|
คืนวันเสาร์กับความเหงาหงอย....
หัวข้อดูๆ แล้วมันแล้งๆ และหดหู่ๆ แฮะ...แต่มันก็เป็นคืนวันเสาร์ที่รู้สึกแอบเหงาเล็กๆ จริงๆ นั่นแหละ....ว้าาาา แย่จัง...ตอนแรกคิดว่าตัวเองเนี้ย เป็นหญิงแกร่งบ้างไรบ้าง น่าจะอยู่คนเดียวได้...และจะไม่คิดเอาใครอีกตลอดไปให้ช้ำใจ...แต่ จนแล้ว จนรอด....ความเหงาก็ค่อยๆ เข้ามาครอบงำ แล้วเกาะกินหัวใจเหมือนมะเร็ง มันรุกลาม เร็วและไว....จนในที่สุดเราก็ต้องยอมแพ้และยอมรับตรงๆ กับตัวเองแล้วว่าเราอยู่คนเดียวไม่ได้....เราต้องมีคนอยู่เป็นเพื่อนข้างๆ ไม่ว่าจะยามที่เราหัวเราะ หรือยามที่เราอยากร้องไห้...เราอยากมีใครสักคนที่สามารถจะสื่อและรับรู้คอยให้กำลังเราอยู่เงียบๆ เหมือนแต่เก่าก่อน...อยากมีคนที่คอยตบหลังเราเวลาเราสะอึก อยากมีคนให้เราได้อ้อน...อยากไปนู้นอยากไปนี่อีกครั้ง และอยากมีคนที่คอยรับฟังเวลาเราอยากระบายความรู้สึกที่ไม่สามารถบอกใครได้ออกมา...เหมือนก่อน เราไม่ได้ต้องการใครมาเป็นตัวแทนใคร แต่เราต้องการเพื่อนที่จะมาอยู่กับเราจนชั่วชีวิต ทุกข์และสุขร่วมกัน หัวเราะและร้องไห้ไปพร้อมๆ กัน...และพร้อมที่จะดึงคนใดคนหนึ่งขึ้นมาในเวลาที่กำลังจะจมน้ำ...เท่านั้นเอง คุณเคยเหงาไหม...คุณเคยรู้สึกว่าต้องการใครสักคนอย่างรุนแรงบ้างไหม...เราไม่เคยเป็นและไม่เคยคิดจะเป็น แต่เรากำลังเป็น! ปกติแล้ว...ชีวิตเรา เราเป็นคนง่ายๆ กินอะไรก็ได้ หรือไม่กินเลยยังได้ คิดแล้วก็ทำเลย อยากไปไหนก็ไป อยู่ไหนก็อยู่ได้ สนุกเฮฮา เพื่อนเยอะ...ก็สงสัยอีกล่ะสิ ว่าเพื่อนเยอะแยะ แล้วทำไมยังคิดจะเหงาอีก...แล้วเราก็อยากได้เพื่อนไม่ใช่หรอ...มันไม่ใช่อารมณ์นั่นน่ะ เรามีเพื่อนเยอะมากๆ ก็จริง แต่....เราอยากได้เพื่อนที่เป็นคู่ชีวิตต่างหาก เพื่อนชีวิตที่คล้ายคลึงเรา หรือเรียกได้ว่าส่องกระจกแล้วสะท้อนภาพตัวเองได้นั่นแหละ....แล้วมันหาได้ง่ายๆ ไหมล่ะนั่น จริงๆ แล้ว เราเป็นคนค่อนข้างเลือกน่ะ เรื่องอย่างนี้ และเลือกมากด้วย...เราไม่เชื่อเรื่องของการคู่ควร แต่เราเชื่อในเรื่องของความชอบ และที่สำคัญ เราเชื่อ 'ใจ' ตัวเอง....เราต้องเลือกเอง และเลือกที่ๆ ถูกใจเราด้วย ไม่งั้นจะอยู่กันไม่ตลอดรอดฝั่ง...และสิ่งหนึ่งที่เราเชื่อ คือเรื่องของ พรหมลิขิต... เราก็อายุค่อนข้างจะมากแล้ว...และยังไม่มีลูก นี่คือสิ่งสำคัญที่สุด ที่เราคิดว่า เราพร้อมแล้วที่จะต้องเริ่มต้นใหม่เสียที...คนที่ไม่รังเกียจแม่หม้ายอย่างเรา และคนที่ให้ความสำคัญกับคำว่า 'ครอบครัว' มากพอ...
คิดว่าสักวัน พรหมลิขิตของเราคงต้องตื่นขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง มาพร้อมกับการปลิดชีพความเหงาของเราออกไปได้...และพร้อมจะอยู่เป็นเพื่อนเราไปจนกว่าชีวิตจะหาไม่...เราไม่เกี่ยงเรื่องหน้าตา หรือวัตถุนิยม แต่เราถือเรื่องของความซื่อสัตย์ และการไม่โกหกกันมากที่่สุด...แค่นี้เอง เราไม่ใช่คนเรื่องมาก...อะไรก็ได้ สบายๆ และมีเหตุผลมากพอก่อนที่จะตัดสินใจอะไรสักอย่าง และทุกครั้งที่ตัดสินใจแล้ว ก็จะรับผิดชอบจนกว่าจะหาไม่หรือสำเร็จ...เราเป็นเช่นนั้น...และจะเป็นตลอดไป...
ความเหงานี่มันแย่น่ะ...มันทำให้หดหู่และรู้สึกว่าไม่สดใส....และตอนนี้เรากำลังเหนื่อยกับการไล่ตามอะไรบางอย่างด้วย จึงทำให้รู้สึกเหงาหงอยมากเป็นพิเศษ...จนน๊อตจะหลุดล่ะ...อยู่กับตัวเองมานานเกินพอ...และมากเกินไป...
ขอให้ความเหงาที่กำลังพุ่งจนจะถึงขีดสุดนี้ หายไปในเร็ววัน และแทนที่ ด้วยวันและเวลาดีๆ อีกครั้ง...ถ้าเราได้เจอพรหมลิขิตที่ว่านี้ เราจะยังคงดำเนินแนวทางเดิมๆ ด้วยการ รักษาพรหมลิขิตด้วยการเดิมพันด้วยชีวิตของเราเอง...จะรักษาเค้าเอาไว้...ด้วยการมอบความรัก ครอบครัว มิตรภาพ ความซื่อสัตย์ การให้เกียรติซึ่งกันและกัน และเหนือสิ่งอื่นใด คือ 'จงรัก และ ภักดี' เสมอไป เหมือนที่เคยมอบสิ่งเหล่านี้ให้กับอดีตอันนานมาแล้วอีกครั้งหนึ่ง....เราสัญญา สัญญาของเราคือพลังจากใจ...และพลังที่เรามีอยู่มันเปี่ยมล้นอยู่เสมอและตลอดไป...ขอให้ได้เจอ...
Create Date : 21 มกราคม 2555 |
Last Update : 21 มกราคม 2555 23:33:32 น. |
|
1 comments
|
Counter : 539 Pageviews. |
|
|
|
โดย: aiy IP: 183.182.115.244 วันที่: 30 เมษายน 2555 เวลา:11:20:54 น. |
|
|
|
|
|
|
|