คอนพระเพ็งก่อนกลับไทย

มาเที่ยวกันต่อให้จบทริป

ความเดิม .. เราพักที่ปากเซ
วันนี้เป็นวันสุดท้ายที่จะกลับไทย เราเลือกไปคอนพระเพ็งครึ่งวัน ก่อนขับรถกลับไปนอนที่โขงเจียม จ.อุบลราชธานี



จากอลิสาเกสต์เฮาส์ที่ปากเซ เราเลือกเดินทางไปสู่คอนพระเพ็งทางถนนหมายเลข 13





ดูจากเลขถนน เหมือนเป็นเส้นหลัก เส้นใหญ่ นะคะ ... มีแลขแค่ 2 ตัว
แต่... ถนนลาดยาง 2 เลนค่ะ ไม่ได้ใหญ่โตหรูหราแบบถนนทางข้ามมาจากด่าน

ช่วงแรกรถเยอะค่ะ แต่ขับไม่ยาก แต่ไม่ชิน เพราะต้องขับรถชิดขวา

ขับไปเรื่อย ๆ .. รถเริ่มน้อย ก็มีเผลอ ๆ .. ไปเข้าเลนซ้าย ให้รถข้างหน้าต้องเปิดไฟเตือน การมีเนวิเกเตอร์ไปด้วยเป็นเรื่องดีค่ะ เพราะต้องช่วยกันเตือน

ส่วนเส้นทาง ไม่ยาก เปิด google maps ไปตลอดทาง เน็ตดีใช้ได้อยู่

ข้อเสียคือ ไม่มีปั้มใด ๆ พอให้ได้เข้าห้องน้ำห้องท่า พักรถ

ไปไม่รอดค่ะ ต้องจอดกลางทาง แวะเข้าห้องน้ำ พร้อมอุดหนุนน้ำท่า พอประมาณ



ร้านพิกัดใกล้จะถึงน้ำตกคอนพระเพ็งแล้วค่ะ แต่ข้าพเจ้าไม่ไหว ปวดห้องน้ำ



มีอาหารมีเมนูเด็ดด้วยนะคะ แต่เราไปถึงยังไม่ถึงเวลาอาหาร ยังไม่มีลูกค้า แค่อุดหนุนน้ำ



ขับไปอีกสักพักก็ถึงแล้วค่ะ มีลานจอดรถกว้างขวาง พร้อมร้านค้าต่าง ๆ



ก่อนเข้าไปซื้อตั๋วเยี่ยมชมสถานที่ มีร้านกาแฟ หน้าตาน่าเข้าไปเยือน



เพลินกับภาพวาด แม่ยิงลาว พอสมควรค่ะ กาแฟก็ใช้ได้นะคะ อุดหนุนตอนขากลับ



ค่าตั๋วคนละ 55 พันกีบ
มีรถรับส่ง จากจุดจำหน่ายตั๋วไปยังน้ำตก แต่เราสมัครใจเดิน มันไม่ได้ไกลอะไรมากมาย เดินไปถ่ายรูปไป เพลิน ๆ



รูปบอกเล่าเรื่องราว ทำแบบเก๋ดี




โดยเฉพาะเรืื่องราวของ ท่อนไม้กลางลำแม่น้ำโขง




“ต้นมณีโคตร” หรือมะนีโคด ในภาษาลาว เป็นต้นไม้เก่าแก่สันนิษฐานว่ามีอายุหลายร้อยปีหรืออาจถึงพันปี ขึ้นอยู่บนแก่งหินกลางแม่น้ำโขง ชาวลาวนับถือว่าเป็นต้นไม้ศักดิ์สิทธิ์และเชื่อว่ามีต้นเดียวในโลก ตามตำนานเรียกว่าเป็น “ต้นชี้ตายปลายชี้เป็น” โดยหากเอาด้านหัวของกิ่งชี้ไปที่ใครคนนั้นก็จะตาย แต่หากใช้ด้านปลายของกิ่งชี้คนตายก็กลับฟื้นขึ้นมาได้

เมื่อวันที่ 19 มีนาคม 2555 ต้นมณีโคตรได้โค่นล้มลง ได้มีกรรมวิธีการกู้ขึ้นมาจากพื้นน้ำนี้ มีความยาว 14.56 เมตร หน้าตัด 46.6 เมตร และน้ำหนักทั้งหมด 2,800 กิโลกรัม และทางลาวได้จัดเก็บไว้ที่หอพิพิธภัณฑ์ซึ่งสร้างขึ้นใหม่ ในบริเวณคอนพะเพ็ง เพื่อทำการศึกษาทางวิทยาศาสตร์ และจัดให้ประชาชนชาวลาวได้ไหว้สักการบูชา





ชอบธูปไหว้ของทางลาว มีการผูกดอกพุดไว้ที่ปลายธูปด้วย ดูน่ารัก ตะมุตะมิ



นอกเหนือไปจากบายศรี ที่มีให้บูชาไปสักการะในทุก ๆ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ของชาวลาว






น้ำตกคอนพะเพ็ง (ลาว: ນ້ຳຕົກຕາດຄອນພະເພັງ) เป็นน้ำตกขนาดใหญ่และมีชื่อเสียงแห่งหนึ่งในภูมิภาคอินโดจีน น้ำตกคอนพะเพ็งเป็นน้ำตกที่มีหลายชั้น ตั้งอยู่บนแก่งหินขนาดใหญ่ขวางกั้นเส้นทางการไหลของแม่น้ำโขงทั้งสาย มีลักษณะต่างระดับกันสูงประมาณ 10 เมตร จัดเป็นน้ำตกที่ได้รับน้ำจากแม่น้ำโขงตอนล่าง




ก่อนจะลงไปสัมผัสน้ำตกใกล้ ๆ กว่านี้
เราโดนตักไว้ด้วยร้านอาหารริมน้ำตก ที่ใหญ่โต เมนูอาหาร ยิ่งใหญ่อลังการ





ส้มตำลาว แซ่บนัว โอเค



ปลาเนื้ออ่อนทอดกรอบ นึกว่าจะมาแบบตัวพอดี ทอดกรอบ ๆ มาซะตัวใหญ่เลย



ปลานึ่่งจิ้มแจ่ว อันนี้เห็นทีแรกตกใจ นึกว่าหนอนเกาะที่ตัวปลา
เป็นข้าวเหนียวค่ะ หมักกับปลาก่อนเอาไปนึ่ง ปกติที่อิสานจะเอาข้าวเหนียวใส่กับผักดอง ให้ออกรสเปรี้ยวเร็ว

มาเจอใส่กับปลานึ่ง อึ้งไปเลยค่ะ กินไปก็หลอนไป คิดว่าหนอน



น้ำตกคอนพะเพ็งได้รับฉายาว่า "ไนแอการาแห่งเอเชีย" ตั้งอยู่ในแขวงจำปาศักดิ์ ประเทศลาว
ห่างจากเมืองปากเซประมาณ 150 กิโลเมตร เป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่ขึ้นชื่อและสวยงามมากแห่งหนึ่งของประเทศลาว

โดยคำว่า "คอน" หมายถึง "แก่ง" หรือ "เกาะ" "พะเพ็ง" หมายถึง "พระจันทร์วันเพ็ญ"



ชมวิวเพลิน ๆ ไปค่ะ ถ้าอยากใกล้ชิดน้ำตกให้มากขึ้น ก็มีทางเดินลงไปชมค่ะ ปีนป่ายนิดหน่อย
ส่วนความปลอดภัย ก็ตัวใครตัวมันค่ะ ระวังกันเอง



น้ำโขงยุคปี 2019 จะไม่เป็นสีปูน เหมือนเดิมที่เคยเป็นมา จะเป็นสีเขียว สีฟ้า ใสขึ้น เพราะผลจากการสร้างเขื่อนกั้นลำน้ำโขงที่จีน หลายช่วงหลายตอน

ทำให้เกิดปรากฎการณ์ ‘น้ำหิว’ หรือการที่น้ำที่ปราศจากตะกอนจะกัดเซาะพาเอาตะกอนออกจากตลิ่งและท้องน้ำเพื่อคืนสมดุลตะกอน ซึ่งจะนำไปสู่การพังทลายของตลิ่งตลอดลำน้ำโขงในที่สุด

นอกจากนี้ยังทำให้ระบบนิเวศน์ของสิ่งมีชีวิตในลำน้ำโขงเปลี่ยนแปลงไป มีผลกระทบมากมายกับคนที่ทำมาหากินกับลำน้ำโขง

แต่ในสายตาของภายนอกที่มอง เห็นแค่ว่า สีสวยดี





ก่อนจะกลับก็แวะชิมกาแฟกันก่อน และซื้อของติดมือกลับบ้าน
ปลาร้าแม่น้ำโขง .. นำ้ปลาร้าแบบแท้ ๆ ไม่ได้ปรุงรส

ขากลับเราจะข้ามลำน้ำโขง ไปวิ่งเส้นขนานแม่น้ำโขงฝั่งจำปาสัก แทนเส้นเดิม




คิดผิดหรือคิดถูก ..



เราต้องขับรถพุ่งลงเนินทราย .. เพื่อเอารถขึ้นแพ .. ข้ามไปยังฝั่งตรงข้ามซึ่งถนนดี และวิวสวย แถมรถไม่เยอะ

รถเก๋งลุยทราย นี่ก็ลำบากอย่างนึงแล้ว .. เจอท่าขึ้นแพ และสภาพแพแล้ว...
ได้แต่พุธโธ ธรรมโม สังโฆ หลาย ๆ รอบ ในใจ

ได้รถใหม่ก็คราวนี้แหละ ..

คือตะปูโผล่ที่พื้นแพ ยุ่บยับไปหมด ต้องขอให้เด็กแพ ตอกตะปูกลับลงไปให้มิด ๆ ยางแบนแล้วยุ่งเลย



ลูกค้าของแพ มีแค่ 2 เจ้า คือเรา รถเก๋ง และฝรั่ง รถมอไซด์เช่า ..
ค่าข้ามก็ไม่หมูเลยค่ะ 150 พันกีบ (150,000)



มีแพที่มีสภาพดีกว่านี้นะคะ แต่เป็นลำที่สวนกลับมา ... เฮ้อ....



กัปตันเรือ .. ไปนิ่ม ๆ นวล ๆ ให้เราได้พักหายใจกับการลุ้นเอารถขึ้นแพ
ไม่ใช่ไม่เคยเอารถขึ้นแพนะคะ แต่ครั้งนี้ ลุ้นจนตัวเกร็งกว่าทุกครั้งที่เคยมีมา





ทำใจร่วม ๆ แล้วชมวิวไปค่ะ แค่ขึ้นแพข้ามฟาก อีกไม่กี่อึดใจก็ถึงที่หมายปลายทางเป็นฝั่งจำปาสัก




ขาขึ้นก็ลุ้นค่ะ พุ่งขึ้นเนินไปเลย ..

หลังจากนั้นก็สบายค่ะ ถนนเลียบน้ำโขงเส้นจำปาสัก ขับง่าย ถนนดี วิวดี




ขากลับ ฟ้าไม่แจ่มเหมือนขามา
แถมพอเข้าใกล้ด่าน ฝนก็ตกมาแบบไม่ลืมหูลืมตา ล้างดินเมืองลาว ที่ติดรถไป ออกเกลี้ยงเลย

กว่าจะถึงด่านช่องเม็ก อ.สิรินธร อุบล ก็มืดค่ะ มองไม่เห็นทาง เข้าผิดทาง ถูก ตม. ดุเอา

แต่ก็รอดมาได้ .. ไปค้างคืนที่ โขงเจียม ก่อนพาพี่หนูเที่ยวเมืองอุบลต่อค่ะ

ทุกครั้งที่กลับจากลาว มาถึงไทย .. จะมีคำนี้ผุดขึ้นมาเสมอ .. รักประเทศไทยจัง ..

ถ้าให้เลือกไปอีก ขอไปพักแค่ที่จำปาสัก ก็พอค่ะ กลิ่นอาย วัฒนธรรมลาว ที่ดีงามยังมีมากมาย วิวสวยด้วย

รีวิวทริปข้ามปีข้ามชาติก็ขอจบลงแค่นี้นะคะ
ไม่เอาอีกแล้ว ขับรถในลาว

ตอนที่ 1 : ลุยลาวใต้ด้วยการขับรถเที่ยวเอง - ปราสาทวัดพู


ตอนที่ 2 : ขับรถเที่ยวเอง น้ำตกลาวใต้

Create Date : 16 มกราคม 2564		4 comments
Last Update : 16 มกราคม 2564 13:10:43 น.
Counter : 2396 Pageviews.
Share Tweet