พานไม้หมาก ที่พาดข้ามฟาก สองฝั่งคลอง
แรกก่อนน้อง เคยเดินข้ามไป ข้ามมาหาพี่
ราวไม้ไผ่ มัดย่านเชือก น้ำใสใส ไหลรินล่อง
ลำคลองนี้ เป็นที่เราสอง นัดพบกัน

วันคืนหวาน ที่ตรงหัวพาน ไม้หมาก
รักน้องมาก และอยากข้ามฟาก ไปมาหาน้อง
ชวนนั่งแหลง ร้องเพลงคู่ น้ำใสใส ไหลรินล่อง
ลำคลองนี้ เป็นที่เราสอง ครองรักกัน

โอ..สายธาร วันนี้เปลี่ยนแปลง
น้ำไหลแรง กลับแห้งเหือดหาย
เหมือนน้ำใจน้อง ทำพี่ข้องหมองใจ
หนีไปกับใคร อยู่ไหนไม่รู้

มาวันนี้ ไม่มีแล้วพาน ไม้หมาก
สองฝั่งฟาก สะพานคอนกรีต ทอดยาวข้ามคลอง
น้ำล่องไหล เปลี่ยนทิศทาง
น้องลืมหาย หนีหน้าพ้น
พานยิ่งใหญ่ น้องยิ่งไกล สูญเลยลับตา

ไม่มีภาพสะพานไม้หมาก
เลยเอาภาพลูกหมาก
และต้นหมากแทนไปก่อน
เคยถามใครบางคนว่า
สะพานไม้หมากเป็นไงเหรอ
เค้าบอกก็เป็นสะพาน
ที่ทำจากไม้หมากไง...เหอๆๆ
เธอไม่รู้จักหรอก

ตอบง่ายจังเลยนิ เค้าบอกว่า
ใช้ต้นหมากทั้งต้นมาเป็นสะพาน
เอ หรือว่าเราจะเคยเห็น แต่จำไม่ได้
เค้าบอกต้นมันจะแข็งแรง
เมื่อโดนน้ำจะไม่เปื่อยง่าย

อันนี้จริงป่าวไม่รู้..
เคยลองสังเกตุตอนไปออกพื้นที่
ไปในหมู่บ้านไกลๆ เผื่อจะเจอบ้าง
ก็มีนะที่เป็นสะพานข้ามคลอง
ราวไม้ไผ่ มัดย่านเชือก
แต่ไม่แน่ใจว่าสะพานนั้นจะใช่ป่าว
ไม่เห็นจะเป็นต้นเลยนิเป็นแผ่นๆอะ


ชอบฟังเพลงนี้เลยทำให้อยากรู้ว่า
ว่าสะพานที่ว่าเป็นไงไปด้วย..หุหุ


ช่วงนี้อารมณ์แปรปรวนค่ะ เปิดๆปิดๆบล็อกเป็นว่าเล่น
สงสัยจะเข้าสู่วัยทอง(แดง)...555




การเดินทางนี่ ไม่มีที่สิ้นสุดจริงๆ
ไม่เคยเห็นว่าถนนจะได้หยุดพักกับใครเค้าเลย




เช้า มืด ดึก ดึ่น ฝนตก แดดออก
ก็ยังถูกใช้งานอยู่ร่ำไป...
ไม่เห็นมันจะเคยบ่นให้ได้ยิน ได้ฟัง
....หรือว่ามันจะเคยบ่น แต่...
แต่เราไร้ความสามารถในการรับรู้..
ท้ายที่สุดแล้ว หน้าที่ก็คือหน้าที่
ที่ต้องทำกันต่อไป เดินทางกันต่อไป

ไม่เห็นโลงศพ ไม่หลั่งน้ำตา...


ไปทำงานก่อนนะคะ กลัวจะต้องหลั่งน้ำตาเพราะเห็นโลงศพ