บางทีคนเราก็โดนความเหงาเล่นงาน..
"บางทีคนเราก็โดนความเหงาเล่นงาน มันทรมานจนแทบต้านทานไม่ไหว..."
คือ เนื้อร้องท่อนแรกของเพลง เธอมาหาเวลาเหงา โดย ตูมตาม เดอะสตาร์.. ผมชอบประโยคนี้..
เชื่อแน่ว่าในความจริงแล้ว น้อยคนนักที่จะอยากอยู่ใกล้ชิดหรืออยากมีความเหงาเป็นเพื่อน.. หลายคนพยายามหลีกหนี หลายคนพยายามล่อหลอกความเหงา (หรือหลอกตัวเองว่าฉันไม่เหงานะ) ทว่าในความจริงนั้น..ความเหงามันอยู่ใกล้ตัวเรามาก อยู่รอบตัวเรา หรือบางทีมันอาจสิงสถิตย์อยู่ในตัวเราก็เป็นได้..
เมื่อโดนความเหงาเข้าครอบงำ(ไม่ว่าจะเต็มใจหรือไม่ก็ตาม) แล้วจะทำอย่างไร.. ได้ยินได้ฟังและได้อ่านผ่านหูผ่านตา ผ่านการประมวลผลโดยสมองและรับรู้โดยสติสัมปชัญญะ.. เขามักจะบอกกันว่า "ก็หาอะไรทำแก้เหงาสิ" ..เป็นคำพูดสั้นๆที่ฟังเข้าใจได้ง่ายและเหมือนจะทำให้สำเร็จได้โดยง่าย แต่ผลที่ได้ คือ ไม่รู้ว่าหลังจากที่หาอะไรทำแก้เหงาแล้ว เพื่อนของเราที่ชื่อความเหงามันจะจากเราไปอย่างถาวรหรือไม่..
ถ้าไม่เป็นเช่นนั้น แล้วจะทำอย่างไรต่อไปอีกล่ะ?? ...หรือเราควรจะเรียนรู้และยอมรับที่จะอยู่กับความเหงาให้ได้อย่างสุขใจ
ปล. แวะมาเยี่ยมทักทายนะคับ