Bloggang.com : เหมียวสีส้ม : นู๋ไม่รู้

นู๋ไม่รู้

คนเรานี่ก็แปลก !!! อยู่เฉย ๆ มีความสุขไปวัน ๆ กลับไม่พอใจ แต่ดั๊นชอบหาเรื่องให้ปวดหัวได้เรื่อย ๆ แล้วทีนี้ใครหล่ะที่จะปวดใจ ....ถ้าไม่ใช่เรา เฮ้ออออ

ตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว พ่อแม่ให้นั่งอ่านหนังสืออยู่บ้านดี ๆ ไม่ชอบ แอบหนีไปกระโดดหนังยางซะงั้น

โดดมันตั้งแต่เช้ายันค่ำ ข้าวปลาไม่กิน จนวันนึงโดดไปโดดมาลำไส้มันโดดตามด้วย ไม่ไหวหล่ะ ไม่อยากมีลำไส้ดิ้นได้

เลยหยุดโดดนับแต่นั้นมา

เพื่อนเราคนนึงชอบเล่น “กิง ก่อง แก้ว” มากกก แถมแม่คนนี้อาหารสุดโปรดก็คือ “มาม่า” กินมันได้ทุกวัน ตอนนั้นยังเด็กอยู่นะ เรียนแค่ ป.2 เอง ได้เรื่องละทีนี้ กระดูกไม่แข็งแรง เล่นมาถึงแม่ 4 กระโดดอย่างมั่นใจ “ตุ้บ ๆ ๆ ๆ กร๋อก !!!”

ได้เรื่องค่ะ ลุกขึ้นมาแขนห้อยร่องแร่งตามแรงโน้มถ่วงของโลก

พ่อเพื่อนรีบพาไปใส่เฝือกอย่างรวดเร็ว อะแฮ่ม !! เพื่อนเลิฟอย่างเราก็ต้องตามไปให้กำลังใจ (แต่จริง ๆ แล้วไม่รู้ว่าการใส่เฝือกคืออะไร

)

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว แม่เพื่อนตัวดีใส่เฝือกเรียบร้อย แถมด้วยการสั่งห้ามกินมาม่าอย่างเด็ดขาด !!!

ระหว่างเดินทางกลับบ้านชักจะหิวน้ำ พ่อก็ซื้อไวตามิลล์ให้ 1 ถุง แบ่งกันกิน 2 คน (เรากะเพื่อน) นางเอกอย่างเราต้องเสียสละให้คนป่วยกินก่อน

เสร็จแล้วมันก็ส่งถุงไวตามิลล์มาให้เรากินต่อ ......

โอ๊ววววว ม่ายยยยยยยย

ถ้าชั้นกินไวตามิลล์ต่อจากมัน ชั้นก็ต้องแขนหักแล้วใส่เฝือกเหมือนมันน่ะสิ T_T “ไม่หล่ะ กินไปเหอะ เราไม่หิว” ต้องโกหกไปเพราะไม่อยากแขนหักทั้งที่ความจริงคอแห้งจนจะเป็นผง !!!

กว่าจะรู้ความจริงว่า “แขนหัก” มันไม่ได้เป็นโรคติดต่อก็เมื่อกลับมาถึงบ้าน

จะบ้าตาย แล้วชั้นจะกลัวไปทำไมกัน เฮ้อออออออ.....อดกินไวตามิลล์เลย

Create Date : 22 กรกฎาคม 2549

Last Update : 22 กรกฎาคม 2549 16:04:11 น. 6 comments

Counter : 511 Pageviews.

Share
Tweet