Bloggang.com : ทาเคชิโร่ :

กาลครั้งหนึ่งที่สิงคโปร์>>(ภาค 2) ไปเที่ยวเมืองสิงห์เงือก

+ คราวนี้จุดมุ่งหมายของพวกเราคือ ‘City Link Mall’ ซึ่งถ้าจะเทียบไปแล้วมันก็เหมือนกับ Metro Mall ห้างในรถไฟใต้ดินที่แสนจะเงียบเหงาของบ้านเรานั่นเอง

+ สาเหตุน่าจะเป็นเพราะ ถึงแม้สิงคโปร์จะมี Mall เยอะพอๆ กับบ้านเรา (หรืออาจจะเยอะกว่า) แต่ Metro Mall ของบ้านเรานั้นไม่มีอะไรดึงดูดให้เข้าไปเดินแต่อย่างใด คนเดินทางส่วนใหญ่ก็มักจะรีบๆ ออกจากระบบไปเดินในห้างที่ตัวเองคุ้นเคยกันอยู่แล้ว และแถมเข้าไปก็อาจต้องเจอทางตัน ต้องกลับออกมาทางเดิม

+ ... ผิดกับ City Link Mall ที่จากสถานีรถไฟใต้ดิน จะเป็นทางเดินในการทะลุไปยัง attraction สำคัญ 2 แห่ง คือตรงกลางทางจะโผล่ขึ้นไปยัง ‘ตึกทุเรียน’ (Esplanade) ได้ และปลายอุโมงค์จะไปสิ้นสุดยัง ‘หมู่ตึก Suntec’ ซึ่งเป็นที่เที่ยวสำคัญอีกแห่งที่ควรแวะชมถ้ามีเวลาเดินเที่ยวเมือง ... และนอกจากนั้น ระหว่างทางเดินเค้าก็จัดร้านรวงและประดับประดาตามรายทางอย่างสวยงามมากครับ

โผล่ออกมาจากใต้ดิน ระหว่างทางเดินไปหมู่ตึก Suntec จะผ่านสะพานตรงนี้ ที่มองเห็นห้างชื่อ Marina Square กับชิงช้าสวรรค์ยักษ์ของสิงคโปร์ด้วย

หมู่ตึก Suntec นี้ว่ากันว่าหมอดูฮวงจุ้ยให้คำแนะนำในการก่อสร้างว่าเป็นฮวงจุ้ยที่ดีที่สุด โดยจะมีตึก 5 ตึกหันหน้าเข้าหากันและล้อมรอบวงเวียนตรงกลาง ซึ่งจะเป็นลานน้ำพุ ดังรูป

เสร็จแล้วก็เดินย้อนกลับมาทางเดิม เพื่อจะโผล่ขึ้นไปปอกเปลือกทุเรียนกัน กว่าจะไปถึงก็ได้เวลาย่ำค่ำพอดี ... ตึกทุเรียน หรือชื่อเป็นทางการว่า The Esplanade ซึ่งคอนเซ็ปต์ก็คือใช้งานเป็นสถานที่แสดงจำพวกละครเวทีหรือโชว์ต่างๆ เช่นเดียวกับ The Opera House ที่ ซิดนีย์ ออสเตรเลียนั่นเองครับ

ตัวเมืองเมื่อมองตึกทุเรียน ...(มองเห็นหนามแหลมครับ)

ตึกทุเรียนยามค่ำคืน (จริงๆ มีทุเรียน 2 ลูก อยู่เคียงข้างกัน แต่มุมนี้ลูกนึงจะบังอีกลูกนึงมิดเลย)

ถัดจากตึกทุเรียน เพียงแค่เดินข้ามสะพาน เราก็จะเจอกับสัญลักษณ์ของประเทศนี้ นั่นคือเจ้าสิงห์เงือก (Merlion) กันแล้ว

ฝั่งตรงข้ามสวนสาธาณะสิงห์เงือก (Merlion Park) จะเป็นโรงแรมชื่อ The Fullerton Hotel

... ส่วนตัวใหญ่ที่หันหลังให้เมืองแล้วพ่นน้ำได้นั่น นัยว่าสร้างขึ้นมาใหม่เพื่อแก้ฮวงจุ้ยให้สิงคโปร์เจริญมั่งคั่ง (แล้วก็ทำได้จริงๆ ซะด้วย) กับใช้เป็น landmark ในการเก็บภาพสวยๆ กับหมู่ตึกด้านหลังให้กับนักท่องเที่ยวอย่างเช่นรูปนี้นั่นเอง

ถัดจากนั้น ก็เดินลัดเลาะกันต่อเพื่อไปชมแสงสีของแหล่ง hang out ยามค่ำคืน นั่นก็คือโซน Boat Quay (อ่านว่า โบ๊ท-คีย์ นะจ๊ะ>>คุณวิวเอกอังกฤษเธอบอกมาครับ) ที่ยาวไปจนถึง Clarke Quay

หลังจากเดินจนแทบหมดแรงก็ได้เวลามาโซ้ยอาหารมื้อค่ำ (ค่อนดึก) ที่ Food Center ใกล้ๆ กับโรงแรม ซึ่งเปิดดึกเอาการอยู่ วันก่อนผมลองเปิบ “ก๋วยเตี๋ยวสิงคโปร์” ไปแล้ว (จืดสนิท ต้องหาซ้อสมาเติม) วันนี้ก็เลยได้ฉลองกิเลสของตัวเองด้วยการทาน “ติ่มซำสิงคโปร์” ดูบ้าง
... ตอนแรกว่าจะสั่งเยอะๆทีเดียว ราคาถาดละ 2 เหรียญ รวม 4 ถาดก็ 8 เหรียญ (~ 188 บาท) ซึ่งถ้าเทียบแล้ว ก็ใกล้เคียงกับราคาติ่มซำที่มีคลาส (หมายถึงรสชาดเป็นโล้เป็นพาย) หน่อยในบ้านเรา ... แต่ขอโทษ รสชาดอร่อยนุ่มลิ้นและดูสร้างสรรค์กว่าพอสมควรเลยแฮะ
โดยของทอดนั่นบ้านเราก็มีขาย (ฟองเต้าหู้ทอด) แต่ของนึ่ง 3 อย่างเรียงจากซ้ายไปขวา จะเป็น
หูฉลามในแป๊งอะไรสักอย่างคล้ายเกี๊ยว,
ฝั่นโก๋วไส้กุยช่าย
และหอยเชลล์ห่อด้วยแป้งฮะเก๋า (มีเป๋าฮื้อห่อแป้งฮะเก๋าอีกอย่างที่เล็งไว้แล้วไม่ได้เอามา)

Create Date : 10 มิถุนายน 2552

0 comments

Last Update : 12 มิถุนายน 2552 1:44:56 น.

Counter : 1143 Pageviews.