Review ชีวิต..ผมไม่รู้ว่าระหว่างเรานั้นมันคืออะไร
24 กรกฎาคม 2554 เวลา 9.54 น.
สวัสดีที่เดิมที่แห่งนี้... สถานที่ที่ผมมักจะมาใช้เพื่อหลีกหนีและหลบซ่อนตัวจากความสับสนวุ่นวายอันเกิดจากปัจจัยต่างๆ ที่ก่อเกิดขึ้นทั้งภายนอกและภายในจิตใจ มันเป็นพื้นที่ส่วนตัวและจำกัดการเข้าถึงสำหรับคนที่รู้จักคุ้นเคยกันในโลกแห่งความเป็นจริง ทว่ากับเป็นพื้นที่เปิดสาธารณะสำหรับผู้รู้จักและคนแปลกหน้าในโลกออนไลน์ โลกเสมือนจริงแห่งนี้ เพียงเพราะบางสิ่งบางอย่างที่ผมไม่ใคร่เปิดเผยต่อญาติมิตร เพื่อนสนิทในโลกแห่งความจริง.. ฉะนั้นเท่าที่ทำได้ คือ การมีตัวตนในโลกเสมือนจริงที่ผมสามารถเป็นไปได้ทุกอย่างเท่าที่ต้องการ..
สองเดือนที่ผ่านไปกับสิ่งใหม่ที่ผ่านเข้ามาและผ่านไป ทั้งสิ่งดีที่ควรค่าแก่การจดจำ และสิ่งเลวร้ายที่ยิ่งต้องจดจำเพื่อเป็นบทเรียนและป้องกันมิให้มันเกิดขึ้นหรือกลับมาทำร้ายความคิด ความรู้สึกได้อีก..
หนึ่งเดือนแล้วนะที่ผมและคุณได้รู้จักกัน หนึ่งเดือนที่ผ่านไปมันทำให้ผมและคุณได้รู้จักและเรียนรู้กันและกันอย่างค่อยเป็นค่อยไป แต่คุณรู้ไหมว่าหนึ่งเดือนนี้มันมีอะไรเกิดขึ้นมากมายที่ยากแก่การควบคุม...
..มันจึงเป็นความรู้สึกบางอย่าง...
....ความรู้สึกที่ไม่ถึงสุขมากมาย
แต่มันก็ไม่ใช่ความรู้สึกที่จะทุกข์จนนิรันดร์.....
มันเป็นความรู้สึกที่ผสมปนเป และหมุนเวียนไปแบบนี้ทุกวัน
บางครั้งเราใกล้กันมาก..มากจนผมรู้สึกหวั่นไหว
แต่ในบางคราว เราช่างไกลกันเหลือเกิน ทั้งระยะทางและความรู้สึก
และบ่อยครั้งที่เป็นผมคนเดียวที่พายุความคิดถึงและความรู้สึก "พิเศษ" มันก่อตัวขึ้นเงียบๆภายในจิตใจ
แต่กับคุณแล้ว.. มันเหมือนน้ำนิ่งในมหาสมุทร ซึ่งผมได้แต่ยืนมองอย่างไร้ความหวัง ไร้วี่แววของคลื่นน้ำที่จะกระเพื่อมเลยสักนิดเดียว จนผมคิดว่าบางทีมันอาจจะยากพอกับการงมเข็มในมหาสมุทรเพื่อค้นให้พบถึงสิ่งที่อยู่เบื้องลึกในจิตใจคุณ
ในวันนี้เราสองคนอาจเหมือนเส้นขนานที่ยังขีดเขียนไปข้างๆกัน โดยมิอาจรู้ได้ว่าปลายทางนั้นจะมีวันมาบรรจบกันหรือไม่..
และสิ่งสำคัญ คือ ผมไม่อาจล่วงรู้ได้เลยว่าระหว่างเส้นขนานสองเส้นนี้ มันคืออะไร และมันจะมีอะไรพิเศษเสมือนเส้นใยบางๆที่ค่อยๆผูกพันและเหนี่ยวรั้งให้เส้นขนานสองเส้นนี้มาบรรจบเป็นเส้นตรงเส้นเดียวกันหรือไม่..