รีวิวหนังสือเล่มสุดท้ายของปี แจ็กพ็อตตกที่ "ก่อนแสงรัก" โดย ปราณธร

นับเป็นปีของการอัพบล็อกอย่างแท้จริง ปกติหนิงกะเจ๊รุ้งไม่ได้เขียนอะไรถี่สักเท่าไรหรอก แล้วแต่อารมณ์ แต่พอดีเป็นปีที่หนิงริเริ่มโปรเจ็กต์หลายอย่างขึ้นทั้งที่ตัวเองก็งานยุ่ง เต้นเป็นลิงเป็นค่างผสมชะนีด้วยก็ได้ แล้วก็ได้ออกมาเป็น Ebook ให้ทุกคนได้โหลดอ่านฟรีกัน (เสียตังค์แค่เล่มเดียว ไปดูได้ตรงกลุ่ม "หนังสือ หนังสือ" กันได้) กับอบรม “ห้องเรียนนิยาย” เมื่อตอนกลางเดือนที่ผ่านมา

เรื่อง Ebook ก็คงยังมีต่อ ส่วนอบรมนี่ จากผลตอบรับ คิดว่าตัวอย่างหนังสือที่จะเอามาคุยกัน ตอนแรกเอาเป็นหนังสือตัวเองเพราะจะได้มีความคิดเห็นของคนเขียนเข้าไปด้วย แต่ถ้ามีจัดครั้งถัดไป คิดว่าจะหยิบ “แฮร์รี่ พอตเตอร์” มาอ่านด้วยกันค่ะ

เป็นแฟนตาซีที่คิดว่าคนน่าจะอยากรู้กันว่าจะเอาห้องเรียนนิยายไปจับยังไง แต่เสียเวลามากถ้าพูดทั้งเล่ม เลยกะว่าส่วนที่เป็นทฤษฎีกะว่าจะสร้างเป็นคลิปสอนให้ไปดูกันเอาเอง คนที่ไม่รู้จะได้มีโอกาสรู้และศึกษามากขึ้น

แต่นั่นเป็นเรื่องในอนาคต เอาเป็นว่า เข้าเรื่องหนังสือที่จะรีวิวสิ้นปีนี้กันดีกว่า อย่างที่บอกไปแล้วว่าแจ็กพ็อตมาตกที่เรื่อง “ก่อนแสงรัก” โดย ปราณธร

 

เอาโปรยปกไป

ในนิยายโรมานซ์ พระเอกที่ถูกรถชนจนความจำเสื่อมมักจะได้พบรักกับนางเอก เรื่องราวลงเอยด้วยดี

ทว่าในความเป็นจริงที่หิรัญได้เจอ เขาเกือบถูกผู้หญิงสองคนที่ขับรถมาชน ‘ทิ้งไว้’ข้างถนน พอฟื้นขึ้นมาก็ยังโดนตู่ว่าตัวเองเป็นญาติสนิทของพวกเธออีก

โชคดีที่ความจำของเขายังอยู่ครบ ทำให้เขาไม่เป็นคนโง่ให้ใครมาหลอก
แต่เขายังพูดออกไปไม่ได้ ทั้งที่ใจก็อยากรีบกลับไปใช้ชีวิตเดิมแท้ๆ สาเหตุก็เป็นเพราะเธอคนนั้น...ผู้หญิงตาบอดที่ไม่ยอมรับความจริง แถมยังดันทุรังจะดูแลเขาอยู่ได้ เหอะ!เธอคงไม่ได้รู้ตัวสินะว่าตัวเองกำลังจะถูกเปลี่ยนบทบาทจากผู้ดูแลกลายมาเป็นเหยื่ออันโอชะของหมาป่านามว่าหิรัญคนนี้!

ส่วนเรื่องย่อ คิดว่ามีหลายบล็อกที่พูดถึงเรื่องนี้อยู่บ้างเหมือนกัน ลองไปอ่านดูได้นะคะ ที่บล็อกนี้ขอพูดถึงนิดๆ หน่อยๆ ละกันนะ

“ก่อนแสงรัก” เป็นเรื่องของนางเอกที่ประสบอุบัติเหตุ ตามองไม่เห็น ครอบครัวเสียชีวิตหมด ญาติก็ไม่มาดูดำดูดี สิ่งที่เหลือ ก็มีแค่เงินประกันที่เอาไว้ดำรงชีพ กับเพื่อนที่คอยดูแลเท่านั้นเอง อ้อ สิ่งดีๆ ที่เข้ามาในชีวิตนางเอกอีกอย่างก็คือ พระเอก ละมั้ง (จะนับดีไหมเนี่ยว่าเป็นสิ่งที่ดีเนี่ย -__- )

ตามคำโปรยทำให้เดาได้ว่าเพื่อนนางเอกกับนางเอกไปชนผู้ชายคนหนึ่งเข้า แต่ทีนี้พระเอกแกล้งความจำเสื่อมก็เลยโดนโมเมให้เป็นญาติเสียเลย จะได้ปกปิดอุบัติเหตุที่เกิดขึ้นนั่น แต่ญาติกำมะลอที่เก็บตามาได้สุดแสนจะเอาแต่ใจ ขี้โวยวาย จอมบงการ บลา บลา บลา และเหนือสิ่งอื่นใด เขายังมีภารกิจที่ต้องไปทำ จะมาอยู่เป็นเพื่อนสองสาวนี่ตลอดไปไม่ได้

ปฏิบัติการลักพาตัวก็เกิดขึ้น นางเอกที่โดนข่มขู่ก็จำต้องยอมขึ้นรถไปกับพระเอกด้วย ส่วนพระเอกก็ต้องกลับไปเผชิญหน้ากับปัญหาของตัวเองที่มีตั้งแต่ก่อนหน้าจะพบนางเอก

เขา...ผู้เปรียบเสมือนซามูไรพ่อลูกอ่อน ต้องกระเตงนางเอกไปไหนต่อไหนพร้อมกับโรมรันกับศัตรูในเงามืดไปด้วยจะเป็นอย่างไร เขาจะสามารถหาตัวคนร้ายที่ลงมือเร็วกว่าเขาแค่ปลายจมูกได้หรือไม่ ติดตามได้ในเรื่องนี้ค่ะ

(อิข้อความข้างบนอย่าใส่ใจ แซวเรื่องเฉยๆ ค่ะ พระเอกไม่เหมือนพ่อลูกอ่อนหรอก เขาออกจะแมน และเชื่อว่ามีสาวๆ หลายคนใฝ่ฝันถึงค่ะ)

สังเกตมาหลายเรื่องที่ผ่านมาของคนเขียนแล้ว จุดที่พระเอกจะตกลงปลงใจกับนางเอกเนี่ย ค่อนข้างรวบรัดแบบที่คนอ่านจะงงๆว่า อ้าว ตกลงที่แกพูดกันอยู่นี่คือ ตกลงเป็นแฟนกันแล้วหรือ (หนิงอาจจะไม่ได้อ่านทุกเรื่องแต่ก็หลายเรื่องอยู่)

และเรื่องนี้ก็ไม่เว้นค่ะ

ที่จริงแล้ว หลายเล่มอีกที่เหตุการณ์สำคัญๆ ซึ่งเป็นปมปัญหา มักจะเกิดขึ้นตอนที่พระเอกนางเอกตกลงปลงใจกันแล้ว จะเห็นการแก้ปัญหาของตัวละคร ควบคู่ไปกับความกุ๊กกิ๊กหลั่นล้าที่เป็นจุดหลักของแต่ละเล่มซึ่งทำให้อภัยกับการรวบรัดตัดความให้พระเอกนางเอกเป็นแฟนกันแบบดื้อๆ ได้อยู่

และเรื่องนี้ก็เป็นอย่างนั้นค่ะ

ต้องการจะบอกอะไร? จะบอกว่าเหมือนเห็นเส้นเรื่องที่ซ้ำๆ กันเอามารีรันอยู่ตลอดค่ะ จะมีส่วนประกอบยิบย่อยที่ทำให้เรื่องแตกต่างกันออกไปเท่านั้นเอง

ดังนั้น การรีวิวเรื่องนี้ หนิงถึงทำออกมาไม่ได้เต็มที่เท่าไร เพราะสิ่งที่ทำให้เรื่องนี้แตกต่างจากเรื่องอื่นคือส่วนย่อยเหล่านั้นซึ่งไม่ได้สะกิดใจมาก ในขณะที่โครงเรื่องใหญ่เป็นตัวเด่น และเป็นจุดขับเคลื่อนเนื้อเรื่อง มันไม่แตกต่างอีกแล้วอ่ะ

แต่ไม่ใช่ว่ามันจะแย่หรืออะไรหรอกนะคะ เส้นเรื่องและปริมาณของการ drive อารมณ์คนอ่านนี้แหละอยู่ในจุดที่พอดีมากๆ เรียกได้ว่าเป็นเส้นเรื่องที่เก็บไว้ใช้ได้ตลอดแบบไม่อายใครเลยแหละค่ะขอบอก เป็นโครงที่ไม่แปลกหากคนเขียนจะยึดเอาไว้เป็นสมบัติประจำตัว เพราะมันเจ๋งจริงๆ อ่ะ

ขออนุญาตแจกแจงจุดร่วมที่ว่าตามที่ได้กล่าวแล้วดังนี้


1. พระเอกร้าย (แบบร้ายกับคนทั้งโลก แต่ดีกับนางเอกคนเดียว สำหรับเรื่อง “ก่อนแสงรัก” พระเอกออกแนวมาเฟีย เอาแต่ใจ จอมสั่งการ)


2. นางเอกผู้อ่อนแอ (ไม่ว่าจะเป็นนัยยะไหนๆ เธอคือผู้ถูกกระทำซึ่งส่วนมากเกิดจากครอบครัวที่ต้องให้พระเอกกระโดดมาปกป้อง สำหรับเรื่อง “ก่อนแสงรัก” นางเอกมองไม่เห็น และถูกคนรอบข้างเอาเปรียบ)


3. พระเอกกับนางเอกตกลงปลงใจช่วงเวลาที่หนังสือผ่านไปได้สัก 1 ใน 4 หรือ 5 และจะปลงใจแบบที่คนอ่านตามทันบ้าง ตามไม่ทันบ้าง รู้แต่ว่าไวมากมาย (สำหรับเรื่อง “ก่อนแสงรัก” นางเอกฉลาดมาก พระเอกบอกว่าโดนลักพาตัวมาแล้วยังไม่รู้ตัวอีก นางก็เข้าใจได้ทันทีว่าพระเอกรักนาง กรูคนอ่านยังไม่เห็นรู้เลยว่าอิพระเอกบอกรัก กรูรู้อย่างเดียวว่าลักพาตัวน่ะจริง)


4. พอปลงใจกันเสร็จ ก็เริ่มแก้ปัญหากันแหละ ประมาณ 4 ใน 5 หรือไม่ก็ 3 ใน 4 ของเรื่องที่เหลือ แล้วแต่ขนาดเล่ม สำหรับเรื่อง “ก่อนแสงรัก” จะออกแนวแก้ปัญหาฝั่งพระเอกมากกว่า ดูฉีกออกไป เพราะปกติจะต้องไปแก้ปัญหาให้นางเอกเสียส่วนมาก


สรุปโดยรวม อย่างที่บอกไปแล้วว่า โครงเรื่องนี้สร้างจากเส้นเรื่องโคตรเจ๋ง เพราะงั้นเรื่องนี้ก็เลยอยู่ในจุดที่พอเหมาะพอควรในแง่ของการเล่าเรื่อง การเกิดเหตุการณ์ต่างๆ เพื่อนำไปสู่การแก้ปมขัดแย้ง และปราณธรก็เก็บปมได้เรียบร้อยเป็นอย่างดี และ ช่วงเวลาพักรบที่เกิดสุญญากาศขึ้นระหว่างฉากก็เป็นช่องว่างให้พระเอกนางเอกได้มีเวลาหายใจหายคอกุ๊กกิ๊กกันบ้าง ทุกจุดร่วมนั่นเป็นจุดที่คนอ่านล้วนฟินกับมันทั้งสิ้น หนิงก็ชอบนะไม่ใช่ไม่ชอบ พูดง่ายๆ ว่า เป็นเรื่องที่ลงตัวอยู่แล้วด้วยตัวมันเองเลยทีเดียว

เพียงแต่วรยุทธ์เริ่ดๆแบบนี้ พอปล่อยออกมาในช่วงเวลาที่ติดๆกัน ความน่าตื่นตาตื่นใจกลับหายไปอย่างน่าเสียดายเท่านั้นเอง

ตอนนี้สายตาของหนิงอยู่ที่โครงสร้างใหญ่ไปเสียแล้วค่ะ ดังนั้นคนที่เข้ามาอ่านเพื่อหวังจะเห็นรีวิวเฉพาะเจาะจงเอากับเรื่องนี้ดีๆ ก็ต้องขออภัยที่ทำให้ผิดหวัง เพราะหนิงไม่ได้พูดถึงแบบเจาะลึกในเรื่องนี้เลย คือเห็นว่ามันไม่จำเป็นอ่ะ จุดน่าสนใจคือ จุดระดับโครงเรื่องมากกว่าค่ะ

แต่ถึงจะพูดนั่นพูดนี่ แต่สุดท้ายหนิงก็อ่านเรื่องนี้เพลินไปตลอดเรื่องนะคะ ไม่ได้อ่านสะดุดอะไรเลย จนจบนั่นแหละค่ะ ถึงเพิ่งประมวลได้ว่าเกิดอะไรขึ้น ปกติเรื่องไหนถ้าดึงความสนใจหนิงไม่ได้ หนิงจะแกะ เลาะ ชำแหละเรื่องได้เป็นฉากๆ ตั้งแต่ตอนอ่านไปแล้วค่ะ แต่เรื่องนี้ดึงความสนใจไว้ได้ ถึงหยิบมารีวิวนี้แล (สาบานว่านี่คือคำชมจริงๆนะ)

จบรีวิวแบบงงๆว่าตัวเองกำลังพูดถึงเรื่อง “ก่อนแสงรัก” จริงหรือเปล่า เหมือนเรื่องนี้เอามาใช้เป็นตัวอย่างประกอบคำอธิบายโครงเรื่องใหญ่ของปราณธรมากกว่าแฮะ ขออภัยแฟนปราณธรด้วยนะคะ (-__-“ )a

Create Date : 28 ธันวาคม 2556 Last Update : 28 ธันวาคม 2556 22:55:27 น. Counter : 2106 Pageviews.		17 comments
Share Tweet