ครั้งแรกที่เกาหลี เจอดีเข้าจนได้ ด้านหน้า Dae Jang Geum Park พระราชวังเคียงบกกุง (Gyeongbokgung) อาจเป็นเพราะช่วงนี้ ซีรี่ส์เกาหลีกำลังฮิตและล่าสุดช่อง 3 ก็เอาซีรี่ส์เรื่อง “แดจังกึม จอมนางแห่งวังหลวง” มาฉาย ทำให้เราเกิดอาการ want อยากไปเกาหลีเหลือเกิ๊น และแล้วความอยากก็เป็นจริงขึ้นมา เมื่อน้าโทรมาชวนแม่ เรา และน้อง ไปเที่ยวเกาหลีร่วมกับกรุ๊ปทัวร์ของอาจารย์ในโรงเรียนที่น้าสอนอยู่ ฮึๆๆๆ มีเหรอที่จะไม่ตกลง ค่าทัวร์ทั้งหมด 25,800 บาท แพคเกจ 2 คืน 3 วัน (ระหว่างวันที่ 25 - 27 มีนาคม 2549) ซึ่งจะว่าไปมันก็แพงเหมือนกันอ่ะนะ แต่เอาล่ะอยากไปนี่นาเลยยอมทุ่ม...หุหุ ออกเดินทางจากดอนเมืองประมาณตี 2 ถึงสนามบินอินชอน (Incheon) ประมาณ 8 โมงเช้า พอเข้ามาในอาคารได้ ก็รีบเดินจ้ำกันใหญ่ตามไกด์ไปเพราะถ้ามาถึงกรุ๊ปแรกๆ ก็จะดี (ตม. คงจะอารมณ์ดี..หุหุ..อันนี้เราคิดเอาเอง) พอเดินมาถึงช่องตรวจพาสปอร์ตก็มีอยู่หลายช่อง เราก็ต่อแถวช่องที่ไกด์ของกรุ๊ปเราเข้าไป แล้วก็มีน้าเขย, น้าสาว, แม่ จากนั้นก็มาถึงคิวเรา พอเรายื่นพาสปอร์ตกับเอกสารใบรับรองการทำงานให้ตม. เค้าก็ถามเราว่า “What is this?” เราก็บอกไปว่า “work certificated document” ตม.ผู้ชายคนนี้ก็มองหน้าเรา แล้วบอกให้เราไปห้องพิเศษ พูดง่ายๆ เค้าไม่ยอมให้เราผ่านออกไป (เฮ้ย อะไรวะเนี่ย) ไกด์ซึ่งหันมาเห็น ก็เข้ามาพูดกับตม.คนนี้ เค้าก็โบกมือเหมือนบอกว่า ‘อย่ามายุ่ง’ พอเราเดินเข้าไปในห้องนั้น หันหลังกลับมา ‘อ้าว..เฮ้ย..น้องตรู..ก็โดนเหมือนกันเหรอเนี่ย’ เสร็จแล้วพนักงานผู้ชายเค้าก็เรียกเราสองคนไปนั่งคุย โดยเค้าขอดูเอกสารพาสปอร์ตและใบรับรองการทำงาน แล้วเค้าก็ถามเราว่า “Why do you come here?” อ้าว จะให้มาทำอะไรล่ะ ก็มาเที่ยวน่ะสิ เราก็เลยตอบไปว่า “I come here for travel with tour group, I like Korean series, I like Dae Jang Geum” เอ้า จะตอบอย่างเงี้ย ก็ตามความจริงนี่นา หนอย..หนอย ดันมามองหน้าเราอีก..ไม่ได้กวนนะเฟ้ย เสร็จแล้วเค้าก็ดูเอกสารรับรองการทำงาน เราก็บอกไปว่า “it’s my work certificated document, I’m a government officer” และเค้าก็ดูเอกสารของน้อง ซึ่งทำงานในมหาวิทยาลัยในตำแหน่งผู้จัดการโครงการวิจัย อีตาพนักงานคนนี้ ก็ดันถามว่า “License?” อ้าวแน่ะ.. จะมาถามหาใบอนุญาตทำบ้าอะไรฟระ ไม่ได้เป็นเจ้าของโครงการซะหน่อย (ตอนนั้นคิดในใจ สงสัยมันจะกลัวเรา make เรื่องขึ้นมาเหรอ) ซึ่งน้องก็ตอบไปว่า “ไม่มี มีแต่นามบัตร” ซึ่งเค้าก็ขอดู แต่ที่ไหนได้ แทนที่จะพอแค่นี้ ดันให้เรา 2 คนเดินตามเค้าไปอีกห้อง ซึ่งอยู่ถัดเข้าไปในอาคารอีกด้านหนึ่ง ทำให้พวกคุณไกด์ แม่ และน้า มองไม่เห็น หาเรา 2 คนไม่เจอ แต่ในใจเรานี่สิ ‘เฮ้ย ไรวะเนี่ย อ่านในเว็บพันทิปมา ดันเจอเข้ากับตัวเองจริงๆ กะว่าจะมา ถ่ายท้องรดสนามบินอินชอนซะหน่อย อดเลย เซ็งจริงโว้ยยยยยยย’ พอเดินเข้าไปห้องพิเศษที่สอง เค้าก็ให้เรากับน้องไปนั่งรอในห้องหนึ่งเพื่อรอเรียก ซึ่งในห้องนั้น ก็มีชาวต่างชาติทั้งหญิงชายอยู่หลายคน แต่ที่ใจชื้นขึ้นมาหน่อย เพราะมีผู้หญิงไทยอยู่คนหนึ่ง กำลังคุยกับเจ้าหน้าที่ แต่เธอก็กำลังโมโหวีนอยู่ เราก็แอบฟังเค้าคุย จับความได้ว่า [เป็นผู้ช่วยไกด์ เดินทางก็ตั้งหลายครั้ง แล้วทำไมยังโดนกักล่ะเนี่ย.....บลา บลา บลา...] พอเราได้ฟังเท่านั้นแหละ ‘ใจฝ่อแล้ว เฮ้ย เอางัยดีล่ะเนี่ย อย่าตื่นเต้น ต้องทำหน้าตามั่นใจ ไม่กลัวๆๆ เราต้องพูดแบบนี้ๆ ตามที่เราเตรียมมา...สู้โว้ย’ คิดปลอบใจตัวเองสุดฤทธิ์ ส่วนไอ้ที่ปวดท้องหนักก็หายไปแล้ว...เฮ้อออ สักพักเจ้าหน้าที่คนหนึ่งก็เดินมาเรียกเราสองคนออกไปคุยข้างนอก พอนั่งเค้าก็กึ่งพยักหน้าให้เราพูด เราก็พูดว่า “I come here for travel with tour group, family group, I’m a government officer” แล้วรู้สึกตาเจ้าหน้าที่คนนี้จะเข้าใจไม่เคลียร์แฮะ เค้าถามเราว่า “จะมาหาครอบครัวที่นี่เหรอ?” เราก็บอกว่า “No, I come here with my mom, uncle and aunt. They are waiting outdoor.” แล้วเค้าก็ถามเราว่าเราทำงานที่ไหน เราก็ตอบว่า “I’m a government officer at Ministry of Education (พร้อมยื่นเอกสารให้ดู), I will stay here for 2 nights and 3 days, and I will go back on Monday” แล้วก็เอาตารางข้อมูลการเดินทางที่ไกด์เค้าแจกให้ลูกทัวร์แต่ละคน มาให้เจ้าหน้าที่คนนี้เค้าดู ซึ่งเราก็บอกว่าจะกลับเที่ยวไหน เวลาไหน กรุ๊ปทัวร์มากันกี่คน แล้วเราก็พูดประโยคทิ้งท้ายว่า “I understand, maybe you think I will escape, No. I come here with my family.” (เนี่ยแหละ รู้สึกจะพูดประมาณนี้ด้วยอารมณ์ผสมตื่นเต้น ไวยกรณ์ตอนนั้นคงไม่ถูกหรอก) แต่อีตาเจ้าหน้าที่ก็มองหน้าเรา ประมาณ 2 วินาที (แหะๆๆ) แล้วก็ลุกไปโทรศัพท์ ซึ่งเราก็ใช้การเดาเอาว่าน่าจะโทรออกไปถามเจ้าหน้าที่ข้างนอก ซึ่งเราก็พยายามคิดในแง่ดีว่าไกด์ต้องช่วยเราน่า ส่วนเจ้าหน้าที่ก็ได้แต่พูด “เยๆๆ” (ซึ่งแปลว่า ครับๆๆ) พอวางหู เค้าก็หันมาพูดกับเรา ซึ่งเราก็จับความได้ไม่หมด รู้แต่ว่า เค้าขอโทษด้วย ช่วยนั่งรอประมาณ 10 นาที เค้าขอบันทึกข้อมูลก่อน เราก็โอเค ซึ่งเค้าก็บันทึกข้อมูลว่าเราจะกลับวันไหน เวลาไหน เที่ยวบินไหนนั่นแหละ ขณะที่นั่งรอ คุณไกด์ แม่และน้า ก็หาเราสองคนเจอ แต่ต้องรออยู่ข้างนอก แค่มองผ่านห้องกระจกเข้ามา เราก็พยักหน้าว่าโอเคแล้วรอแป๊บนึง พอเจ้าหน้าที่เค้าบันทึกข้อมูลเสร็จ เค้าก็พาเราสองคนเดินมาส่งที่ประตู แล้วก็พูดทำนองว่า “ขอให้เที่ยวให้สนุกนะครับ” ...เฮ้อ...หนอยๆๆ....ฉ้านจะสนุกกว่านี้ ถ้าแกไม่มากักฉ้าน ฉ้าน..จะไปถ่ายหนักซะหน่อย ..มันหดไปเลยอ่ะ.....เวรกรรม.   Create Date : 30 พฤษภาคม 2551 7 comments Last Update : 6 ธันวาคม 2553 19:17:34 น. Counter : 913 Pageviews. Share Tweet

แวะมาทักทายคะ อยากไปเที่ยวจังเลย   โดย: ApPleNarak999 30 พฤษภาคม 2551 14:03:06 น.

เก่งมากค่ะ สาวไทยใจกล้า.....อย่าไปยอม.....แห๋ม   โดย: คิตตี้..เหมียว 30 พฤษภาคม 2551 14:05:25 น.

umm! มีใครเคยโดนตม.ไทยขาเข้าบ้างมั๊ยครับ นึกว่าเราเป็นเกาหลี ซะงั้น หุหุ   โดย: MM (ongchai_maewmong ) 30 พฤษภาคม 2551 14:07:24 น.

สาเหตุแบบนี้ละที่ทำให้ไม่อยากไปเยือนเกาหลี   โดย: C&C_BamBoo 30 พฤษภาคม 2551 14:53:38 น.

เคยได้ยินมาเยอะเลยค่ะ เรื่อง ตม เกาหลี แต่เราไม่อยากไปเกาหลีแฮะ โชคดีไป   โดย: asita 30 พฤษภาคม 2551 15:32:41 น.

ขอบอกราคา 25800 บาท ถูกมากค่ะ   โดย: kimminhee IP: 118.174.104.234 1 มิถุนายน 2551 13:52:00 น.

โห .... คุณพี่คะ เป็นป้านะ.... อีตา ตม. ฅนนั้นต้องมาขอขมา หนอย... ทำโฆษณาท่องเที่ยวซะหรู มาทำตูที่เป็นลูกค้าชั้นนำคูถหดแบบนี้.... 25800 หาร 3 มันวันละตั้ง 8600 เชียวนะเฟ้ย... อ่านแล้วไม่อยากไปเลยคะคุณพี่.....   โดย: 1978 (b39kew ) 12 มิถุนายน 2551 9:12:41 น.