กันยายน 2550

 
 
 
 
 
 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
28
29
30
 
 
27 กันยายน 2550
ศพ..นอกสุสาน





ณ ดินแดนสงบ หลุมศพเกลื่อน
ใจเต้นเตือน สำนึก ผนึกนิ่ง
สงัดเงียบ เยียบเย็น เห็นความจริง
พินิจยิ่ง แจ้งชัด สัจธรรม

ทุกชีวิต ถูกกำหนด ไว้หมดแล้ว
มิคลาดแคล้ว ความตายมากรายกล้ำ
เร็วช้าไม่อาจรู้ อยู่ที่กรรม
เตือนตอกย้ำ ธรรมดา ชะตาคน

แล้วไฉน ไม่เว้น การเข่นฆ่า
แสวงหา อำนาจ ขาดเหตุผล
ก่อสงคราม อำมหิต พิชิตชน
อิทธิพล ล้นฟ้า หรือว่าไร

กี่ศพ กี่ชีวิต ถูกปลิดร่าง
ล้มดิ้นกลาง ถิ่นเกิด ประเสริฐไหม
คราบเลือดเก่า เกรอะกรัง ตั้งเท่าใด
กี่รอยใหม่ รินหลั่ง สังเวยนาย

น้ำตาเปื้อน กี่แต้ม แก้มเดียงสา
กี่กำพร้า ผวาหวาด ขาดที่หมาย
ตาดำดำกี่ตา ประดาตาย
พิการกาย ใจกร้าน กี่ล้านดวง

ณ แดนนั้น ศพเกลื่อน เหมือนสุสาน
ซากประจาน ไฟโหด ให้โชติช่วง
ไม่ต้องฝัง ไม่ต้องกลบ ศพทั้งปวง
ทิ้งไว้ทวง กรรมสิทธิ์....ชีวิตตน..



Create Date : 27 กันยายน 2550
Last Update : 15 กรกฎาคม 2555 22:04:47 น.
Counter : 584 Pageviews.

1 comments
  
บทนี้กินใจมากค่ะ

หนึ่งชีวิตคิดใหญ่อย่างไม่หยุด
โล่มนุษย์มากเหลือใช้เอื้อผล
เพราะความเขลาเข้าครองจึงต้องกล
อุบายฉลเอาชูว่าดูงาม.....

โดย: วลีลักษณา วันที่: 12 กรกฎาคม 2555 เวลา:21:54:06 น.
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

peka
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



คนซื่อๆ มองโลกตามความจริง ใช้ชีวิตไปตามสภาพดินฟ้าอากาศ วันไหนฟ้าใส จิตใจสดชื่น อาจหัวเราะเริงร่า พูดคุยสนุก วันไหนฟ้ามืด จิตใจซึมเศร้า อาจนั่งเงียบเหงาเขียนบทกวี วันไหนโลกแล้งยุติธรรม จิตใจหดหู่ อาจกินๆนอนๆดูทีวีทั้งวัน