ร้านชำสำหรับคนอยากตาย Suicide Shop

เดี๋ยวนี้ปริมาณการอ่านหนังสือน้อยลงไปมาก ทั้งหนังสือเล่ม ทั้งในเวป แต่เมื่อวานนี้ ไปเดินๆ ที่ร้านหนังสือมา ก็ไปเจอเล่มนี้วางไว้ซะเด่น เหลืออยู่เล่มเดียว ก็เลยลองมาเปิดๆ อ่านดู ก็ซื้อติดมือกลับมาบ้านเลย

เดี๋ยวให้คำโปรยหลังหนังสือก่อนละกัน แนะนำให้หาอ่านดู น่ารักดี ถ้ายังไม่ได้อ่าน อ่านคำโปรยเสร็จแล้ว ก็อย่าอ่านต่อ เพราะมี spoil แน่ๆ (มั้ง)

ร้านชำสำหรับคนอยากตาย
Suicide Shop

ล้มเหลวทุกเรื่องในชีวิต
อย่างน้อย คุณยังมีสิทธิประสบความสำเร็จในการตาย!

ซุยไซด์ช็อป (Suicide Shop) หรือ ร้านชำสำหรับคนอยากตาย
เป็นเรื่องราวที่เกิดขึ้นในกิจการร้านค้าเล็กๆ ณ เมืองหนึ่ง
ดินแดนซึ่งศาสนาได้เลือนหายไปจากความนึกคิดของผู้คน การฆ่าตัวตายจึงไม่บาป
ไม่ขัดต่อศีลธรรม ณ ที่แห่งนี้ กิจการของตระกูลตูวาชกำลังดำเนินไปได้สวย
ใครอยากตายก็เลือกตายได้สมใจ สินค้าในร้านชำแห่งนี้ มีทั้งเชือกแขวนคอ
ชุดประกอบพิธีฮาราคีรี ยาพิษ หรือแม้แต่ จูบมรณะ
ตระกูลตูวาชสืบทอดกิจการอันเก่าแก่นี้มาหลายรุ่น สโลแกนของร้านคือ
'ไม่ตายยินดีคืนเงิน'
จนกระทั่งวันหนึ่ง เมื่อเด็กชายอลันถือกำเนิดขึ้นมาพร้อมกับรอยยิ้ม
หัวใจเบิกเบาน นิสัยมองโลกในแง่ดีของเขา
ทำใหพ่อแม่พี่น้องในตระกูลตูวาชต้องปั่นป่วน เพราะคนในตระกูลนี้ไม่เคยยิ้ม
ไม่เคยรับรู้ถึงความสวยงานของชีวิต ไม่เคยรู้สึกถึงความรื่นรมย์ของโลกใบนี้


เรื่องนี้เป็นเรื่องแปล จากภาษาฝรั่งเศส ที่ชื่อว่า Le magasin des suicides จากความรู้ภาษาฝรั่งเศสอันน้อยนิด ก็สามารถบอกได้ว่า มันก็แปลว่า Suicide shop นั่นแหละ

ในความคิดของตัวเอง ตอนแรกคิดว่า เรื่องนี้มันเหมือนกะเป็นวรรณกรรมเด็ก (ที่จขบ ไม่ชอบอ่านเป็นการส่วนตัว) แต่พอมาคิดอีกรอบ มันจะเป็นวรรณกรรมเด็กไปได้ไงหว่า ก็เล่นมีวิธีฆ่าตัวตายเยอะแยะมหาศาลในเรื่อง แต่ถึงยังไงก็ตาม สไตล์ของเรื่อง ก็ออกเป็นวรรณกรรมเด็กอยู่ดี

มีการประชดเสียดสีกันแบบตรงๆ ไม่ต้องอ้อมค้อม ฮาดี ชอบ ^^ ร้านนี้เป็นร้านขายของที่ใช้หลัก marketing ปกติที่ร้านขายของธรรมดาเขาใช้กัน

เช่น

ถ้าลูกค้ามาซื้อเชือก (เพื่อทำอะไรคงไม่ต้องบอก) คนขายผู้ซึ่งมีหัวใจบริการก็จะถามรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ เพื่อให้ลูกค้าได้ใช้จากของชิ้นนี้ให้เกิดประโยชน์สูงสุด เช่น เพดานสูงเกี่เมตร และบอกวิธีใช้อย่างละเอียด ว่าให้ เอาเชือกผูกไว้ที่ขื่อ เชือกมัดปมไว้เรียบร้อย แค่ลูกค้าสอดหัวเข้าไปแค่นี้ และจะตบท้ายคำอวยพรว่า พบกันชาติหน้านะครับ (ค่ะ)

ตาคนเขียนนี่แสนจะประชดเสียดสีเลย อ่านแล้วฮามากๆ

เอาเป็นว่าแนะนำให้อ่าน ถ้าคนอ่านเป็นผู้ใหญ่แต่ชอบวรรณกรรมเด็ก เรื่องนี้ก็เหมาะกับท่าน ...

Create Date : 04 สิงหาคม 2551 Last Update : 4 สิงหาคม 2551 13:42:05 น. Counter : 1988 Pageviews.		9 comments
Share Tweet