เจอกับมรสุมชีวิต ไม่ได้มาอัพบล๊อคนานมาก เนื่องจากยุ่งจากการเลี้ยงลูก และรวมกับมีข่าวร้าย สามีตอนนี้กลายเป็นอัมพาตครึ่งซีก เนื่องจากสมองฝั่งซ้ายเกิดมีลิ่มเลือดมาอุดตันเมื่อวันที่ 22 พย. 2553 ลิ่มเลือดมีขนาดใหญ่มากไม่สามารถจะใช้เครื่องมือแพทย์ช่วยดูดออกมาได้ จึงทำให้สมองขาดเลือดขึ้นไปเลี้ยง และเกิดมีอาการเซลสมองบางส่วนตาย ความเสียหายในสมองเยอะมาก ขนาดช่วงที่เป็นนั้นหมอบอกตลอดว่าอาจจะไม่รอด หมอต้องผ่าตัดเปิดกระโหลก เพื่อเพิ่มพื้นที่ให้กับสมองที่บวม ถ้าไม่ผ่าตัดเปิดกระโหลก เค้าก็อาจจะตายเพราะความดันสมองสูง หมอให้ยานอนหลับไปประมาณสามอาทิตย์ แต่จนถึงวันนี้เค้าก็รอดมาได้ และกำลังอยู่ในขั้นตอนของการกายภาพบำบัด อาการตอนนี้ก็คือ ร่างกายซีกขวาอ่อนแรง แขนมือขวายังขยับไม่ได้ เดินไม่ได้เพราะขาขวาก็ขยับแทบไม่ได้เลย รวมกับพูดก็ไม่ชัด คือพูดได้แค่นิดหน่อย แค่คำว่าใช่ หรือไม่ใช่ ซึ่งก็ฟังไม่ค่อยชัด ก็ต้องค่อยๆบำบัดกันไป ตอนนี้เค้าก็ยังไม่ได้กลับมาอยู่บ้าน ต้องอยู่ รพ.ที่ทำกายภาพบำบัด ชีวิตของเรานับตั้งแต่วันที่เค้าป่วยก็แย่มาก โดยเฉพาะจิตใจ แต่เราก็เข้มแข็งเพื่อลูก มันมีปัญหาตามมามากมายที่ตามมา ซึ่งเล่าไม่ได้ ก็ต้องตามแก้ไขกันไป สงสารก็แต่ลูก และก็สงสารแม่เราด้วย เพราะต้องให้แม่มาคอยช่วยเลี้ยงลูก อากาศที่นอร์เวย์เมื่อหน้าหนาวที่ผ่านมาก็เลวร้ายมาก หนาว หิมะเยอะ เราต้องพยายามทำหลายๆอย่างด้วยตัวเอง เรากับลูกได้เดินทางกลับไทยเพื่อไปร่วมงานเผาศพคุณพ่อ ซึ่งบริจาคร่างเพื่อเป็นอาจารย์ใหญ่ กลับไทยเมื่อเดือน กุมภา 2554 และกลับมานอร์เวย์อีกเมื่อวันที่ 30 มีนา มานอร์เวย์รอบนี้คุณแม่(คุณยายของยูนาส)ไม่ได้กลับมาด้วย ตอนกลับไปเมืองไทย เหมือนได้ไปพักผ่อนกายและใจ ตอนนี้ก็กลับมาสู้ชีวิตต่อ อยู่กันสองคนกับยูนาสที่บ้าน เหงาๆไปบ้าง แต่คิดในแง่ที่ว่าคนอื่นเค้าแย่กว่าเราเค้ายังฟันฝ่าชีวิตมาได้ เราก็ต้องไม่เป็นอะไร และก็จะเลี้ยงลูกให้ดีที่สุด เช้าไปส่งลูกที่เนอสเซอรี่แล้วก็ไปทำงาน โชคดีที่หมอให้ทำงานแค่ 3 ชั่วโมงต่อวัน เราเลยมีเวลากลับบ้านมาเก็บบ้าน ทำกับข้าว และไปรับลูก ชีวิตตอนนี้เหมือนคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวไปแล้ว บล๊อคนี้ไม่มีรูปนะคะ และแซงหน้าบล๊อคที่ตั้งใจจะเขียนเรื่อง "ยูนาสขวบ 8 เดือน" ขอขอบคุณทุกๆคนที่ได้ให้ความช่วยเหลือไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ โดยเฉพาะน้องพริก ที่ทำอาหารมาให้กินที่รพ. พี่ๆสาวไทยที่ทำงานในรพ.ทำอาหารมาให้กินและคอยไถ่ถามตลอด และคนไทยที่ออสโลที่ให้ไปนอนค้างที่บ้านเมื่อตอนที่ต้องเฝ้าไข้คุณสามี รวมทั้งขอบคุณทุกๆกำลังใจ จะสู้ต่อไป และทำให้ดีที่สุด   Create Date : 05 เมษายน 2554 23 comments Last Update : 6 เมษายน 2554 0:19:32 น. Counter : 1764 Pageviews. Share Tweet

เป็นกำลังใจให้มีสติ เพื่อสู้กับปัญหาที่ผ่านเข้ามาในชีวิตนะคะ   โดย: Hollander IP: 82.95.244.29 6 เมษายน 2554 1:39:29 น.

เป็นกำลังใจให้ค่ะ สามีของเพื่อนก้อเป็นเหมือนกัน นอนๆ อยู่ ตื่นเช้า ขึ้นมาก้อฟุบไปเลยเหมือนกัน ตอนนี้เค้าทำกายภาพบำบัดอยู่ค่ะ สู้ๆ น่ะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ   โดย: lukmoo.com IP: 109.192.229.197 6 เมษายน 2554 3:00:47 น.

คุณเข้มแข็งมากค่ะ ขอส่งกำลังใจมาให้จากอเมริกานะคะ คุณพ่อก็เคยเป็น แบบว่าเดินไม่ได้ พูดไม่ได้ ก็ทำกายภาพ แล้วท่านก็พยายามมากที่จะฟื้นฟูตัวเอง ในที่สุดก็กลับมาเป็นปกติ ตีกอล์ฟทุกอาทิตย์ได้เลย ขอให้คุณสามีหายกลับมาเป็นปกตินะคะ   โดย: little mouse in big apple 6 เมษายน 2554 6:37:01 น.

สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้คะ   โดย: bow IP: 223.204.204.97 6 เมษายน 2554 9:36:20 น.

สู้ สู้ ค่ะ เป็นกำลังใจให้อีกคนนะคะ   โดย: miss_ultramarine IP: 182.53.50.243 6 เมษายน 2554 9:48:19 น.

ขอให้คุณสามีหายไวๆนะคะ ขอให้ จขบ เข้มแข็งมากๆ สู้ต่อไปเพื่อลูกนะคะ   โดย: loveTRAVEL1977 6 เมษายน 2554 9:55:07 น.

ขอให้คุณสามีแข็งแรงนะคะ ส่วนคุณจขบก็สู้ๆนะคะ   โดย: รวมการเฉพาะกิจ IP: 111.104.196.74 6 เมษายน 2554 10:32:33 น.

เป็นอีกหนึ่่งกำลังใจ ขอให้เข้มแข็งไว้นะคะ สู้สู้ค่ะ   โดย: portan IP: 183.89.183.235 6 เมษายน 2554 11:24:50 น.

เป็นกำลังใจให้นะคะ คุณเข้มแข็งอยู่แล้ว ขอให้ผ่านไปเร็วๆค่ะ   โดย: 2fast2farious IP: 71.63.133.59 6 เมษายน 2554 13:18:42 น.

เข้ามาให้กำลังใจค่ะ ถ้าหมั่นทำกายภาพบำบัดต้องดีขึ้นแน่นอน การนวดกดจุดจับเส้นก็ได้ผลดีหากทำร่วมกับการทำกายภาพ เสียดายที่ไม่ไได้อยู่เมืองไทย เพราะคนรู้จัก 2 คนก็เดินเองได้โดยไม่ต้องใช้ไม้เท้าแล้ว แม้จะไม่ 100% สู้สู้นะคะ   โดย: PrettyNovember IP: 115.87.178.82 6 เมษายน 2554 13:34:42 น.

เป็นกำลังใจให้ด้วยค่ะ เข้าใจชีวิตคุณเลย ที่สำคัญคือ ต้องเข้มแข็งเข้าไว้ค่ะ อย่ายอมแพ้โชคชะตา Don't give up!!   โดย: Jaymaima 6 เมษายน 2554 14:46:05 น.

ขอบคุณทุกๆความคิดเห็นค่ะ ขอบคุณจริงๆ   โดย: จขบ. (Op..Op ) 6 เมษายน 2554 15:01:59 น.

ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ อาของเราก็เป็นอัมพฤกติ๋ครึ่งซีกเราก็พยายามให้กำลังใจ ให้เค้าผ่านพ้นมันไปให้ได้ เชื่อว่ากำลังใจเป็นสิ่งที่สำคัญอย่างน้อยเค้ายังอยู่กับเราเน๊อะ สำคัญที่สุดแล้ว   โดย: katie-thanika 6 เมษายน 2554 16:23:08 น.

สู้สู้นะคะ่   โดย: makampom-ta 7 เมษายน 2554 1:16:09 น.

เข้มแข็งนะคะ สู้ๆ พ่อเราเคยเป็นเหมือนกันอ่ะ เดินไม่ได้เลย ต้องขยันกายภาพนะคะ อย่าท้อ ตอนนี้พ่อเราหายแล้วค่ะ จะ 10 ปีแล้ว ขับรถ ทำอะไรได้เหมือนเดิมเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ   โดย: asita 7 เมษายน 2554 3:57:39 น.

เป็นกำลังใจให้นะคะ และขอให้มีกำลังใจสู้กับทุกๆอย่างที่เข้ามาก แล้วอะไรๆก็จะต้องดีขึ้น สู้ๆค่ะ   โดย: moonoy1966 7 เมษายน 2554 12:27:24 น.

ขอให้สู้นะคะ อย่างน้อยก็เพื่อลูกค่ะ...เป็นกำลังใจให้ค่ะ   โดย: nuny_lenter 7 เมษายน 2554 23:07:05 น.

สู้สู้นะคะ เป็นกำลังใจให้อีกแรงน๊า มีอะไรก็มาระบายให้ฟังได้น๊า ช่วยอย่างอื่นไม่ได้ แต่จะช่วยเป็นกำลังใจให้จ้ะ   โดย: usagimom 10 เมษายน 2554 15:43:26 น.

ทุกสิ่งที่ผ่านมาในชีวิตเหมือนบททดสอบ ให้เราเข้มแข็งและแกร่งขึ้น ยังงัยก็ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ ชีวิตต้องสู้นะคะ   โดย: PoH13 11 เมษายน 2554 11:36:07 น.

สู้ ๆ เพื่อน กำลังใจมีให้เพื่อนเสมอ   โดย: ผึ้ง IP: 115.31.165.197 18 เมษายน 2554 15:12:31 น.

สู้ๆอย่ายอมแพ้ นะคะ จะคอยติดตาม และเป็นอีก1กำลังใจเสมอ   โดย: water k IP: 118.174.168.214 18 กันยายน 2554 18:30:02 น.

เป็นกำลังใจให้นะคะ พอดีอ่านข่าวนี้แล้วนึกถึงเลยเอามาฝากค่ะ //www.dailymail.co.uk/health/article-2175326/Father-trapped-body-locked-syndrome-learns-walk-talk-copying-baby-daughter.html   โดย: Nerine IP: 85.240.229.57 8 กันยายน 2555 3:50:50 น.

ขอบคุณ คุณ Nerine สำหรับข่าวค่ะ ได้อ่านแล้ว โชคดีของเค้านะคะที่เค้าพยายามที่จะเทรน แต่ผิดกับคุณพ่อยูนาส เค้าไม่มีกำลังใจในการที่จะทำกายภาพเท่าที่ควร เวลาเราไปเยี่ยมกับลูกแทบทุกครั้งจะพาเค้าไปทำกายภาพ แต่ถ้าเราไม่ได้ไปนี่ไม่ทำเลย นั่งดูทีวีอย่างเดียว   โดย: op..op IP: 80.254.154.51 27 กันยายน 2555 2:11:05 น.