นางฟ้าองค์น้อย ดอกไม้ขาวผุดพราวบนเหงือกชมพูสด ดวงตากลมโต รื่นเริง พวงแก้มผุดผ่อง ริมฝีปากโปรยยิ้มพริ้มใจ มือหนึ่งกอดตุ๊กตาโดเรม่อน อีกมือโบกไกว สายตาจับจ้องบนหน้าจอคอมพ์ พ่อเปิดเพลงให้หนูฟัง หนูสงสัย สอดส่ายสายตา เสียงเพลงเพราะ เพราะนั่นมาจากไหน ปีนป่ายขึ้นมาจับแขน ผมนิ่มบาง นุ่มเนียนยามสัมผัสมือลงบนศีรษะ สายตาจ้องแป๋วสบสายตา ยิ้มกว้างเผยดอกไม้ขาวสองซี่ล่าง พ่อไม่รู้ว่าที่หนูเปล่งเสียงนั้นแปลความได้ว่าอย่างไร หนูอย่าเพิ่งขมวดคิ้วนะลูก พ่อจะพยายามเข้าใจหนู หนูจะเติบใหญ่ จนวันนึงเราจะเข้าใจกัน ใช่ไหมลูก หนูไปอยู่กับแม่ก่อนนะลูก พ่อกำลังทำงาน ไปบอกแม่ว่า หม่ำ หม่ำ นะลูก แม่จะได้ชงนมให้หนู ดึกแล้วหรือหนูมาตามพ่อให้ไปนอนด้วยกันจ๊ะ แม่เขาให้หนูตามพ่อใช่ไหมล่ะ เดี๋ยวพ่อปิดคอมพ์ก่อนนะลูก แล้วเราจะเข้านอนด้วยกัน คืนนี้พ่อยังไม่มีนิทานมาเล่าให้หนูฟังเหมือนเคย แต่พ่อเตรียมเอาไว้แล้ว พ่อรอเวลาที่เราจะเข้าใจกันและกัน ฝันดีจ้ะนางฟ้าของพ่อ   Create Date : 12 พฤศจิกายน 2549 18 comments Last Update : 12 พฤศจิกายน 2549 10:10:39 น. Counter : 682 Pageviews. Share Tweet

น่ารักจังเลยค่ะ ทั้งครอบครัวเลย ^^   โดย: บุหงามลาซอ 12 พฤศจิกายน 2549 13:16:22 น.

อยากมีลูกแฮะ... ป๋าครับ ขณะนี้ผมอยู่บางกะปิ ป๋านึกภาพให้ออกนะครับว่าบางกะปิอยู่ตรงส่วนไหนของกรุงเทพฯ ผมมีธุระมาหาญาติที่นี่ กะว่าจะกลับบ้านทันทีที่เสร็จธุระ แต่ป้าไม่ยอมให้กลับ แกคะยั้นคะยอให้ผมอยู่ทานข้าวเย็นกับแก ผมเพิ่งเช็คกับศิษย์ย่า ท่านเดินทางไปถึงพัทลุงแล้ว ขณะพิมพ์อยู่นี้คาดว่าคงได้เจอกันครบหน้าสามคนแล้ว ผมก็รอเวลาถ่ายทอดสด ไม่รู้พวกเขาจะยิงสัญญาณมาออกช่องไหน ดูมวยตู้ช่องเจ็ด น็อกศอกกันไปสองคู่ มันดีเหมือนกันครับ เดี๋ยวเย็นนี้กินลาบไก่แกล้มเบียร์ลีโอ แผล็บๆ ลุงแกจะทำลาบไก่ให้กิน   โดย: ป๋าเอง IP: 124.120.2.203 12 พฤศจิกายน 2549 15:16:31 น.

นางฟ้าน้อยคอยพ่อต่อเรื่องเล่า ทั้งเรื่องราวพราวสุขสนุกสนาน ทั้งเรื่องเศร้าเก่านี้มีมานาน ทั้งเรื่องหวานปานประหนึ่งน้ำผึ้งแท้ เจ้าทั้งปีนทั้งป่ายก่ายกอดพ่อ อี้ๆ อ้อ คลอเคลียไม่เพลียหนอ ทั้งสายคำย่ำเช้าเฝ้าพะนอ จนเกิดก่อสายใจใยผูกพัน เว็บส่วนตัวของท่านไอซ์ใช่ไหมเนี่ย (โทษทีผมค่อนข้างเชย ไม่คอยรู้จักใครเท่าไหร่ ใน BlogGang เนี่ยเว็บเพียบ) ถ้าใช่ก็ถือว่าผมแวะมาทักทายนะครับ แล้วจะแวะเวียนมาใหม่ ด้วยความนับถือ   โดย: สวรรค์เสก IP: 82.36.153.97 14 พฤศจิกายน 2549 3:30:11 น.

น่ารักจังเลยค่ะ แวะมาราตรีสวัสดิ์จ้า   โดย: สลิลลา No.1 15 พฤศจิกายน 2549 23:41:24 น.

น่าจะมีรูปด้วยนะขอรับท่านป๋า นี่ท่าน!! ขอใครสักคนเป็นนักข่าวรายงานสดให้สักหน่อยสิขอรับ อยากรู้ข่าวคราว...จะแย่แย้วววว!!   โดย: ธุลีดิน IP: 203.146.63.187 17 พฤศจิกายน 2549 18:12:50 น.

น่ารักดีจังท่าน   โดย: ยางมะตอยสีชมพู IP: 124.120.83.89 18 พฤศจิกายน 2549 10:26:20 น.

มาทักทาย บ่ายๆ ของวันเสาร์จ้ะไอซ์   โดย: ดาริกามณี 18 พฤศจิกายน 2549 13:31:20 น.

ป๋า... กลับมาจากทริปคงมีเรื่องเขียนเยอะเลยล่ะสิ อิๆๆ   โดย: ป๋าเองขอรับ IP: 58.10.155.95 19 พฤศจิกายน 2549 13:28:54 น.

สวัสดี และ ขอบคุณมาก ครับ .. ท่านไอซ์ สำหรับสิ่งที่ท่านฯ และ ครอบครัว มอบให้กระผม .. มือที่โบกลาวันเวลาวานนี้ ... วันที่หน้าประตูบ้านพงษ์พานิชปิดเข้าอีกครา ... คือ วัน-เวลา ที่ น้ำตาของกระผม ..... ตกอยู่ข้างใน มันปริ่มเจียนล้น จนผมเกือบเก็บอาการเอาไว้ไม่ได้ ... สารภาพว่า 'ผมร้องไห้' หากแต่ไร้ซึ่งหยดน้ำตา เพลานั้น! -o- 'คิดถึงท่านฯ ขอรับ'   โดย: สหายกู๊ด IP: 61.7.182.22 20 พฤศจิกายน 2549 20:11:22 น.

ยามเช้าสวัสดิ์ขอรับท่านป๋า เห็นรอยยิ้มของท่านแล้วให้รู้สึก 'แย้ม' ไปด้วย ในรูป...ใบหูท่านก็ยังยิ้มเลยขอรับ ฮ่า ฮ่า ฮ่า ข้าพเจ้าไม่ได้มาบ่นวรเเวรเสียหลายวัน ด้วยเห็นว่า ท่านต้องติดภาระฮาเฮเมรัยกับเหล่าสหาย ขืนดันทุรังตะบี้ตะบัน ตะบักตะบวยเขียนไปเรื่อย ๆ ท่านมาเจอเข้า อาจทำให้ตาลาย คว้าไม้กวาดมากวาดลงถัง กลายเป็นขยะวรรณเวรไปเสีย (ฮ่า) วันนี้ วันที่ ๒๑ แล้วขอรับ สรุปแล้ว ไม่ว่าจะทำอย่างไร กระรอกน้อยมันก็ยังเดินหน้าไม่ได้อยู่ดี ไม่ว่าจะใช้วิธีลืม / ไปทำอย่างอื่น / เขียนเรื่องอื่น สุดท้ายที่ติด มันก็ยังติด เหมือนเดินไปเจอทางตัน แล้วดันนั่งเล่นหมากเก็บ (ฮ่า) ยกตัวอย่างได้เห็นภาพไหมขอรับ คงเหลืออยู่วิธีเดียว ก้มหน้าก้มตา เดินคลำทางไปเรื่อย ๆ ถึงจะเจอทางตันอีก หลงทางบ้าง แต่ก็ขอให้ได้เดิน ไม่เช่นนั้น เวลาผ่านไปเรื่อย ๆ แทบไม่อยากเชื่อ ข้าพเจ้าหยุด กระรอกน้อย มาครบเดือนแล้วขอรับ หากเขียนต่อเนื่องมาเรื่อย ๆ หนึ่งเดือนที่ผ่านคงได้ระยะทางอักษรไกลโข เอากลับมาไม่ได้แล้ว!! เหลือแต่จะใช้หนึ่งเดือนข้างหน้าอย่างไร ก่อนสิ้นปี อยากได้นิยายสักเรื่องปิดท้าย รู้ตัวแต่แรก...ตั้งแต่ตอนเริ่มเรื่องแล้วท่าน การจิ้มนิ้วเริ่มนิยายสักเรื่อง เหมือนออกเดินทางเข้าป่า ไม่รู้อะไรรออยู่ข้างหน้า พกอุปกรณ์ไปมากก็หนัก ต้องเดินเหินให้คล่องตัวที่สุด ใช้ทักษะเท่าที่มีเอาตัวรอดให้ได้ ข้าพเจ้าดันมีอยู่แค่นิดหน่อย (ถึงนิดน้อยที่สุด) แล้วยังทำสมุดโน้ตที่จดโน่นจดนี่ เตรียมข้อมูลก่อนเริ่มเรื่องหาย มันไม่ต่างอะไรกัย ออกเดินป่า มีมีดติดตัวอยู่เล่มเดียว แล้วยังทำหลุดมือตกน้ำไป จะมีวันได้กลับออกมามั้ยเนี่ย????   โดย: สหายธุ IP: 203.146.63.187 21 พฤศจิกายน 2549 8:15:10 น.

สวัสดีครับ พี่กู๊ด เมื่อล้อรถเคลื่อนผ่านพ้นประตูรั้ว กระผมเองก็รู้สึกใจแป่ว พี่ๆน้องๆ โบกมืออำลา พลันหัวใจกลับเบาหวิว จะลอยตามไปให้ได้ ที่เขียนมาทั้งหมดนี้ไม่มีความดัดจริตเจือมาแม้แต่น้อย หลายคนในทริปฯครั้งนี้ ผมเพิ่งเจอะเจอ แต่กลับเหมือนสนิทสนมกันมาแต่ไหน ผมมีความสุขมาก มากครับ ขอบคุณครับ   โดย: ไอซ์ IP: 124.157.129.173 21 พฤศจิกายน 2549 10:02:22 น.

ป๋าเป็นไงบ้าง? กลับมาฟิตเหมือนเดิมไหมครับ?   โดย: rintana 21 พฤศจิกายน 2549 18:09:57 น.

ไอซ์... หลานเป็นไงบ้าง? ถ้ามีส่วนไหนบวม...ลองใช้ผ้าขาวบางหุ้มข้าวสวยร้อนๆ..ค่อยๆประคบเอานะคะ ไอซ์เอ้ย! พี่เห็นที่ไอซ์เขียนถึงนางฟ้าแล้ว...พี่ตัดสินใจไม่มีลูกแล้วดีกว่า...มันน้ำตาซึมน่ะ...ห่วงเหลือเกินเนาะ ฝากหอมแก้มหลานด้วยนะ...แล้วก็อย่าลืมเล่านิทานก่อนนอนให้ฟังด้วยนะคะ *** คิดถึงไอซ์นะ แล้วรอเขียนบันทึกร่วมกันนะคะ   โดย: พี่น่า IP: 124.121.23.96 21 พฤศจิกายน 2549 22:00:25 น.

อ่านเมล์พี่ไม่ออกเหรอ เอามาแปะให้อ่านใหม่จ้า *** สวัสดีค่ะนักเขียนหนอนหนุ่มหน้าใสไฟแรงทุกท่าน ก่อนอื่นข้าพเจ้าขอสรุปสิ่งที่เราได้คุยกันให้เข้าใจตรงกันก่อน ชื่อนิตยสาร : ก้าวรอก้าว (เลียนเสียงมาจากฯลฯ) ความหมาย : ๑.“ก้าว” ตัวแรกหมายถึง หนอนเก่า พี่เก่า หรือคนเก่าในบ้านวินทร์ ที่ก้าวไปข้างหน้าเพื่อรอ “ก้าว” ตัวที่สอง คือ หนอนใหม่ น้องใหม่ หรือ คนใหม่ เพื่อเดินไปพร้อมกัน ๒.แต่ละก้าวก่อนจะเดินต่อ ต้องมีการหยุดพัก หยุดคิด ก่อนจะก้าวเดินต่อไป ๓.ก้าวรอก้าว พ้องเสียงมาจาก ฯลฯ ตีความรวมถึง อื่นๆ อีกมากมาย (เนื่องจากนิตยสารเป็นแนวเปิดกว้าง ไม่ได้เจาะจงแนวทางใดเป็นพิเศษ มีความหลากหลาย) ประเภทนิตยสาร : วาไรตี้ ออกทุก ๑๕ วัน ชื่อคอลัมน์ : ต่างคนต่างคิดมา ส่วนนามปากกา ถ้าใครจะใช้นามปากกาเดิมหรือจะตั้งนามปากกาใหม่ก็ตามแต่สะดวก นักเขียนประจำ : เริ่มแรกไม่ควรเกิน ๗ คน เผื่อในอนาคตมีหนอนเก่า-ใหม่ สนใจส่งงานเข้าร่วม อาจเปิดคอลัมน์สำหรับนักเขียนขาจรเพิ่มอีก ๒-๓ คอลัมน์ ถ้างานของใครได้รับเลือกให้ลงในคอลัมน์บ่อยๆ เราอาจติดต่อให้เป็นนักเขียนคอลัมน์ประจำในอนาคต บุคคลที่ได้รับคัดเลือกให้เป็นนักเขียนประจำ ได้แก่ ท่านธุลีดิน ไอซ์ ท่านพี่คนดี กีรติ ท่านอานันท์ ทวดจี-รา และ พุ่มฮัก พานเสือ นักเขียนขาจร : วนิดา(นามปากกา) หนุงหนิง น้องใหม่ไร้วรยุทธ ฯลฯ แนวคอลัมน์ของแต่ละคน : ท่านธุลีดิน- ???? ไอซ์ – คอลัมน์"เรื่องเล่าจากที่สูง" เล่าเกร็ดเล็กเกร็ดน้อยจากการเดินทางขึ้นดอยแม่ระมาด ท่านพี่คนดี – เสียดสี แดกดันเหตุการณ์ปัจจุบันและสิ่งแวดล้อมรอบตัว กีรติ – แนะนำที่ท่องเที่ยว พร้อมสาระ ความรู้ทางด้านประวัติศาสตร์ศิลป์ ท่านอานันท์ – พูดคุยกับคนอ่านเรื่องทั่วๆ ไป สบายๆ สัพเพเหระ แสดงทัศนะส่วนตัว ทวดจี-รา – ยังไม่ได้แจ้งรายละเอียด พุ่มฮัก – เรื่องทั่วๆ ไป แต่ออกแนวขำขัน ให้คนอ่านได้อมยิ้ม วนิดา(นามปากกา) – บทความเชิงสารคดี เกี่ยวกับสังคม การเมือง และวัฒนธรรม หนุงหนิง – เกร็ดความรู้เกี่ยวกับวรรณคดีไทย น้องใหม่ไร้วรยุทธ – ถาม-ตอบปัญหาทางเพศกับอาหมอ (ไม่ลามก แต่ออกแนวขำๆ ปนสาระ ) ความยาวของแต่ละคอลัมน์: ไม่ควรเกินหนึ่งหน้ากระดาษเอสี่ บทบาทหน้าที่ของบรรณาธิการ : เต็มที่ในการวิจารณ์งาน แต่ถ้าอยากให้มีการแก้ไขคำ ประโยค หรือมีความเห็นเพิ่มเติม ให้แจ้งไปทางผู้เขียนก่อน ถ้าผู้เขียนเห็นด้วยจะแก้งานให้และส่งกลับมาให้ บก. พิจารณาอีกครั้ง แต่ถ้าไม่เห็นด้วย โดยยกเหตุผลประกอบให้เห็นความสำคัญและจำเป็นในการใช้ประโยคหรือคำนั้นๆ บก. ก็ไม่ควรแก้ไขงานนั้น บก. มีหน้าที่เขียนบทบรรณาธิการ และโพสท์งาน (ถ้าท่านธุลีดินอยากทำโฆษณานิตยสารให้เพื่อนๆ หนอนทราบก่อน ทำได้เต็มที่ จะทำปก มีภาพประกอบอะไร ก็ตามสบาย ในส่วนการประชาสัมพันธ์มีความเห็นกันว่า แนะนำนิตยสารเฉยๆ แต่ยังไม่เปิดให้สมาชิกในบ้านหนอนเข้ามามีส่วนร่วม การเปิดส่วนร่วมควรทำเมื่อนิตยสารออกมาได้ระยะหนึ่งแล้ว ) กองบรรณาธิการ: ท่านธุลีดิน- บรรณาธิการ หนุงหนิง- ช่วยตามงาน ประสานงานให้ ท่านอานันท์ – พิสูจน์อักษร ท่านนีน่า – อาสาช่วยเรื่องไอที กำหนดส่งงาน : ผู้เขียนต้องส่งงานภายในแปดวัน เพื่อให้ บก. มีเวลาอ่าน วิจารณ์ แก้ไขงาน ให้เสร็จสิ้นและโพสท์งานทันตามกำหนดเวลา ๑๕ วัน ข้อเสนอแนะ : ๑.ต่อจากบทบรรณาธิการ ควรมีส่วนสารบาญ ถ้าทำได้ให้ทำลิ้งค์ให้ผู้อ่านคลิกเลือกเข้าไปอ่านในความเห็น (คอลัมน์) นั้นๆ ได้เลย โดยไม่ต้องไล่อ่านเรียงไปตามลำดับ ๒. ควรเขียนแจ้งให้ท่านเจ้าสำนักทราบด้วย (ถ้าท่านไม่สะดวก ข้าพเจ้าจัดการเอง) ๓. ควรมีโลโก้ชื่อหนังสือ “ก้าวรอก้าว” อาจขอให้ท่านอัมโปะ หรือ ยางมะตอยสีชมพู ช่วยออกแบบให้ ๔.อาจขอให้ท่านเจ้าสำนัก เขียนคำนิยมในนิตยสารฉบับปฐมฤกษ์ ๕.ในการโพสท์ นอกจากจะเขียนชื่อนิตยสารแล้ว บก. อาจเขียนคำอะไรต่อให้น่าสนใจเช่นในหน้าปกของมติชนสุดสัปดาห์ก็ได้ หรือไม่ก็เขียนว่า ก้าวแรก ก้าวที่สอง ก้าวที่สาม แทนคำว่า ฉบับที่ ๑-๒-๓ หรืออื่นๆ ตามแต่ บก. เห็นสมควร ๖. นิตยสารฉบับแรกควรออกวันที่ ๑๕ ธันวาคม นี้ เพราะฉะนั้นเราควรคุยสรุปรายละเอียดทุกอย่างให้เสร็จก่อนสิ้นเดือน เพื่อให้คนเขียนมีเวลาเขียนนับจากวันที่ ๑ ธันวาคม เป็นต้นไป ๗. ถ้านิตยสารไปได้สวย อาจนำไปโพสท์ในเว็บอื่นๆ ด้วย ข้าพเจ้าหลงลืมประเด็นไหนไปเขียนเพิ่มเติมเข้ามาได้ ขอให้สหายน้ำหมึกทุกท่านส่งชื่อคอลัมน์ นามปากกา และยืนยันแนวการเขียนคอลัมน์มาให้ข้าพเจ้าภายในวันศุกร์นี้ตามอีเมล์แอดเดรสนี้ kaawrowkaaw@yahoo.co.th ซึ่งจะใช้เป็นอีเมล์กลางในการส่งต้นฉบับด้วย กำหนดการออกนิตยสารฉบับปฐมฤกษ์คือวันที่ ๑๕ ธันวาคม เพราะฉะนั้นภายในวันที่ ๘ ธันวาคม ขอให้สหายทุกท่านส่งต้นฉบับ มิเช่นนั้นก็อย่าหวังจะมีความสุข เพราะข้าพเจ้าจะตามไปก่อกวนจนกว่าจะได้ต้นฉบับ ฮ่า ฮ่า (ชอบจริงๆ หน้าที่นี้) ตอนนี้ข้าพเจ้าขอให้คุณอัมโปะกับท่านยางมะตอยฯ ช่วยออกแบบโลโกชื่อนิตยสาร"ก้าวรอก้าว" ท่านยางฯ ได้ช่วยออกแบบและนำไปแปะไว้ที่บล็อกของข้าพเจ้าแล้ว ส่วนคุณอัมโปะ คาดว่าจะนำมาแปะให้ดูในไม่ช้า เพื่อนหนอนท่านใดมีเวลาช่วยแวะไปที่บล็อกของข้าพเจ้าด้วยที่ //lunapiena.bloggang.com ไปช่วยกันเลือกโลโกหน่อย ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ ส่วนเรื่องแจ้งให้เจ้าสำนักทราบ ข้าพเจ้าเขียนอีเมล์ไปแจ้งเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้กำลังรอคำตอบอยู่ค่ะ ได้ผลอย่างไรจะนำมาเล่าสู่กันฟัง   โดย: หนุงหนิง IP: 195.213.95.34 22 พฤศจิกายน 2549 10:04:50 น.

ท่านป๋า!! ท่านได้อารมณ์เดียวกับกระผมหรือเปล่า??? กระผมอยู่โด่เด่ หัวเดียวกระเทียมลีบมาเนิ่นช้า วันวันตักข้าวเข้าปาก ตามองท้องฟ้าไกล ตักข้าวคำ...เมฆคำ...หลายครั้งยังคว้าเอายอดไม้ไหว ๆ มาเคี้ยว จั๊บ! จั๊บ! กินเสร็จ เช็ดถ้วยใบน้อย เช็ดช้อน ล้างด้วยน้ำเปล่า คว่ำตาก ลม (ต้องแยกออกจากกัน ไม่เช่นนั้น ท่านจะอ่านว่า ตา กลม) ตากแดด ชีวิตวันวัน อยู่กับน้ำ กับฟ้า กับป่าหญ้ารกเรื้อ ไม่รู้จะโดนงูฉกเอาวันไหน! จู่ จู่ มีสาวใหญ่ เอ้ย สาวน้อย(ถึงน้อยที่สุด) แวะมาทักทาย พูดคุย กระผมด้วยความที่วัน วัน ได้อ้าปากก็ตอนเอาข้าวใส่ปาก บางครั้งเล่นเอากรามค้าง เคี้ยวข้าวไม่ได้ ต้องใช้มือช่วยดันให้เข้าที่ ขณะข้าวยังคาอยู่ในปาก ก็เพราะกล้ามเนื้อที่ยึดกรามไม่เคยได้ออกกำลัง ไม่เคยพบหน้าฆ่าตา (ทำไมต้อง ฆ่าตา ด้วยขอรับ ท่านทราบไหม?)แต่เหมือนรู้จักกันมาแต่ชาติไหนไหน กระผมโม้เสียน้ำไหลไฟดับ ดีนะชาวย้านไม่รุ้ ว่าที่ไฟดับวันนั้นเป็นเพราะกระผม ไม่งั้นล่ะยุ่งใหญ่ โม้จนคอแหบคอแห้งขอรับ กระต๊อบซอมซ่อสดใสขึ้นทันตาเห็น หลังคาจากยังรั่ว ลูกกลอนยังหักไปข้างหนึ่งเหมือนเก่า แต่มันมีชีวิตชีวาขึ้นอย่างไม่ต้องดื่มสปอนเซอร์ ชั่วเวลาแผล็บเดียวของการเยื่อมเยือน กระผมตื่นขึ้นมาอีกที เดินไปเดินมา ปากหุบเหมือนเดิม ยังมีเรื่องราวจะพ่นออกมาอีกเยอะแยะ ทะยอยมากระจุกที่ลำคอ....ออกมาไม่ได้...ไม่มีคนฟังแล้ว! ยังกะฝันไปแนะขอรับ มันเบา เบา หวิว โหวงพิกล ไม่รับรู้ความเจ็บปวดของพรากจาก ฤารู้หฤหรรษ์ของพานพบ รู้อยู่ว่านี่คือรสชาติชนิดหนึ่งที่ต้องเจอะเจอ อดรู้สึกไม่ได้ ก็เพราะกระผมเป็นปุถุชน ยังเจ็บปวด คร่ำครวญ หวนไห้ ดีใจ สุขใจ ที่มีความรู้สึกเหล่านี้อยู่ มันบอกให้รู้ว่า....กระผมยังมีชีวิต!! ท่านรู้สึกเหมือนกระผมหรือเปล่าขอรับ???? 'ก้อนดิน'   โดย: ดิน IP: 203.146.63.187 22 พฤศจิกายน 2549 10:17:23 น.

อ๊ะ!! มีจิกกี๋มาปาดหน้า!!   โดย: ดิน IP: 203.146.63.187 22 พฤศจิกายน 2549 10:21:01 น.

อรุณสวัสดิ์ขอรับท่านป๋า เวลาวิ่งไวจริง! ข้าพเจ้าหมายมั่นปั้นใจไว้ว่า จะจิ้มตัวอักษรแรก ถึงท่านตอนแปดโมงตรง ปาเข้าไป แปดสี่สิบเจ็ดแล้ว ซ้ำยังเป็นแปดสี่สิบเจ็ดที่จุก ๆ รีบเคี้ยวข้าวอ่ะขอรับ เป็นนิสัยที่ข้าพเจ้าเลิกมานานแล้ว ข้าพเจ้าติดเคี้ยวให้ละเอียด ข้าวมื้อหนึ่ง ข้าพเจ้าใช้เวลาครึ่งชัวโมงไม่ขาดไม่เกิน อยู่ในโลกช้า ๆ มานาน อยากลองโลกใบเก่า ที่เร่งรีบให้ทันเวลาบ้าง! ไม่ไหว! ผลออกมา ทั้งเลือดสูบฉีด ตึงเครียด และ จุก! กลับไปอยู่ในโลกเชื่องช้าน่ะดีแล้ว เอาล่ะ วันนี้จะมาในท้องเรื่อง.... สั้น-ยาว ท่านชมชอบ ยาว หรือ สั้น ขอรับท่านป๋า ? ถามอย่างนี้ หากนั่งใกล้ ๆ ท่านคงต้องยื่นมะเหงกเอื้ออาทร เคาะหัวข้าพเจ้าสักป๊อก! บางอย่างยาวสักหน่อยล่ะดี เช่น ??? เช่นอะไรดีล่ะ....อ่า...มิตรภาพที่ยืนยาว....น่าจะดีนะ...อะไรอีกล่ะ...เอ่อ...เอ้า! คิดไม่ออกเสียงั้น! อายุยืนยาว...อาจดี หรือไม่ดีก็ได้ อะไรอีกล่ะ......คิด คิด คิด คิด มันคงระบุเป็นอย่าง ๆ ไม่ได้หรืออย่างไรไม่ทราบขอรับ ขึ้นกับประโยชน์ไช้สอย หากยาวแล้วใช้งานได้ดี ก็นับว่าดี แต่หากยาวแล้ว ไม่ก่อผลดี ก็ไม่ดี ถ้างั้น สั้น ก็คงมาในฟอร์มเดียวกัน คิดสั้น ไม่ดี ให้คิดยาว ๆ คิดยาวไป ก็ไม่ดี เดี๋ยวจะกลายเป็นคิดมาก (ฮา) เอาเถอะ จะคิดยาวคิดสั้น คงไม่เกี่ยวกับบ่นวรรณเวร อย่างบ่นวรรณเวร ต้องเล่นวรรณกรรม วรรณกรรมระดับโลกบางเล่มยาวเหยียด หนาปึ้ก ได้รับการยกย่องในคุณค่าชัวกาลนาน (ตามฟอร์มต้องยกตัวอย่าง ท่านเจ้าสำนักไม่เคยสอนให้พูดลอย ๆ) งั้นเอาไปเล่มหนึ่ง 'สงครามและสันติภาพ' ของ ตอลสตอย ผู้นำชีวิตไปหาวาระสุดท้ายในความหนาวเหน็บ ณ ชานชาลารถไฟ ด้วยไม่อาจทานทนกับภรรยาคู่ใจอีกต่อไป บางเล่มบางปิ๋ง ได้รับการยกย่องในคุณค่าชั่วกาลนาน เช่นกัลล์ เอาไปเลย.... ดิโอลแมน แอนด์ เดอะซี ณ ปาป้า ออฟไมซ์ แอนด์ เมน ณ จอห์น สไตล์เบค อะไรอีกสักเล่มล่ะ.... อ่า...ขอท่านอย่าได้คิดถึงนังหนูคนนั้นเชียว ข้าพเจ้าหมั่นใส้เกินจะเอ่ยถึง (อย่างนี้นับว่าเอ่ยถึงยัง? เอานาขอให้ได้รับประทาน(มะ)ดันสักหน่อย ตามใจปาก) เช่นนั้น หากถามตาหมอฟันธงชอบออกทีวี คงได้รับการฟันธง่ว่า ยาว-สั้น ไม่เกี่ยว คุณค่าอยู่ที่เนื้อหาต่างหาก เนื้อหาดี ภาษาดี การนำเสนอดี แบบว่า ดีไปหมดทุกอย่างก็พอ ไม่ต้องมากมาย แค่นี้เป็นอันได้รับการยกย่อง ยาว-สั้น หาได้เข้ามามีส่วนเกี่ยวข้องไม่ แล้วจะเสียเวลาเขียนให้ยาวไปทำต๋อยอะไรขอรับ??? ทำไมไม่เอาสั้น ๆ กระชับ เข้าเป้า แล้ว จบ! จะได้ไปเขียนเรื่องใหม่ต่อ ท่านล่ะขอรับ...ชอบ สั้น หรือ ยาว ??? หลบก่อน...ชแว่บบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ 'ศิษย์หลุน' ท่านคิดว่า กล่าวได้ถูกต้องไหม?   โดย: ดิน (กระท่อมธุลีดิน ) 23 พฤศจิกายน 2549 9:33:10 น.

อ้าว!! มีหลงอยู่บรรทัดหนึ่ง บรรทัดสุดท้าย(ใต้ศิษย์หลุน)นั่น ควรไปอยู่ที่สองสามบรรทัดข้างบน ไหง หลงไปอยู่ใต้สุดได้ล่ะ....สงสัยยังมึนไม่หายขอรับ....เมื่อคืน ข้าพเจ้านอนตีสี่ ไม่ทราบเป็นบ้าบออะไร นั่งย้ายตัวอักษร ก้าว รอ ก้าว ไป ๆ มา ๆ แผล่บเดียวตีสี่ ไม่ยอมหลับยอมนอน ยังตาปรืออยู่เลยขอรับ   โดย: ดิน (กระท่อมธุลีดิน ) 23 พฤศจิกายน 2549 9:57:14 น.