ทักทายกันก่อนค่ะ
สวัสดีค่ะเพื่อน ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ ทุกคนที่ผ่านเข้ามาเยี่ยมชม บล็อกของพี่หนูเกด หลายปีมาแล้ว ที่พี่หนูเกดรู้สึกหมดกำลังใจ ที่จะริเริ่มทำอะไรใหม่ ๆ หรือหาความรู้ด้านต่างๆ อีก นับแต่ที่รับรู้ว่าตัวเองเป็นคนพิการ ทำอะไรไม่ได้เหมือนเดิมอีก แรก ๆ ยอมรับว่ารับไม่ได้กับสิ่งที่เปลี่ยนแปลงไป เศร้าเสียใจ เก็บตัวเงียบไม่ยุ่งกับใครอีก แต่สุดท้ายด้วยใจที่เข้มแข็งกว่าร่างกายหลายเท่า บอกตัวเองว่า หนูเกดแกต้องรักตัวเองก่อนนะ ก่อนจะให้ใครมารัก เริ่มปรับตัวรับสภาพที่เป็นไปในโลกใบนี้ดีกว่า และต้องหาอะไรใหม่ ๆ ทำ เพื่อชีวิตนี้จะได้มีสีสรรไม่น่าเบื่ออีกต่อไป
ลองขยายเรื่องราวให้อ่านหน่อยได้มั๊ยคะ