Group Blog All Blog
|
รวมมิตรปี 2555 ... ขอบคุณทุกๆ อย่างที่ผ่านมาในชีวิต เผลอแปปเดียวปี 55 ก็จะผ่านไปแล้ว มันน่าจะเป็นปีที่เฮฮาที่สุดในรอบร้อยปี วันนี้ตั๊กแตนเลยขอโอกาสนี้ มาสวัสดีปีใหม่ทุกๆคนนะค่ะ รูปอาจจะน่ากลัวไปหน่อย ฮ่าๆๆ แต่ว่า ความสามารถด้านศิลปะมีเท่านี้จริงๆค่ะ  นอกจากนี้ เนื่องในโอกาสสิ้นปีนี้ ตั๊กแตนก็ขอถือโอกาสนี้ เล่าเรื่องชีวิตที่ผ่านมาให้ทุกๆ คนได้ฟัง :: เมื่อสองขาก้าวไป ::  ตลอดชีวิต ตั้งแต่จำความได้ ตั๊กมีความฝันบ้าๆ อยู่อย่าง ที่ไม่มั่นใจว่า เด็กๆ คนอื่นเขาคิดแบบนี้กันมั้ย ด้วยความที่ตั๊กโตมากับหนังสือเรียน กสน ของแม่ ทั้งวิชาโลกของเรา และวิชาที่เกียวกับภูมิศาสตร์โลก นั่นเป็นสิ่งที่กระตุ้นให้ตั๊ก อยากออกท่องโลกตั้งแต่เด็ก มีความฝันที่อยากจะเก่งภาษา เพราะอยากไปพูดคุย เรียนรู้ โลกที่กว้างออกไป ให้เขาใจมากขึ้น แต่ด้วยข้อจำกัดทางด้านฐานะ ความฝันมันจึงเป็นแค่ความฝันอยู่อย่างนั้น จนกระทั่งวันหนึ่ง เมื่อเด็กหญิงคนนั้น โตขึ้น ต้องขอบคุณครอบครัว ที่แม้จะไม่ได้ร่ำรวยอะไร แต่ก็ให้โอกาสทางการศึกษากับลูกอย่างเต็มที่ จนวันนี้ เด็กหญิงคนนั้น เรียนจบออกมา มีงานทำ เธอจึงมีโอกาสได้ ปัดฝุ่นความฝันของเธออีกครั้งหนึ่ง ตั๊กตัดสินใจ ออกเดินตามฝันด้วยการเดินทางไปเนปาล ประเทศที่ครั้งหนึ่ง ตอนเป็นนักศึกษา ตั๊กได้ให้สัญญากับโลกนี้ไว้ว่า "ฉันจะเดินทางไปหาเธอให้จงได้ ... " จะว่าไป มันก็เหมือนความฝัน สำหรับคนๆ หนึ่งที่ทั้งชีวิตเคยนั่งแต่รถทัวร์ รถไฟ ครั้งนี้จะได้นั่งเครื่องบิน ไปในดินแดนที่ไม่รู้จักเป็นครั้งแรก สิ่งที่เห็นตรงหน้ามันมีแต่ความตื่นตาตื่นใจ ผู้คนใหม่ สิ่งแวดล้อมใหม่ ภาษาใหม่ ๆ แต่เหนือสิ่งอื่นใด มันทำให้ตั๊กได้หันกลับมามองในใจของตัวเอง ตลอดเวลา ของการใช้ชีวิตอยู่กับคนแปลกหน้า ที่ไม่รู้จัก ตั๊กได้เรียนรู้ว่า เพื่อน คือความต้องการอย่างต้นๆ ของมนุษย์ ตั๊กไม่เคยเชื่อมาก่อนว่า มนุษย์เป็นสัตว์สังคม จนกระทั่งได้เผชิญมันด้วยตัวเอง การอยู่กับตัวเองนานๆ มันทำให้เราเห็นคุณค่าของการพูดคุย สื่อสาร การนั่ง เดิน กิน นอน อย่างเหงาๆ มันทำให้เรารับรู้ว่าเพื่อนมีความหมายแค่ไหน การเดินทาง ทำให้ตั๊กได้รู้ว่า รอบๆ ตัวเรา มีคนที่น่ารู้จักมากมาย เพียงแค่เราเริ่มยิ้ม และทักทายพวกเขาเท่านั้น ระหว่างนักเดินทางบางครั้งอุปสรรคทางภาษาก็ไม่ใช่เรื่องสำคัญ เพราะแค่รอยยิ้มที่มอบให้กัน มันก็แทนได้ทุกอย่างแล้ว ตั๊กเก็บเกี่ยว ความรู้สึกดีๆ ประสบการณ์ชีวิตและมิตรภาพมากมาย ระหว่างการเดินทางครั้งนั้น แต่ก็ยังไม่สามารถ เรียกตัวเองว่านักเดินทางได้เต็มปากอยู่ดี ความขี้ขลาดและความกลัวบางอย่าง การต้องการปกป้องตัวเอง บางครั้ง มันก็ทำให้ใจของเราปิดตาย แล้วความรู้สึกใหม่จะเข้ามาหาเราได้ตอนไหนกัน คำถามนี้เป็นคำถาม ที่ตั๊กต้องตอบให้ได้ ในการเดินทางครั้งต่อไป  :: เมื่อหัวใจเดินทาง :: การเดินทาง คงไม่ได้หมายความถึงสองเท้าของเราที่ก้าวไปเท่านั้น แต่หลายๆ อย่างในชีวิตของตั๊กก็ได้เริ่มออกเดินทางเหมือนกัน วันแล้ววันเล่า ที่เราทุกคนต่างก็โตขึ้น ความเป็นผู้ใหญ่ นำพาความรับผิดชอบมาให้เรามากมาย หัวจิตหัวใจของตั๊ก ก็เติบโต ตามวันเวลาที่ผ่านไปเช่นกัน แต่ก็อาจจะมีบางครั้ง ที่มันโตช้ากว่าอายุของตั๊กไปสักหน่อย แต่พอสมองสั่งเมื่อไหร่ หัวจิตหัวใจ มันก็จำเป็นต้องกลับมาเป็นผู้ใหญ่อย่างเดิม สำหรับตั๊กเอง ตั๊กถือว่าตัวเองเป็นคนโชคดี เพราะตลอดชีวิตที่ผ่านมา ยังไม่เคยมีปัญหาใหญ่ๆ เข้ามาในชีวิตเลยสักครั้ง หรือไม่มันก็อาจจะมี แต่ตั๊กก็แอบมองข้ามมันไปบ้าง โชคดีที่ตั๊กเป็นคนเสียใจไม่นาน ทุกอย่างเลยเหมือนดูผ่านไปง่ายๆ ชีวิตเดินไปตาม ทางที่มันควรจะเป็น เรียน เรียน เรียน แล้วก็เรียน พอเรียนจบก็มีงานทำ ไม่ต้องทำวิจัยฝุ่นนานๆ เหมือนเพื่อนๆ อีกหลายคน แต่บางครั้ง ตั๊กก็คิดว่ามันเป็นโชคร้ายเหมือนกัน เพราะเรายังไม่มีโอกาสได้ตามตัวเองเลยว่า เรานั้นต้องการอะไร (จริงๆ) แต่ก็ธรรมดา จิตใจที่ไม่ได้รับการฝึกฝนให้ทานทนต่อความผิดหวังหรือปัญหาบ่อยๆ มันก็คงไม่ได้แข็งแกร่งมากเท่าไหร่นัก บ่อยๆ ที่ตั๊กก็นั่งร้องไห้กับหลายๆ เรื่อง บางครั้งตั๊กรู้สึกว่าตัวเองชอบแบกโลกเอาไว้ ทั้งๆ ที่หน้าที่เราคือเหยียบมัน บางครั้งตั๊กก็ควบคุมอารมณ์ของตัวเองไม่ได้ ทั้งๆ เป็นสิ่งที่เราไม่ควรอ่อนไหวไปกับมัน บางครั้งตั๊กก็เลือกที่จะปัดความรับผิดชอบกับอะไรบางอย่าง แต่บางครั้งก็โชว์แมน ด้วยการรับทุกอย่างไว้กับตัวเอง ตั๊กก็บอกไม่ได้เหมือนกันว่า ตอนนี้จิตใจตั๊กมันเติบโตขึ้นแค่ไหน แต่คิดว่ามันคงแข็งแกร่งกว่าเมื่อวาน และจะแข็งแกร่งขึ้นในทุกๆ วัน ต้องขอบคุณทุกปัญหาและทุกความรักที่ได้รับมา เพราะมันทำให้ตั๊กได้เรียนรู้ว่า เราจะรับมือกับสิ่งที่เข้ามาในชีวิตเราได้อย่างไร ทั้งร้ายและดี :: อาหารตา อาหารใจ :: ปีนี้เป็นปีที่ตั๊ก มีโอกาสได้ทำความรู้จักกับหนังสือดีๆมากมาย ด้วยความที่ตั้งใจไว้แล้วว่า อย่างน้อยจะซื้อหาหนังสือมาไว้เป็นเพื่อน เดือนละเล่ม แต่ก็ได้เพื่อนมามากกว่านั้นทุกเดือน มันเหมือนเป็นความเก็บกดตั้งแต่ตอนเด็ก จำได้ว่า ตอนเด็ก หนังสืออ่านที่บ้านตั๊ก มีแค่หนังสือเรียน กสน ของแม่ หนังสือเกี่ยวกับเรื่องโรคต่างๆ สำหรับ อสม ก็เป็นของแม่อีกเช่นกัน ให้ความรู้ชาวบ้าน แล้วก็หนังสือนิทานเรื่องเล่า เป็นนิทานโบราณๆ กระดาษเหลืองๆ หน้าขาดหายไปบ้าง พร้อมกับหนังสือเรียนสมัยมานีมานะ ของพ่อ ตั๊กโตมาพร้อมหนังสือแค่นั้น พอเข้าโรงเรียน ก็เลยเริ่มได้อ่านหนังสือเยอะขึ้นเพราะมีห้องสมุด ตั๊กไล่อ่านหนังสือแทยจะทุกเล่มที่มีในนั้น ^^ จำได้ว่า ได้รางวัลนักอ่านสามปีซ้อนตอนเรียนมัธยมต้น สำหรับตั๊ก หนังสือคือสื่อวิเศษอย่างหนึ่ง เพราะเราแค่นั่งอยู่ที่ห้องเรา เเล้วเปิดอ่านมัน เราก็จะมีโอกาสได้พบกับโลกอีกใบ แต่เราไม่อาจจินตนาการได้ ด้วยสมองน้อยๆ ของเราเอง ด้วยเหตุนั้น ความฝันหนึ่งของตั๊ก พอมีงานทำ ก็คือ จะซื้อหนังสือมาอ่าน ให้มากที่สุดเท่าที่ทำได้ :) แล้วตอนนี้ ก็เริ่มจะทำได้แล้ว นอกจากหนังสือที่ซื้อหามาด้วยเงินแล้ว ตั๊กก็มีโอกาสได้ไปร่วมสนุกตอบคำถาม เพื่อหาหนังสือมาอ่านเพิ่ม และยังมีโอกาสได้รับหนังสือจากท่านอาจารย์สุวิมลเป็นของขวัญด้วยค่ะ ดีใจมากๆ ^^ ขอขอบคุณอาจารย์อีกครั้งมานะที่นี้ด้วยค่ะ นี่คือหนังสือทั้งหมดที่ตั๊กสะสมไว้ เมื่ออ่านจบแล้ว จะนำมาทยอยรีวิวในเพื่อนๆ อ่านกันนะค่ะ อาจจะดูรกๆ ไปนิด แฮ่ๆ อายจังเลย  :: เมื่อความฝันโบยบิน :: ตลอดชีวิตของตั๊ก ไม่รู้ว่าใฝ่ฝันอะไรกับเรื่องต่างประเทศนักหนา แต่ว่า ความฝันเล็กๆ อีกอย่างในใจตั๊ก ก็คืออยากมีโอกาสได้ไปศึกษาที่ต่างประเทศ ที่อยากไป ไม่ใช่เพราะเชื่อว่า ต่างประเทศมีมาตรฐานสูงกว่าเรา หรือ สถาบันการศึกษาของเราสู้ต่างชาติไม่ได้ แต่ตั๊กคิดว่า การได้ไปใช้ชีวิตอยู่ต่างบ้านต่างเมือง น่าจะเป็นโอกาส ที่ดี ที่ช่วยให้เราได้เรียนรู้ชีวิตมากขึ้น ได้เรียนรู้ความเป็นไป ของชนชาติอื่น และถือเป็นการแลกเปลี่ยนความรู้ที่ดีอย่างหนึ่ง ด้วยเหตุนี้ ปีนี้ ตั๊กจึงพยายามอ่านหนังสืออย่างหนัก เพื่อก้าวผ่านประตูด่านแรกไปให้ได้ นั่นก็คือภาษาอังกฤษ ตั๊กตัดสินใจ อ่านหนังสือเตรียมตัวสอบ IELTS ด้วยตัวเอง โดยมีเป้าหมายอยู่ที่ 6.5 ด้วยเวลาที่ค่อนข้างน้อย สำหรับตั๊กคือสองเดือน ตั๊กต้องกลับห้องมาอ่านหนังสือหลังเลิกงาน อ่านตั้งแต่หกโมงเย็น ยันตีหนึ่ง ทำอยู่อย่างนั้นทุกวันๆ จนเมื่อถึงเวลาสอบจริงๆ ตั๊กไม่ค่อยไม่มั่นใจเท่าไหร่ แล้วคะแนนที่ออกมาก็คือ 5.5 รู้สึกเหมือนฝันสลาย แต่ทำยังไงได้เราไม่พร้อมเอง แต่ตั๊กก็ไม่รู้สึกเสียใจอะไรมากนัก เพราะ เราได้พยายามอย่างเต็มที่แล้ว หลังจากคะแนนออก ตั๊กตัดสินใจว่าจะรอปีหน้าเพื่อให้เวลาตัวเองฝึกฝนความรู้ใหม่ เพราะชีวิตเราไม่ได้มีเพื่อเสียใจเพียงอย่างเดียว การลุกขึ้นสู้ก็คือส่วนสำคัญของชีวิตเหมือนกัน มีคนบอกไว้ว่า ทุกๆ เช้าคือโอกาสครั้งที่สองของเรา เวลาผ่านไป เหมือนมีอะไรบางอย่างมาดลใจเรา ให้เปิดไปดูทุนอีกครั้ง แล้วสิ่งที่ตั๊กไม่คิดว่าจะเจอก็เกิดขึ้น มันมีทุนหนึ่งที่รับคะแนน 5.5 ตอนนั้นตั๊กเหลือเวลาแค่หนึ่งสัปดาห์ ในการขอจดหมายจากอาจารย์ ในการเขียน Statement of Propose ในการเตรียมเอกสารทุกอย่างให้พร้อม แต่ด้วยความช่วยเหลือจากเพื่อนๆ ที่น่ารัก พี่มิ้ม และอาจารย์ที่ปรึกษาของตั๊ก ทำให้ตั๊กรวบรวมทุกอย่างได้ทันเวลา และยื่นประวัติไปในที่สุด ส่วนผลจะเป็นอย่างไรนััน ตั๊กไม่เสียใจแล้ว เพราะอย่างน้อย ก็มีครั้งหนึ่งที่เราพยายามไล่ล่าความฝันเราอย่างเต็มที่แล้ว แค่นั้นก็ถือว่าเป็นชัยชนะของตั๊กแล้ว ส่วนผลของมันก็แค่กำไรเท่านั้นเอง ทั้งหมดเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตปีที่ผ่านมาของตั๊ก บล็อกนี้อาจจะดูยืดยาว แต่ตั๊กก็อยากจะเขียนไว้เพื่อบอกตัวเองว่า ชีวิตในปีนี้ได้ผ่านอะไรมาบ้าง แล้วเราจะเติบโตขึ้นมากแค่ไหน หากได้มาอ่านมันในปีหน้า ขอบคุณเพื่อนๆที่น่ารักใน Bloggang และ Pantip ทุกคน ที่ช่วยแวะมาเยี่ยมเยือนทักทาย ให้กำลังใจกันตลอดนะค่ะ ปีใหม่นี้ขอให้ทุกๆ คนพบแต่ความสุขนะค่ะ .....
เขี่ยนเยอะๆเลย เราชอบการเล่าประวัติที่เป็นมา ความรู้สึกในแต่ละเรื่อง เป้าหมายที่อยากทำ เขียนเลย เราชอบอ่าน
โดย: แฟนlinKinPark
 วันที่: 28 ธันวาคม 2555 เวลา:2:06:50 น.คุรูขอบใจตั๊กแตนจ้ะ ที่แวะไปอวยพรปีใหม่ครู ครูก็ขอให้เธอมีความสุข สมหวังกับสิ่งที่หวัง โดยเฉพาะความฝันที่จะได้ไปศึกษาต่อยังต่างประเทศ เป็นความฝันที่บรรเจิด จ้า และเห็นด้วย การได้เดินทางไปในโลกกว้าง เป็นสิ่งหนึ่งที่ทำให้เราหูตากว้างขึ้น ความฝันของเธอ เป็นความฝันที่ยิ่งใหญ่ โดยเฉพาะกล้าหาญมากที่เดินทางไปต่างประเทศคนเดียวและเป็นการเดินทางครั้งแรกในชีวิตด้วย เฮ้อ กล้าหาญ เด็ดเี่ดี่ยวจริง ๆ จ้ะ แต่ถึงอย่างไรก็ตาม คนในโลกนี้มีทั้งคนดีและเลวปะปนกันอยู่ ต้องรู้จักระมัดระวังในการคบคน อย่าไว้วางใจคนมากนักนะจ้ะ ลูกสาว ได้อ่านงานเขียนของเธอชิ้นนี้ ทำให้ครูดีใจ ที่ได้มอบหนังสือที่ครูเขียนจากประสบการณ์ชีวิตของครูตั้งแต่เกิดจนเกษียณให้กับคนที่รักการอ่านจริง ๆ ปรกติ ครูไม่ได้มอบหนังสือให้ใครง่าย ๆ นอกจากห้องสมุดเท่านั้น เพราะคิดว่า คนที่ได้รับต้องเห็นคุณค่า แต่กับตั๊กแตน รู้สึกว่าถูกชะตาและคิดว่า คงเห็นคุณค่าของหนังสือด้วย ซึ่งครูไม่เคยรู้มาก่อนว่า เธอจะเป็นคนชอบอ่านหนังสือมากขนาดนั้น อ่านประวัติคร่าว ๆ ของเธอครั้งนี้ จึงสรุปได้ว่า ไม่ผิดหวังที่ได้มอบหนังสือที่ครูเขียนด้วยความรัก ด้วยความอยากจะเผยแพร่แง่คิดไปสู่ผู้อ่าน ถึงเธอจะยังไม่มีเวลาอ่าน แต่คิดว่า สักวันที่เธอมีเวลาอ่าน ก็คงได้แง่คิดดี ๆ อะไรบ้างไปปรับใช้ในชีวิตประจำวันได้บ้าง เนอะ อิอิ สุดท้ายนี้ ครูขออวยพรให้เธอสอบชิงทุนได้ไปเรียนต่อตามที่ปรารถนา นะจ๊ะ โดย: อาจารย์สุวิมล (อาจารย์สุวิมล
) วันที่: 28 ธันวาคม 2555 เวลา:14:51:59 น.Happy New Year นะคะ
แวะมาอวยพรปีใหม่ ขอให้ปีนี้สุขสมหวังทุกเรื่องที่หวังไว้ ร่างกายจิตใจแข็งแรงๆเช่นกันนะคะ  โดย: narumol_tama
วันที่: 30 ธันวาคม 2555 เวลา:19:09:45 น.ดีจังนะคะ มีรีวิวตัวเองในปีที่ผ่านมาด้วย
ขอให้ผลสอบทุนผ่านฉลุยนะคะ ต้อนรับปี 2556 เลยค่ะ โดย: narumol_tama
วันที่: 30 ธันวาคม 2555 เวลา:19:11:34 น.มาแอบอ่านอนุทินส่วนตัวของน้องตั๊กที่แสนงดงามจร๊ะ
งดงามด้วยความสดใส.. งดงามด้วยความใสซื่อ.. อ่านแล้วเหมือนกับได้รู้จักมักคุ้นกับน้องตั๊กเลย ชอบข้อความตอนนี้ของน้องตั๊กจังเลย.. << .. เพราะชีวิตเราไม่ได้มีเพื่อเสียใจเพียงอย่างเดียว การลุกขึ้นสู้ก็คือส่วนสำคัญของชีวิตเหมือนกัน มีคนบอกไว้ว่า ทุกๆ เช้าคือโอกาสครั้งที่สองของเรา .. >> เยี่ยมมากๆสาวน้อย.. พี่หนุ่ยมีกลอนเจ็ดมาฝากด้วยล่ะ เขียนให้น้องตั๊กสดๆเลย .. ขอบฟ้า เบื้องโพ้น แม้นหม่นสี อาจรอ ฉันคลี่ เปิดสีสัน ตราบฟ้ายังอยู่ คู่ตะวัน ความฝัน ฉันต้อง มิล่องลา .. แม้นไกล แสนไกล จะไขว่ถึง มิหวั่น พรั่นพรึง ถึงเหนื่อยล้า จะตาม ความฝัน ตามสัญญา แม้นฝ่า นานัป กับขวากบัง .. ฝากให้น้องตั๊กคนเก่งจ๊ะ และขออวยพรปีใหม่ให้น้องตั๊กมีแต่ความสุข.. มีแต่ความสมหวัง ตามที่ตั้งใจทุกๆประการด้วยจ๊ะ อ้อ .. ขอให้น้องตั๊กสอบชิงทุนผ่านด้วยดีด้วยเทอญ.. .. HAPPY NEW YEAR 2013 ..  . . .  . . .โดย: เกสรผกา
วันที่: 3 มกราคม 2556 เวลา:19:07:50 น.ดีจ้า สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังเช่นกันจ้า ช่วงนี้ยุ่งมว๊ากกกกกกกกกกกกกก เลยไม่ได้เข้ามาดูบล๊อกเล้ยยย
 แต่นังไงก็ขอให้น้องตั๊กแตนมีความสุขมากๆเช่นกันนะจ้ะ โดย: Mazubato
วันที่: 4 มกราคม 2556 เวลา:11:22:05 น.็Happy New Year 2013 ค่ะตั๊กแตน
ขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะคะ ขอให้ผลนั้นส่งถึงตั๊กแตนเช่นกันน๊า  โดย: Pae (sea_story
) วันที่: 4 มกราคม 2556 เวลา:17:59:31 น.แวะมาเยี่ยมน้องตั๊กจร๊าาาาา ... เป็นไงมั่งเอ่ย???? ... กำลังใจยังเต็มเปี่ยมม๊ายยยยย???? ........ ถ้ายังไม่เต็ม พี่หนุ่ยกอบมาฝากน๊าาาาาาา ...        โดย: เกสรผกา
วันที่: 5 มกราคม 2556 เวลา:23:39:58 น.เพิ่งจะมีโอกาสได้มาอ่านค่ะ แต่มีตัวแทนมาสวัสดีปีใหม่
ชอบเอ็นทรี่นี้เป็นพิเศษ พี่คิดว่าในอนาคตตั๊กแตนคงได้เจอกับสิ่งดีๆอีกหลายเรื่องเข้ามาในชีวิตอีกมากมายนับไม่ถ้วน เพราะมุมมองด้านบวกที่มีในตัวตั๊กแตนเอง คิดว่าตั๊กแตนคงโตขึ้นอีกทุกวันๆ และเป็นคนที่มีความสุขมากแน่ๆค่ะ ด้วยสิ่งดีๆที่มีอยู่ในตัวเอง เท่าที่ติดตามเรื่องราวมาตั้งแต่รู้จักกัน รู้สึกแบบนั้นค่ะ โดย: sea_story
วันที่: 25 เมษายน 2556 เวลา:18:23:30 น. |
Nepster
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [?] สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักทุกๆคนนะค่ะ :) เจ้าของบ้านชื่อตั๊กแตนค่ะ เป็นคนชอบการเดินทาง ชอบอ่านหนังสือ โดยเฉพาะหนังสือเกี่ยวกับบันทึกการเดินทาง ชอบถ่ายรูป แล้วก็ชอบเขียนอะไรเรื่อยเปื่อยด้วยค่ะ มีความฝัน อยากไปเที่ยวรอบโลก อยากมีหนังสือบันทึกการเดินทางของตัวเองสักเล่ม แล้วก็อยากพูดได้หลายๆ ภาษา ฮ่าๆ จริงๆ อยากเป็นล่าม หรือไม่ก็นักแปล สนใจภาษาต่างประเทศค่ะ หุหุ ตอนนี้ Bloggang เป็นเหมือนบ้านไปแล้ว เพราะทำให้ตั๊กแตนได้มีโอกาสแบ่งปันข้อความกับเพื่อนๆ และยังทำให้รู้จักเพื่อนใหม่ และได้ความรู้มากมายด้วยค่ะ ถ้าแวะผ่านมาก็ทิ้งข้อความทักทายกันไว้ได้นะค่ะ :)
Friends Blog
|
|||||||||||||
NEPSTER : Life is a Journey ...
