สมุดบันทึกผู้หญิงชอบเที่ยว "ภัทรานิตย์" -- www.atourthai.com --

"เที่ยวเมืองไทยด้วยหัวใจ แล้วคุณจะรักเมืองไทยอย่างยั่งยืน"


<<
พฤศจิกายน 2554
 12345
6789101112
13141516171819
20212223242526
27282930 
 
8 พฤศจิกายน 2554
 

สุขให้เป็น ก็เย็นใจ .. ขอบคุณน้ำที่ท่วมเพราะมันทำให้ฉันรู้ว่า

หากย้อนเวลาได้กลับไปเมื่อปีก่อน โอ้ย .. ชีวิตของภัทรานิตย์ในเมืองกรุง เช้ามาตื่นไปทำงาน ทำงานๆๆ กลับบ้าน เสาร์อาทิตย์เที่ยว ถามว่ามันมีความสุขไหม มันก็มีความสุขสนุกกับเพื่อนๆ ก๊วนเดียวกัน เรียกว่าใช้ชีวิตเที่ยวแบบเที่ยว ตจว. จริงๆ เที่ยวมันให้เบื่อกันไปข้าง กลับมาเขียนบล็อก มีความสุขล่ะ .. นั่นคือความคิดเมื่อปีก่อน

แต่ ณ ปีนี้ เมื่อหลายๆ สิ่งเปลี่ยนไป ภัทรานิตย์ ผู้ที่เคยปฏิเสธการใช้ชีวิตนอกกรุง ได้รับโอกาสดีๆ จากพี่ๆ โปรโมชั่นดีๆ ที่ให้ออกมาทำงานนอกกรุง ตอนแรกก็คิดอยู่หลายตลบ ตรูจะอยู่ได้เร้อ .. ไร้ซึ่งแสงสีสิ้นดี มีแต่ทุ่ง

เมื่อเวลาผ่านไป เดือนที่หกกับชีวิตที่ผกผัน การงานก็เหนื่อยช่วงต้นๆ เพราะต้องค้นหา แต่อยู่ไปอยู่มามันก็ลงตัว ชีวิตเดิมที่มีแต่แสงสี วินาทีนี้มีแต่เสียงนกร้อง เออเว้ย .. เช้าๆ มีไก่ขันแม่เจ้า ตอนมาใหม่ๆ มันจะรีบตื่นอะไรหนักหนาฟ่ะ ตื่นสายไม่เป็นเร้อไก่เนี่ย ป้าด.. อยู่ไปนานๆ จะเข้าใจว่าเสียงไก่ขัน แปลวันมันยังไม่แปดโมง อิอิ .. นอนต่อได้ มันเป็นเหมือนนาฬิกาธรรมชาติที่ไม่ต้องใส่ถ่านล่ะ

ครอบครัวพอได้กลับมาอยู่บ้าน หลายๆ สิ่งก็ดีขึ้น เข้าใจกันมากขึ้น พูดคุยกันมากขึ้น เตี่ยกับแม่มีความสุขมากขึ้นและใช้โทรศัพท์น้อยลง ไม่ต้องนั่งปลงตอนโทรหาลูกไม่ติด ด้วยความที่เตี่ยกับแม่เป็นวัยหลังเกษียรแล้ว ดังนั้นการใช้ชีวิตมีแต่คำว่า "ว่าง" บางครั้งก็นั่งรถเล่นไปทำงานกะคุณลูกสาวด้วยซะงั้น เรียกว่าจ้างคนเดียวเหมือนจ้างสามคนเหอะ

พอเวลาว่างๆ ก็ทำกิจกรรมกันในบ้านเช่น รดน้ำ ขุดดิน ทำสวนครัวเล็กๆ ในบริเวณบ้านขนาดสองงานครึ่ง เบื่อหน่อยก็ไปหาอะไรกินนอกบ้าน แม่บอกว่าอย่าไปบ่อยมันเปลื้องนะลูก เราก็ถามแม่ว่า "แม่ๆ ทำไมตอนเด็กๆ บ้านเราไม่ไปกินข้าวนอกบ้านกันมั้งอ่ะ" แม่ตอบว่า "แค่ลำพังเงินเดือนเตี่ยส่งลูกเรียนสามคนก็ไม่ไหวแล้ว ก็ต้องประหยัดไม่อยากให้ลูกอด" ฟังแล้วน้ำตาจะไหล ว่าไหมล่ะ

นอกจากนี้เรายังใช้เวลาว่างๆ ไปดูหนังกัน เราเริ่มสังเกตุว่าผู้สูงวัยเค้าก็อยากดูหนังแต่ปัญหาคือไม่กล้าเข้า ก็จริงอ่ะนะ ในโรงหนังมีแต่วัยรุ่น วันก่อนพาเตี่ยไปดูสามสิบยังแจ๋ว .. แม่เจ้าเตี่ยอายุมากสุดในโรงเหอะ ขำๆ แต่เค้าไปนะ จริงๆ คือจะไปเป็นเพื่อนลูก ไปบ่อยๆ เริ่มมี Feedback อยากดูเรื่องนั้นอยากดูเรื่องนี้ ไปๆมาๆ ไปเป็นเพื่อนเตี่ยซะงั้น แต่ก็ดูเค้ามีความสุขขึ้น เราจึงเข้าใจว่า "พ่อแม่พอแก่เฒ่าก็หวังเจ้ามาจูงมือ"

เราเคยบอกกับแม่ว่า "แม่ๆ เวลาไปกินข้าวนอกบ้านกินให้เต็มที่เลย จุดธูปไปกินมันไม่อร่อยนะแม่ อิอิ" บอกขนาดนี้แม่เหมือนเดิมไม่กล้ากินเยอะอีก จนมาวันที่ที่ฟันชีโดนถอนหมดเรียบเตรียมทำฟันปลอมใหม่ เท่านั้นล่ะเข้าใจ รู้งี้กินให้มันสะใจตอนมีฟันดีกว่า

นี่แหละที่ทำให้เราเข้าใจคำว่า "ความสุข" ไม่ได้อยู่ไกลจากตัวเราเลย มันอยู่ใกล้ๆ ตัวเรานี่แหละ การทำให้คนรอบข้างมีความสุขใจ นั่นล่ะใจจะเป็นสุข เพราะสุขนั้นอยู่ที่การรู้จักให้ และพอ พอในที่นี้คือ พอดี พอใจและพอเพียง เวลาแห่งความสุขนั้นมันมีน้อย ใครคว้าได้ก็คว้าไว้ก่อน

ดูจากกรุงเทพฯ เมืองศิวิไลของเราสิ ใครจะไปคิดว่าวันนี้จะมีน้องน้ำ มาตามพี่กรุง จนน้องทรายต้องเข้ามันกั้นกันให้วุ่นวาย เราเคยพูดกับพี่ชายคนหนึ่งว่า "เฮียๆ ถ้าบ้านที่เฮียตั้งใจผ่อนโครตๆ เนี่ยน้ำมันท่วมทำไงวะ" แม่เจ้า.. ใครจะไปคิดว่าประโยคไร้สาระวันนั้น มันจะกลายเป็นเรื่องจริง เห็นไหมล่ะความแน่นอนมันคือความไม่แน่นอน อนิจจังสังขารลา ถูกเปล่าหว่า ทางธรรมะไม่ค่อยถนัดเสียด้วย จะว่าไปดูแล้วก็เศร้าใจเนอะ

วินาทีนี้ทุกสิ่งที่สร้างมาไม่ว่ารวยหรือจนก็เท่ากัน คือขัดสนไปทุกย่อมหญ้า แต่ในวิกฤตก็มีโอกาสเสมอ คนที่ปรับตัวได้ก็เดินหน้า ไม่ใช่ว่ามันจะแย่ไปเสียหมด เพราะบางคนเค้าก็เปลี่ยนวิกฤตเป็นโอกาส เผลอๆ รายได้ดีกว่าตอนน้ำไม่ท่วมเสียอีก เป็นเพราะอะไรเพราะใจที่มีสติและมีกำลังใจ กำลังใจดีสร้างจากที่ใด จากคนรอบข้างนี่แหละที่คอยให้กำลังใจกันและกัน แล้วมันจะผ่านเหตุการณ์ต่างๆ ไปได้ด้วยดี

ทำให้มองย้อนกลับไปว่า เราช่างมีโอกาสดีเสียจริง ได้กลับบ้านมาอยู่กับเตี่ยกับแม่ ได้มีเวลาที่เรียกว่า "ความสุข" แบบไม่ต้องค้นหา ได้รู้จักคำว่า "พอเพียง" เพราะต่างจังหวัดอยู่อย่างเพียงพอแล้วจะพอดี เพราะค่าใช้จ่ายมันแตกต่างกัน ทำให้รู้ว่า "เงินเดือนเท่ากันแต่ไม่ทันใช้" คืออะไร เพราะสภาพแวดล้อมที่แตกต่างทำให้รู้ว่า ก็ไม่ต้องใช้ในสิ่งที่ไม่จำเป็น เสื้อผ้าที่เคยซื้อกันเป็นหอบๆ สุดท้ายเอามาเลหลังขายตัวละ 20 บาท เพราะมันเก็บไว้ก็ไร้ประโยชน์

ดังนั้นเวลามีก็ต้องรู้จักเก็บ ต้องเริ่มสร้างเพราะถ้าไม่สร้างไว้ก็จะไม่เหลืออะไร ความสบายมันต้องสะสมบุญ บุญในที่นี่หมายถึงสิ่งต่างๆ ที่ควรมี เพื่อให้เกิดความสุขที่เป็นของนอกกาย เมื่อมีแล้วก็จบให้รู้จักพอ แล้วมันจะเกิดสุข ไม่ทุกข์เพราะกิเลสแห่งความอยากมีอยากได้อยากเอาชนะใครๆ

ขอบคุณโอกาสดีๆ ที่มีให้ จขบ. ได้เรียนรู้คำว่า พอเพียงและพอดี พอเราเข้าใจคำนี้แล้วทุกสิ่งมันจะเป็นไปตามกลไกของมันเอง คนบางคนกว่าจะเข้าใจก็สายไปเสียแล้ว จขบ. บอกตัวเองเสมอว่าเราช่างโชคดีจังที่คิดได้รู้สึกได้เร็วกว่าคนอื่น เพราะความรับผิดชอบที่ต้องเดินข้างหน้า ทำให้ได้เรียนรู้สิ่งเหล่านี้มา

มองไปรอบบ้านเราฝั่งซ้าย ก็ทุกข์เพราะยังไม่พอจึงทำให้หยุดไม่ได้ต้องทำตลอดเวลา มองซ้ายก็งานมองขวาก็งาน หน้าบ้านก็ทุกข์ ทุกข์เพราะตัวเอง เป็นพ่อแม่ที่รังแกฉัน เลี้ยงลูกดีเกินไปทำให้ไม่รู้จักการต่อสู้และใช้ชีวิตก็เลยต้องมาทุกข์ใจเพราะลูกไม่ยอมทำอะไร ส่วนบ้านขวาก็เป็นทุกข์เพราะห่วงแต่คนอื่น ดันลืมห่วงตัวเอง เฮ้อ .. เห็นแล้วก็ไม่เข้าใจ ไปวัดกันเสียเปล่า

เราก็เลยบอกเตี่ยกับแม่ว่า นี่แหละเข้าใจหรือยังว่า "ความสุข" มันคืออะไร ที่เตี่ยกับแม่สุขเพราะเลี้ยงลูกมาดี ทำหน้าที่ที่มีอย่างตั้งใจ วันนี้เตี่ยกับแม่ก็สบายไม่ต้องเป็นทุกข์เพราะลูก เตี่ยมีเบี้ยเลี้ยงบำนาญ ถามว่ามากไหมมันไม่มากหรอกแต่ถ้าบริหารดีๆ ก็มีเก็บ ก็เลยส่งผลให้เตี่ยสบาย เห็นป่ะล่ะ พอทุกอย่างลงตัวเราก็อยู่อย่างเป็นสุข

นี่แหละความสุขที่แท้จริง ความสุขที่จากการทำทุกสิ่งให้เต็มที่ แล้วสิ่งดีๆ จะตามมา การกลับบ้านครั้งทำให้เรารู้ว่า พ่อแม่นี่แหละคือ คนเดียวและคนสุดท้ายที่รักเราจนตาย หน้าที่ของลูกก็คือการกลับไปบูรณะรากเหง้าที่เราเกิดมา บูรณะในที่นี้หมายถึง การดูแลจิตใจผู้เป็นบิดาและมารดา แล้วจะพบว่า ความสุขหาได้จากในครอบครัว ไม่ได้อยู่ที่ใครอยู่เราจะเรียนรู้และเข้าใจ

ดูอย่างพระเจ้าอยู่หัวของเราสิ ไม่ว่าท่านจะทรงงานหนักขนาดไหน ท่านก็มักหาเวลาไปเยี่ยมสมเด็จย่าเสมอๆ เป็นต้นแบบของลูกที่กตัญญูจนวาระสุดท้าย และทุกสิ่งไม่มีคำว่า "สาย" ถ้ายังไม่เริ่มต้น เริ่มต้นกันเสียแต่วันนี้ หันหลังกลับไปสร้างความสุขให้กับเบื้องหลังที่ยังมีชีวิตอยู่กันเถอะ

เพราะวันข้างหน้าไม่รู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้น ทำตอนนี้ยังมีเวลา ดีกว่าสายไปเพราะไม่ได้ทำ แล้วจะมานั่งซ้ำใจเพราะไปไม่ทันนะจ๊ะ ..


Create Date : 08 พฤศจิกายน 2554
Last Update : 8 พฤศจิกายน 2554 15:36:00 น. 4 comments
Counter : 988 Pageviews.  
Share
 
 
 
 
เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งค่ะ สุขให้เป็นก็เย็นใจ



ทำบุญกับพระในบ้าน ได้บุญเยอะค่ะ^^
 
 

โดย: กรุ๊ปบีราศีสิงห์ วันที่: 8 พฤศจิกายน 2554 เวลา:11:31:16 น.  

 
 
 
เข้ามาเจิมคะ
เห็นด้วย ตอนนี้มีโอกาสพาแม่ไปทานข้าวนอกบ้าน เล่าเรื่องตอนเด็กๆ แค่นี้ก้อมีความสุขแล้ว
 
 

โดย: Sang Sang Ja วันที่: 8 พฤศจิกายน 2554 เวลา:11:44:27 น.  

 
 
 
LIKE Mak Mak
 
 

โดย: deco_mom วันที่: 8 พฤศจิกายน 2554 เวลา:11:52:43 น.  

 
 
 
แวะมาเยี่ยม...สวัสดีครับ
 
 

โดย: **mp5** วันที่: 8 พฤศจิกายน 2554 เวลา:15:08:06 น.  

Name
Opinion
*ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก

patthanid
 
Location :
ราชบุรี Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]

ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember
ผู้ติดตามบล็อก : 47 คน [?]

: การท่องเที่ยวไปในที่ต่างๆ
: คืออีกก้าวของประสบการณ์
: ทุกๆ ก้าวที่ก้าวเดิน
: มีจุดหมายที่อยากสัมผัส
: โลกใบกลมๆ ใบนี้

ติดต่อผู้เขียน
Email :: patthanids@hotmail.com
Line :: @atourthai
Facebook :: Patthanid Cheang
Fanpage :: โสดเที่ยวสนุก

สงวนลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์
พ.ศ.2539 ห้ามผู้ใดละเมิดโดยนำภาพถ่าย
รูปภาพ, บทความ งานเขียนต่างๆ รวมถึง
ข้อความต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นส่วนใดส่วนหนึ่ง
หรือทั้งหมดของข้อความใน Blog แห่งนี้
ไปใช้ทั้งโดยเผยแพร่ไม่ว่าเป็นการส่วนตัว
หรือเชิงพาณิชย์โดยไม่ได้รับอนุญาตเป็น
ลายลักษณ์อักษร มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดี
ตามที่กฏหมายบัญญัติไว้สูงสุด
New Comments
[Add patthanid's blog to your web]

 
pantip.com pantipmarket.com pantown.com