การเดินทางของความรัก 15

ผมเพิ่งได้เรียนรู้ว่า...
ก า ร ตั ด ใ จ...มั น ย า ก
และหากยิ่งฝืนมัน...
ก า ร ตั ด ใ จ...มั น ยิ่ ง ย า ก...เ กิ น ก ว่ า ที่ จ ะ ทำ ได้...

ผมพยายามที่จะเรียนรู้มัน...แต่ในขณะเดียวกัน
ผ ม ไ ม่ อ ย า ก ทำ เ ช่ น นั้ น เ ล ย

ถ้าอย่างนั้น..ผมควรจะทำอย่างไรดี
เพื่อให้ผมไม่ต้องเจ็บปวดไปมากกว่านี้
.......
.........
เพื่อให้ผมสามารถพยุงตัวเองให้ยืนขึ้นได้ดังเดิม
และสามารถก้าวเดินต่อไปได้...อย่างมั่นคง
ผมคงต้องพยายามลืมทุกอย่างใช่ไหม
...แต่ผมไม่อยากลืม..โดยเฉพาะคุณ...
ผ ม ไ ม่ อ ย า ก ลื ม คุ ณ...
ผ ม อ ย า ก เ ก็ บ คุ ณ ไ ว้ ใ น ทุ ก อ ณู ข อ ง ค ว า ม รู้ สึ ก

แต่หากผมทำอย่างนั้น...เหมือนกับว่าผมยิ่งเจ็บ
เจ็บที่ยังมีคุณอยู่...ปวดร้าวทุกครั้งที่คิดถึงคุณ
หวั่นไหวเสมอเมื่อคุณอยู่ในความฝัน...
อ่อนไหวบ่อยๆเมื่อคุณอยู่ใกล้...ใจสั่น...ผมไม่กล้าแต่จะมองหน้าคุณ...ผมกลัวสายตาชินชาคู่นั้นของคุณ...มันคงทำให้ผมเจ็บปวด...ผมกลัวอาการเย็นชาของคุณ...มันทำให้ผมปวดร้าว...ผมกลัว...กลัวทุกสิ่ง...ไม่กล้าแม้แต่จะตัดคุณออกจากความคิด...ความรู้สึก...และหัวใจ...

ผมควรทำเช่นไร...
ผมเฝ้าถามตัวเองด้วยคำถามเดิมๆนี้มานาน...
ผมจะทำอย่างไรดี...ไม่ให้ตัวผมต้องเจ็บปวดไปมากกว่านี้
หรือผมต้องเรียนรู้ที่จะอยู่กับความเจ็บปวดนี้...ให้มันชินชา...และรู้สึกเป็นส่วนหนึ่งของมัน...เพื่อวันหนึ่งข้างหน้า...ผมจะได้ไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับมันอีก...และมองเห็นเป็นเรื่องธรรมดา...

แต่มันไม่มีสิ่งไหน ที่จะต้านทานความรู้สึกนี้ได้
ผมได้แต่ปล่อยใจให้เพ้อฝันละเมอไปถึงคุณฝ่ายเดียว...และสุดท้ายต้องเรียนรู้กับความเจ็บปวด..อย่างเดียวดาย

ผมจะถือว่าทุกสิ่งที่เกิดขึ้นนี้...มันเป็นสิ่งที่ผมต้องเผชิญ เพื่อเรียนรู้กับความเข้มแข็ง และสามารถต่อสู้ฝ่ามันไปได้...แม้จะต้องเนิ่นนานเพียงใด

คุณเป็นเสมือนหนึ่งความทรงจำที่ดีงามสำหรับผม
เป็นเส้นใยบางๆสีชมพู...ที่เกาะเกี่ยวและพันธนาการอยู่ภายในใจผม...เติบโตเป็นต้นกล้าที่หยั่งรากลึก...เป็นดอกไม้โฉมงาม ส่งกลิ่นหอมอบอวลรอบกายผมเสมอ...นี่คือคุณ...เป็นดั่งดาวบนฟ้ายามราตรี..ส่องแสงประกายระยับท่ามกลางหมู่ดาว ทอแสงสาดส่องลงมาในใจผมยามค่ำคืนที่เหน็บหนาว...นี่คือคุณ...

และที่สำคัญ...
คุ ณ น่ า รั ก เ ส ม อ สำ ห รั บ ผ ม...

แม้เพียงแค่แรกเห็น...กับการหลอกตัวเองของผม
แต่ผมไม่สามารถหลอกตัวเองได้อีกต่อไป
ในเมื่อวันนี้...ยิ่งผมมองคุณ...ยิ่งสุขใจ
ไม่รู้ว่ามันคืออะไร...ผมไม่รู้
รู้แค่ว่า...คุณคือคุณ...คนที่ทำให้ผมสั่นไหวได้เสมอ...

คงถึงเวลาที่ผมต้องเรียนรู้และยอมรับ
สิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไป...
เพราะมันย่อมเป็นไปเช่นนั้นเอง...ตามวิถีของมัน...
ในเมื่อเป็นลิขิตจากเบื้องบน...กำหนดให้มันเป็นเช่นนี้
และผมมิอาจฝืนมันไปได้...
ผมทำได้ดีที่สุด...ไม่ว่าจะแค่ไหน
อย่างน้อยผมยังภูมิใจ...และดีใจ...
ที่ ไ ด้ เ จ อ คุ ณ
ไ ด้ แ อ บ ม อ ง แ ล ะ ชื่ น ช ม คุ ณ อ ยู่ ไ ก ล ๆ
สิ่งใดจะเกิด...ผมไม่ฝืน
ผมจะยอมให้มันเป็นไปเช่นนั้น...
และเดินเคียงข้างกับมันเสมอไป
.......
.........
และคุณ..ก็ยังเป็นสิ่งดีๆในใจผมเสมอ...
ผมเก็บคุณไว้ในความทรงจำส่วนลึก...
แอบชื่นชมคนเดียวก็พอ...

ไม่ว่าการเดินทางนี้จะจบลง ณ ที่ใด
ทะเล ภูเขา ขอบฟ้า หรือทุ่งหญ้า
ผมจะเต็มใจรับมัน...

แ ล ะ จ ะ เ ก็ บ คุ ณ ไ ว้ ใ น ใ จ ผ ม ต ล อ ด ไ ป...

Create Date : 19 กุมภาพันธ์ 2550 Last Update : 19 กุมภาพันธ์ 2550 19:42:54 น. Counter : 539 Pageviews.		2 comments
Share Tweet