จดหมายถึง...ตาปอ...ผัวยายแล

จดหมายถึง...ตาปอ...ผัวยายแล

วันที่นึกคิด...เดือนที่คิดถึง...ปีที่คำนึงหา

ตาปอ...เพื่อนที่รัก

ฉันเพิ่งได้ข่าวแกจากไปเมื่อวันก่อนทางทีวี จากไปทั้งที่แกไม่ได้บอกลาฉัน

นี่แหละหนาถ้ายายแล...เอาเป็ดพะโล้ที่ไอ้วัน(เฉลิม)มันซื้อมาให้แกกิน…

แกก็คงไม่หิวจนไปหาอะไรกินในตู้...จนกระทั่งไปเจอยาเบื่อหนูแล้วเอามากินจนตาย

ทีคนอื่น...ทีคนอื่นที่มันทำวุ่นวายข้างบ้านแก…ไม่เว้นแต่ละวัน

เขาปั่น...หัว ปั่นหูก็เชื่อคนปั่นเขาทำให้วุ่นกันไปหมด

ยายแล...มันน่าจะเอายาเบื่อหนูไปให้พวกกระนั้นมันกินให้ตายให้หมดน่าจะดีกว่า

*

ตาปอแกนี่ก็ยังดีนะ...ปั่นเมือนกัน ปั่นให้ยายแลคนเดียว(อย่าไปคิดว่าปั่นอย่างอื่นนะ)

ไม่ปั่น(ปวน)ได้ยังไง “กูหิวข้าวจะตายอยู่แล้ว กูยังไม่ได้กินข้าวเลย “

หน้าที่ก็มีแค่ “กูล้างชามเสร็จแล้ว ทำไมมึงเอาชามมาให้กูล้างอีก...ยายแล”

ถ้ายายแลไม่รักแก...ก็คงไม่หาข้าวให้กิน ไม่ตักน้ำเอามาให้แกล้างชามหรอก

ฉันยังนึกถึงยายแลตอนสาวๆ...นี่ระดับนางเอกหนังหลายเรื่องเลยนะ

หนุ่มๆนี่ติดกันตรึม...รวมทั้งข้าด้วย

แต่ข้าว่าเป็นเพราะยายแลแกเห็น”กงจักรเป็น...สี่ดอกจิก” เขาถึงไม่เอาข้า...ดันไปเลือกแก

*

มาถึงคนผิดคือยายแลบ้าง...นังลำยอง...มันเลวชั่วร้ายอย่างไรโทษก็ไม่น่าจะถึงตาย

โทษมันน่าจะแค่...เอาขี้ยัดปากให้เหม็นแล้วหายใจไม่ออก ทำโทษที่ปากและนิสัยไม่ดี

โทษยัดปาก(ด้วย...)หรือเบื่อให้ตาย...มันน่าจะเป็นคนอื่นที่โคตรชั่วร้ายสมควรตายมากกว่า

พวกนี้มีมากกว่านังลำยองมันเยอะ...แต่แช่งเท่าไรมันก็ไม่ตายสักที(ต้องเบื่อๆๆๆ)

ฉันยังนึกถึงกรรมเก่าที่แกทำ...เห็นน่าจะมีกรรมก็แต่แค่เอาถั่วงอกใส่บาตรเณรวัน(เฉลิม)เท่านั้น

ถั่วงอกเขามีไว้ผัด...ผักชีเขามีไว้โรยหน้า ดันทำบุญใส่บาตรด้วยถั่วงอกนี่มันบาป

เกิดเณรวัน(เฉลิม)ได้ฉันภัตตาหารปนด้วยถั่วงอกดิบเข้าไป...ท้องย่อมอืด..ตด..ทั้งคืนเป็นแน่แท้

บาปทำพระ..ตด..นี่มันเข้าหัวข้อไม่อาบัติหรืออาบัติเล็กน้อยในการปฏิบัติไม่สมต่อสมณสารูปนะ

แต่นั่นก็แค่...ผิดเล็กๆน้อยๆจากจิตของแกที่ไม่เป็นปรกติแล้วหลงลืม

โทษลงนรก...ของแกมันก็ไม่น่าจะมีเหมือนคนที่ชั่วร้ายคนอื่นเขาหรอก

*

ตาปอเอ๋ย...วันนี้ที่แกได้อ่านจดหมายฉบับนี้ของฉัน แกน่าจะไปอยู่บนสวรรค์แล้วกระมัง

บนนั้น...มันก็น่าจะลำบากกว่าอยู่ในนรกมากนะ คนก็มีอยู่น้อย...งานของเหล่าเทวดาน่ะมีอยู่แยะ

ฝนตกมาก...ก็แช่ง(เพราะท่วมมากเหลือเกิน) พอฝนแล้งเขาก็ด่าเพราะน้ำทำนา(ข้าวแพง)มันไม่มี

พวกมนุษย์นี่มันหาที่ลงกันไม่ได้...มันดันชอบเสือกโทษแต่เทวดา แทนที่จะโทษพวกมันเอง

ขี้เหม็นเคี่ยวเข็ญเทวดาไม่ว่า...ดันเสือกจะมาขอหวยกับเทวดาเสียอีกด้วย

ไม่เท่านั้นนะแกลองดู...ขนาดพระพรหมที่เป็นผู้สร้างโลกหรือกำหนดชะตาชีวิต(เขาว่ากันนะ)

ดันเอารูปมาหล่อ...มาปั้นให้เป็นองค์เทพไปให้นั่งเฝ้าสถานที่หน้าบ้าน...หรือตามที่ต่างๆกันเลย

*

แต่ก็นั่นแหละถ้าแกดันจากไป...แล้วไปลงนรกด้วยกรรมเก่าที่ติดตามาแต่ชาติปางก่อน

แกน่าจะอยู่สบายที่นั่นนะ..เพราะคนมันแห่ลงนรกกันไปเยอะๆ

คนเยอะงานน้อยมันช่วยกันทำ...ว่าก็ว่าน่าจะสบายกว่าขึ้นสวรรค์นะ

ยาบ้า...ยาม้า...ยาอี...ใบกระท่อมสี่คูณแปดนี่น่าจะมีเยอะมาก พวกที่ตายมันน่าจะเอาติดลงไปบ้าง

แกอย่าไปลองเชียวนะ...ดันติดขึ้นมาแล้วคลั่งจับเอาท่านสุวารเป็นตัวประกันมันจะยุ่งถึงท่านยมฯนะ

นี่ไม่รู้ว่าในนรก...นี่ท่านยมบาลท่านขึ้นเบี้ยเลี้ยงให้ลูกน้องท่านบ้างหรือเปล่าก็ไม่รู้

ลงทุนสร้างเตาเผาไฟประลัยกัลป์...ต้นงิ้วสูงเทียมเมฆ...กระทะทองแดงอีกล้านกว่าใบ

จะอาเงินที่ไหนมาให้เป็นเงินเดือนเหล่าเทวทูตและนายนิรบาลได้...

*

ตาปอแกไปแล้วไม่ต้องมาห่วงฉัน...ไม่ต้องมาหามาชวนฉันไปอยู่หรอก

ฉันยังชอบ...จะไปที่ๆฉันชอบตอนที่ยังมีชีวิตอยู่ แกมีที่ชอบแกก็ไปแล้วไม่ต้องกลับมา

ฉันอยากใช้ชีวิตให้พอมีความดีเหลืออยู่บ้าง ไม่ใช่มีความดีเฉพาะตอนที่คนกล่าวขานในงานศพ

ยายแลแกก็ไม่ต้องห่วง...ข้ารับที่จะช่วยแกดูแลมันเอง รับรองริ้นไม่ให้ไต่...แมงวันไม่ให้ตอม

นังลำยอง...แกก็ไม่ต้องห่วง เมื่อวานนี้มันก็จะตายตามแกไปแล้ว

เจ้าวัน(เฉลิม)มันเป็นคนดี...กตัญญูต่อผู้มีพระคุณ ขยันขันแข็ง ชาตินี้มันคงไม่มีวันตกอับหรอก

มีที่ห่วงก็คนเดียวก็คือ...นังอ้อย..แร่วๆๆๆตอนนี้เขาส่งไปโรงเรียนเด็กพิเศษ

มันก็น่าจะดีขึ้นไม่ต้องร้องไห้แล้วร้อง...แร่วๆๆๆตามหลังหรอก

*

ข้าเขียนมาตั้งยาวเหยียดนึกไม่ออกแล้วว่ะ...ว่าจะเขียนบอกอะไรแกดี

นี่พรุ่งนี้ก็กะไว้ว่าจะไปหาไอ้ไม้มันสักหน่อย...

ดันเสือกบอกอะไรก็ไม่เชื่อ...ขนาดบอกว่าอีกาหลงมันเป็นผีนะ มันยังไม่เชื่อใครเขาเลย

ข้าอยากจะไปบอกว่า...อีกาหลงมันเป็นผีจริงๆ...ข้าสาบานให้ฟ้าผ่าหัวหมาก็ยังได้

ไม่รู้ว่ามันจะรักผ้ว...ห่วงผัวมันไปถึงไหน คงไม่นานหรอกมันหมดบุญเก่าที่ทำไว้

เจอนังกาหลงมันเมื่อไร...แกก็ช่วยปลอบใจมันหน่อยก็แล้วกัน

*

เออ...มันบ่ายแล้วนี่ต้องไปประชุมก่อน ว่างๆจะเขียนจกหมายมาคุยกับแกใหม่

รักและคิดถึงแกว่ะ...ตาปอ.เพื่อนรัก...จุ๊บๆ

...

เผลอผล็อยหลับไปแวบเดียวมันไม่น่าจะเป็นเรื่องยาวได้เลย......

Create Date : 26 พฤศจิกายน 2556 Last Update : 26 พฤศจิกายน 2556 9:58:45 น. Counter : 2239 Pageviews.		3 comments
Share Tweet