Group Blog |
บทละครนอก รักแห่งสยาม ฉบับบ้านพิชทรายทอง ตอนที่ ๒ เช้าวันใหม่ข้ามพ้นผลุนผัน โดนัทนัดโต้งมาคุยกัน เธอกับฉันทุกวันมันห่างเหลือเกิน เมื่อนั้น น้องนางพลางพ้อว่าห่างเหิน ความรักหักลบกลบแล้วขาดไม่เคยเกิน พระพี่มัวไปเพลินอยู่แห่งใด ฤาความรักของเราจะสุดสิ้น แม้ลมลิ้นพี่มิเอ่ยเลยไฉน หรือพระพี่จะแอบซ่อนซ้อนใครใคร อย่าทำไขหน้านิ่งจงบอกมา เมื่อนั้น แจ้งดำรัสนุชอนงค์หนา จึงดำรัสตรัสเอ่ยวาจา พี่เรียนมาเล่นบ้างก็อย่างเคย ได้ฟัง ฟ้องดำรัสตรัสเฉลย นวลนางนุชที่สุดหรือจะเฉย ก็เมินเมยมะลุกร้างหาอำลา เมื่อนั้น ครั้นเห้นอนงค์นุชดวงยิหวา กระเง้างอดขอดค่อนให้ระอา มินำพาทำหน้าเซ็งเซ้งเซ็ง มาจะกล่าวบทไป เช้าวันใหม่เหมือนกันเผ็ง เซนต์นิโคลัสชั่วโมงอลเวง คาบเหมาะเหม็งเรียนปฐมพยาบาล พระอาจารย์ท่านให้จับคู่ ลองความรู้ที่ได้สั่งสอนสืบสาน ทุกฉากให้แสร้งละครมาเป้นงาน ทุกคู่ทุกคนผ่านก็นั่งลง สุดท้ายได้เหลือสองบุรุษ บรรจงหยุดกระป๋องแป๋งอย่า งง หงง มิวให้เอ๊กซ์จับซีพีอาร์หน้างง ตกลงคืออะไรไม่รู้กัน เมื่อนั้น พลันพระอาจารย์ตวาดหัน แวแหวว่าหนอไม่จำกัน (ก)รูสอนมันมากี่รอบแล้วละนา ผู้ใดได้พบคนสลบไหล ตกน้ำไปเป็นลมต้องซีพีอาร์ ให้กดอกตกลมท้องอย่างแรกหนา แล้วต่อมาจึงค่อยจูบประจุลม สุดจะขัดจะปัดจะป้องบ่ายเบี่ยง ว่าจะเลี่ยงอย่างไรให้เหมาะสม มิวก้นอนลงราบหลับตา-กลม เอ๊กซ์ก็ก้มจะจูบอรทัย เมื่อนั้น นั่นหนอน้องมิวจะทำไฉน ได้แต่หลับกรุ่มกริ่มยิ้มไป กระไรกิริยาว่ารัญจวน หะห่ามยามแรกเพื่อนพวกเงียบกริบ พลันเปลี่ยนฉิบฮือฮาเฮสรวล อาจารย์ว่าเงียบเงียบอย่าป่วนปวน สำรวมควรคาระสุวิชชา เจ้าเอ็กซ์บอกเอาจริงหรือไรครู จะให้ก(รู)ใส่ศูนย์ไหมละหวา ทำเป็นขัดบัดก็จูบระวิยา แล้วทำหน้าเหยเกผละมิวพลัน พลางว่าหวิวมิวเพื่อนเชี่ย อะไรเนี่ยสอดลิ้นเข้าปากฉัน มิวรีบปัดปฏิเสธพัลวัน อะไรกันอะไรนีเชี่ยอะไร เอ๊กซ์ยังมันไม่ทันยั้งสติ พลั้งดำริชิอย่าทำไก๋ เพื่อนพ้องพวกพงษ์เพ่งพิศเลสนัย มิวไซร้เคืองขัดอัธฌา มาจะกล่าวบทไป ในยามเย็นวันเดียวกันหนา โต้งมิวเดินสยามมรรคา สกาล่าได้พบประสบกัน ครั้นเคียงชิดมาอยู่คู่ มิวอยากรู้ว่าน้องแปลกถูกเย้ยหยัน ว่าพระพี่จะเห็นแปลกไปตามมัน หรือเห็นฉันปกติเหมือนก่อนมา ฝ่ายโต้งได้ฟังระวิพ้อ ก็งงต่อคำถามมิวหนา มิวก้ส่อส่งสื่อผ่านสายตา เข้าอุราจึงตอบแปลกอะไร ดังน้ำทิพย์จิบชื่นชโลมจิต ครั้นพิศพักตร์พี่โต้งอย่างหลงไหล เผลอถลำลุ่มหลงรักหรือไง โต้งถามไหนซีดีเมื่อวาน คิดทันพลันคิดแผนเผด็จศึก มิวทำนึกตอบว่าอยู่บ้าน ไปเถิดไปไม่ได้ไปหากันนาน ไปเยี่ยมชานชมเรือนซักครั้งก็ดี เมื่อนั้น โต้งเอ๋ยไม่เคยมารยาวิถี ตอบรับรีบไปไม่รอรี ห่วงแต่ซีดีไม่ทันระวังองค์ เมื่อนั้น ครั้นถึงบ้านตามประสงค์ ชี้ชวนเชิญขึ้นห้องตามจำนงค์ ความหลังยังคงมิเปลี่ยนแปร หับเผยรำเพยระวิแสด โต้งโซแซดซบชิดติดแกลแหน (แกล **หน้าต่าง ) ภาพพี่แตงตรึงตราอยู่หน้าแกล ก็ลับแลลางหายในบัดดล บอกมิวจ๋าเล่นปิอาโน ที่เคยโชว์ลองเล่นอีกซักหน เพลงเก่ายามเยาว์นะวิมล กดคีย์บนคีย์ล่างมาเป็นเพลง สุรศัพท์สำเนียงเสียงวิเวก กดนิ้วเอกลงพริ้วนิ้วตรงเผง เป็นเพลงรักที่เก่าเร้าบรรเลง อันเป็นเพลงแห่งความหลังที่นังฟัง อันความรักรักแท้แม้จะรัก สุดจะหักใจคิดถึงหนหลัง เมื่อครั้งเก่าเราชิดมิชิงชัง โอ้ความหลังครั้งใกล้อยู่ใกล้กัน โต้งถามว่าเคยเห็นเขามาบ้างใหม มิวตอบไปใครหรือที่เหียนหัน ยังไม่ลืมความเก่าที่จาบัลย์ เวลาผันผ่านไปใยไม่ลืม ครานั้น หญิงน้อยหน้าใสไม่เค่รงขรึม ลอยหน้ามาว่าข้านั้นลืม ว่าจะยืมดิกหน่อยจะค่อยไป ไม่รู้ว่ามีเพื่อนมาอยู่ด้วย รูปสำรวยหนักหนาหน้าสดใส ไม่เป็นไรไปก่อนจะจรไป จะมาใหม่สักครู่จะจู่มา โต้งตอบไปไม่เป็นไรจะไปแล้ว มิวเพื่อนแก้วหาดิกก่อนเถิดหนา ว่าพลางทางไปรีบไคลคลา หญิงดีด๊าฟั่นเฟือนเพื่อนหล่อจัง บัดนั้น ม้ากะเฮียนั่งคิดอพิถัง มีลูกสาวเหมือนส้วมที่จะพัง ต้องมานั่งกลุ้มใจใครจะปาน ครั้นหญิงมาถึงบ้านผ่านหน้าม้า จึ่งถูกด่าว่าอาหญิงเขากล่าวขาน ว่าเที่ยวไล้เที่ยวขื่อลื้อประจาน จนชาวบ้านย่านนี้เขาระอา ไปเที่ยวบ้านผู้ชายไม่อายพักตร์ ไม่รู้รักนวลตัวหรือไรหวา อั๊วชีช้ำกระหร่ำปีแล้วซีนา เฮ้อไอ่หย้าเบื่อจริงอาหญิงเอย อาเฮียว่าอย่าว่ามันเลยม้า ใครก็ว่าอามิวฉิวเฉลย เขารู้เช่นเห็นมิวเป็นกระเทย หญิงร้องเว้ยเฮียปากหมาบ้าจริง เดินปึงปังชังนังคนปากบอน เหวี่ยงหน้าค้อนเจ็บใจโอ้น้องหญิง ไอ้อาเฮียปากมอมหน้าชังชิง ขึ้นไปหลิงหลิ่วตาหาอามิว จับน้องหมีมองหน้าบ้าบ้านัก แอบหลงรักตัวเขาเหมือนเราหิว อยากใกล้ชิดติดพันฝันไปริ้ว ให้ฉุนฉิวกริ้วโกรธทะโลดตึง เผยพระแกลแลมองช่องหน้าต่าง ให้อ้างว้างว้าเว้ด้วยเล่ห์หึง โอ้มิวเอ๋ยเจ้าอย่างเป็นให้ปังปึง หญิงยังซึ้งมิวน้อยเจ้ากลอยใจ เมื่อนั้น มิวเจ้าคิดแต่งเพลงบรรเลงไหว มองดูรูปโต้งชายสบายใจ เจ้าคิดได้เพลงเพราะไพเราะดี อาจจะดูเนิ่นนานผ่านกันไกล อาจจะไปไกลห่างทางวิถี ที่เราต่างคนต่างไปในวันนี้ แล้วจึ่งมีเวลามาพบกัน ได้เพลงดังใจที่มุ่งหมาย เจ้ามิวชายดีใจใคร่ขบขัน เออตัวเราก็เก่งคนสำคัญ พรุ่งนี่วันเสนอเจอผลงาน พอรุ่งแสงสุริยันพลันเจ้าตื่น ค่อยลุกฝื้นร่างกายย้ายสังขาร เข้าโสรจสรงวารีศรีสำราญ ให้สะคาญสดชื่นรื่นอารมณ์ ลงสรง ไขท่อสุหร่ายดังสายฝน สบู่ปนผงทองรองผสม ขัดฉวีสีผิวริ้วสกล เจ้าหน้ามนชำระสระสคราญ จับน้ำปรุ่งปรุ่งกลิ่นถวิลนัก กลิ่นจำหลักในจิตอยากขับขาน เป็นเพลงรักหอมรักเมื่อวันวาน ค่อยค่อยว่านแป้งกระแจะลงบรรจง เจ้าผัดหน้านวลผ่องดังดวงแข ค่อยเล็งแลคันฉ่องต้องประสงค์ สวมสนับเพลาขาบสีประยงค์ ฉลององค์สีเศวตจำเริญตา รัดเอวสายสีน้ำตาลหวานยิ่งนัก ช่างน่ารักน่าชมสมสง่า สวมฉลองพระบาทจำเริญตา เจ้าใคลคลาไปหาพี่อ๊อดพลัน โดย คุณ ไก่แก้ว เมื่อนั้น พลันเพลงเพราะสดับสรวลสันต์ พี่อ๊อดว่าเจ๋งจริงแจ่มเจิดกัน พรุ่งนี้นั้นให้ซ้อมซอว์เรคคอรด์ ( คอร์ดมันลงไม่ได้ ) แล้วจัดแจงแต่งกำชับ พี่จูนรับหน้าที่ดูแลหนอ สิ่งใดเหลือเผื่อขาดมาให้พอ พี่จูนก็น้อมรับคำบัญชา ฝ่ายออกัสทั้งวงแจ่มจิต ด้วยความคิดเบิกบานอุราร่า แต่มิวนั้นยังขัดเคืองอัธยา ไม่มองหน้าเพื่อนเอ๊กซ์อยู่ร่ำไป เมื่อนั้น ครั้นถึงซอว์เรคคอร์ดยอดเสียงใส ซ้อมซักพักร้องจนพอใจ ก็คราไคลมานั่งล้อมวงกัน เอ๊กซ์ว่าเอแฟลตอ๊อกเมนเต๊ทเซเว่น มิวจ๋าเล่นอย่างไรช่วยตอบฉัน มิวตอบโน่นคุณแวนคีย์บรอดถามกัน แล้วหน้าหันเมินเมยไม่มองมา เอ๊กซ์จะง้อต่อไม่ท้อจิต แค่มุกนิดมุกหน่อยนั้นเองหนา โอโอ๋มามิวมาเฮฮา หนามิวหนาอย่างอนจนเกินงาม แม้นจะขำก็งำกิริยา มิวไว้ท่าว่าฉันใครอย่าหยาม แม้เอ๊กซ์ลุกแล้วไม่มองตาม มิวนงรามได้แต่แลเพียงหางตา บัดนั้น พี่จูนแจ้งอาการมิววะหยา จึ่งเอ่ยเตือนเพื่อนกันจงนำพา น้อยนิดมาหนึ่งหน่อยอย่าพึ่งเคือง มิวนั้นได้ฟังพระพี่เลี้ยง แล้วจึงเลี่ยงว่ามันไม่เป็นเรื่อง พี่จูนต่อทำไมยังชำเลือง ไม่เป็นเรื่องนี่แหละแน่แน่กัน พวกเพื่อนร่วมวงได้สดับ ลูกคู่รับสำทับมุกสนุกสันต์ มิวว่า บร้า...วะเหวยใครคิดกับเอ๊กซ์มัน เพื่อนเท่านั้นเพื่อนเท่านี้นี่เอง สนุกสนานสานต่อคารมแล้ว มาแจ้วซ้อมเพลงโหล้งเหลง พลันมิวคิดจะส่งสื่อสารเพลง โต้งคนเก่งอาจอึ้งเมื่อเจอใคร
พี่ค่ะ หนูว่าพี่แตงกับพี่จูหรือพี่จู้นี่แหละค่ะต้องเป็นคนเดียวกันเพราหน้าตาคล้ายกันค่ะพี่มิว เป็นกระเทยหรอค่ะ เห็นในหนังจูบกันกับพี่โต้งอ่ะค่ะพี่มิวร้องเพลงเก่งจังค่ะหนูชอบฟังเพลงที่พี่มิวร้องแล้วพี่มิวเป็นคนร้องเพลงกันและกันพี่มิวร้องเพลงนี่เองหรอค่ะ
โดย: ภัณฑิรา แซ่เลี่ยง IP: 222.123.46.123 วันที่: 12 เมษายน 2551 เวลา:14:41:03 น.
ที่หนูส่งไปมะกี่หนู ชื่อ เจนน่ะค่ะ อายุ 8 ปี อยู่ป.2ค่ะ นราธิวาสค่ะ
โดย: ภัณฑิรา แซ่เลี่ยง IP: 222.123.46.123 วันที่: 12 เมษายน 2551 เวลา:14:42:41 น.
อยู่โรงเรียนราษฏร์วิทยา ค่ะ ตอนนี่ปิดเทอม แล้วค่ะบายๆๆๆ
โดย: ภัณฑิรา แซ่เลี่ยง IP: 222.123.46.123 วันที่: 12 เมษายน 2551 เวลา:14:43:53 น.
|
Yeonsan
 ฝากข้อความหลังไมค์ Rss Feed  Smember ผู้ติดตามบล็อก : 1 คน [?] Friends Blog Link |
||||||||||||
