BlogGang.com : : ...Pass Love Forward... : นิยาย...ชีวิต

นิยาย...ชีวิต

ในวันที่เรา(ไม่)รักกัน คือ วันที่ต้องถามใจตัวเองว่ายังต้องการความรักนั้นอยู่อีกมั้ย...

หัวใจสองดวงแม้ต้องห่างกันบ้างเป็นบางเวลา แต่จะไม่ห่างกันตลอดไป ความเข้าใจ... จะทำให้เรากลับมารักกัน

"ความ(ไม่)จำเป็นของหัวใจ"
เป็นเรื่องราวของคู่รักคู่นึงที่ต้องเลิกกันไปเพราะเหตุผลบางอย่าง
แต่เหตุผลนั้น ไม่ได้เกิดจากคำว่า "ไม่รักกันแล้ว"
การที่ต้องเลิกกันทั้งๆที่ยังรักกันอยู่
เราว่ามันคงเจ็บกว่า การเลิกกันโดยที่ต่างฝ่าย หรือ ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งต่าง "ไม่รัก"

ชอบเรื่องนี้ในการบอกเล่าเรื่องราวผ่านมุมมองของคน 4 คน
ผู้หญิงคนนึง... ที่คิดว่าคนรักเค้าไม่ได้รักเรา ด้วยความน้อยใจ เสียใจ หรืออะไรก็ตามทำให้เธอเป็นฝ่ายต้องบอกเลิกเขา
ผู้ชายคนนึง... ที่เคยชินกับความรักโดยมีเธออยู่ข้างๆ แต่ละเลยที่จะใส่ใจกับความรู้สึกของเธอ เมื่อรู้ตัวว่าผิดก็สายไป
และ เพื่อนทั้งสองคน ที่มีมุมมองในเรื่องราวของทั้งคู่ และ เป็นตัวช่วยประสานรอยร้าวของคนทั้งคู่

เมื่อความน้อยใจเกิดขึ้นในใจ...
"เขารู้... แต่ไม่เคยจะสนใจ
เขาจำได้... แต่ไม่เคยให้ความสำคัญ
แล้วคนคนนี้จะทนได้อีกนานเท่าไหร่กัน
เมื่อความผูกพันมันเริ่มร้างรา"

"นี่ฉันมีแฟนไว้เพื่ออะไรกัน... ไม่มีความห่วงใย ไม่มีการดูแลเอาใจใส่ที่พิเศษเหนือเพื่อนทั่วไป... ไม่มีอะไรเลย หรือฉันหวังมากเกินไปอีกแล้ว"

"ฉันรักเขาและคาดหวังมากมาย... มากเกินกว่าที่เขาจะให้ได้
ซึ่งเมื่อความอดทนไม่เพียงพอต่อความผิดหวัง ความรักก็ช่วยอะไรไม่ได้
ส่วนเขาอาจไม่เคยหวังอะไรเลย จึงทำให้ไม่จำเป็นที่จะต้องมีฉัน"

เมื่อรู้ตัวว่าผิด... แต่ก็สายไป
"เราเลิกกันเถอะนะ ... สำหรับเธอ ประโยคนี้คงเป็นการสิ้นสุดความเจ็บปวดที่ผมเป็นต้นเหตุ
แต่สำหรับผม มันคือการเริ่มต้น ที่เจ็บปวดยิ่งกว่า"

"เธอทำให้ผมรู้จักผู้หญิงคนนึงซึ่งมีรอยยิ้มเป็นเครืองประดับคู่กาย
มีน้ำใจแจกจ่ายให้คนรอบข้างด้วยความเต็มใจ เข้มแข็งมีสติและมั่นคง
ที่สำคัญความเป็นคนเรียบง่ายแต่มนุษยสัมพันธ์ดีทำให้คนใกล้ตัวรู้สึกสบายใจที่จะคบหา
เธอาจไม่ใช่ความสดใสเจิดจ้าและโดดเด่นชวนให้คนอยากรุมล้อมเช่นพระอาทิตย์
หากเธอคือสายฝนที่โปรบปรายความชุ่มฉ่ำ และเติมเต็มชีวิตให้มีชีวาอย่างสมบูรณ์
และผมก็เป็นเพียงต้นไม้ต้นหนึ่งที่มัวแต่รอคอยให้สายฝนหยิบยื่นชีวิตให้ฝ่ายเดียวตลอดเวลา"

"เพราะผมเคยชินกับเธอที่สามารถยืนหยัดได้ด้วยตัวเองเสมอ
เคยชินกับการดูแลเอาใจใส่ซึ่งได้รับจากเธอฝ่ายเดียวโดยไม่จะเป็นต้องตอบแทน
เคยชินกับรอยยิ้มสบายๆที่บอกว่า 'ไม่เป็นไร' อันเป็นเอกลักษณ์ประจำตัวเธอ
และเคยชินกับความเข้าใจที่ผมมักตีความไปเองว่าเธอไม่เก็บไปคิดมาก
...และเจ้าความเคยชินเหล่านี้เองที่ทำให้ผมมองข้ามอะไรไปมากมาย"

"เพราะอย่างนี้ตอนที่เธอบอกลา ผมจึงไม่สามารถพูดอะไรออกไปได้มากกว่า'ขอโทษ'
ผมไม่ควรแก้ตัว และไม่มีสิทธิ์รั้งเธอไว้ สิ่งเดียวที่ผมทำให้เธอได้คือหยุดทำร้ายเธอเสียที
แม้มันจะหมายความว่าผมต้องทำรายตัวเงก็ตาม"

"ผมมั่นใจว่าตัวเองรักเธอมาตลอดเวลาที่คบกัน
เพียงแต่ความเคยชินมันทำให้ความพิเศษลดทอนลงไปเรื่อยๆจนเกือบจะเลือนหายไป
ซึ่งกว่าจะรู้ว่าความรักที่มีนั้นมากกว่าความพิเศษใดๆ มันก็สายเกินไปเสียแล้ว"

"อย่าปฏิบัติต่อความรักด้วยความเคยชิน เพราะมันอาจเป็นการทำร้ายคนที่คุณรักโดยไม่รู้ตัว"

มุมมองของคนใกล้ตัว
ชอบตอนที่เพื่อนไปคุยกับพระเอกเพื่อให้แน่ใจว่าควรจะช่วยให้ปรับความเข้าใจกันดีมั้ย
หลักจากที่สังเกตเห็นพระเอกคอยมาเฝ้าดูนางเอกอยู่ห่างๆโดยที่อีกฝ่ายไม่รู้ตัว
โดยที่พระเอกให้เหตุผลของการกระทำของตัวเองว่า
"ผมแค่รู้สึกอยากเห็นหน้าเธอ อยากเห็นเธอยิ้ม ... ไม่ว่าจะยิ้มให้ใครก็ตาม"
แล้วเพื่อนก็ถามกลับไปว่า
"แค่เคยชิน เสียดาย หรือสงสาร"
และคำตอบของพระเอกที่ได้ใจไปเต็มๆคือ
"เพราะผมจำเป็นต้องมีเธอ"

"จากคำสารภาพของเธอ และภาพของเขาที่ฉันเห็นก็แปลว่า ทั้งคู่ยังรักกันอยู่
เพียงแต่คนนึงกำลังพยายามจะเลิกรัก ส่วนอีกคนก็เพิ่งรู้สึกตัวว่ารัก
ถ้าจะให้เปรียบง่ายๆ ก็เหมือนว่าคนนึงกำลังจะเดินออกส่วอกคนกำลังเดินเข้า
สวนกันที่ประตูโดยไม่ทันมองอีกฝ่าย ซึงความจริงแค่เงยหน้าขึ้นมาก็จะได้บแล้วเแท้ๆ
แต่กลับก้มหน้าก้มตาผ่านกันไปให้เรื่องมันยืดเยื้อยุ่งยากมากขึ้นโดยใช่เหตุเสียอย่างนั้น"

เมื่อต้องการเวลาทบทวนความรู้สึก
ชอบความหนักแน่นของพระเอกในเรื่อง ที่ไม่ยอมถอยง่ายๆ
ถึงแม้ว่าจะโดนนางเอกบ่ายเบี่ยงหลบหน้า และปฏิเสธไปหลายครั้ง
เช่นตอนที่นางเอกหนีไปพักผ่อนโดยไม่บอกใครว่าไปที่ไหน
คำพูดของพระเอกหลายๆครั้งทีบ่งบอกถึงความหนักแน่นและอดทน
"ผมจะรอเธอกลับมา แล้วขอคุยกันอีกครั้งเมื่อเธอพร้อม คราวนี้ไม่ว่าเธอจะตัดสินใจอย่างไร
ผมจะยอมรับการตัดสินใจนั้นไว้อย่างเต็มใจ แม้ว่าเธอจะปฏิเสธผมอีกครั้งก็ตาม"
"ไม่ว่าเมื่อไหร่ ผมก็พร้อมจะรอ"

ส่วนนางเอก ก็ยังคงลังเลที่จะให้โอกาสทั้งเขาและตัวเธอเอง
เพราะกลัวที่จะต้องกลับไปเจ็บปวดอีกครั้ง
โดยให้เหตุผลกับตัวเองว่า
"อย่างไรก็ตามไม่ว่าเหตุผลจะเป็นเช่นใด หรือต้องใช้เวลาอีกนานแค่ไหน
สิ่งที่ฉันย้ำกับตัวเองว่าต้องทำให้ได้คือการตัดใจ เพราะฉันเป็นคนเลือกทางออกนี้เอง"
และ
"โอกาสนั่นแหละคือสิ่งที่ฉันหวั่นเกรง และ ใจ ตนเองคือสิ่งที่ฉันหวาดกลัว"

เมื่อถึงเวลาที่ต้อง(การ)ปรับความเข้าใจ
ชอบฉากที่พระเอกมาง้อปรับความเข้าใจและขอโอกาสนางเอกมากๆ
หลายๆคำพูดความคิดของพระเอกทำให้ประทับใจกับเรื่องนี้

พระเอกบอกกับนางเอกว่า...
"ฝน(ชื่อนางเอกนะค๊า)เคยได้ยินคำว่า 'ดีเกินไป' มั้ย"

"ฝนเป็นผู้หญิงแบบที่ผมไม่เคยพบ เป็นผู้หญิงเก่งและแกร่งเสมอ
ฝนดูแลผมมากกว่าดูแลตัวเอง และมากกว่าที่ผมดูแลฝน
ฝนแสดงให้เห็นว่าทำได้ทุกอย่างโดยไม่เคยออกปากขอความช่วยเหลือ
หรือขอร้องอะไจากใคร นั่นทำให้ผมชื่อชมฝน แต่ในขณะเดียวกันผมก็เคยชินกับควมเป็นฝน
จนทำให้ผมลืมมองความจริงไปว่าถึงฝนจะทำได้ แต่ผมก็ช่วยฝนได้เช่นกัน"

"ผมขอโทษที่ทำตัวเป็นฝ่ายรับตลอดเวลา ในขณะที่ฝนให้ผมมาตลอด
ฝนให้ในสิ่งที่ผมไม่คิดว่าจะได้รับจากผู้หญิงคนไหนอีกแล้ว
นอกจากความสะดวกสบาย การดูแลเอาใจใส่ และวามเป็นห่วงเป็นใย
ฝนยังให้โอกาสและความมั่นใจ ที่สำคัญฝนให้หัวใจกับผม
หัวใจที่แสนดีที่มีแต่ความเข้าใจและอ่อนโยน"

"อย่าพูดอีกว่า ผมไม่ได้รักฝน ผมอาจจะรู้ตัวช้าไปมาก
แต่ขอให้เชื่อว่า ผมรักฝน และชีวิตผมจำเป็นต้องมีฝน"

"ที่ผมขอวันนี้คือขอเพียงโอกาส เพื่อพูดสิ่งท่ผมอาจจะเคยลืมแต่ไม่เคยเลือน... ผมรักฝน"

"ฝนรู้ใช่ไหมว่า ความต้องการมันหมดลงได้ แต่ความจำเป็นมันหมายถึง ชีวิต และฝน...คือความจำเป็นของผม"

ตึง ตึง ตึง ... โอ้ววว มาย ก็อดดด สอดยอดเลย ประโยคนี้ คนแต่ง คิดได้ไง คาราวะ 312 จอก ^^"

นิยาย...ชีวิต
"... แค่นี้ไม่ใช่หรือที่ฉัรออย แค่คำว่ารักที่มั่นคงและจริงใจให้ฉันเชื่อมั่นได้
แค่ความเข้าใจและการมีค่าในชีวิตของคนที่เรารัก...".
...จริงๆชีวิตรักของคนก็คงไม่ต้องการคำพูดที่สวยหรูหรืออะไรมากมาย
แค่มั่นใจในรักเท่านี้ก็เพียงพอจริงๆ

"...ฉันไม่รู้อนาคต ไม่สามารถบอกได้ว่าความหวังและคำมั่นของเราในวันนี้จะจีรังไปนานเพียงใด
แต่ ณ เวลานี้ฉันเชื่อสุดหัวใจว่าเราจะทำได้ขอเพียงแค่เรารักกันอย่างนี้ก็พอ..."
...อย่างว่าแหละ ทุกอย่างล้วน อนิจจา (ผิดหวังมาแล้วหลายครั้ง... แต่เป็นเรื่องชาวบ้านเค้า)

"...เรื่องราวของฉันกับเขาก็จบลงเพียงแค่นี้ จริงๆแล้วก็ไม่สามารถพูดได้ว่าจบ
เพราะชีวิตเราก็ยังคงดำเนินต่อไปเรื่อยๆ มีทั้งสุขและทุกข์ปะปนกันไป
มีทั้งหวานและขมยามที่มีปากเสียงกัน ซึ่งฉันค่อนข้างมั่นใจว่าต้องมีแน่นอน
แต่ก็เชื่ออีกว่าเราจะสามารถผ่านมันไปด้วยกันได้ เพราะเหตุการณ์ที่ผ่านมา
ทำให้เราได้เรียนรู้อะไรมากมาย ซึ่งสิ่งสำคัญที่สุดก็คือ ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น
ตราบใดที่ความรักยังคงอยู่ และเราเชื่อมั่นกับมันมากพอ
ความรัก็ะเป็นพื้นฐานอันมั่นคงและเป็นกำลังสำคัญให้เราได้..."

...เรื่องราวในนิยายหรือละคร อาจจะจบแบบแฮปปี้
แต่ในชีวิตจริงมันอาจมีองค์ประกอบปัจจัยหลายอย่าง
ทุกอย่างอาจไม่สวยหรูอย่างในนิยาย ...

ก็ได้แต่หวังว่า ทุกอย่างมันต้องดีขึ้น และดีกว่าเดิม
...ขอให้เหมือนเดิม และดียิ่งๆขึ้นไป... !!!
(อะไรของมันวะ เอามาเกี่ยวกะเรื่องนี้ได้ >"<)

ปล. ข้อความจากหนังสือ ในวันที่เรา(ไม่)รักกัน ตอน ความ(ไม่จำเป็นของหัวใจ) โดย tintin... ขอบคุณค่ะ

Create Date : 10 พฤศจิกายน 2552

Last Update : 10 พฤศจิกายน 2552 21:04:54 น.

0 comments

Counter : 314 Pageviews.