ตอนนั้นเราไม่รู้ว่าเพื่อนเค้าอยู่ยังไง

จะมีคนคอยคุยด้วยหรือเปล่าก็ไม่รู้

สาวอีกคนจะคุยกับเพื่อนเค้าหรือเปล่าไม่อาจทราบได้

เริ่มดึกแล้วแขกเริมขอตัวกลับบ้าน

หนุ่มเราขอเวลาแป๊บนึงไปคุยกับเพื่อน

ไม่นานก็กลับมาบอกว่าเพื่อนฉันเค้า

จะกลับไปนอนแล้วพรุ่งนี้ต้องตื่นไปทำงานแต่เช้า 

แต่ฉันยังไม่อยากกลับเลย(น่าน ๆๆ

หลงเสน่ห์สาวไทยแล้วหล่ะซิ)

เราได้ทีถ้ายังไม่อยากกลับก็อยู่คุยกันก่อนก็ได้

แขกคนอื่นกลับกันหมดแล้ว

เหลือแต่หนุ่มเรา เลยย้ายไปนั่งคุยกัน

ที่ห้องรับแขก พวกเราไม่ค่อยคุยกันหรอก

นั่งยิ้มหวานให้กันซะมากกว่า

ไม่รู้จะคุยอะไรมัวแต่เขิลลลลลลลลลลล์...(ไม่ใช่หร๊อก

พูดภาษาเยอรมันไม่ได้ ภาษาปะกิดพอกะเทินก็ได้นิดหน่อย

สำเนียงโคราชเลย ก็ตัวช่วยกลับหมดแล้ว ฮ่า ฮ่า)

เค้าคงเหนื่อยจากงานเลยเผลอหลับที่โซฟา

คงง่วงมาก แต่ไม่อยากกลับ

เลยนอนเฝ้าสาวซะเลย สรุปคืนนั้น

เค้ากลับไปนอนที่โรงแรมตอนตีสอง(ไม่ไล่ ไม่กลับ)

(พี่สาวลงมาบอก ว่าพี่เขยเริ่มไม่พอใจแล้ว

ทำไมอยู่นานจัง ) เราก็เคืองพี่เขยซิทีนี้

แค่นี้มีบ่น นานทีปีหน กว่าจะเจอหนุ่มที่ถูกใจ

 เราเลยบอกหนุ่มให้ไปนอนเถอะพรุ่งนี้เธอต้องทำงาน

แต่เช้าไม่ใช่เหรอ  เค้าก็โอเค

และบอกพรุ่งนี้จะรีบทำงานให้เสร็จ

แล้วจะมารับไปเที่ยว  นอนหลับฝันดีนะ   บ๊ายบาย

จุ๊บหน้าผากส่งท้ายด้วย (ทีนี้ใจละลายเลยเรา)

นอนไม่หลับเลยเรา คิดถึงแต่หนุ่ม

เหลือเวลาแค่สามวันต้องกลับเมืองไทยแล้ว

ในตั๋วเครื่องบินเราต้องกลับวันที่ ๑ พ.ย

พอตอนบ่ายๆเค้าก็มารับเราไปเที่ยวแถวๆ

เมืองที่เค้าทำงาน   เราก็ถ่ายรูปกัน

ต่างคนต่างมีความสุขมากแม้เวลาที่ได้ทำความรู้จักกันจะน้อยนิด

ตอนเย็นเค้าก็ไปส่งเรากลับบ้าน ทำแบบนี้อยู่ตลอดสามวันที่เหลือ

คืนวันสุดท้ายก่อนเราจะบินกลับเมืองไทยเค้าก็สารภาพ

ว่าฉันรักเธอแล้วแหล่ะตั้งแต่วันแรกที่พบกันเลย

  แต่เวลาที่เราได้เรียนรู้กันมันน้อยไป

ฉันยังคงแต่งงานกับเธอตอนนี้ไม่ได้หรอก

ส่วนเราก็บอก ฉันก็รักเธอเหมือนกัน

น่าเสียดายที่เรารู้จักกันช้าไป พรุ่งนี้เธอต้องกลับเมืองไทยแล้ว

เราเลยบอกถ้าเธออยากรู้จักฉันและครอบครัวฉันให้มากกว่านี้ก็

บินตามฉันไปเมืองไทยนะ ที่อยู่ฉันเอากับพี่สาวฉันก็ได้

เราคุยกันจนดึก  เค้าขอตัวไปที่รถแป๊บนึง

และกลับมาพร้อมดอกกุหลาบสีแดงช่อใหญ่

และบอกที่รัก(เราสอนพูดช่วงเวลาสามวัน)เดินทางปลอดภัยนะ

พรุ่งนี้ฉันไปส่งเธอที่สนามบินไม่ได้ ฉันต้องทำงาน

ส่วนฉันจะเคีลยร์งานให้เสร็จ

แล้วรีบตามไป แล้วเราก็กอดกันร้องไห้

การที่ต้องจากคนที่เรารักไปไกลแสนไกล

มันช่างทรมานเหลือเกินและไม่รู้ว่าเมื่อไรจะได้เจอกันอีก

ถึงเวลาที่ต้องแยกย้ายกันต่างคนต่างจับมือกันแล้วก็ค่อยๆ

ปล่อยให้หลุด ถึงตอนนี้แฟนเรายิ่งร้องให้ใหญ่เลย

แล้วเค้าก็เดินไปนั่งประจำที่คนขับแต่ไม่สามารถขับออกไปได้

เพราะน้ำตามันไหลไม่หยุด เราจึงต้องเดินตาม

ไปกอดและพูดปลอบใจ  ซักวันเราจะได้พบกัน

ฉันจะเมลล์มาหาเธอบ่อยๆนะ  เรากอดกันอยู่นาน

เค้าบอกดูแลตัวเองให้ดีนะ ฉันรักเธอ(ไม่รู้กี่รอบ)

งานเลี้ยงต้องมีวันเลิกลา มีพบย่อมมีจาก เป็นสัจธรรมของโลก

แล้วก็ถึงเวลาต้องจากกันจริงๆ เราให้เค้าขับรถออกไปก่อน

แล้วค่อยเข้าบ้าน  เวลาที่เค้าเคลื่อนรถจากไปอย่างช้า

มันช่างทรมานเหลือเกิน  นี่ละน๊าความรักมีสุขย่อมมีทุกข์

วันรุ่งขึ้นเราก็ต้องบินกลับบ้านเกิด โดยทิ้งหัวใจไว้ที่เยอรมัน

Create Date : 03 พฤษภาคม 2554
Last Update : 3 พฤษภาคม 2554 14:26:59 น.		7 comments
Counter : 1039 Pageviews.
Share Tweet