ตอนนี้บ้านผมอยู่ซับเออเบิน ห้อง 131 ที่อเมริกาคับ

ใกล้ได้เวลากลับบ้านเข้าไปทุกที แต่ทำไมผมกลับยิ่งรู้สึกไม่อยากกลับนะ

ก่อนหน้านี้สองอาทิตย์ ผมอยากกลับบ้าน คิดถึงบ้าน
ตอนนี้ ผมอยากอยู่ที่นี่อีกสักสองเดือน ผมกำลังสนุก เพื่อนๆกำลังเริ่มสนิทกันพอที่จะเฮฮาได้ เพื่อนๆคนไทยที่มาด้วยกัน ผมรู้สึกดีเกือบทุกคน มีแค่ไม่กี่คนเท่านั้นที่แย่ๆ

พวกแย่ๆตอนนี้ ก็ไม่ค่อยมีคนคบด้วยแล้ว
ตอนนี้เปนช่วงที่ สามแล้วล่ะ
โดยปกติเพื่อนจะมีอยู่สามช่วง

คือ 1 ช่วงที่ พึ่งรู้จักกัน จะเฮฮาสนุกสนาน โดยไม่คิดอะไร เวลาประมาณ 1 อาทิต ถึง เดือน ช่วงนี้ต่างคนต่างยังไม่รู้จักกันดีพอ มีไรไม่ดีก็ไม่พูดออกมา ยังไม่เปิดใจกันเท่าไรนัก

2 ช่วง เห็นความเลว ของแต่ละคน อาจใช้เวลานานมากกว่า เดือน แล้วแต่ว่าใครเก็บความเลวไว้ได้นานกว่ากัน ช่วงนี้เปนช่วงที่เพื่อนจะเห็นนิสัยแย่ๆของเพื่อน ต่างฝ่ายต่างเรียนรู้มากขึ้น ถ้ารับได้ก็เปนเพื่อนกันต่อ ไม่ได้ก็บ้ายบาย

3 ช่วง เริ่มสนิท จะเปนช่วงที่รับกันได้ เฮฮาปารตี้ ถ้าผ่านสองช่วงแรกมาได้แล้ว พวกนี้ไม่มีปัญหา ไว้ใจกันได้มากกว่าเดิม

ผมอยู่มาสามเดือน เพื่อนที่นี่มีทั้งคนดีและไม่ดี มีทั้งคนที่ผมไม่เคยเจอ คนที่นิสัยน้ำเน่า เหมือนในหนังก็มี
ผมชอบพวกเค้า จากนี้ไปอีก 1 อาทิต ต้องพบกับการจากลา เราไม่ได้ไปทำงานตอนเช้า 9 โมงครึ่งอีกแล้ว เราอาจจะไม่ได้ทำอาหารมาประลองยุทธ์กันอีกแล้ว

ถึงตอนนั้นผมต้องคิดถึงคนที่นี่แน่เลย คิดแล้วอยากจะร้องไห้

คนไทยไม่เท่าไร คิดถึงก็นัดเจอกันออกไปเที่ยวยังได้ บางคนก็ยังเจอกันที่มหาลัย แต่ฝรั่งที่นี่ มีคนดีๆหลายคน แม้ผมจะไม่สนิทเท่ากับคนไทยแต่ผมก็มีความผูกพัน

ความผูกพันที่เรียกว่า เพื่อน

ผมจะคิดถึงที่นี่ เมืองวอลดัสต้า รัฐ จอเจีย
อเมริกา สอนอะไรกับชีวิตผมหลายอย่าง เพียงเวลาสามเดือน
แล้วผมจะกลับมาเยี่ยมอีกแน่นอน ที่เมืองนี้ คนที่นี่

เหอๆ จะว่าไปก็อีกตั้ง1อาทิต จะรีบเศร้าไปทำไมหว่า

Create Date : 20 พฤษภาคม 2548		2 comments
Last Update : 20 พฤษภาคม 2548 7:00:59 น.
Counter : 386 Pageviews.
Share Tweet