มาม๊า ของข้าพเจ้า

รักสวยรักงามเป็นที่สุด  มักหาอะไรก็ตามที่เป็นธรรมชาติ
แล้วเอามาพอกหน้า สารพัด เช่น แตงกวา ครั้งนึงเคยเอาที่กล้วยที่กินเหลือมาหมักผม
แพ้จนผื่นขึ้นไปหลายวัน (นิสัยประหยัดส่วนบุคคล ที่ไม่เคยเผื่อมาถึงข้าพเจ้าเลย)
มาม๊า เป็นคนประหยัดไม่ค่อยซื้ออะไร ด้วยความโชคดีส่วนตัว ที่แม่กับลูกตัวเท่ากัน
ใส่รองเท้าเบอร์เดียวกัน แม่เลยไม่ซื้อเสื้อผ้าเลย ใส่กับลูกนั่นเอง 
ลูกเองก็ชอบซื้อและคิดเอาเองแบบง่ายๆว่า เราใส่ไม่ได้ แม่เราก็ใส่ได้
แน่นอนว่าเครื่องสำอางใดๆ เราก็หารสองกับมาม๊านั่นเอง^^
อันนี้ใช้ดี แม่ลองดูสิ อันนี้ใช้ไม่ได้ก็ให้แม่  แนะนำกันไปสารพัด
โดยมีลูกสาวหาข้อมูลจากพันทิป จากเพื่อนมั่ง ล่าสุดใช้ครีมมะขามพะเยากันอยู่
เวลาเราอ้วน มาม๊าก็จะบ่นๆ แต่เวลาซื้อทุเรียนก็กินด้วยกัน
เพราะมีค่านิยมคล้ายสาวๆทั่วไป ว่าผอมแล้ว(อาจจะ)สวย มาม๊า ผอมกว่าเราอยู่แล้ว
เพราะกินผัก   เราชอบกินเนื้อติดมัน
รสนิยมนั้น มาม๊าไม่ค่อยซื้อของแบรนด์เนม
เพราะม๊าบอกว่าเคยลำบาก หาเงินยาก แต่เรานี่สิชอบจริงๆของแบรนด์
ยิ่งโตขึ้นหาเงินเองได้ชอบซื้อกระเป๋าแพงๆ ไม่ดีเลย

เรื่องฮาๆก็มีเยอะนะ เช่น แม่บอกว่าไปบ้านคนอื่นกินแล้วก็ช่วยเค้าเก็บด้วยนะ
เค้าอาจจะว่าพ่อ แม่ ไม่สั่งสอนเอาได้ แต่ถ้าเค้าว่าละก็...
บอกไปเลยนะ ว่าไม่ได้อยู่กับแม่ แม่ไม่ค่อยได้สอน แม่ไม่รู้เรื่องนะ ฮาๆ
แม่บอกว่าเราอาจไม่ใช่แม่ลูกกัน เพราะนิสัยห่างกันหลายขุมนัก เราไปตรวจ DNA กันเถอะ
เราตอบอย่างมั่นใจว่า ไม่ต้องห่วงๆ เพราะรพ.ที่เราคลอดนั้น
เป็นรพ.เอกชน น่าจะมีคนรวย ถ้าเจอแม่ที่แท้จริงรวย จะเอาเงินมาช่วยใช้หนี้ เอิ้กๆ
มาม๊ารักซูชิ พอๆกับเรา แต่โอ๋ซูชิมากๆ ต้องพาไปเดินเล่น
ต้องแปรงขน แม่บอกว่า ไม่ได้เลี้ยงหมาไว้เฝ้าบ้านนะจะบอกให้
แต่เราอยู่บ้านเพื่อเลี้ยงหมาต่างหาก !!!