นู๋ไม่รู้
คนเรานี่ก็แปลก !!! อยู่เฉย ๆ มีความสุขไปวัน ๆ กลับไม่พอใจ แต่ดั๊นชอบหาเรื่องให้ปวดหัวได้เรื่อย ๆ แล้วทีนี้ใครหล่ะที่จะปวดใจ ....ถ้าไม่ใช่เรา เฮ้ออออ ตั้งแต่เด็ก ๆ แล้ว พ่อแม่ให้นั่งอ่านหนังสืออยู่บ้านดี ๆ ไม่ชอบ แอบหนีไปกระโดดหนังยางซะงั้น โดดมันตั้งแต่เช้ายันค่ำ ข้าวปลาไม่กิน จนวันนึงโดดไปโดดมาลำไส้มันโดดตามด้วย ไม่ไหวหล่ะ ไม่อยากมีลำไส้ดิ้นได้ เลยหยุดโดดนับแต่นั้นมา เพื่อนเราคนนึงชอบเล่น กิง ก่อง แก้ว มากกก แถมแม่คนนี้อาหารสุดโปรดก็คือ มาม่า กินมันได้ทุกวัน ตอนนั้นยังเด็กอยู่นะ เรียนแค่ ป.2 เอง ได้เรื่องละทีนี้ กระดูกไม่แข็งแรง เล่นมาถึงแม่ 4 กระโดดอย่างมั่นใจ ตุ้บ ๆ ๆ ๆ กร๋อก !!! ได้เรื่องค่ะ ลุกขึ้นมาแขนห้อยร่องแร่งตามแรงโน้มถ่วงของโลก พ่อเพื่อนรีบพาไปใส่เฝือกอย่างรวดเร็ว อะแฮ่ม !! เพื่อนเลิฟอย่างเราก็ต้องตามไปให้กำลังใจ (แต่จริง ๆ แล้วไม่รู้ว่าการใส่เฝือกคืออะไร ) เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว แม่เพื่อนตัวดีใส่เฝือกเรียบร้อย แถมด้วยการสั่งห้ามกินมาม่าอย่างเด็ดขาด !!! ระหว่างเดินทางกลับบ้านชักจะหิวน้ำ พ่อก็ซื้อไวตามิลล์ให้ 1 ถุง แบ่งกันกิน 2 คน (เรากะเพื่อน) นางเอกอย่างเราต้องเสียสละให้คนป่วยกินก่อน เสร็จแล้วมันก็ส่งถุงไวตามิลล์มาให้เรากินต่อ ...... โอ๊ววววว ม่ายยยยยยยย ถ้าชั้นกินไวตามิลล์ต่อจากมัน ชั้นก็ต้องแขนหักแล้วใส่เฝือกเหมือนมันน่ะสิ T_T ไม่หล่ะ กินไปเหอะ เราไม่หิว ต้องโกหกไปเพราะไม่อยากแขนหักทั้งที่ความจริงคอแห้งจนจะเป็นผง !!! กว่าจะรู้ความจริงว่า แขนหัก มันไม่ได้เป็นโรคติดต่อก็เมื่อกลับมาถึงบ้าน จะบ้าตาย แล้วชั้นจะกลัวไปทำไมกัน เฮ้อออออออ.....อดกินไวตามิลล์เลย
โดดมันตั้งแต่เช้ายันค่ำ ข้าวปลาไม่กิน จนวันนึงโดดไปโดดมาลำไส้มันโดดตามด้วย ไม่ไหวหล่ะ ไม่อยากมีลำไส้ดิ้นได้ 
เลยหยุดโดดนับแต่นั้นมา 
ได้เรื่องค่ะ ลุกขึ้นมาแขนห้อยร่องแร่งตามแรงโน้มถ่วงของโลก 
) 
เสร็จแล้วมันก็ส่งถุงไวตามิลล์มาให้เรากินต่อ ...... 
ถ้าชั้นกินไวตามิลล์ต่อจากมัน ชั้นก็ต้องแขนหักแล้วใส่เฝือกเหมือนมันน่ะสิ T_T ไม่หล่ะ กินไปเหอะ เราไม่หิว ต้องโกหกไปเพราะไม่อยากแขนหักทั้งที่ความจริงคอแห้งจนจะเป็นผง !!! 
จะบ้าตาย แล้วชั้นจะกลัวไปทำไมกัน เฮ้อออออออ.....อดกินไวตามิลล์เลย 
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [
ก็กินชดเชยซะตอนนี้สิ ห้าห้าห้า
คิดถูกมะเนี่ย ให้ช้านมาเจิมบล็อกให้
แกร๊กกกกกกกกกก