เมื่อคนท้องตกเก้าอี้!!

ตอนนี้แม่ท้องได้ 6 เดือนแล้ว (24 อาทิตย์) จริงๆ แม่ตั้งใจจะมาเขียน Blog ตอนนี้เป็นการย้อนหลังไปตั้งแต่ตั้งท้องลูกเลย แต่ปรากฎว่ามีเหตุการณ์เกิดขึ้นก่อน เลยจะต้องเขียนเรื่องนี้เก็บเอาไว้ให้ลูกแม่ (น้องบุญย์) ได้อ่าน และเพื่อให้แม่ๆ ท้องโย้คนอื่นๆ ได้ระวังตัวกันด้วยนะลูก

คือเมื่อเช้าแม่ไปทำงานเหมือนปกติ แม่ก็นั่งทำงานไป เล่นเน็ตไปมั่ง โทรศัพท์มั่งเหมือนเดิมนะลูก พอซักสิบเอ็ดโมงแม่ก็เริ่มหิว แม่ยังกินกล้วยกะนมแอนมัมอยู่ดีๆ ลูกก็ดิ้นกะด๊องกะแด๊งไปมา อ้อ .. ขอนอกเรื่องไปหน่อยนึง ว่าทำไมแม่ถึงตั้งชื่อลูกว่าน้องบุญย์ ทั้งๆ ที่ตอนแรกตั้งไว้ว่า"ต้นสน" (คุณยายตั้งนะลูก แม่ไม่ได้ตั้งหรอกชื่อต้นสนเนี่ย) คืองี้ แม่เห็นหน่อย บุษกร กะเคน ธีรเดช เค้าตั้งชื่อลูกว่า "น้องคุน" ไงลูก แม่ว่ามันดูเก๋ดีนะลูก แม่ชอบ แม่เลยมานั่งนึกๆ เอ .. พ่อชื่อเบิ้ล ลูกชื่อไรดี คุน .. บุน.. เอ้อ .. บุน บุน เท่ห์ดีนะ คล้องกะชื่อพ่อด้วย ความหมายก็ดี คุณยายก็ชอบทำบุญ แม่เลยให้ลูกแม่ชื่อ น้องบุญย์ ตอนแรก จะสะกด บุญญ์ แต่พ่อเบิ้ลเค้าดูดวงวิธีตั้งชื่อลูกในเน็ต บอกว่าบุญย์ จะดีกว่า ก็เลยเป็นชื่อนี้นะจ๊ะ

เอาละ แม่นอกเรื่องมาไกลอีกแระ
ต่อ นะลูก คือแม่ก็เกิดการปวดหลังด้วย แล้วจะแอบเดินไปโทรศัพท์เม้าท์หัวหน้ากับพี่อีกคนนึงด้วยแหละ อิอิ แม่เลยหลบไปในห้องประชุมเล็ก พอแม่เดินเข้าไป เห็นเก้าอี้ตั้งหลายตัว แต่มีตัวนึงน่าจะนั่งสบาย สีแดง แม่จำแม่นเลย แม่ก็นั่งลงไป เอนหลังเต็มที่ ปรากฎว่าเก้าอี้มันเป็นแบบล้อเลื่อนนะลูก แต่คือขามันเสียอยู่ขานึงอ่ะ คนเค้าเอากาวมาติดแล้ววางๆ ไว้รวมๆ กะตัวอื่น แม่ไม่รู้เลยนั่งลงไป ปรากฎว่าก้นจ้ำเบ้าลงไปที่พื้นอย่างแรงเลย ก้นแม่เจ็บเลยลูก เสียงแม่ร้องโอ๊ย ดังเลย แม่ตกใจรีบวางโทรศัพท์แล้วมาโทรบอกพ่อ กับคุณยาย พ่อเบิ้ลประชุมอยู่พระปะแดงโน่นแน่ะ พ่อจะรีบมารับแม่ไป รพ แต่แม่ตัดสินใจรีบขึ้นแท็กซี่ไปก่อนเลย

คุณตา คุณยายก็ตกใจมากลูก ทุกคนรีบออกมาเจอแม่ที่ รพ เลย ระหว่างนั่งรถแท็กซี่ แม่เกือบร้องไห้ แม่ไหว้พระอธิษฐานต่อสื่งศักดิ์สิทธิให้ลูกแม่ไม่เป็นอะไร อย่าให้มีเลือดออก เพราะแม่รกเกาะต่ำซะด้วย แม่ยังอธิษฐานเลยว่าตัวแม่เป็นไรไม่ว่า ขอให้ลูกข้าพเจ้าปลอดภัย แต่มานึกๆ เฮ้ย ลูกเราเพิ่ง 6 เดือน ถ้าเราเป็นไรแล้วลูกจะอยู่ดีได้งัยฟระ (ดูความบ๊องของแม่) แม่เลยอธิษฐานใหม่ ให้ลูกและม่ปลอดภัยทั้งคู่ และแม่ก็บอกลูกด้วยว่าเราสองคนจะไม่เป็นอะไรนะลูกนะ พอมาถึง รพ ปรากฎว่าพ่อมารออยู่แล้ว (มาถึงก่อนแม่อีก แม่มาจากรัชดาเอง) คุณตาคุณยายมาถึงตามมา แล้วหมอนิวัติ ที่ รพ พระมงกุฎก็มาอัลตร้าซาวด์ดูลูก ปรากฎว่าลูกเอาเท้าขึ้นมาก่ายหน้า และเห็นลูกหาวด้วย ยังดิ้นด๊อกแด๊กเหมือนเดิม หัวใจก็ปกติ คุณหมอขอให้ดูอาการใน 24 ชม ถ้าไม่มีเลือดออกก็ถือว่าปลอดภัย แม่นะ โห ลูกเอ๊ย ดีใจเหลือเกินลูก คุณหมอยังบอกอีกว่า คนท้องล้มก้นจ้ำเบ้า ร้อยทั้งร้อยมักไม่เป็นไร (แค่ระวังรกลอก) แต่การที่ล้มหรือมีอะไรมากระแทกโดยตรงที่ท้องจะอันตรายกว่ามาก แม่เลยต่อไปนี้จะต้องระวังตัวเป็นสองเท่า จะนั่งจะเดินต้องระวังมากกว่านี้มากๆ แม่ขอโทษนะน้องบุญย์ แม่ไม่ระวังดีๆ นะลูก ถ้าลูกเป็นอะไรไป แม่จะเสียใจไปตลอดชีวิตเลยลูกจ๋า วันนี้ ก็เลยได้อ้ลตร้าซาวด์ลูกอีกครั้งนึงไปเลย ได้เห็นลูกหาวด้วย พ่อเก็บเป็นซีดีเอาไว้ด้วยลูก กลับมาบ้านน้าจี๊ป (น้องสาวแม่) บอกว่า "น้องบุญย์ทนจัง" อิอิ ชมป่าวเนี่ย




 

Create Date : 26 กันยายน 2551
4 comments
Last Update : 26 กันยายน 2551 21:55:47 น.
Counter : 3111 Pageviews.

 

อ้อ ลืมบอกไป ว่าที่นั่งก้นกระแทกนี่คือตอนท้องได้ 6 เดือน (24 อาทิตย์) ค่ะ วันเกิดเหตุคือ ศุกร์ที่ 26 กันยายน 2551

 

โดย: แม่เป้ว (แม่เป้ว ) 26 กันยายน 2551 21:47:18 น.  

 

ดีใจด้วยที่ปลอดภัยทั้งสองคนนะคะ... เราก็เคยล้มค่ะ ข้อเท้าพลิกบวมเป่ง เอาสะโพกลงเหมือนกัน แต่โชคยังดีที่สามีอยู่ด้วย เค้าก็มีช่วยจับแขนไว้แต่ไม่ทัน เด็กกระเพกๆ เป็นอาทิตย์ๆ เลย.. โชคดีมากที่ลูกไม่เป็นไร.. เฮ้อ..

ขอให้แข็งแรง ๆ ทั้งสองคนนะคะ..

 

โดย: ฟ้าสวยมาก 27 กันยายน 2551 2:12:15 น.  

 

คราวต่อไปต้องระวังนะคะ

 

โดย: rainfull 27 กันยายน 2551 17:28:28 น.  

 

ดีใจด้วยนะค่ะที่ปลอดภัยทั้งแม่ ทั้งลูก

 

โดย: ich habe kein Geld 28 กันยายน 2551 1:41:45 น.  

ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
  *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 


แม่เป้ว
Location :


[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed

ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]




Group Blog
 
 
กันยายน 2551
 123456
78910111213
14151617181920
21222324252627
282930 
 
26 กันยายน 2551
 
All Blogs
 
Friends' blogs
[Add แม่เป้ว's blog to your web]
Links
 

 Pantip.com | PantipMarket.com | Pantown.com | © 2004 BlogGang.com allrights reserved.