|
| 1 | 2 |
3 | 4 | 5 | 6 | 7 | 8 | 9 |
10 | 11 | 12 | 13 | 14 | 15 | 16 |
17 | 18 | 19 | 20 | 21 | 22 | 23 |
24 | 25 | 26 | 27 | 28 | 29 | 30 |
|
|
|
|
|
|
|
เรียกร้องอะไรจากชีวิตมากมายนัก
เมื่อวานซืน ขณะที่ฉันกำลังนั่งทำงานของลูกค้าพลาง ฟังวิทยุไปพลาง คุณดีเจท่านหนึ่งได้หยิบยกเอาสาระความรู้เรื่องหนึ่ง ที่บังเอิญเธอได้ไปอ่านพบ มาเล่าสู่กันฟัง โดยเธอได้พูดถึง รายงานการวิจัยของนักวิทยาศาสตร์กลุ่มหนึ่งว่า ปัจจุบันนักวิทยาศาสตร์กลุ่มนั้น กำลังพยายามคิดค้นวิธีการที่จะนำเอาสารแห่งความสุข ซึ่งร่างกายของมนุษย์ผลิตขึ้นได้ มาผลิตออกจำหน่ายในเขิงพานิชย์กันแล้ว (ไอ้สารที่ว่านั่นมันใช่อะดรีนาลินหรือเปล่า ฉันเองก็ไม่สันทัดเสียด้วย ใครพอจะรู้ช่วยขยายหน่อยจะเป็นพระคุณอย่างยิ่งเลยเชียวค่ะ)
แรกที่ฟังฉันรู้สึกขำๆนะ แต่พอนั่งนึกและไตร่ตรองดูดีๆ มันเกิดคำถามขึ้นในใจฉันตามมาอีกตั้งหลายข้อนะ เช่นว่า
- ทุกวันนี้คนเราขาดแคลนและแล้งไร้ความสุขกันถึงขั้นนั้นเทียวหรือ
- จริงๆแล้วความสุข มันเป็นเรื่องของนามธรรมนี่นา แล้วมนุษย์โอหังขนาดถึงขั้นที่ จะเอามันมาอัดเป็นเม็ด หรือใส่แคปซูลขายกันเชียวหรือ
- แม้แต่ความสุข (สุข ที่สะกดด้วย ข.ไข่นะ) เราก็ต้องหาเงินมาจับจ่ายหาซื้อกันแล้วหรือ
แท้ที่จริงแล้วทุกวันนี้ เงินทองที่เราดิ้นรนหามาได้ ส่วนหนึ่งเราก็นำมันมาจับจ่ายซื้อความสุก (สุก ก. ไก่) กันอยู่แล้วไม่ใช่หรือ ฉันออกจะเชื่อแล้วว่ามนุษย์เรานี่นะช่างชอบจริงๆ ที่จะแก้ปัญหากันที่ปลายเหตุ อ้อมโลกไปเสียไกลลิบ ทั้งๆที่ความสุขมันอยู่ไกลตัวเราเสียเมื่อไหร่กัน มันก็อยู่ในหัวใจก้อนเท่ากำปั้นของเรานี่เท่านั้น
เราทำงานหาเงิน มาเลี้ยงดูครอบครัว เหนื่อย เครียด ก็วิ่งเข้าหาเทค หาผับ หาเครื่องดองของเมา เหล้า บาร์ คาราโอเกะ เป็นเครื่องผ่อนคลายความเครียด โดยไม่ได้สำเหนียกหรอกว่า ยิ่งดิ้นเราก็ถลำลึกลงไปในกับดัก เราขุดหลุม เราดักตัวเองกัน...จริงหรือไม่ ความสุขที่เราดิ้นรนไขว่คว้ามันก็แค่สุก สุกๆดิบๆ แล้วเราก็เสพติดมันกัน หาเงินมาเอาไปซื้อหาจับจ่าย สนองและบำรุงบำเรอความสุกให้ตัวเอง จนในที่สุดเราก็ติดอยู่ในวังวนนั้น ดิ้นไม่ได้หนีก็ไม่พ้น
ฉันสงสัยมานานว่า หลายต่อหลายอย่าง ที่เราคิดประดิษฐ์มันขึ้นมา เพื่ออำนวยความสะดวกแก่เรา ผ่อนปรนและแบ่งเบาภาระหน้าที่แก่เรา แต่ถามว่าถึงที่สุดแล้ว สิ่งเหล่านั้นมันจำเป็นสำหรับชีวิตไปเสียทุกอย่างไหม ถ้าคำตอบคือว่า "รถมันสำคัญสำหรับฉันอย่างนั้นอย่างนี้นะ " แล้วจำเป็นไหมว่าหากไม่มีกำลังพอ รถญี่ปุ่นคันเล็กๆได้ไหม ไม่ต้องเบนส์ หรือหากโทรศัพท์มันจำเป็นกับชีวิตมากนัก เครื่องละสามสี่พันไม่ได้หรือ แทนที่จะใช้ไอ้ที่มันราคาเป็นหมื่น แต่ใช้งานจริงๆแค่สองพันห้า คือโทรเข้ากะโทรออก
แท้ที่จริงแล้วทุกวันนี้เราดูคล้ายกับเป็นทาสของสิ่งเหล่านั้นกันใช่หรือไม่ หาเงินงกๆเป็นมนุษย์เงินเดือน เพื่อที่ว่าพอสิ้นเดือน ต้องเอาเงินนั้นมาชำระหนี้เงินผ่อน ต้องมาให้กับสิ่งเหล่านี้ทุกเดือน หลายคนเป็นหนี้บัตรเครดิต แล้วยังต้องแบ่งส่วนหนึ่งไว้สำหรับเที่ยว หนักหน่อยก็เลี้ยงบ้านเล็กบ้านน้อย นอกจากจะเป็นทาสวัตถุแล้ว เรายังตกเป็นทาสของความต้องการของเราเองอีก
หากเป็นเช่นนี้ ถึงเราจะผลิตไอ้ยานั่นขึ้นมาได้จริง เรามิต้องตกเป็นทาสมันอีกหรืออย่างไร เป็นทุกข์ไม่มีเงินผ่อนรถ เป็นหนี้บัตรเครดิต ไม่มีเงินให้บ้านเล็ก ก็ไปซื้อเจ้ายานั่นมากิน สุขได้แป๊บๆ หัวเราะ ยิ้ม ได้สองสามชั่วโมง หมดรฤทธิ์ยา ก็ต้องกลับมานั่งเอามือกุมขมับต่อ
อะพิโถ อะพิถัง รึเราไม่ต้องติดยานั่นเข้าให้อีก เอาไงละทีนี้ชีวิต ไอ้ฉันก็ไม่ใช้คนที่เข้าใจชีวิตได้ลึกซึ้งอะไรนักเสียด้วย สุกๆดิบๆไปวันๆเหมือนคนอื่น บางคำถามฉันก็จนด้วยเกล้าและหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ หรือไม่ก็รู้แค่ทฤษฎี ภาคปฎิบัติทีไรก็ตกม้าตายเหมือนคนอื่น เพราะงั้นฉันตั้งคำถามไว้ ว่า"เราจะเรียกร้องอะไรจากชีวิตกันมากมายนัก หรือเราจะหาความสุขใส่ชีวิตกันด้วยวิธีไหน" ทุกคนก็ค้นหาคำตอบเอาตามสะดวกแล้วกันนะคะ เพราะเรื่องแบบนี้วิธีใครก็วิธีมัน โชคดีกับการหาคำตอบกันทุกผู้ทุกคนนะคะ
Create Date : 30 กันยายน 2549 |
|
39 comments |
Last Update : 18 มีนาคม 2550 12:41:57 น. |
Counter : 775 Pageviews. |
|
|
|
|
| |
โดย: Juk !! (Juk63 ) 30 กันยายน 2549 0:50:21 น. |
|
|
|
| |
โดย: Juk63 30 กันยายน 2549 1:07:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: Malee30 30 กันยายน 2549 1:15:57 น. |
|
|
|
| |
โดย: Picike 30 กันยายน 2549 1:34:02 น. |
|
|
|
| |
โดย: สะเทื้อน 30 กันยายน 2549 9:19:41 น. |
|
|
|
| |
โดย: 304 คอนแวนต์ (304 คอนแวนต์ ) 30 กันยายน 2549 10:50:07 น. |
|
|
|
| |
โดย: maxpal 30 กันยายน 2549 11:39:59 น. |
|
|
|
| |
โดย: 9A 30 กันยายน 2549 11:51:07 น. |
|
|
|
| |
โดย: Maihom (Maihom ) 1 ตุลาคม 2549 11:02:15 น. |
|
|
|
| |
โดย: stawahna (stawahna ) 2 ตุลาคม 2549 14:28:34 น. |
|
|
|
| |
โดย: JewNid 2 ตุลาคม 2549 20:57:48 น. |
|
|
|
| |
โดย: Malee30 3 ตุลาคม 2549 13:04:59 น. |
|
|
|
| |
โดย: อัญชา 4 ตุลาคม 2549 19:25:30 น. |
|
|
|
| |
โดย: ดำรงเฮฮา 14 ตุลาคม 2549 19:11:17 น. |
|
|
|
|
|
|
|
Location :
สุราษฏร์ธานี Thailand
[ดู Profile ทั้งหมด]
|
ฝากข้อความหลังไมค์
Rss Feed
Smember ผู้ติดตามบล็อก : 3 คน [?]
|
"ถ้าลดขนาดความต้องการของเราให้เล็กลง ขนาดของความสุขจะเพิ่มมากขึ้น"
Everything happens for a reason,live it, love it,learn from it, make your smile change the world but don't let the world change your smile
ชื่อติ๊กนะคะ ...... จะเรียกน้อง (ถ้ายังมีคนที่อายุมากกว่าอยู่อ่ะนะ) จะเรียกพี่ เรียกน้า อา หรือป้าก็ได้ไม่ว่ากัน แต่อย่าเพิ่งเรียกยายเท่านั้นเพราะอายุยังไม่ถึง ขณะนี้อยู่ที่สถานีรถไฟหลักสี่ตอนต้น ๆ ค่ะ
ก่อนอื่นใด ....คงต้องกล่าวคำขอบคุณจากใจ ทั้งกับเพื่อนเก่าที่ไม่ลืมกัน......... และเพื่อนใหม่ที่เข้ามาทักทาย และให้โอกาส จขบ. ได้ทำความรู้จักนะคะ รู้สึกเป็นเกียรติมาก สำหรับมิตรภาพที่ทุกคนมีให้ ขอบคุณที่เข้ามาบ้านนี้และทิ้งคำทักทายไว้ให้ ไม่โหวด ไม่ไลค์ไม่เป็นไรค่ะ แค่เข้ามาอ่านและทักทายกันก็ดีใจแล้ว kiss kiss
|
|
|
|
|
|
|
|