31 ตุลาคม 2550 - - [ดาว]
[วันนี้คือคำพร่ำเพ้อไร้สาระของใครบางคน]
....
.....
จะมีใครคาดคิดบ้างไหมว่า ความสุข กับ ความทุกข์ ...
มันแบ่งกันแค่สั้นเวลากั้น..เท่านั้นเอง
เข็มนาฬิกาที่หมุนวนไปทุกวินาทีนั้น
มันกำลังพรากความสุขไปจากใจเรา
อีกทั้งยังยัดเยียดความทุกข์มาให้เราในค่ำคืนนี้
......
.......
........
อยากจะร้องไห้ ก็ร้องออกมาเถอะ หากมันจะทำให้รู้สึกดีขึ้นได้บ้าง
เผื่อมันจะทำให้ เจ็บ น้อยลง..และคงจะทำให้มีสติกลับคืนมา
เสียใจ...ใครบ้างไม่เคย...
เรื่องธรรมดาของโลกใช่ไหม???

ความรัก...ก็มีเท่านี้...
มีเกิด..มีดับ
ทำให้สุขได้ แล้วทำไมจะทำให้ทุกข์ใจไม่ได้ล่ะ...
........
แค่อยากให้มันอยู่กับเรานานๆ..เท่านั้นเอง...
แต่ในเมื่อคนบนฟ้าเขาไม่อยากให้มันดำรงอยู่...
ใครล่ะจะฝืนมันไปได้
คงต้องปล่อยมันไป...
ให้มันดำเนินไปในวิถีทางที่มันถูกกำหนดมา
..มันเป็นเช่นนั้นเอง..


แล้ววิถีทางนั้น...มันจะเป็นยังไง
ใคร..ช่วยบอกทีได้ไหม
อย่าปล่อยให้ผมต้องเดินคนเดียว บนโลกเบี้ยวๆใบนี้เลย

อนาคตของเรา..มันจะเป็นเช่นไรต่อไป?
คำถามเกิดขึ้นมากมายในนี้..
ใครช่วยตอบทีได้ไหม
ว่าทั้งหมดนั้น...มันเพราะอะไร?

..แล้วผมควรจะทำเช่นไรต่อไป..
กับวิถีทางที่ดาวนั้นกำหนดมา...

แหงนหน้าขึ้นไปมองดาว ผ่านม่านน้ำตาในยามราตรี
ไร้ซึ่งแสงแห่งดาวจะปรากฎ..
เจ้าหายไปไหน...เจ้าขโมยใจของข้าไปด้วยหรือ?

แม้ว่าเจ้าจะไม่ได้เข้ามาทำร้าย..
แต่เจ้าก็ทำให้คนๆหนึ่ง เจ็บ ได้เหมือนกัน
ด้วยแสงที่ส่องลงมา มันบาดผิวจนแสบทั้งกาย..ทั้งใจ
ไม่นาน ...แสงของเจ้าก็เยียวยาข้า...

ตอนนี้ข้าสับสนกับหนทางที่เจ้าหยิบยื่นมาให้ข้า..
อยากจะให้ข้าทำเช่นไร..จงบอกข้ามาเถิด

วันพรุ่งนี้..ยังเป็นปริศนาสำหรับวันนี้
เจ้าจะชี้ทางให้ข้าเช่นไร..ข้าคงต้องดำเนินไปเช่นนั้นใช่ไหม
ตอนนี้ข้าไร้เรี่ยวแรง จะเดินต่อไป

ข้ายอม...
แค่ยังมีเจ้าอยู่ข้างบน ให้ข้าได้แหงนมองทุกๆเวลา
ก็คงเพียงพอแล้วสำหรับชีวิตข้าที่เหลืออยู่

เพราะข้าตระหนักดี
ว่าคนอย่างข้า..คงไม่มีค่าเพียงพอที่จะรักใครสักคน...
เพราะข้าถูกสาป มันคือคำสาปติดตัวข้า...ตลอดไป..

.....
.......

ผมควรจะเดินต่อไป..ยังไงดี...
กับวันพรุ่งนี้ ที่เหลืออยู่...
ไม่รู้เลย ไม่รู้จริงๆ...

เหม่อมองออกไปมองชีวิตคน
เหมือนทุกคนจะมีหนทางของตัวเองกันทั้งนั้น
แล้วหนทางของผมล่ะ อยู่ที่ไหน?
ตัวผมหายไปไหน
ใจผมหายไปไหน
ผมเป็นอะไร?

*****************************************






Create Date : 31 ตุลาคม 2550
Last Update : 31 ตุลาคม 2550 21:02:57 น.
Counter : 694 Pageviews.

1 comments
  
ในความไร้สาระของบางคนมันคือความทุกข์ใจของเขามิใช่หรือ

คำตอบของวันพรุ่งนี้ มันอยู่ที่ใจของคุณคงไม่มีใครให้คำตอบแทนได้

การตัดสินใจทุกอย่าง เรามีคำตอบของเราเองคนอื่นเป็นเพียงผู้ให้คำแนะนำเท่านั้นเอง

สู้สู้
โดย: มัยดีนาห์ วันที่: 31 ตุลาคม 2550 เวลา:21:08:02 น.
ชื่อ : * blog นี้ comment ได้เฉพาะสมาชิก
Comment :
 *ส่วน comment ไม่สามารถใช้ javascript และ style sheet
 

Passepartout
Location :
กรุงเทพฯ  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?]



คนธรรมดาคนหนึ่งบนโลกใบนี้ ซึ่งกำลังก้าวข้ามผ่านกาลเวลา เพื่อไปสู่อนาคต...

พยายามเข้าใจกับคำว่า "ตราบใดที่มีรัก..ย่อมมีหวัง"
ตุลาคม 2550

 
1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
15
16
17
18
19
20
21
22
23
24
25
26
27
28
29
30
 
 
All Blog