|
| 1 |
2 | 3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 |
9 | 10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 |
16 | 17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 |
23 | 24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 |
30 | 31 | |
|
|
|
|
|
|
|
เรื่องของการมีและไม่มี (สอง)
มันเริ่มจากเรื่องเล็กๆ คือการไปซื้อไอติมมาให้แม่กินเย็นๆ ใจ เราก็เดินดุ่มๆ ไปที่ร้านไอติมแถวสยาม ร้านนี้ก็ซื้อเรื่อยๆ นะ ก็สั่งของที่แม่น่าจะกินได้ แล้วก็ขอให้เขาเพิ่มเชอรี่ให้ลูกนึงตามระเบียบ เพราะแม่ชอบ ตอนแรกเขาก็บอกอยู่หรอกว่าไม่มีเชอรี่ เราก็โอเค ไม่มีก็ไม่มี แต่จู่ๆ ก่อนคิดตังค์เขาก็ชะงักกึก แล้วบอกใหม่ "เชอร๊มีนะคะ จะรับมั้ย" เอาสิ เอา เรารีบพยักหน้าเสริม แล้วเธอก็พูดมาให้ช้ำใจจจ (ล้อเล่นน่า) "ลูกละสิบบาทเลยนะคะ" เรางงอีกแล้ว สิบบาทแล้ว...ทำไมฤา ก็แม่อยากกิน "จะรับหรือคะ" เธอย้ำถาม เราที่ยังงงไม่หายก็พยักหน้าเร็วๆ เพื่อเสริมความมั่นใจให้เธอ แล้วเราก็ได้เชอรี่ลูกจิ๋วมาประดับอยู่บนถ้วยไอติมในที่สุด (อย่างเคย กระเป๋าใบเดิม กางเกงตัวเก่าใส่สบาย แล้วก็เสื้อยืดหลวมๆ ตัวโปรด) มันเป็นเรื่องของการมี หรือไม่มีอะไร ?? แต่อ่ะ ขำๆ น่า ขำๆ ที่จำเรื่องนี้ได้เพราะพอกลับมาหาแม่ และเล่าเรื่องนี้แหย่แม่เล่น ก็พบคำตอบที่ทำให้อมยิ้ม แม่บอกว่า "แล้วลื้อทำไมไม่บอกไปว่าเออ...แพงจังเนอะ งั้นไม่เอาดีกว่า ลูกนึงตั้งสิบบาท" "อ้าว ก็แม่ชอบ" เรายังเถียง "แล้วร้านไหนๆ ก็ราคานี้แหละ" แต่แม่ก็บอกอีกว่า "งั้นคราวหน้าก็ไม่กิน" แมะ แม่เรา น่ารักจริงๆ พับเผื่อย
Create Date : 14 ตุลาคม 2548 |
Last Update : 14 ตุลาคม 2548 1:15:52 น. |
|
0 comments
|
Counter : 173 Pageviews. |
|
|
|
|
|
|
|