Group Blog All Blog
|
ก้าวไปในเนปาล : ลาเนปาล กลับบ้านเรา ... รักรออยู่ ^^ สวัสดีค่ะ กลับมาอีกครั้ง บล็อกที่ 9 แล้วกับเรื่องราวของเนปาล ในที่สุดก็มาถึงตอนจบจนได้ งานเลี้ยงต้องเลิกรา การเดินทางก็มีวันสิ้นสุดเหมือนกัน ^^ :: วันที่ 6 พ.ค. วันที่หกของการเดินทาง :: วันนี้เป็นการเดินทางจากโพคารากลับกาฏมาณฑุ ใจจริง ตั๊กอยากอยู่นี่อีกสักวัน เพราะว่า ยังไม่ได้ไปเที่ยวไหนในโพคาราเลย แต่ก็เป็นไปไม่ได้ ฮ่าๆ เพราะว่าวันลา กับตั๋วเครื่องบินไม่เอื้ออำนวย รถที่ตั๊กนั่งกลับวันนี้ เป็น Tourist Bus คะ เอาไว้สำหรับนักท่องเที่ยวโดยเฉพาะ สามารถหาซื้อตั๋วได้ ตามเอเจนทัวร์ในโพคาราเลยคะ  เราออกเดินทางประมาณแปดโมงเช้า แดดกำลังพอดีเลย บรรยากาศ ใน และ นอกรถคะ วันนี้คนเยอะพอสมควรเลย   ถ้าเพื่อนๆ เคยอ่านเรื่องราวของเนปาลมาบ้าง อาจจะทราบว่า ที่นี่เขาจะมีอะไรแปลกๆ อยู่อย่าง คือมีการจอดพัก ให้เราทานข้าว หรือว่าทำธุระส่วนตัวด้วยคะ อาจจะเหมือนจุดจอดรถทัวร์บ้านเรา ฮาาาาา ตอนเช้าจอดตอนเก้าโมง บรรยากาศตอนลงไปกินข้าว ครั้งแรก ตั๊กไม่ได้กินอะไรเลยคะ เพราะอาหารกลิ่นเครื่องเทศแรงมากๆ กินไม่ไหว เลยซื้อขนมกับน้ำมากินบนรถแทน แต่ก็นะ เป็นขนมปังแต่ใส่เนยจุใจมากๆ แอบเลี่ยนเบาๆ แงๆ  จากนั้นเราก็ออกเดินทางกันต่อ สองข้างทาง จะเป็นลักษณะของป่าเขา มองลงไปก็จะเจอแม่น้ำ ลัดเลาะไปกับเราตลอดเส้นทางเลยคะ นอกจากกิจกรรมการ Trekking การล่องแก่งก็เป็นอีกหนึ่งไฮไล แต่ไม่ว่ายังไง ตั๊กก็คงขอผ่าน ฮาาา เพราะว่ายน้ำไม่เป็นหน่ะสิคะ แต่วันหน้าถ้ามีโอกาสก็อยากลองเหมือนกัน นั่งรถมาอีกสักพัก เวลาเกือบๆ เที่ยง เราก็มาถึงจุดจอดอีกที่ ตอนนี้ไม่กินข้าวไม่ได้แล้วค่ะ เพราะหิวมากกก เลยได้นี่มา เป็นข้าวผัดกับอะไรบางอย่างที่หน้าตามันเหมือนทอดมัน  พอเอาเข้าปากหนึ่งคำ กิสสสส ฉันคิดผิด ไม่น่าเลือกมันมาเลย ฮาาา แต่ก็ต้องกินให้หมดคะ ท่องไว้นะคะ ว่าเงินทั้งนั้น คริคริ มองซ้ายมองขวา แอบเห็นอาหารว่างชาวเนปาลเขาด้วย เป็นแตงกวาสดนี่แหล่ะ เอามาผ่าครึ่ง แล้วใส่อะสักอย่างราดลงไป เห็นเขาว่า กินแล้วสดชื่นนักแล แต่ตั๊กไม่กล้าลอง หลังจากทานข้าวเที่ยงเสร็จก็ออกเดินทางกันต่อ ราวๆ บ่ายสองเราก็มาถึงกาฏมาณฑุ วันนี้เป็นวันที่การจราจรติดขัด คับคั่ง ถ้าตั๊กสามารถรวบรวมคำที่หมายถึงชุลมุนวุ่นวายมาไว้ในนี้ได้ คงจะขนมาหมดเลย เนื่องจากวันนี้มีงานเฉลิมฉลองบางอย่างเกี่ยวกับศาสนาพุทธเรานี่แหล่ะคะ พุทธศาสนิกชนชาวเนปาล เลยมารวมตัวกันเยอะมากเป็นพิเศษ พอคนเยอะ ฝุ่นก็ตลบอบอวลไปหมดเลยคะ แล้วสิ่งที่ตั๊กทรมาณที่สุดคือแสบตามาก เคืองตา น้ำตาไหลออกมาตลอดเลย ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ใช้เวลาสักพัก เราก็ออกมาจากความวุ่นวายตรงนั้นได้ พอรถจอดเทียบฟุตบาท (มะช่ายชานชะลานะฮ๊าาา) เราก็เดินเท้าอีก 10 นาที เพื่อไปที่พัก วินาทีที่เป้สัมผัสหลัง ตั๊กแอบรู้สึกเอาเองว่า เฮ้ยยย ถึงเส้นชัยแล้วเว้ยยยยยย ขอโชว์ Entry Permit ซะหน่อยนะค่ะ เป็นหลักฐานว่า ผู้หญิงนางนี้ นางแอบหนีแม่เที่ยว ไปเดินเล่นที่ Poon Hill มา โปรดจงรับตรานี้ไว้ เพื่อไปบอกลูกหลานเถิดดดดด  มาถึงห้องที่พักในสภาพแบบว่า บอกไม่ถูกเหมือนกันค่ะ กระเป๋าและรองเท้าคู่ชีพ ถ้าเจ้ารองเท้ามันพูดได้ มันคงแอบบ่นอยู่ในใจ ซื้อมาได้ไม่กี่วันก็พามาต่างบ้าน่างเมือง แถมเดินตั้งไกลอีกต่างหาก ฮาาาา แต่ก็ต้องขอบคุณที่มันไม่กัด ไม่งอแงเลยแม้แต่น้อย ไม่งั้นการเดินทางของตั๊กคงลำบากกว่านี้มาก  เวลาล่วงเลยมาจนกระทั่งบ่ายสาม ตั๊กไปพบคุณ KB อีกครั้ง เพื่อบอกลา และเขียนคอมเม้นเล็กๆ น้อยๆ ให้เขาคะ กว่าจะกลับมาก็บ่ายสี่ซะแว้วววว ไม่น่าไปไหนทันแน่ๆ กลับมาห้องก็ไฟดับอีก ไม่รู้จะทำอะไร ก็เลยนั่งเก็บของ ยอมรับเลยว่า ตลอดการเดินทางที่ผ่านมา ก็มีแอบคิดถึงบ้านอยู่บ้าง อยากรีบกลับ แต่พอวันที่ต้องกลับมาถึงจริงๆ ความรู้สึกมันกลับเปลี่ยนไป ตอนที่อยู่ไทย ตั๊กแบกความเครียดไว้มากมาย แต่พอมาอยู่ที่นี่ ที่ที่เราเป็นแค่ใครคนหนึ่ง ไม่ได้ มีหน้าที่ที่ต้องแบกรับให้เหนื่อยใจ มันทำให้ตั๊กรู้สึกเบาสบาย นอนหลับง่ายๆ ไม่ต้องคิดมาก ตื่นมาเพื่อเดินทางวันต่อวัน การมาที่นี่ ทำให้ตั๊กเข้าใจคำว่า ชาร์จแบตให้ตัวเองได้เเจ่มเเจ้งเลยคะ สำหรับเย็นนี้ ตั๊กมีนัดไปทานอาหารพื้นเมืองค่ะ คุณ KB เขาใจดีจะเลี้ยง ฮ่าา ก่อนไปก็คิดหลายอยู่ เพราะว่า กลัวไม่ถูกปาก เเล้วเขาพาไปกินขนาดนั้น ไม่กินก็คงเสียมารยาทแย่เลย พอหนึ่งทุ่มตามเวลานัด คุณ Yaka ก็มา พาไปร้าน แล้วก็บอกว่าคุณ KB ติดธุระไปด้วยไม่ได้ สำหรับอาหารของวันนี้ก็เป็นอาหารชุดแบบเนปาลีเขาหล่ะค่ะ ออเดิร์ฟก็คือ ข้าวเกรียบ บางๆ มาพร้อมกับแตงกวา ขอบอกว่า แซ่บบบบบบ  ส่วนถัดมาก็เป็นชานม รสชาติกลมกล่อม หอมอร่อยมากกกกกก บอกเลยว่า ขอเบิ้ลลล หอมๆ มันๆ หวานๆ กลมหล่อมที่สุดดดดดด อาหารบนเขากับในเมือง มันต่างกันแบบนี้นี่เองงงง  จานต่อมา อันนี้เป็นจานหลัก เขิลจัง ลืมชื่อ คร่าวๆ คือ มันคือ ไก่ .... รสชาติเหมือนแกงเผ็ดนะคะ แต่ว่าเครื่องเทศมาเต็มมาก พร้อมด้วยเครื่องเคืองคือ ผักดอง ผักลวก ข้าว น้ำซุป รสชาติ อร่อยเหาะะะะะะะะะะะะะ ฮาาา ไอ้เราก็นึกค้อนอยู่ในใจ ทำไม๊ ทำไม ฉันไม่เห็นเมนูพวกนี้ตอนไป Trekking เลย เพราะถ้าเห็น อาจจะน้ำหนักเพิ่ม แทนที่น้ำหนักลดก็ได้  สุดท้าย ตบท้ายด้วยโยเกิร์ต เกิด อร่อยอีกแล้ววววว ปลื้มน้ำตาจะไหล  ทานไปสักพัก พนักงานก็เดินมาถามว่า เอาข้าวเพิ่มมั้ย ด้วยความที่ตั๊กกินไม่ค่อยเยอะ เลยส่ายหัวไป แล้วบอกว่า No, Thank พนักงาน ทำหน้างง กว่าเราจะนึกได้ว่า ส่ายหัวแปลว่า Yes ไก่ก็ออกไปเดินเล่นหลายตัวเเล้ว ฮ่าๆ จากบทสนทนาบนโต๊ะอาหาร ทำให้ตั๊กได้รู้ว่า คนที่นี่ เขาเคร่งศาสนากันมาก โดยเฉพาะฮินดู นั่นเป็นเหตุผลว่า ทำไมที่นี่ถึงไม่กินเนื้อวัว เพราะวัวให้นมเรารับประทาน แถมยังช่วยเราทำงานอีกต่างหาก ส่วนหมู เขาก็มองว่ามันเป็นสัตว์สกปรก ไม่ควรกิน ที่กินได้ก็มีควาย กับไก่ ส่วนปลานั้นเป็นของหายาก ไม่ค่อยได้กินกันเท่าไหร่ ฟังแล้วก็แปลกดีเหมือนกันค่ะ ไกด์ถามตั๊กกลับว่า แล้วที่ไทย กินอะไรบ้าง ไอ้เราก็ซื่อบอกไปว่า กินทุกอย่างเลยฮ๊าาาา ไกด์ ทำหน้ามึนงง อิอิ แล้วถามว่า คุณมีศาสนามั้ย อร๊ายยยยยย แรว๊งงง่ะ ฮาฮา ก็มีแหล่ะ แต่แค่ศาสนาเรากินได้ทุกอย่างแค่นั้นเอง แล้ววันต่อมา ก็มีเรื่องที่ทำให้เชื่อได้ว่า คนที่นี่เขาเคร่งศาสนากันจริงๆ อาหารครั้งนี้ รวมๆ ราคาก็ประมาณ 500 รูปี อิ่มท้องแล้วก็ต้องกลับไปนอน เพราะมันดึกแล้วนะนายจ๋า อาหารมื้อนี้สอนให้รู้ว่า ... "ที่เนปาลก็อาหารอร่อยเหมือนกัน" :: วันที่ 7 พ.ค. วันที่ฉันต้องกลับบ้าน :: ตั๊กตื่นขึ้นมาตั้งแต่เจ็ดโมง ด้วยเหตุผลใด ก็ไม่ทราบได้ พอตื่นเล้วเลยลงมา ทานอาหารตามปกติ เนื่องจากประสบการณ์ที่ผ่านมา มันสอนให้รู้ว่า อย่ากินโจ๊กข้าวโอ๊ต กับไข่ต้มเป็นอันขาด วันนี้ตั๊กเลยสั่งไข่ดาว กับ ชานมไป อร่อยได้ใจอีกแว้ววววครับท่านนนน นั่งเล่นสักพัก ก็เจอสาวญี่ปุ่นนั่งยิ้มให้ เราคุยกันสักพัก แต่เพราะกำแพงภาษาที่สูงเหลือเกินที่มันบังตั๊กอยู่ ทำให้เราคุยกันได้ไม่นาน สักพัก เกือบๆ สิบโมง ก็มีครอบครัวชาวอินเดียมาสมทบ เขายกกันมาทั้งครอบครัวเลยค่ะ พอคุยกันทำให้รู้ว่า ชาวอินเดีย เขาชอบข้ามมาเที่ยวเนปาลกันในวันหยุด ก็แปลกดี อาจจะเหมือนไทยไปเที่ยวประเทศเพื่อนบ้าน ประเทศเพื่อนบ้านมาเที่ยวเราก็เป็นได้ วันนี้ตั๊กต้องนั่งไฟลท์ 13.15 กลับบ้าน ตามกติกาที่อ่านฝังหัวมา ทำให้ตั๊กคิดว่า เวลา 11 นาฬิกา ฉันจะได้นั่งเก๋ๆ รอในสนามบินแล้ว แต่มะช่ายเล๊ยยยยยย คุณไกด์พาตั๊ก ผจญภัยอีกแล้ว T~T เรารอรถ สิบโมงก็แล้ว สิบโมงสิบห้า สิบโมงครึ่ง รถถึงมา กระเหรี่ยงแบบตั๊กก็ใจเสียสิคะ ก่อนมา พี่ที่ทำงานขู่ว่า ระวังตกเครื่องนะน้อง ประโยคนั้นลอยเข้าหัว ได้แต่ภาวนา ว่าขอให้รถวิ่งฉิวววววว  แล้วสิ่งที่ตั๊กกลัวมันก็มาค่ะ รถติดนรกมากกกกก หากจำได้ ก็เพราะงานฉลองของเมื่อวานนั่นแหล่ะค่ะ  ชมนม ชมไม้ ชมเมืองไปตามทาง เฮ้อออออ แถมคนขับเปิดบทสวดทิเบตให้ฟังอีก บอกเลยว่าเศร้า แหน่วๆๆ  ณ จุดนั้น ทำอะไรไม่ได้ เลยบอกตัวเองว่าคิดซะว่ามาปฏิบัติธรรม เรื่องการปล่อยวาง ไงหนู เช็คอินหนอ ตกเครื่องหนอ ตั๋วแพงหนอ ฮาาาาาาาาาาาาาาาา ตอนนั้นสมงสมองไปหมดคะ บอกเลย   ถ้าจะพูดตรงๆ ก็คือ ถ้าผ่านแยกนี้ไปได้ สนามบินก็อยู่ใกล้แค่เอื้อม เราติดอยู่ที่นี่สักพัก โอ้ ขอบคุณสวรรค์ เท้าตั๊กเหยียบพื้นสนามบินตอนเกือบเที่ยง แต่พอมาถึง ก็ได้เจอสิ่งที่ช็อคยิ่งกว่า ตรีภูวัน คนเป็นแสน แล้วระบบที่นี่คือ ใช้มนุษย์ในการควบคุมการเข้าออกคะ  เราต้องต่อเเถวเพื่อเข้าไปในสนามบิน ทีละคู่ๆ แล้วแถวคือ ขยับเหมือนทากเดิน มองไปที่หน้าเจอ THAI ยังขึ้นว่า Check in อยู่ โอเค ยังมีหวัง ตั๊กไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองต้องรอคอยอะไรนานเท่านี้เลย ระบบของทีนี่ช้ามากๆ ช้าจนน่าใจหาย แต่ก็นั่นแหล่ะ เราเองที่พลาดไปช้า ต้องทำใจ ตั๊กได้เข้าไป Check in ตอนเกือบๆ เที่ยงครึ่ง มันดูเป็นเวลา 30 นาทีที่ยาวนานมาก พอเหลือบมองที่หน้าจอ โอ้ .... THAI ยังขึ้นว่า Check in อยู่ เราทันเฮ้ย ตั๊กถือเงินไว้ในมือ เพื่อรอจ่ายค่าภาษีสนามบิน แต่ปรากฏว่าไม่ต้อง ตายละหว่า เงินเกือบพัน แลกกลับก็ไม่ได้ เพราะผ่านขึ้นมาข้างบนแล้ว อีกทั้งเวลาที่มันบีบเราอยู่ เลยต้องตัดใจ รีบไปเข้าแถว พอเหลือบมองคนข้างๆ เอ๊ะ เขาถือใบอะไรกัน พอมองดีๆ เลยถึงบางอ้อ เราต้องกรอกใบ Immigration ก่อนออกด้วยนี่นา เป็นอันว่าต้องออกจากแถว ตม ไป เพื่อกรอกใบนั้นอีก ตอนนั้นรู้สึกว่าตัวเองทั้งสะเพร่า ทั้งเอ๋อมาก T~T การผ่าน ตม. ขั้นตอนนี้ ก็เป็นอีกขั้นตอนที่ยาวนาน ไม่รู้ว่า ทำไม ตม ช้าจัง น้ำตาจะไหล แต่ก็นั่นแหล่ะค่ะ เพราะความล่าช้านี่แหล่ะ ตั๊กเลนพยายามมองหา Passport เล่มสีเลือดหมู ที่เขียนข้างหน้าว่า "หนังสือเดินทางประเทศไทย" แล้วก็เจอจริงๆ ด้วย ยืนอยู่แถวข้างๆ เป็นพี่ผู้หญิงหน้าตาน่ารักทีเดียวคะ ชื่อพี่หน่อย เราก็บอกไปว่ากลัวตกเครื่อง เพราะมันใกล้เวลา พี่เขาเลยปลอบใจว่า ไม่เป็นไรหรอก มีคนถือ Boarding Pass ของ THAI อยู่เยอะเลย แล้วก็บอกตั๊กอีกว่า พี่เขาเคยหวิดตกเครื่องหลายครั้งแล้ว แต่ก็ยังทันตลอดอยู่ดี ตั๊กเลยพอเบาใจได้บ้าง เท่าที่คุยกันพี่เขาไปมาหลายประเทศมากคะ ฟังแล้วก็อิจฉา อยากไปบ้าง ฮาา เขาเล่าว่า ที่เนปาล คนไว้ใจได้พอสมควร ไม่เหมือนอินเดียที่มีคนมาแย่งกระเป๋าเงินเราหรืออะไรแบบนั้น นั่นทำให้ตั๊กหวนนึกถึงความเคร่งศาสนาของชาวเนปาล หวังว่าพวกเขาจะเป็นแบบนี้ตลอดไป ไม่อยากให้อำนาจเงินตรา กับการท่องเที่ยวที่เฟื่องฟูมาเปลี่ยนนิสัยดีๆ ของคนท้องถิ่นเลยจริงๆ คะ การได้เจอคนไทย ที่ต่างประเทศแบบนี้ ตั๊กยอมรับเลยค่ะว่าดีใจ และรู้สึกอุ่นใจมาก อาจจะเป็นเพราะ เราได้พูดภาษาเดียวกัน พูดคุยกันรู้เรื่อง แถมยังสนใจเรื่องเดียวกันก็เป็นได้ พอผ่าน ตม มาได้ เราก็ต้องไปสแกนกระเป๋าพร้อมทั้งสแกนตัวเราต่ออีก เป็นขั้นตอนที่ช้าอีกเช่นเคย เฮ้อออออ แอบชิน นั่งรอสักพัก ก็ได้ขึ้นเครื่องค่ะ เป็นอันว่า ตั๊กต้องโบกมือลาเนปาลเพียงเท่านี้ ขึ้นเครื่องมา ก็เจอถั่วเลย ฮาาาาาา มันก็อร่อยอ่านะ แต่รู้สึกว่าแขกๆ ไงไม่รู้  แต่ที่เด็ดสุด มันก็คือ อาหารไทยยยยยยยยยยยยย น้ำตาจะไหล บอกได้แค่นี้ค่ะ คุณแอร์ก็ใจดีม๊ากกกกกกมากกก ใครบอกว่าแอร์การบินไทยไม่ดี ตั๊กเถียงขาดใจเลย เจอหน้าตั๊กคำแรก พี่เขาถามว่า คนไทยเหรอคะ เราเลยยิ้มให้บอกว่าใช่ จากนั้น ทุกครั้งที่เขาเดินผ่าน เขาก็ยิ้มให้ตั๊กตลอดเลยคะ พูดคุยกับตั๊กดีมาก มีการถามด้วยว่า รับข้าวเพิ่มมั้ย อิอิ "Smooth as Silk" เอาใจไปเลยคะ บนเครื่องมีเซิร์ฟชาด้วย พี่เขาถามว่า ใส่นมหรือน้ำตาลคะ ตั๊กตอบแบบไม่คิดว่า ใส่นมคะ อิอิ ก็มันอร่อยนี่เนาะ พี่เขาแอบเเซวว่า ดื่มสไตล์แขกเลยนะคะ (แต่ว่าชาบนเครื่องสู้แขกไม่ได้นะคะ .. ตั๊กแอบคิดในใจ )  ส่วนนี่ สภาพของกล่องใส่อาหาร หลังจากเวลาผ่านไปไม่ถึงสิบนาที ไม่บอกก็รู้ว่าหิวโหยมากจริงๆ มันอร่อยมาก อร่อยจริงๆ รักเลย  เวลาเกือบๆ หกโมง ตั๊กก็มาถึงเมืองไทยซะที สิ่งที่คิดได้และรู้สึกตอนมาถึงคือ ขอบคุณความบ้าของเราในวันนั้น วันที่ตัดสินใจว่าจะออกเดินทาง มันได้ความรู้สึกสดใหม่ ในหัวใจ ในความคิดเยอะทีเดียวคะ ที่เนปาลตั๊กทิ้งไว้แค่เพียงรอยเท้า เก็บมาได้แค่เพียงรูปถ่ายไม่กี่ร้อยใบที่ไม่ว่าจะทำยังไงก็เก็บความงดงามมาไม่หมดแน่นอน กลิ่นหัวหอมผัดที่ยังตลบอบอวลอยู่ในหัว รอยยิ้มของผู้คนตลอดทาง เสียงนมัสเตทั้งจากเพื่อนร่วมทางและชาวบ้าน รสชานุ่มๆ อันนั้น ที่ยังติดลิ้นอยู่ ไกด์กับพอร์ตเตอร์ที่เป็นเพื่อนร่วมทางตลอดเวลาหลายวันและอีกหลายๆ สิ่งหลายๆ อย่างที่ได้พบเจอ ภาพที่สวยงาม ความรู้สึกดีๆ เหล่านั้น มันจะคงอยู่ในความทรงจำของตั๊กตลอดไป ตั๊กเคยสงสัยที่ใครหลายๆ คนบอกว่า การเดินทางทำให้เรายอมรับตัวตนของคนอื่น ชนชาติอื่น วัฒนธรรมอื่นมากขึ้น ... ตอนนี้ตั๊กเริ่มเข้าใจมันขึ้นมานิดหนึ่งแล้ว :: ขอบคุณทุกๆ ท่านที่ติดตามอ่านนะคะ :: :: ตั๊กอาจจะไม่ค่อยได้เเวะไปเยี่ยม เพราะกำลังอ่านหนังสือสอบ อิอิ แต่ว่า ยังไงก็จะหาโอกาสไปเยี่ยมบ้านเพื่อนๆ ท่านอื่นให้ได้คะ :: :: ถ้าผ่านมา ทิ้งคอมเม้นไว้ได้นะคะ ::
wow น่าไปจังครับ
โดย: Joker IP: 110.77.148.147 วันที่: 11 มีนาคม 2556 เวลา:0:27:48 น.
สนุกจริงๆ เลยตามอ่านมาจนครบแล้ว
กำลังอดหลับอดนอนหา agent tour อยู่ เดือนหน้าจะไปเดินบ้างแล้ว อิอิ ไปคนเดียวเหมือนกัน มีบริษัทแนะนำไหมครับ  โดย: moddmd (moddmd
 ) วันที่: 11 มีนาคม 2556 เวลา:0:31:57 น.@คุณ Joker ขอบคุณที่แวะมานะคะ
@คุณ moddmd ไปเดือนหน้า อากาศกำลังดีเลยนะคะ ฟ้าสวยมากๆ ด้วย เอารูปมาฝากหน่อยนะคะ โดย: Nepster
วันที่: 11 มีนาคม 2556 เวลา:8:31:51 น.ตกลงที่หน้าตาคล้ายทอดมันนั่นคืออะไรคะคุณตั๊ก
ดีใจด้วยนะคะที่อาหารบนเครื่องอร่อยมาก แม้การเดินทางในครั้งนี้จะสิ้นสุด แต่ความประทับใจยังคงอยู่นะคะ โควต้าวันนี้หมดซะแล้ว like ก่อนค่ะ เป็นกำลังใจในการดูหนังสือสอบด้วย แล้วจะแวะมาใหม่ค่ะ  โดย: Sweet_pills
วันที่: 11 มีนาคม 2556 เวลา:10:18:35 น.สวัสดีค่ะ มาเที่ยวด้วย
อาหารเค้าหน้าตาแปลกดีนะคะ ถ้าพี่ไปคงลำบากเรื่องกินแน่เลย เพราะเ็ป็นคนที่กินยาก แย่จัง   โดย: mambymam
 วันที่: 11 มีนาคม 2556 เวลา:10:36:32 น.สวัสดีคะ ดูบ้านเมืองเค้าคลายๆ บ้านเราในบางมุมเนอะ แต่อาหารน่ากินมากๆ เลยค่ะ โดยเฉพาะบนเครื่องบิน เห็นแล้วสุดๆๆ หิวเลย เนปาล คงอยู่ในความทรงจำไปอีกนานเลยนะค่ะ โดย: Pikake
วันที่: 11 มีนาคม 2556 เวลา:11:47:38 น.อาหารเค้าน่าจะคล้ายบ้านเราทางใต้นะเมว่า แต่เครื่องเทศคงแรงไม่เท่ากัน เห็นแล้วหิวเลย งั้นเมแว๊บไปหาอะไรกินก่อนนะคะ ขอบคุณที่แวะมาทักทายเช่นกันค่าาา
 โดย: Mazubato
วันที่: 11 มีนาคม 2556 เวลา:12:01:49 น.อยากลองอาหารเนปาลดูบ้างจังค่า
โดย: บาบิบูเบะ...แปลงกายเป็นบูริน
วันที่: 11 มีนาคม 2556 เวลา:12:37:12 น.อ่านไป ๆ แอบลุ้นให้ตกเครื่อง 5555 (ล้อเล่นนะคะ)
ไม่ใช่อะไรหรอก... จะได้อ่านตอนต่อ ๆ ไปน่ะค่ะ (คิดชั่วร้ายมาก 555) โดย: เนินน้ำ
 วันที่: 11 มีนาคม 2556 เวลา:12:39:17 น.สวัสดีค่ะคุณตั๊ก ... วันนี้แอบอ่านข้อความนิด ๆ ที่ profile area ด้วยค่ะ :)
ได้ทันปิดทริปที่เนปาลด้วย เขียนสนุกมากค่ะ แอบขำเรื่องที่ว่าอาหาร อร่อย ไม่อร่อย ... เดี๋ยวจะจำไว้ว่า อาหารชาวแขกในเมืองอร่อยกว่า อิอิ .. ว่าไปก็คงเหมือนบ้านเราะนะคะ ... 55 + อาหารบนเครื่องนี่ทานสนุกดีเนาะ แบบไม่มีอะไรทำ หันหน้าเข้าเรื่องกิน มีความสุขสุด โดย: Tristy
วันที่: 11 มีนาคม 2556 เวลา:13:13:05 น.~ ถ้าไป คงอดตายค่ะ มองแล้วกินไม่น่าจะได้สักอย่าง 5555 ~
โดย: ~ ริมน้ำ_voUฟ้า ~ (rimnam_kobfa
) วันที่: 11 มีนาคม 2556 เวลา:14:29:13 น.เพิ่งมาอ่านย้อนหลังค่ะเพราะว่าไปเนปาลเมื่อปีที่แล้วมาเหมือนกัน
แถมช่วงเวลาใกล้กันด้วย เพราะเราไปช่วง 3-13 พค 2555 ค่ะ (แต่เพิ่งเขียนบล็อคได้แค่ 3 ตอนเอง -_-'') เก่งมากเลยค่ะที่เดินทางคนเดียว  โดย: Backlit.Iconic
วันที่: 11 มีนาคม 2556 เวลา:15:39:12 น.มาแล้วค่าน้องตั๊ก
โหย....ลุ้นตอนขึ้นเครื่องน่ะ ลุ้นน่าดู ไม่ค่อยชอบเช็คอินแบบลาสมินิทเท่าไรเหมือนกัน หลายคนที่เค้าบ่นแอร์ของไทยอินเตอร์ แต่พี่ก็ไม่เคยได้ประสพการณ์ที่ไม่ดีนะ เห็นน่ารักๆกันทุกคน หรือบางทีผู้โดยสารไปเหวี่ยงใส่เค้าก่อนหรือป่าวน่ะ ถ้าไปด้วย คงไปลดความอ้วนน่ะ แหะๆ ยิ่งกินยากอยู่ ยอมใจน้องตั๊กจริงๆค่ะ เก่งมากๆ ขอบคุณที่นำเรื่องลุ้นๆหนุกๆมาเล่าสู่กันฟังนะคะ โดย: Schnuggy ชนุ๊กกี้
 วันที่: 11 มีนาคม 2556 เวลา:19:28:58 น.ทอดมันชิ้นเบ้อเร่อเลย
รู้สึกทึ้งตรงที่บอกว่าไม่ทานเนื้อวัว เพราะวัวให้นมเรารับประทาน แถมยังช่วยเราทำงานอีกต่างหาก เป็นศาสนาที่มีเหตุมีผลดีจัง โดย: แฟนlinKinPark
วันที่: 12 มีนาคม 2556 เวลา:0:40:24 น.นั่งดูรูปไปเที่ยวเนปาล อีกครั้งค่ะ ยิ่งดูก็ยิ่งรู้สึกแปลกๆๆ อยากไปบ้างจังค่ะ คิดโครงการไว้ว่าอีก 3 ปี เก็บเงินได้จะไปอินเดีย อยากไปมากๆ ถึงมากที่สุดเลยค่ะปล...โครงการลดน้ำหนักไปถึงไหนแล้วเอ่ย จำได้ว่าเคยเขียนไว้เมื่อต้นปี ชิมิ ชิมิ (ตอนนี้.....รู้สึกเหมือนกันว่าจะเลยความอวบซะแล้ว อิอิ  )โดย: Pikake
วันที่: 12 มีนาคม 2556 เวลา:1:04:37 น.อาหารชุดแบบเนปาลี ท่าทางอร่อยสมคำบรรยายนะคะ
ส่วนประสบการณ์ไปเที่ยวครั้งนี้ พี่นับถือจริงๆ เรื่องเดินทางคนเดียว แบบว่า 'เก่งจริงน๊าา ตัวแค่เนี๊ยะ '  พี่ไม่เคยไปไหนไกลๆบ้านคนเดียวเลย ตอนมาเรียน แม่ยังเอาไปฝากกับนักเรียน (ที่ไม่รู้จักกันมาก่อน) ให้ช่วยดูพี่ระหว่างเดินทางด้วย 5555+ เวลาเห็นเด็กผู้หญิงเก่งๆอย่างน้องตั๊ก แล้วพี่ชื่นชมจริงๆค่ะ ปล.ขอบคุณที่แวะไปเชียร์พี่ พี่ก็ขอให้น้องตั๊กสอบได้คะแนนดีๆนะคะ ท่องหนังสือเยอะๆนะคะ โดย: little mouse in big apple
วันที่: 12 มีนาคม 2556 เวลา:2:10:09 น.บันทึกการโหวตเรียบร้อยแล้วค่ะ
บันทึกการโหวต Blog ในวันนี้ ผู้เขียน Blog หมวดเนื้อหา Blog ได้รับโหวต กิ่งฟ้า Literature Blog ดู Blog กาปอมซ่า Music Blog ดู Blog Nepster Travel Blog ดู Blog ............... โหวตให้น้องตั๊กค่ะ ขอบคุณสำหรับคำอธิบายเรื่องอาหารด้วยนะคะ ไม่ได้แย่ แต่ไม่อร่อย เข้าใจแจ่มแจ้งแล้วค่ะ อิิอิ โดย: Sweet_pills
วันที่: 12 มีนาคม 2556 เวลา:11:18:29 น. เรื่องลดน้ำหนัก เหมือนว่าจะลดแต่อดไม่ได้ 5555 ตอนนี้ก็เลยคิดว่าน่าจะน้ำหนักขึ้นมาสัก 3 กิโล เห็นจะได้ แล้วแปลกนะค่ะ ลดยาก ขึ้นง่ายมากๆๆๆๆ เลย  โดย: Pikake
วันที่: 12 มีนาคม 2556 เวลา:13:25:06 น.และแล้วการเดินทางก็สิ้นสุดลง
การได้เดินทางไปท่องเที่่ยวแต่ละครั้ง ส่วนมากเราก็จะได้ความประทับใจและ ความทรงจำในสถานที่่ที่่เราไปนั้นกลับ มาด้วยเสมอ ภาพสุดท้ายจัดการเสียเรียบ เชียวน๊า... กลางเดือนหน้าจะหนีไปเที่ยวบ้างแล้ว นะคะน้องตั๊ก อย่าลืมทำทรงผมที่ชอบนคะ  โดย: AppleWi
 วันที่: 12 มีนาคม 2556 เวลา:16:23:19 น.มาแล้วค่ะคุณตั๊ก ทันตอนจบด้วย :)
อาหารบ้านเค้าแปลกตาทีเดียวนะคะ ก็มีทั้งอร่อยไม่อร่อยเนาะ ท่องเที่ยวทุกอย่างเป็นประสบการณ์ทั้งนั้น จบทริปด้วยดี พจญภัยยันนาทีสุดท้ายเลย Happy ending ด้วยอาหารไทยแอร์ไทย ^^ อินดี้ไม่ค่อยได้นั่งการบินไทย แต่เท่าที่สัมผัสก็ดีตลอดที่สำคัญอุ่นใจปลายทางถิ่นเรา เอิ้กๆ ตามหาจุดหมายใหม่ๆกันต่อเนอะ ทีีไหนดี... ขอบคุณที่แวะไปทักทายเสมอๆ่ค่ะ สอบฉลุยนะคะ สู้ๆ โดย: IndyLand
วันที่: 13 มีนาคม 2556 เวลา:5:21:06 น.มาติดตามเที่ยวเนปาลวันสุดท้ายค่ะ หลังจากกลับเมืองไทยแล้ว จะพาไปเที่ยวประเทศไหนต่อน๊า เวลาไปต่างประเทศที่ต้องเจออาหารที่เราไม่โปรด น้ำตาแทบร่วงค่ะ คิดถึงน้ำพริก น้ำปลาพริกมะนาว ไข่เจียวเลยค่ะ ฮ่าๆ แต่เวลาเดินทางไกลต่างบ้านต่างเมือง รู้สึกตัวเบาจริงๆ นะคะ ทิ้งความวุ่นวายและหน้าที่ไว้ที่นี่ แล้วออกเดินทางสู่โลกกว้าง ก็แค่ใครคนหนึ่งที่สะพายเป้หาประสบการณ์การท่องเที่ยว ก่อนที่จะกลับมาเคลียร์และสะสางงานต่อไป หุหุ สุขสันต์วันทำงานนะคะ 
โดย: แค่ได้รู้จัก_ก็เพียงพอ
วันที่: 13 มีนาคม 2556 เวลา:10:49:26 น. .. จ๊ะเอ๋ .. ถึงช้าแต่ก็มาแล้วจ้า อิจฉาน้องตั๊กมากๆเลย ชีวิตช่างท้าทายดีเน๊อะ อิจฉามื้อบนเครื่องด้วย แบบว่า.. เห็นสภาพนี้แล้วไม่ต้องพูดกันถึงเรื่องอร่อยไม่อร่อยแล้วล่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า.. หัวเราะแบบน้องตั๊กหน่อย  โดย: เกสรผกา
วันที่: 13 มีนาคม 2556 เวลา:18:21:20 น.....'...โดยเฉพาะฮินดู นั่นเป็นเหตุผลว่า ทำไมที่นี่ถึงไม่กินเนื้อวัว เพราะวัวให้นมเรารับประทาน แถมยังช่วยเราทำงานอีกต่างหาก
ส่วนหมู เขาก็มองว่ามันเป็นสัตว์สกปรก ไม่ควรกิน ที่กินได้ก็มีควาย กับไก่ ส่วนปลานั้นเป็นของหายาก ไม่ค่อยได้กินกันเท่าไหร่ ฟังแล้วก็แปลกดีเหมือนกันค่ะ ไกด์ถามตั๊กกลับว่า แล้วที่ไทย กินอะไรบ้าง ไอ้เราก็ซื่อบอกไปว่า กินทุกอย่างเลยฮ๊าาาา ไกด์ ทำหน้ามึนงง อิอิ แล้วถามว่า คุณมีศาสนามั้ย อร๊ายยยยยย แรว๊งงง่ะ ฮาฮา ก็มีแหล่ะ แต่แค่ศาสนาเรากินได้ทุกอย่างแค่นั้นเอง ...' ---------------------------------------------------- พี่ชอบตรงนี้มากจนเอาไปเล่าให้คุณ K ฟัง แล้วนั่งหัวเราะขำกันใหญ่ค่ะ  สู้สู้ ค่ะ น้องตั๊ก โดย: little mouse in big apple
วันที่: 14 มีนาคม 2556 เวลา:8:08:37 น.น เตน อริโย โหติ เยน ปาณานิ หึสติ
อหึสา สพฺพปาณานํ อริโยติ ปวุจฺจติ ถ้ายังเบียดเบียนสัตว์อยู่ บุคคลนั้นไม่นับว่าเป็นอารยชน แต่ได้ชื่อว่าอารยชน เพราะไม่เบียดเบียนสัตว์ทั้งปวง ไปเดินสายหาหมอและทำบุญมาหลายวัน ความเจ็บไข้ไม่ขอนำมาฝากใคร แต่ขอนำบุญที่สำเร็จแล้วมาฝากทุกท่าน ให้มีแต่ความสุข ความเจริญทั้งทางโลกและทางธรรมตลอดไป...นะคะ  ตามเที่ยวเนปาลต่อ...ค่ะ ถั่ว...ซื้อที่เมืองแขก รสชาดก็แขก ๆ เป็นธรรมดา...อิ อิ หนึ่งไลค์ หนึ่งโหวต...ค่ะ โดย: พรหมญาณี
 วันที่: 15 มีนาคม 2556 เวลา:11:26:17 น.ดีใจด้วยครับ คุณตั๊ก เดี๋ยวนี้ขอวีซ่าง่ายๆๆ ครับ
ระบุว่า Vacation นะครับ อย่าระบุว่า Travel จะง่ายมาก โดยเฉพาะบางเมือง แต่ ช่วง กรกฎา ญี่ปุ่นร้อนนะครับ ร้อนพอๆๆกับบ้านเราเลย Hight season จะเป็น ตุลา เริ่มเย็นบ้าง ใบไม้เปลี่ยนสี ช่วง พ.ย. ธันวา หิมะเริ่มตก มกรา-กุมภา มีนา-เมษา ซากุระบาน ดอกไม้อื่นๆบาน pLanๆๆ ดูนะครับ เป็นไงครับ หนังสือ ต้นไม้ใต้ดวงอาทิตย์ อ่านแล้วละเมียดละมัย ไหมครับ จะคนละอารมณ์ กับ โตเกียวไม่มีขา แต่ ผมว่า สนุกทั้งสองเล่มเลยครับ โดย: Sleeping_prince
วันที่: 15 มีนาคม 2556 เวลา:21:16:50 น.พรุ่งนี้หวยออก ต้องลุ้นค่ะ คงไม่ไปไหน ฮ่าๆๆๆ เลขเจ้าพ่อปากแดงมาแรงค่ะ โดย: Pikake
วันที่: 15 มีนาคม 2556 เวลา:22:23:58 น.คอมเอ่อเร่อ หลายรอบมากๆๆ กำลังเข้าให้ด้ค่ะ ฮ่าๆๆ โดย: Pikake
วันที่: 15 มีนาคม 2556 เวลา:23:50:33 น.  ถูกกันถ้วนหน้า รวยกันทุกคนนะค่ะ บุปผาลีลาวดี มาให้โชคแล้วค่ะ โดย: Pikake
วันที่: 16 มีนาคม 2556 เวลา:0:00:07 น.สวัสดีค่ะ
ทักทายยามเช้าที่สดใสนะคะ วันนี้มีภารกิจที่ต้องทำค่ะ คงจะไม่ได้เที่ยว แห่ะๆ ไม่รู้เป็นยังไงค่ะ วันธรรมดาแสนจะว่าง แต่วันหยุดงานเข้าทุกทีเลย เหอๆ ว่าแต่บุปผาลีลาวดีมาให้โชค .... อย่าไปเชื่อมากนะคะ ฮ่าๆ ปอยเห็นหวยรับประทานทุกงวดเลยอ่ะ กร๊ากกกก มีแซวข้ามถิ่นอีกด้วย ป่านนี้คงยังไม่ตื่นหรอกค่ะ อิอิ มีความสุขตลอดวันนะคะ  โดย: แค่ได้รู้จัก_ก็เพียงพอ
วันที่: 16 มีนาคม 2556 เวลา:8:37:28 น.สวัสดีค่ะ น้องตั๊ก
แฟนขับมาแล้ววววววว 555 ในที่สุดก้อถึงตอนจบซะแล้ว ทริปเนปาล แบกเป้ลุยเดี่ยว เที่ยวเนปาล ฝันนี้ เคยมีมาก่อนที่จะแต่งงานค่ะ พี่หนะ ตั้งจิตตั้งใจว่า ปีนี้ 2556 จาไปให้ได้ คนเดียวนี่แหละ ตอนนี้ วีซ่าจากคุณสามีไม่ผ่านค่ะ แกไม่ยอมให้พี่ แบกเป้เที่ยวเหมือนตอนสาว ๆ แระ จำไว้นะคะ ตอนเป็นโสดเที่ยวให้เต็มที่ พอแต่งงานจะเป็นเหมือนพี่ แง ๆๆ บรรยาย ได้สนุกสนานได้อรรถรส มาก ๆ เฮ้ออออ อ่านแล้วก้อ อยากหนีสามีไปเที่ยว ฮา ๆๆ โดย: มิลเม
วันที่: 16 มีนาคม 2556 เวลา:12:59:36 น. หวัดดีจ้ะน้องตั๊ก มีความสุขมากๆตลอดวันนะคะ อ่านหนังสือเยอะ อย่าลืมพักบ้างนะคะ โดย: Sweet_pills
วันที่: 16 มีนาคม 2556 เวลา:13:36:08 น.สวัสดีจ้า..
กลับจากเนปาลตั้งนานแล้ว ยังไม่มีบล้อกใหม่เหรอค๊า.. แทนที่จะมาเยี่ยม กลับมากดดันน้องซะงั้น อิอิ.. โดย: เนินน้ำ
วันที่: 17 มีนาคม 2556 เวลา:21:12:44 น.สวัสดี จ้ะ ตั๊กแตน
ครูแวะมาทักทายและอ่านบล็อกเที่ยวเนปาลตอนจบ ขอชมว่า เก่งมาก ที่ลุยคนเดียว ตอนครูไป ไปกับทัวร์ ไม่มีสมบุกสมบั่นอย่างนี้ เป็นการเห็นวิถีชิตอีกรูปแบบหนึ่งของเนปาล จ้ะ ขอให้ดูหนังสือและสอบชิงทุนไปเรียนต่อได้ตามที่ปรารถนาจ้ะ ครูจะคอยเป็นกำลังใจให้นะ โดย: อาจารย์สุวิมล (อาจารย์สุวิมล
) วันที่: 18 มีนาคม 2556 เวลา:20:16:07 น.เอ่อ....ถูกหวยหรือเปล่าจ๊ะ เงียบเลย ฮ่าๆๆๆๆๆ คนแถวนี้ถูกตั้งแสนกว่าบาทหน่ะ โดย: Pikake
วันที่: 18 มีนาคม 2556 เวลา:21:22:56 น.น สีลพฺพตมตฺเตน พาหุสจฺเจน วา ปน
อถ วา สมาธิลาเภน วิวิตฺตสยเนน วา ผุสามิ เนกฺขมฺมสุขํ อปุถุชฺชนเสวิตํ ภิกฺขุ วิสฺสาสมาปาทิ อปฺปตฺโต อาสวกฺขยํ ภิกษุเอย เพียงมีศีลาจารวัตร เพียงมีภูมิปริยัติคงแก่เรียน เพียงพากเพียรปฏิบัติจนได้ฌาน เพียงอยู่ในสถานสงบอันสงัด ได้รับสุขของพระอนาคามีที่สามัญชนทั่วไปไม่ได้สัมผัส ถ้าขจัดกิเลสไม่ได้หมด เธออย่าพึงนิ่งนอนใจเลย พระพุทธวจนะนี้ สมควรที่ฆราวาสเช่นเราควรน้อมนำมาพิจารณาเนือง ๆ เพื่อประโยชน์ เพื่อความสุข เพื่อความเจริญทั้งทางโลกและทางธรรม ตลอดไป...ค่ะ  โดย: พรหมญาณี
วันที่: 19 มีนาคม 2556 เวลา:10:17:46 น.หวัดดีจ้ะน้องตั๊ก
ขอบคุณที่แวะเยี่ยมพี่นะคะ เตรียมตัวสอบได้เยอะรึยัง สู้ สู้นะคะ โดย: Sweet_pills
วันที่: 19 มีนาคม 2556 เวลา:11:05:39 น.แหม...ไม่ได้ซื้อเสียดายจังนะค่ะ ไม่เป็นไรงวดหน้าเอาใหม่ บางทีโชคใหญ่อาจรอเราอยู่ก็เป็นได้นะค่ะ ถ้างั้น...รอโชคใหญ่ก็ได้ค่ะ โดย: Pikake
วันที่: 19 มีนาคม 2556 เวลา:12:10:43 น.สวัสดีวันอังคารสีชมพูค่ะ อิอิ
เห็นรถติดคนเยอะคนแน่น ข้าวผัดซักจานเนาะ  โดย: schnuggy
วันที่: 19 มีนาคม 2556 เวลา:22:24:20 น.ทักทายยามเช้าค่ะคุณตั๊ก หลายวันที่ผ่านมางานยุ่งนิดหน่อยค่ะ เลยแวะมาทักทายล่าช้า ... ไม่ว่ากันน๊าาา วันนี้พอมีเวลาต้องรีบบึ่งมาหาก่อนเลย อิอิ เวลาไปบ้านเพื่อนๆ หากเจอคนสนิทก็จะมีแซวบ้างค่ะ แต่ก็ไม่บ่อยนัก ขึ้นอยู่กับจังหวะและความเหมาะสมด้วยค่ะ แห่ะๆ  คุณตั๊กสบายดีนะคะ ดูแลสุขภาพด้วยคร๊าาา 
โดย: แค่ได้รู้จัก_ก็เพียงพอ
วันที่: 20 มีนาคม 2556 เวลา:8:12:31 น. |
Nepster
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 16 คน [?] สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักทุกๆคนนะค่ะ :) เจ้าของบ้านชื่อตั๊กแตนค่ะ เป็นคนชอบการเดินทาง ชอบอ่านหนังสือ โดยเฉพาะหนังสือเกี่ยวกับบันทึกการเดินทาง ชอบถ่ายรูป แล้วก็ชอบเขียนอะไรเรื่อยเปื่อยด้วยค่ะ มีความฝัน อยากไปเที่ยวรอบโลก อยากมีหนังสือบันทึกการเดินทางของตัวเองสักเล่ม แล้วก็อยากพูดได้หลายๆ ภาษา ฮ่าๆ จริงๆ อยากเป็นล่าม หรือไม่ก็นักแปล สนใจภาษาต่างประเทศค่ะ หุหุ ตอนนี้ Bloggang เป็นเหมือนบ้านไปแล้ว เพราะทำให้ตั๊กแตนได้มีโอกาสแบ่งปันข้อความกับเพื่อนๆ และยังทำให้รู้จักเพื่อนใหม่ และได้ความรู้มากมายด้วยค่ะ ถ้าแวะผ่านมาก็ทิ้งข้อความทักทายกันไว้ได้นะค่ะ :)
Friends Blog
|
|||||||||||||
NEPSTER : Life is a Journey ...
