สองมือนี้โอบอุ้มคุ้มครองเจ้า

                  สองตาเฝ้าระวังลูกพลั้งเผลอ

                  ปากก็พร่ำสอนสั่งทุกครั้งเจอ

        พร้อมเสมอตอบสนองความต้องการ

   สองหูคอยฟังการแล้วขานรับ

กล่อมเจ้าหลับด้วยเพลงแผ่ววะแว่วหวาน

อ้อมอกอุ่นคอยปลอบขวัญวันร้าวราน

วันคืนผ่านเจ้าผุดผ่องรอดผองภัย

เจ้าปีกกล้าขาแข็งด้วยแรงรัก

แม่เหนื่อยมานานนักคงพักได้

ความร่วงโรยเริ่มลามไปตามวัย

เจ้าก้าวไปข้างหน้าแม่ล้าลง

เมื่อเรี่ยวแรงถดถอยเหมือนด้อยค่า

ทั้งแขนขาข้อขัดหลังคัดก่ง

                    จะเดินยืนฝืนสั่นไม่มั่นคง

พะว้าพะวงหลงลืมเลยซึมเซา

ถึงเวลาของเจ้าแล้วลูกแก้วเอ๋ย

อย่าเฉยเมยเลยลืมทำขรึมเขลา

ทุกสิ่งสรรพ์ที่ท่านทำไว้กับเรา

เป็นร้อยเท่าทวีคูณใช้คุณคืน

เป็นหูตาขาแขนทดแทนให้

เป็นร่มไม้ใบห่มให้ชมชื่น

เป็นไม้เท้าเสาหลักให้พักยืน

ผ่านวันชื่นคืนสุดท้ายดังหมายปอง.