Bloggang.com : Gia Huy - Peeradol : มือใหม่หัดปฏิบัติธรรมที่วัดอัมพวัน สิงห์บุรี

มือใหม่หัดปฏิบัติธรรมที่วัดอัมพวัน สิงห์บุรี

วันหยุดยาวช่วงวันแม่สัปดาห์ก่อน
ผมมีโอกาสไปปฏิบัติธรรมที่วัดอัมพวัน จ.สิงห์บุรี
วัดอัมพวันบางคนไม่รู้จักหรอก แต่พอบอกว่าวัดหลวงพ่อจรัญ
ร้องอ๋อ ร้องเอ๋อ... รู้จักกันทั่วหน้า
สงสัยเหมือนกันว่าที่นี่มีอะไรดี คนถึงได้หลั่งไหลไปมากมาย

เล่าย้อนหน่อยที่ผมเริ่มรู้จักหลวงพ่อรู้จักวัดนี้ก็เพราะ
ได้อ่านหนังสือซีรีส์ชุด "สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม"
ที่บอกว่าเป็นซีรีส์เพราะชุดนี้มี 5 เล่ม
เขียนโดย รศ.ดร.สุจิตรา อ่อนค้อม (นามปากกาคือ สุทัสสา อ่อนค้อม)
หนังสือชุดนี้เป็นเรื่องราวของหลวงพ่อตั้งแต่วัยเด็ก
ไปจนถึงการก่อตั้งวัดและได้เรียนวิชากรรมฐาน
ถ้าได้อ่านครบทั้งหมดจะค่อย ๆ เรียนรู้เรื่องการปฏิบัติธรรม
กฎแห่งกรรม วิปัสนากรรมฐานและเรื่องราวของหลวงพ่อจรัญ

จนคุณจะค่อย ๆ ศรัทธา ...เข้าถึง จนอยากปฏิบัติธรรมตามแนว
สติปัฏฐาน 4 สักครั้งหนึ่งในชีวิต
และนี่เป็นสิ่งที่จุดประกายให้ผมไปปฏิบัติธรรมที่วัดอัมพวัน
จริง ๆ แล้วผมก็สนใจมานาน แต่ก็ได้แค่จดจดจ้องจ้องว่าจะไปจะไป
เอาเข้าจริงก็ได้แค่อ่านหนังสือ และปฎิบัติเองไปตามเรื่องตามราว
ประมาณว่าได้แต่นั่งสมาธิ หลับตา พุท-โธ ง่วงบ้าง โงกบ้าง อ่ะครับ
จึงมักเกิดคำถามในสมองมาตลอดคือ
หลับตาทำไม ? ถามเองแต่ตอบเองไม่ได้มาเนิ่นนาน
แต่หลังจากไปวัดกลับมาผมว่าผมตอบได้แล้วว่าหลับตาทำไม

แม้ว่าผมจะเป็นมือใหม่หัดปฏิบัติธรรม
แต่อย่างน้อยก็ได้ชื่อว่ามีครูบาอาจารย์มีทางที่เหมาะกับจริตของตัวเองแล้ว
หลวงพ่อเคยบอกว่า บางคนมัวแต่เที่ยวเดินสาย "ชิม" ไปทุกวัด ...
แต่ไม่เลือกวิธีไม่ลงมือปฏิบัติซะที จึงน่าเสียดายเวลาที่ไปวัด
เราควรเริ่มปฏิบัติที่ละเล็กละน้อยสะสมหน่วยกิตไว้ตั้งแต่วันนี้
เดี๋ยวการปฏิบัติก็จะพบความก้าวหน้าเอง

โหมโรงมาซะยืดยาว เกินเหตุประเทศไทย ไชโย
เอาล่ะ เริ่มเล่าเรื่องการไปปฏิบัติธรรมซะทีดีกว่า

การเดินทางไปวัดอัมพวันไปได้หลายวิธี ขับรถไป
นั่งรถประจำทางที่หมอชิต หรือนั่งรถตู้ไปก็ได้
ผมเลือกวิธีหลังครับเพราะว่าสะดวก สบาย
วันนั้นหลังจากเดินวนหาวินรถตู้ไปวัดรอบอนุสาวรีย์ชัยฯ
ก็ทำให้ฉลาดขึ้นที่ได้รู้ว่ามีวินรถตู้ไปจอดที่หน้าวัดหลวงพ่อจรัญ
มันอยู่ข้าง ๆ ห้าง century ค่าโดยสาร ถูกมากแค่ 120.-

นั่งโงกหงุบหงับ ชม.นิด ๆ ก็จะถึงหน้ากุฏิหลวงพ่อ
เพราะวินรถตู้นี้ประจำอยู่หน้าวัดนั่นเอง อยากไปอยากกลับ
มาที่นี่เถอะไม่ผิดหวัง รถมากมายรองรับคนที่หลั่งไหลมากันไม่ขาดสาย

ช่วงที่ผมไปปฏิบัติธรรมนั่น มารู้ทีหลังว่าคนเกือบ 3 พัน
เล่นเอาวัดแทบแตก นุ่งขาวห่มขาวกันทั้งวัด
แต่ก็ต้องถือว่าทางวัดจัดระเบียบไว้ดีมาก
ไปถึงก็ต้องไปลงทะเบียนก่อน แล้วเลือกว่าจะปฏิบัติแบบ 3 หรือ 7 วัน
แบบ 3 วันต้องเข้าวันศุกร์ก่อน 4 โมงเย็น กลับวันอาทิตย์หลังเพล
แบบ 7 วันต้องเข้าวันโกณ ก่อน 4 โมงเย็น กลับวันโกณถัดไปหลังเพล

ถือศีลแปดหรือเรียกว่า บวชเนกขัมมะ ต้องนุ่งขาวห่มขาว
แต่ไม่ต้องเป็นกังวล เพราะที่วัดมีให้ยืมคนละ 2 ชุด
และให้หนังสือสวดมนต์ที่ต้องใช้ คนละ 1 เล่ม
และถ้าอยู่ถึง 7 วันมีบริการซักให้ด้วย ซักให้แบบไม่มีค่าใช้จ่ายเลย
แต่พอวันกลับเราอยากทำบุญค่าน้ำยาซักผ้าบ้างก็หยอดไปในตู้
ไม่มีกฎเกณฑ์ว่าต้องเท่านั้นเท่านี้ตามแบบบางวัด
ที่มักจะคิดอะไรเป็นพุทธพานิชย์ไปซะหมด

ลงทะเบียนแล้วก็ รอทำพิธีรับศีล 8 และสมาทานเข้ากรรมฐาน
ช่วงเวลา 4 โมงครึ่ง ผมไปถึงตอนบ่าย 2 นิด ๆ เลยได้เดินตระเวนสำรวจ
รอบวัด และไปกราบ และถวายปัจจัยให้หลวงพ่อที่กุฎิ
หลวงพ่อนั่งเก้าอี้นิ่ง ๆ ไม่พูดไม่จา สังเกตว่าท่านเริ่มจะท้วมแล้ว
ตรงนี้มีแจกหนังสือสวดมนต์ และอะไรต่ออะไรมากมาย
ที่ลูกศิษย์ลูกหา ผู้มีจิตศรัทธา จะจัดให้ญาติธรรม

ผมได้พักที่อาคารลานช้าง เป็นที่พักของผู้ชายอยู่นอกรั้ววัด
คนนอนเสื่อต่อเสื่อติดกัน หันหัวเข้าหากัน หันเท้าให้อีกฝั่ง
และด้วยว่าคนเยอะ ก็ต้องเสริมที่นอนระหว่างเท้าที่ชนกันนั้นด้วย
ไปครั้งแรกออกจะตกใจนิด ๆ เพราะหลวงพี่แจ็คที่ดูแลอาคารลานช้าง
บอกผมว่าให้อ่านกฎที่ติดไว้หน้าเรือนพักให้เข้าใจก่อน แล้วค่อยเข้าไป
ผมอ่านจบไวมากไป พอจะเดินเข้าที่พักโดนหลวงพี่ตวาดเลยว่า
ไม่เชื่อหรอกว่าอ่านจบ โยมย้อนไปอ่านใหม่เลย
อาตมาขอว่าตรง ๆไม่เกรงใจนะ ! ไปอ่านใหม่ซะ !!!

คิดเอาเองว่าบททดสอบขันติธรรมข้อแรกเริ่มขึ้นแล้ว
คราวนี้ยืนนาน ลังเลว่าจะถูกดุอีก แต่ก็เสี่ยงเดินไปอีกที
ได้ผลครับหลวงพี่ไม่ว่าอะไร แต่กลับไปตวาดคนที่มาที่หลังผม
และเราสองคนที่โดนตวาดไล่เลี่ยงกันมองตากันแล้วอมยิ้ม
และเราสองคนก็ก็ได้นอนข้างกันนั่นแระ
แต่จนวันกลับก็ไม่ได้คุยกันเลยจนคำเดียว
คงเพราะในสังคมการปฏิบัติธรรมย่อมต้องประหยัดคำพูด

เรื่องห้องน้ำห้องท่ามีหลายห้องและสะอาดมาก
ถ้าใครจะไปไม่ต้องกังวล มีบริการเพียงพอ แต่ช่วงที่ผมไป
คนมันเยอะจัด เลยต้องใช้ความอดทนในการต่อคิวบ้างเท่านั้นเอง

พอเปลี่ยนชุดขาวแล้ว ก็ไปที่ศาลาภาวนา 1 รอรับศีล
และฟังพระบรรยายธรรม และสอนกรรมฐาน
รู้สึกว่าพระท่านบรรยายและสอนได้ดีไม่เครียด
ศาลามี 2 ชั้นแน่นสุด ๆ ศาลานี้แค่เฉพาะผู้ปฏิบัติใหม่นะเนี่ย
นั่งกันชนิดว่าเข่าต่อหลังกันเลย ก้มกราบไม่ได้ต้องก้มไหว้แทน

สังเกตว่าผู้หญิงจะมีมากกว่าผู้ชายประมาณ 8-10 เท่า
อายุเฉลี่ยผู้มาปฏิบัติธรรมไม่น่าจะเกิน 35 ปี มีแต่คนรุ่นใหม่เป็นส่วนใหญ่

พอเสร็จช่วงเย็นก็ทำวัตรเย็นฝึกนั่งกรรมฐาน แบบวิธีของหลวงพ่อจรัญ
ซึ่งก็คือหลักสติปัฎฐาน 4 เอาจิตไปตั้งและตามรู้ที่ฐานทั้ง 4
การปฏิบัติเริ่มที่เดินจงกรม 30 นาที แล้วมากำหนดนั่งภาวนา
อีก 30 นาที สลับกันไปเรื่อย ๆ จนกว่าจะครบเวลาที่กำหนดไว้
ไม่ต้องนับเองครับพระอาจารย์และแม่ครูเค้าจะตั้งนาฬิกาปลุกไว้ให้รู้

จากนั้นจึงมานั่งอโหสิกรรม แผ่เมตตา เป็นอันจบการปฏิบัติในแต่ละรอบ
ไม่ต้องกลัวนะครับ ท่านค่อย ๆ สอน ค่อย ๆ ฝึก ทำได้ไม่ยาก
แต่ที่ยากสำหรับผมคือ ผมจับยุบหนอ - พองหนอของท้องไม่ค่อยจะได้
เพราะมักจะติด ไปตามลมหายใจ พุท-โธ แบบที่เคยชินมาตลอดชีวิต

ส่วนการจงกลมพอใช้ได้นิ่ง มีสมาธิ จนนาฬิกาดังก็ยังตกใจว่า
อ้าว..ครบ 30 นาทีแล้วเหรอเหมือนเพิ่งจะเริ่มจงกลมไปเอง

รอบปฏิบัติธรรม จะเป็นไปแบบเคร่งครัด มีระเบียบวินัยมากดังนี้

ช่วงแรก 04.00 น. – 06.30 น.
ช่วงที่สอง 08.00 น. - 11.00 น.
ช่วงที่สาม 13.00 น. – 17.00 น.
ช่วงที่สี่ 18.00 น. – 21.00 น.

เรื่องอาหารการกินก็สะดวก ทางวัดเตรียมอาหารเจไว้บริการ
มื้อเช้าเป็นข้าวต้ม มื้อกลางวันก็เป็นข้าวราดกับข้าวเจ 2 อย่าง
แล้วก็มีขนมหวานที่วัดเตรียมไว้หนึ่งอย่าง แล้วก็จะมีคนมา
ทำบุญด้วยการเสริฟนั่นโน่นนี้อีกมากมายจนกินแทบไม่ไหว
ยังแอบนึกในใจว่า นี่เราปฏิบัติคุ้มกับกินข้าววัด
และความศรัทธาของญาติโยมหรือเปล่า ?

รู้จากแม่ชีว่าเฉพาะค่าอาหารของวัดต่อเดือนประมาณ 4 แสน
ส่วนค่าน้ำค่าไฟคงไม่อยากจะคิด ผมว่าวัดอยู่ได้ก็คงเพราะ
ศรัทธาของญาติโยมที่มีต่อหลวงพ่อจริง ๆ จะเป็นอื่นไปไม่ได้แน่นอน

ช่วงเช้าวันรุ่งขึ้นผมตื่นตี 3 เพราะพี่ 2 คนข้าง ๆ ที่นอนขนาบ
เล่นพ่นพิษด้วยการกรนทั้งคืนสลับกันบ้าง พร้อมกันบ้าง
จึงนับเป็นการฝึกขันติธรรมอย่างที่ 2 ของการมาวัด
ทำวัตรเช้าเสร็จก็ปฏิบัติธรรมต่อตามเวลาที่กำหนด ก็จะได้พัก
ผมแวะไปหาซื้อไวตามิลล์ มาดูดเพิ่มเพราะกลัวว่าจะหิวก่อนช่วงเพล

ช่วง 8 โมงก็เป็นการทบทวนกรรมฐาน คราวนี้บรรยายโดยแม่ชี
ซึ่งก็ชัดเจน ดูท่าคงเป็นศิษย์เอกของหลวงพ่อมั้ง
เพราะอธิบายได้ลึกซึ้งดี ตรงนี้มีนอนสมาธินิดหน่อย
เพื่อให้ฝึกจับอาการยุบพองของท้องให้ชัดเจน
คิดดูนะครับคนเป็นพัน ๆ จะนอนไปได้ไง
แต่ผมยังไม่ทันจะได้คิดนานนัก
เท้าใครก็ไม่รู้เหยียบมาที่หัวผมเต็ม ๆ ตีน เอ้ย เต็มเท้า !
แต่ก็อโหสิ เนาะ ญาติธรรมด้วยกันทั้งนั้น

พอจบรอบนี้ก็ไปพักทานข้าว และมีเวลาให้แอบงีบนิดหน่อย
ก่อนจะปฏิบัติธรรมต่อช่วงบ่าย เป็นข่าวร้ายอีกครั้ง
เพราะอาคารปฏิบัติธรรมไม่ว่าง ต้องปฏิบัติเองที่โรงนอนนั่นแระ...
คนมากแต่ก็ต้องบริหารจัดการ ที่เดินจงกรมแบบไม่ชนกัน
ก็ทำได้ประมาณ 4-5 ก้าวเท่านั้น
แต่ก็ต้องทำต้องปฏิบัติไม่มีข้อยกเว้น

เนื่องจากวันรุ่งขึ้นจะเป็นวันเกิดหลวงพ่อคนจะหลั่งไหลมาเหลือคณานับ
ประกอบกับคนที่อยู่ในวัดก่อนแล้วประมาณ 3 พัน
คะเนดูว่าท่าวัดคงจะแตกเป็นแม่นมั่น
พระอาจาย์ และแม่ครูจึงจัดตัดสินใจทำพิธีลาศีลให้ในช่วงบ่ายวันเสาร์
ใครใคร่กลับกลับ (กลับไปกว่าครึ่งรวมทั้งผมด้วย) ใครใคร่อยู่ต่ออยู่
คือไปกลับสาย ๆ วันพรุ่งนี้ก็ได้ตามกำหนด 3 วันที่เขียนไว้ในใบลงทะเบียน

ก่อนกลับผมไม่ลืมไปหยอดตู้ทำบุญชำระหนี้สงฆ์ และหยอดตู้ค่าซักชุดขาว
ถึงเงินจะไม่มากแต่ก็ถือว่าช่วยลดภาระของวัด และต่อยอด
ให้วัดอยู่ได้ และเพื่อคนมาปฏิบัติรุ่นหลัง ๆ ต่อไป

ตอนกลับคอยรถตู้สักพักใหญ่กว่าจะได้ขึ้นก็ได้ข้อมูลว่า
ในวัดมีการตั้งขายของไม่ค่อยเป็นระเบียบเพราะรุ่นพ่อแม่ของเค้า
เคยช่วยเหลือวัดไว้ตั้งแต่ยังไม่ใหญ่โตขนาดนี้
ทางวัดจึงไม่ได้จัดการอะไร
ค่าโดยสารรถตู้ถูกว่าที่อื่นประมาณ 50 บาท
เพราะเค้าถือว่าเพราะบารมีหลวงพ่อจึงมีอาชีพ มีเงินมีทอง
จึงสนองคุณด้วยการตั้งวินรถราคาถูกให้คนไปมาได้สะดวก
และอีกอย่างคือร้อยละ 50 ของคนที่มาที่นี่
รู้จักหลวงพ่อผ่านทางหนังสือธรรมนิยายเหมือนผม

นอกจากภาคปฏิบัติที่พอจะได้แนวทางมาบ้างแล้ว
เท่าที่จับประเด็นภาคปริยัติได้ สรุปเป็นข้อ ๆ ดังนี้

1. ชาวพุทธส่วนใหญ่รู้จักแต่ "บุญ" ไม่รู้จัก "ธรรมะ"
มักหลงอยู่กับการสร้าง การพัฒนาวัตถุ การใช้เงินทำบุญ
มากกว่าการพัฒนาจิตใจภายในของตน ( ศีลและภาวนา)

2. ระดับของบุญ เรียงลำดับได้ดังนี้ ทาน ศีล ภาวนา
คนทั่วไปก็จะหยุดอยู่แค่ ระดับ ทาน การสร้างโบสถ์ สร้างพระ ฯลฯ
จนทำให้เห็นวัดร้างอยู่มากมาย และวัดสร้างใหม่มากมายหลายกว่า
หลวงพ่อบอกว่าท่านหยุดสร้างวัตถุนานแล้ว แต่จะขอสร้างคนไปเรื่อย ๆ
ที่วัดนี้จึงฟรีทุกอย่างขอแค่ตั้งใจมาปฏิบัติเท่านั้น

3. การนั่งกรรมฐานถ้าฝึกได้ที่แล้ว จะมีอานิสงส์ 3 ประการคือ
ข้อ 1 ระลึกชาติได้
ข้อ 2 เห็นกฏแห่งกรรม
และข้อ 3มีสติมีปัญญา แก้ปัญหาได้

ตรงนี้อาศัยความเชื้อพื้นฐานว่า
จิตคนเราคือดวงเดิมร่างกายสังขารเท่านั้นที่ดับสลาย
แต่จิตจะเวียนว่ายไปเกิดในภพภูมิต่าง ๆ เรื่อย ๆ นับอสงไขยเวลา
หากเราฝึกจิต กำหนดจิตให้กล้าแข็งพอแล้ว
สัญญาณ ...ต่าง ๆ จะกลับมาให้ระลึกได้ (เพราะจิตคือดวงเดิม)
เหมือนม้วนเทปที่กลอกลับมาที่เดิมนั่นเอง
แต่สองข้อแรกไม่ต้องไปคิดมัน หวังแค่ข้อที่สามก็พอนะ

4. การไปปฏิบัติธรรมมีหลักอยู่ว่าต้องกินน้อย นอนน้อย
ทำความเพียรให้มาก

5. สมาธิที่เกิดจากการเดินจงกรม จะตั้งได้นานกว่านั่ง
ขณะนั่งจิตจะมีสมาธิเร็วขึ้น

6. สติปัฏฐาน 4 คือ สติอยู่ที่ฐาน เป็นการรองรับให้จิตอยู่ที่ไม่ให้จิตเพ่นพ่าน ไม่ให้จิตฟุ้งซ่าน ไม่ให้จิตมันไปเครียดต้องการให้จิตอยู่ที่
ต้องการให้มีการกำหนดจิตให้อยู่ในฐานทั้ง 4 คือ กาย เวทนา จิต ธรรม

******ภาพทั้งหมดตัดมาจาก //www.jarun.org
ขอบคุณเจ้าของเวปด้วยครับและถ้าใครอ่านบล็อกแล้วสนใจ
ตามลิงค์ไปได้เลยครับมีข้อมูลครบถ้วนเลยล่ะ*******

Create Date : 21 สิงหาคม 2553

Last Update : 17 มกราคม 2554 14:30:27 น.

95 comments

Counter : 49269 Pageviews.

สวัสดีค่ะพี่พีร์

อนุโมทนาบุญด้วยค่ะพี่พีร์ ละเอียดดีจังเป็นประโยชน์มากค่ะ

โดย: หัวใจแก้ว

วันที่: 22 สิงหาคม 2553 เวลา:23:12:41 น.

สวัสดียามเช้าครับพี่พีร์

พี่พีร์เขียนได้ละเอียดมากครับ
เนื้อหาเยอะเลยครับ

ในส่วนภาคการปฏิบัติ
พี่พีร์ได้รับความรู้สึกใดกลับมาบ้างครับ

ขออนุญาตถามเพื่อเป็นความรู้ครับ