เครดิตกับภาพลักษณ์

ผู้หญิงจำนวนไม่น้อยลงทุนเงินทองมากมายไปกับเครื่องแต่งกายสวยเฉี่ยว เมื่อไปถึงสำนักงาน ก็สลัดรองเท้าส้นสูงสวยหรูทิ้ง สวมรองเท้าแตะฟองน้ำแทน เพราะมันสวมสบายกว่า

ภาพที่คนภายนอกมองเห็นคือสิ่งมีชีวิตที่ดูผิดส่วน เหมือนประติมากรรมรูปนางงามที่ท่อนขาสั้นกว่าปกติ ดูไม่สวยเต็มร้อย

ส่วนผูู้ชายบางคนถึงสำนักงานแล้ว ก็ถอดรองเท้าเหลือแต่ถุงเท้าภาพที่ทุกคนเห็นคือคนสวมสูทผูกไท เดินร่อนไปมาด้วยถุงเท้า ดูพิกล

สถาบันสอนบุคลิกภาพทุกแห่งจึงย้ำนักย้ำหนาในเรื่องการสวมรองเท้า หลายคนฟันธงว่าเครื่องแต่งกายส่วนที่สำคัญที่สุดในร่างคือรองเท้า เพราะมันบอกตัวตนทุกอย่างของคนคนนั้น


หลายปีในชีวิตสถาปนิกและโฆษณาทำให้ผมพบพานกับการนำเสนองานเสมอๆ การพรีเซนเตชั่นที่ดีหมายถึงรายได้ขององค์กร ประสบการณ์ที่ตามมาด้วยคือการเรียนรู้มารยาทสังคม

การนำเสนอที่ดีไม่ได้หมายถึงแบบร่าง แนวคิดของงานที่ดีอย่างเดียว หากรวมไปถึงการแต่งกาย ความมั่นใจ อัปกิริยาของของคนนำเสนองาน การอ่านสีหน้าลูกค้าให้ออก และรายละเอียดเล็กๆ น้อยๆ ที่หลายคนมองข้าม เช่น การสนทนาในเรื่องทั่วไปที่ไม่เกี่ยวกับงาน ที่เรียกว่ากระบวนการ ice-breaking การเล่าเรื่องขำขัน ไม่สวมเสื้อผ้าสีฉูดฉาดที่อาจรบกวนการดูแบบ ไม่มีกลิ่นปาก ฯลฯ

ทุกอย่างเสนอเป็นภาพรวม

ภาพรวมที่ดีทำให้เกิดความน่าเชื่อถือต่อองค์กร แสดงถึงความเป็นมืออาชีพ และทำให้การตัดสินใจต่อผลงานนั้นดีขึ้นไปด้วย


ในการนำเสนอเมืองที่จะใช้เป็นสถานที่จัดกีฬาโอลิมปิกแต่ละครั้ง คุณจะพบว่าคนนำเสนองานล้วนเป็นผู้ใหญ่ระดับผู้นำประเทศ เหตุผลเพราะคำคำเดียว : เครดิต

เพราะความน่าเชื่อถือ ความจริงจัง เหล่านี้ ทำให้ผลงานที่นำเสนอ 'เข้าตากรรมการ' ง่ายขึ้น

เพราะพวกเขารู้ดีว่า Good presentation is half the game

ดังนั้นทุกครั้งที่ก้าวเดินเข้าไปในสำนักงานหนึ่งๆ มองเห็นผู้หญิงสวมชุดสวยงามเดินลากรองเท้าแตะฟองน้ำ ก็จะเข้าใจวัฒนธรรม ‘ยังไงก็ได้’ ขององค์กรนั้นๆ ทันที

องค์กรที่ ‘ยังไงก็ได้’ มักทำงานแบบ ‘ยังไงก็ได้’

หลายบริษัทที่ประสบความสำเร็จจึงย้ำในเรื่องหน้าตาขององค์กร ไม่ใช่เพื่อต้องการหลอกลวงคน แต่ต้องการสร้างความน่าเชื่อถือ

คงไม่มีใครอยากใช้บริการของร้านอาหารที่พนักงานยืนแคะขี้มูก โรงพยาบาลที่หมอไม่สวมถุงมือ ร้านขายเครื่องปรับอากาศที่ร้อนอ้าว บริษัทขายโทรศัพท์ที่ต่อโทรศัพท์ไม่ติดเลย ร้านอาหารจีนที่ฝรั่งเป็นคนปรุง ร้านขายยาที่ตู้ยาตากแดดทั้งวัน ฯลฯ

คนไข้ที่ได้ยินว่า หมอที่รักษาตนเป็นหมอที่เก่งที่สุดในประเทศ ย่อมรู้สึก 'อยากหายจากโรค' เป็นทุนสะสมในใจไว้ก่อนแล้ว ตรงข้ามหากได้ยินคนบอกว่า หมอคนนี้ผ่าตัดคนไข้ตายไปแล้วสองคน อาการอาจทุเลาช้าลง

ใช่ เครดิต!

เครดิตเป็นสิ่งที่สำคัญกว่าเงินทอง

คนที่เคยโกหกหนึ่งครั้งจะเสียความน่าเชื่อถือไปตลอดชีวิต

คนที่เคยเข้าคุกหนึ่งครั้ง ก่อให้เกิดความระแวงต่อคนที่ไม่รู้จัก

การที่ภาพลักษณ์ของอาชีพนักการเมืองติดลบ ก็เพราะว่ามีนักการเมืองกระทำเรื่องเลวๆ ให้คนเห็นอย่างต่อเนื่องหลายหลายสิบปี ทั้งที่ในโลกนี้มีนักการเมืองดีๆ จำนวนไม่น้อย

ภาพลักษณ์ที่ดีสร้างยาก ลบง่าย

เพราะคนเรามักจำเรื่องดีๆ ไม่ค่อยได้


วินทร์ เลียววาริณ
//www.winbookclub.com
(พิมพ์ครั้งแรก : เปรียว 2550)

6 ตุลาคม 2550

คมคำคนคม

Whoever controls the media, the images, controls the culture.


ใครก็ตามที่คุมสื่อกับภาพลักษณ์ คุมวัฒนธรรม

Allen Ginsberg
อัลเลน กินสเบิร์ก
กวีอเมริกัน

Create Date : 06 ตุลาคม 2550		1 comments
Last Update : 6 ตุลาคม 2550 19:41:56 น.
Counter : 367 Pageviews.
Share Tweet