หมดสภาพเลยทีเดียว

  

ในที่สุดจอมซนก็สิ้นฤทธิ์ค่ะ..

  

ดีใจที่กลับมาหายแล้วซนได้ตามปกติ


ป.ล.ความไม่มีลาภเป็นโรคอันประเสริฐ ???

  

ไข้สูงมาก ปากก็เลยแดงแจ๋..

  

สวัสดีค่ะคุณทาสบอยกะลังคิดถึงอยู่เชียว(แอบปากหวานนิดนึง..อิอิ)
ตอนแรกนึกว่าตัวเองพิมพ์ผิดซะอีกค่ะ
ป.ล.ความไม่มีลาภเป็นโรคอันประเสริฐ ???.....เอิ๊กก

  

วันที่ 2 อาการดีเริ่มดีขึ้นค่ะ

  

เรื่มกินนม

  

นอนเล่นรถได้แล้ว

  

วันที่ 3 เอาน้ำเกลือออกแล้วเริ่มซนค่ะ

  

  

น้องโตโต้ ได้เพื่อนใหม่ด้วยค่ะ อายุ 2 ขวบ 3เดือน น้อยกว่าน้องโตโต้3เดือน ชื่อน้องโลซานแม่เป็นคนไทยส่วนพ่อเป็นชาวสวิตเซอร์แลนด์ค่ะ

  

น้องโลซานเค้าน่ารัก ความซนพอกัน และทานยายากเหมือนกันเลยกะน้องโตโต้..น้องโลซานได้รับอุบัติเหตุจากบนเครื่องบิน..เย็บมาจากบนเครื่อง..และท้องเสียจนต้องเข้าโรงพยาบาล...เค้านะเรียกแม่ด้วยคำว่า แม่จ๋า ๆ (น่ารักดีเนาะ) แม่เค้าบอกน้องโลซานจะพูดได้3 ภาษา ไทย อังกฤษ และฝรั่งเศส

  

น้องโลซานกับคุณแม่ก็เป็นอีกครอบครัวนึงที่สูญเสีย คุณพ่อไปจากภัยสินามิครั้งที่ผ่านมา แม่ของน้องโลซานเล่าให้ฟังว่า ครอบครัวกลับมาเที่ยวพักผ่อนที่เมืองไทย ขณะที่พ่อน้องโลซานไปวิ่งออกกำลังกายช่วงเช้า ก็มีเหตุไม่คาดฝันเกิดขึ้น ร่างของพ่อน้องโลซานไม่มีบาดแผลอะไรมีแต่พวกทรายที่ถมทับร่างกาย...ฟังแล้วเศร้าจังค่ะ เค้าตั้งกล้องไว้ด้วยวันนั้นเลยมีภาพมาให้ดูด้วยภาพเหตุการณ์น่ากลัวที่สุดเลยค่ะ...

  

บรรยากาศในโรงพยาบาลยามดึกสงัดดูวังเวงมากๆเลยค่ะ มีอยู่วันนึงเดินกลับจากไปเยี่ยมน้องโตโต้เกือบเที่ยงคืนแล้วค่ะ มาเจอคนบ้าหน้าโรงบาล กลั๊วกลัววิ่งหนีคนบ้า ใกล้จะถึงบ้านอยู่แล้วเชียวได้ยินเสียงผู้ชายพูด ในใจคิดว่า ใครหว่า หันไปมองตามเสียง ชายคนบ้าคนเดิมค่ะ..แต่อยู่คนละฟากถนนเลยไม่กล้าเดินเข้าบ้าน กลัวเค้าข้ามถนนมาฝั่งนี้แล้วเดินตามต้องแย่แน่ๆ ตัดสินใจไม่เดินเข้าบ้านพอดีน้าขายของอยู่หน้าโรงบาล เค้าคงเห็นเลยเดินมา ถามว่าจะกลับบ้านเหรอ ค่ะ ๆ น้า(ผู้ชาย)เลยเดินมาส่งจนถึงบ้าน และรอจนเราเข้าบ้านและปิดประตูเป็นที่เรียบร้อย..จึงกลับ...ก่อนออกมา แม่ก็สั่งว่าเดินให้ดูหน้าดูหลังบ้าง....คิดแล้วยังกลัวไม่หายเลยค่ะ

  

รุ่งเช้าอีกวันไข้เริ่มสูงขึ้น อีกแล้วค่ะแต่ก็ยังเล่นของเล่นได้อยู่

  

ป้าฟังเพลงก็ขอฟังด้วย..

  

ส่วนภาพนี้บรรยากาศยามเช้าในโรงพยาบาลค่ะ..ยังไม่ค่อยมีผู้คนเลยนิ แต่ก็ไม่น่ากลัวเหมือนตอนกลางคืน..

  

ร่ำลา และหลอกหลอนทุกท่านที่แวะมาเยี่ยมน้องโตโต้ด้วยภาพนี้แล้วกันค่ะ..

น่ากลัวจริงๆหลานชั้น..หุหุ

  

อ้อ..เกือบลืมช่วงนี้เด็กจะป่วยด้วย ไข้หวัด ไข้เลือดออก และท้องเสียเป็นส่วนใหญ่ ใครมีบุตรหลานอยู่ในความดูแลก็ต้องระวังกันนะคะ..ด้วยความเป็นห่วงค่ะ

ปล.อย่าว่าแต่เด็กเลยตอนนี้ตัวเองก็โดยหวัดเล่นงานซะงอมเลยค่ะ..
ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาอีกรอบ รักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ..

  

ดีใจด้วยนะคะคุณปางหวันที่หลานหายป่วยแล้ว คุณปางหวันก็รักษาสุขภาพด้วยนะคะ ขอให้หายหวัดเร็วๆค่ะ

  

  

ฮุ้ย ดูตาตอนป่วยแล้วสงสาร

  

น่าสงสารจังหนอเด็กเอ้ย......

เริ่มเล่นซนได้แสดงว่าหายแล้วค่ะคุณป้าปางหวันไม่ต้องกังวล เชื่อป้าลูกแมวซิคะ...

เป็นกำลังใจให้น๊า......

  

  

  

หายป่วยแล้วนินดีด้วยคะ
อืม ระวังไข้เลือดออกด้วย น่ากลัวมากสำหรับเด็กเล็ก เป็นไข้สูงอย่าประมาทเชียวคะ

ป.ล. ตะบองเพชรแข่งกันออกดอก 3 ต้นเเหนะ ไว้บานแล้วจะเก็บรูปมาให้ชมคะ

  

หายเเล้วเย้ๆๆๆ ดีใจด้วยจ้า เจ็บป่วยนี่ ทรมาณที่สุด เลย ค่า ฝ้ายเข้าใจดี
ฝันดีราตรีสวัสดิ์นะคะ

  

  

เป็นเด็กก็ต้องซนครับ พอโตแล้วซน คนเค้าว่า แอ๊บเด็ก

  

เด็กๆป่วยนี่น่าสงสารมากค่ะ จากที่ซนมาเป็นซมนี่ทรมานใจมากๆ

อย่าเจ็บอย่าไข้อีกนะคะเพี้ยง

  

ดีใจด้วยนะคะที่หลานหายป่วยแล้ว แล้วก้ขอบคุณคะที่อุตส่าห์เข้าให้กำลังใจในบล๊อกแล้วไว้จะแวะมาทักทายใหม่นะคะ

  

ขอให้คุณน้องหายป่วยเร็ว ๆ นะคะ

  

ขอให้น้องโตโต้ ร่างกายแข็งแรงนะค่ะ อย่าป่วยอีกน้า เดี๋ยวป้าปางหวันหัวใจจะวาย อิอิ

มีความสุขทั้งคุณป้าคุณหลานนะค่ะ

  

เด็กเล็กป่วยมักจะหายไว(หรือปล่าว) แต่เด็กโตป่วย มักจะหายช้า

  

ขอให้หลานชายของคุณปางหวันหายป่วยไวๆ นะคะ

ตอนนี้ดาวเหงาก็มีเรื่องมากมายเหลือเกิน

คิดว่าพ้นเดือนหน้าคงจะดีขึ้น

คุณปางหวันก็รักษาสุขภาพเช่นกันนะจ๊ะ