้คือ คิดมากไปหรือเปล่า ทำใจให้สบาย ๆ พักผ่อนมาก ๆ ฮืม ..ไม่น่าลำบากเข้ามาถามผมเลยหมอ
และแล้ววันที่ได้กลับบ้านก็มาถึง รวมเวลาที่อยู่โรงพยาบาลได้ 13 วัน คุณหมอจ่ายยาบำรุง แคลเซียมชนิดละลายน้ำเพิ่มเสริมสร้างกระดูก และนัดหมายในการติดตามอาการทุก ๆ วันอังคาร 9 โมงครึ่ง

Create Date : 14 มีนาคม 2550

Last Update : 14 พฤษภาคม 2551 17:46:38 น.

0 comments

Counter : 251 Pageviews.