:: คือทุกครั้งที่รักของเธอส่องใจ ฉันมีปลายทาง ::
|
|||||||||||||
7 พฤศจิกายน 2550 - - [จดหมายจากเรือถึงประภาคาร] "เมื่อรักใครคนหนึ่ง จึงไม่สำคัญเลยว่าเราจะได้กอดกันหรือไม่ ความรักบางอย่างในชีวิตคนเราเอื้อมไม่ถึง สัมผัสไม่ได้ เหมาะสำหรับเอาไว้มองดู...ไว้ชื่นชมไกลๆ " ........ .... "ดวงไฟประภาคารสวยล้ำค่า ยามเราล่องเรืออยู่ในทะเลลึกจนหาทางกลับไม่ได้ แต่เราจ้องดูดวงไฟ เพียงให้รู้ว่าควรเดินหน้าไปทิศทางใด แต่ใช่ว่าเราจะต้องเบนหัวเรือ เพื่อมุ่งไปจอดเทียบหน้าประภาคารเสียเมื่อไหร่" ... .......... "ได้รักเธอ...ประภาคารก็ดูสวยดี คนที่ฉันกอดได้ ทำให้รู้ว่าโลกนี้สดชื่น สว่างไสว อย่าสนใจเลยนะคนดี ว่ารักเธอแล้วฉันจะกอดใคร แต่เชื่อว่าฉันรักเธอตลอดไป...เพียงพอแล้ว" ****************************** บันทึก .. แด่หัวใจทุกดวงที่ร้าวรานและค้นหาหัวใจที่อบอุ่นจากใครสักคน สิ่งหนึ่งที่จะทำให้หัวใจมีความสุขได้ คือ การเรียนรู้ที่จะรักใครสักคน โดยปราศจากเงื่อนไข สักครั้ง ที่หัวใจจะเริ่มรัก ด้วยคาดหวังให้น้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ เมื่อเราต่างเริ่มต้นจากศูนย์ ก็แล้วจะต้องมีอะไรให้สูญเสีย คนรักที่จากไป ก่อนหน้านั้น ที่เราจะเริ่มรักและรู้จัก เขาก็ไม่ได้เป็นของเราเลย แต่....แล้วทำไมเล่า ตอนนี้กลับคิดว่า ได้สูญเสียเขาไปแล้ว ทุกอย่างที่เราได้หวังและสร้าง เมื่อผิดพลาดก็เริ่มต้นใหม่ ช่วงเวลาชีวิตมนุษย์ทั้งหมด ไม่มีใคร ..... เป็นเจ้าของอะไรได้สักสิ่ง เรามีบทบาทเป็นแค่ ได้ครอง หรือ ได้เสีย เท่านั้น ยกเว้นสิ่งเดียวที่เราไม่อาจเสียมันไป คือ กำลังใจ ของตัวเอง ไม่ว่ารักนั้น จะเป็น รักของผู้ใด รักของใคร หรือ รักอย่างไร แต่แท้จริง ..... ความลับของแหล่งกำเนิดความสุขนั้น มีอยู่ในตัวมนุษย์ทุกคน ถูกฝังไว้ตั้งแต่กำเนิด นั่นคือ ..... หัวใจ ชีวิตนี้เป็นของเราเองเป็นสิทธิ์ธรรมชาติ เราจะทำอย่างไรกับมันก็ได้ ลองสัมผัสสิ่งแปลกใหม่รอบตัว อาจทำให้เห็นมุมมองที่แตกต่างไปจากเดิม หัวเราะออกมาดัง ๆ หากมันห่างหายจากชีวิตไปนาน วิ่งเล่นกับสุนัข ทบทวนความสุขจากที่เคยเป็นเด็ก อีกสักครั้ง ขอโทษคนที่ติดค้างใจไม่เคยกล้าเอ่ย บอกรักคนที่ เขารักและปราถนาดีต่อคุณตลอดมา มอบดอกไม้ให้เพื่อนร่วมทาง ตะโกนร้องเพลงโปรดในห้องน้ำ มอบรอยยิ้มให้คนแปลกหน้าที่เดินร่วมทางในวันสบาย ๆ นอนทอดกายบนผืนหญ้า ในคืนวันอันอบอุ่น สัมผัสพลังของผืนดิน สูดไอดิน ให้เต็มปอด พักกายและหัวใจ ให้ผืนดาวโอบกอดหัวใจที่อ่อนล้าของคุณไว้ นอนมองดาวและนับได้จริงจังสักครั้ง ..... ให้ดวงตาได้พ้นจากขอบชีวิตของคนเมือง หากคุณเข้าใจ ถ้อยคำตั้งแต่ต้น ชีวิตคุณจะกระจ่างขึ้น ดวงตาคุณจะมองเห็นความสุขแท้ ที่ซ่อนเร้นในหลืบมุมของตึกคอนกรีตและบาทวิถี หัวใจคุณจะเปิดและไม่หลงทาง เท้าคุณจะคงมั่นและไม่ขังตัวเองไว้กับอดีตที่ขมขื่น หากความสุข คือ การเรียนรู้ที่จะรัก โดยปราศจากเงื่อนไข และเราต่างก็เริ่มต้นจากศูนย์ด้วยกันทั้งสิ้น ก็แล้วจะต้องมีใครหรือสิ่งใดให้สูญเสียอีก และหากว่าความลับของแหล่งกำเนิดความสุขของมนุษย์ทุกคนนั้น อยู่ที่ ..... หัวใจแล้ว แด่หัวใจทุกดวง รอยยิ้ม ความทรงจำ บนหนทางนี้ ที่ค้นหาความรักนั้น จะไม่หลงทาง ...... อีกต่อไป Ref : //www.bloggang.com/viewdiary.php?id=maamui&month=04-2006&date=22&group=11&gblog=2
|
Passepartout
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] คนธรรมดาคนหนึ่งบนโลกใบนี้ ซึ่งกำลังก้าวข้ามผ่านกาลเวลา เพื่อไปสู่อนาคต... พยายามเข้าใจกับคำว่า "ตราบใดที่มีรัก..ย่อมมีหวัง" All Blog
Friends Blog Link
|
||||||||||||
| Pantip.com
| PantipMarket.com
| Pantown.com
| © 2004 BlogGang.com
allrights reserved.
|
|||||||||||||
