Bloggang.com : ทัณฑฆาต : เปลวไฟในหมอกรัก 2

เปลวไฟในหมอกรัก 2

แต่ครั้งนี้...โอโซนไม่ได้เดินตรงเข้าไปหาบาหลีในทันที
เขาเลือกจะยืนมองดูเธออยู่เพียงชั่วระยะห่าง
ซึ่งเธอเองก็ไม่ได้ใส่ใจจะมองมาทางที่เขายืนอยู่เลยสักนิด
เธอไม่ได้ดื่ม เธอไม่ได้ร้องไห้
เธอไม่ได้อยู่ในอาการของคนสับสนเสียใจ
แต่เธออยู่ในอาการของคนกำลังมีความสุข
เพลิดเพลินกับเสียงเพลงเบา ๆ

และแน่นอน........
ยังคงเป็นคนที่มีความสุขอยู่ตามลำพังในโลกส่วนตัวเช่นเดิม
เขาชอบหยุดมองเธออย่างนี้......อยู่มุมนี้.......
เขาทำแบบนี้เสมอที่มาพบเธอ

นั่นเป็นเหตุผลที่เขาเลือกมาพบเธอช้ากว่าเวลาที่เธอจะต้องมา
หากเธอมีความสุขกับการได้อยู่เช่นนั้น
เขาเองก็อิ่มเอมใจกับการมองดูเธออยู่เช่นนี้

“มาช้าทุกทีเลยนะคะ”

น้ำเสียงบาหลียังคงแจ่มใส ไม่ได้ตัดพ้อแต่อย่างใด

“พี่งานยุ่งค่ะ.....หนูดื่ม Punch หรือคะ”

โอโซนยกแก้วก้านสวยขึ้นมาแตะดมกลิ่น

“Hawaiian punch ค่ะพี่ แหม...พักหลังหนูก็ดื่มอะไรประมาณนี้แหละค่ะ
ว่าแต่งานยุ่งนี่ สูตรสำเร็จพี่จริง ๆ นะคะ คิดอะไรไม่ออกก็งานยุ่งไว้ก่อน”

“ก็งานพี่ยุ่งจริง ๆ นี่คะ”
เขาใช้ปลายนิ้วชี้เขี่ยที่ปลายจมูกหญิงสาวเบา ๆ ทั้งหัวเราะ

“แต่วันนี้ก็วันเสาร์นี่คะพี่โอโซน......หนูเจอพี่แค่ศุกร์และเสาร์.....
หนูก็อยากให้พี่มาถึงไวไวค่ะ พี่รู้มั๊ยคะทุก 5 วัน ที่เราไม่ได้เจอกันน่ะ
หนูมีเรื่องราวเล่าเยอะแยะจนจำไม่ได้ ยิ่งพอพี่มาช้าหนูก็ยิ่งลืม
หนูเห็นหน้าพี่ หนูดีใจ หนูก็ยิ่งลืมหมดเลย”

“จะเล่าเรื่อง พี่ละติจูด ของหนูหรือคะ”

ดวงตาคมเข้มจ้องลึกเข้ามาที่ดวงตากลมโตนิ่งนาน
นิ่งเงียบไปอึดใจ บาหลีจึงหัวเราะออกมาอย่างเขินอาย หลบสายตาเขา

“พี่ละติเขาไม่ใช่ของหนูสักหน่อย”

“แล้วใครล่ะคะที่เป็นของหนู”

โอโซนสวนขึ้นในทันที
ประกายตาของเขายังมีแววยั่วเย้าล้อเล่นอยู่เหมือนเคย
แล้วอย่างนี้จะให้บาหลีคิดเป็นอื่นไปได้อย่างไร......
เขาไม่เคยมีท่าทีเปลี่ยนไปเป็นอื่นมากกว่าคำพี่-น้อง
ระหว่างเขาและเธอเป็นได้แค่นี้ ก่อนจะพบเขา บาหลีมาที่นี่ทุกวัน
เพื่อดื่มเหล้า ให้เมา-ให้ลืมใครบางคน
เธอมาบ่อยจนคุ้นเคยกับเจ้าของและเด็กในร้าน
เธอมาบ่อยจนกลายเป็นที่ที่ปลอดภัยสำหรับเธอ.......
แต่หลังจากที่รู้จักโอโซนแล้ว
บาหลีมีเหตุผลของการมาที่นี่เพิ่มขึ้นอีกหลายข้อ.....
เธอมาเพื่อได้พูดคุยกับเขา...
เธอมาเพราะมีเขาเป็นเพื่อนเป็นพี่ที่อบอุ่น
...และทุกวันนี้....
เธอมาที่นี่เพราะเธอจะได้พบเขา

“เป็นไรไปคะเจ้าหนู...
พอพี่เอ่ยถึงพี่ละติหน่อยเดียว ทำตาลอยใจลอยไปถึงไหนคะ”

“ยังไม่ไปถึงทะเลหรอกค่ะ.....ฮึ”

คนตัวเล็กกว่าค้อนขวับ...คนตัวโตกว่าก็ยิ่งหัวเราะเสียงดัง

“แน้....ร้อนตัวจัง พี่ยังไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับทะเลเลยนะ....
ใจคอจะคิดถึงคนติดทะเลจริงๆ นั่งอยู่ริมน้ำกลับไปพูดถึงทะเล”

“ไม่เอาแล้วค่ะพี่โอโซน อะไรก็ไม่รู้
หนูไม่ได้คิดจะพูดถึงพี่ละติประมาณนี้สักหน่อย”

“แล้วอยากพูดถึงเขาประมาณไหนคะ”

โอโซนเอนหลังพิงพนักเก้าอี้ไม้ตัวใหญ่ด้วยท่าทางสบายใจเกินเหตุ
จนบาหลีนึกหมั่นไส้

“ตกลงหนูไม่ชอบพี่ละติหรือคะ”

“หนูยังไม่ตกลงอะไรทั้งนั้นคะ” บาหลีสะบัดหน้า

“อ้าว.ๆ....รีบคิดคำตอบสำหรับตัวเองได้แล้วนะคะหนูบาหลี.....
อาทิตย์หน้าพี่ละติคนดีของหนูเขาขึ้นมาอบรมนานนานอย่างนี้
แล้วเขาเกิดหลงมนต์เสน่ห์น้องสาวพี่เข้าล่ะ....
อย่างน้อย ๆ หนูควรมีคำตอบสำหรับตัวเองนะคะ.....
จะได้กำหนดทิศทางสำหรับความสัมพันธ์ของหนูกับเขาได้เหมาะสม”

ประโยคหลังน้ำเสียงของคนเป็นพี่ดูขรึม หนักแน่น เป็นการเป็นงาน

“พี่คะ...พี่โอโซน”

“อื้มมม ว่าไงคะคนดี”

เขายังคงยิ้มกริ่มสบายอารมณ์
บาหลีสอดนิ้วเรียวสวยเข้าไว้ด้วยกันทั้งสองมือ
เธอก้มหน้างุดอย่างคนที่กำลังเรียกความมั่นใจก่อนเอ่ยคำถาม

“พี่ละติมาคราวนี้....น่าจะอยู่หลายวัน
พี่โอโซนจะมาที่นี่ในคืนวันศุกร์และวันเสาร์เหมือนเคยมั๊ยคะ”

“หนูอยากให้พี่มามั๊ยล่ะคะ”

เขายกแก้วไวน์ในมือขึ้นมาหมุนไปมา

“หนูอยากให้พี่ทำความรู้จักกับพี่ละติเสียทีค่ะ”

โอโซนเบือนหน้าไปมองแผ่นน้ำที่วาววับจับแสงไฟอยู่กับระลอกคลื่น
เขาเอ่ยทั้งที่ไม่หันกลับมาว่า

“ศุกร์-เสาร์หน้าพี่คงไม่ได้มาบ้านริมน้ำนี้ค่ะ...เพราะพี่มีธุระกับแฟน.....
คือแฟนพี่เธอจะขายคอนโดของเธอแล้วย้ายมาอยู่คอนโดของพี่ค่ะ
คนที่จะซื้อ เขานัดมาดูห้องวันเสาร์หน้าด้วยสิคะ”
.......................?.........................
............................................................

เราต่างนิ่งเงียบอยู่คนละมุมฟ้า....
คนหนึ่งมีน้ำตา
อีกคนรานร้าวในอุรา........ลึก-ลึก

ส่งบาหลีขึ้น TAXY เรียบร้อยแล้ว สิ่งที่ต้องทำต่อจากนั้นคือ
คอยโทรเช็คเธอทุกระยะจนกว่าจะถึงที่พัก
ส่วนตัวเขาเองก็เดินกลับบ้านริมน้ำตามลำพัง
ทันทีที่เปิดประตูรั้วบานเล็ก เจ้าฉงน-เจ้าฉงาย ก็วิ่งกระดิกหางรี่เข้ามา
แล้วพร้อมใจกันกระโจนโอบรัดโอโซนเสียจนเขาต้องปัดป้องเป็นพัลวัน
ยังดีที่เป็นคืนวันเสาร์ เพราะเขาเดินจากบ้านไปพบบาหลีที่ Scenario
ได้ด้วยชุดลำลอง แต่ถ้าหากเป็นคืนวันศุกร์
โอโซนจะยังไม่เข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้าที่บ้านริมน้ำ
แต่เขาจะขับรถไป scenario ทั้งชุดทำงาน
กระทั่งเลยไปส่งบาหลีเรียบร้อยแล้วนั่นแหละ
จึงจะเปิดประตูรั้วใหญ่เพื่อเคลื่อนรถเข้ามาจอด แล้วส่งเสียงทักทาย
เจ้าฉงน-เจ้าฉงาย ด้วยการออกคำสั่งห้ามมันตะกุยตะกายเขา
ทันทีที่ก้าวลงจากรถ ซึ่งมันก็เชื่อฟังเป็นอย่างดี

เจ้าฉงน-เจ้าฉงาย นี้ พี่สะใภ้ของเขาเป็นคนเลี้ยงไว้
ตั้งแต่เธอยังมีชีวิตอยู่ และเมื่อไม่มีเธอแล้ว พี่ชายจึงพามันทั้งสองตัว
พร้อมกับหลานสาววัย 3 ขวบ ย้ายมาอยู่บ้านริมน้ำ
อันเป็นมรดกของพ่อ-แม่ที่เหลือไว้ให้

โอโซนจะมาที่นี่ทุกสุดสัปดาห์
เพราะเขามีพี่ชายและหลานสาวเพียงเท่านี้
สำหรับเขาแล้วนี่คือคำว่า ครอบครัว ที่เหลืออยู่

ม่านน้ำตาวิบวับของบาหลีก่อนก้าวขึ้นรถแท็กซี่นั้นยังสะกิดใจนัก
เขาไม่รู้ตัวว่าพูดอะไรผิดไป
เป็นเหตุให้หญิงสาวมีอาการเหมือนคนโดนสะกิดแผลเจ็บ
หรือบาหลีจะคิดมาก กลัวเขาจะไม่ยอมรับในการก้าวเข้ามาของ ละติจูด
จริงสินะ...ตลอดระยะเวลาแห่งการเคว้งคว้าง-ว่าง-โสด ของบาหลี
แม้จะมีใครต่อใครพยายามเข้ามาทักทายหัวใจเธอ
ก็ไม่เคยเป็นผลให้โอโซนรู้สึกห่วงใยมากเพียงนี้
หรือเพราะที่ผ่านมานั้น บาหลีก็ไม่เคยมีทีท่าว่าจะชื่นชอบใครเป็นพิเศษ
เธอไม่เคยชื่นชมใครออกนอกหน้าทั้งแววตาและคำพูด
แบบที่มีให้ละติจูดเช่นเวลานี้มาก่อน

โอโซนยังคงนั่งเหม่ออยู่ระเบียงห้อง.....
มองไปที่ยอดราชพฤกษ์ซึ่งยืนต้นอยู่ริมตลิ่ง
ลูกโปร่งสวรรค์สีสดติดค้างดึงดันเพราะแรงลมอยู่ปลายยอดไม้นั่น....
ยัยมะแม หลานสาวตัวน้อยของเขาคงปล่อยให้มันหลุดมือไป
...ลูกโปร่งที่หลุดมือไป.....ถึงเก็บลงมาได้ก็คงไร้ความหมายสำหรับวันพรุ่งนี้
.......คล้ายกับบางสิ่งบางอย่าง แม้ต้องการไขว่คว้า....
แต่ดูเหมือนการพยายามจะโน้มลงมา
อาจเป็นการกระทำที่ย่ำยีคุณค่าให้สิ่งนั้นด้อยลงไป......
เขาต้องการเช่นนั้นหรือ...เขาซึ่งเคยภาคภูมิใจตัวเอง
มาตลอดเวลาว่าตั้งตนอยู่บนความถูกต้อง......
ตั้งมั่นในมิตรภาพอันบริสุทธิ์ที่มีให้น้องสาวร่วมความรู้สึกผู้นั้น
เขาจะเป็นคนทำลายสายใยแห่งความผูกพันนี้ด้วยกิเลส
จากอารมณ์หวงแหนได้ลงคอหรือ?

ราชพฤกษ์เหลืองละออ...ล้อลมไกว
ขอหัวใจเราอย่าพรากและจากกัน

Create Date : 15 มิถุนายน 2552

Last Update : 16 สิงหาคม 2552 18:31:23 น.

0 comments

Counter : 220 Pageviews.