เมื่อสุริยาลาโลกผมยังนั่งโศกอยู่ไม่สร่างเพราะขาดคู่สร้างสรรเสริญเข้ามาช่วยสะสางความรักที่รุมสุมอกอุราช้ำฟกหมองหม่นเพราะความจนใจเจิ่นหมู่มิตรมาเมินหมองหมางต้องโดดเดี่ยวเดียวดายเหมือนมีเรื่องร้ายรวนเรเหมือนถูกทิ้งบัตรสนเทห์ยังทุกข์ระทมหลายทางเพราะความจนจึงหน้าจ๋อยยิ่งนึกแล้วน้อยน่าอนาจเพราะความจนจรจัดเหมือนจันทร์เคยแจ่มไม่กระจ่างหรือสรวงสวรรค์ท่าได้สาปให้ผมมีบาปปิดบัง
หวัดดีจ้า แวะมาทักกันในวันสุขจ้าคุณพันวัตต์