ไพเราะครับ...

ไพเราะจริงๆค่ะ
เห็นด้วยอย่างยิ่ง

สวัสดีค่ะ ขอเข้ามาอ่านกลอนเพราะๆด้วยคนนะคะ ^^

แวะมาอ่านจ้า
เข้มดุ ดังว่าจริงๆ
นับถือนับถือ

มีความห่วงใยมาคอยเติม
ความรู้สึกที่เริ่มไม่เคยขาด
ส่วนที่หายก็คงไม่สามารถ
เติมส่วนที่ขาดให้สมบรูณ์

อารุณซาหวัด(หมู)

เข้าพรรษาอยู่นะ คุณพี่

เกริ่นบทนำความนัยฤทัยนึก
ที่ก้องกึกเคว้งคว้างมิห่างหาย
ดั่งเรี่ยวแรงแสงเทียนเจียนมลาย
คงทลายลงอยู่สู่พื้นดิน

อยากหลุดล่องท่องนภาฟ้ากว้างใหญ่
แต่มิใช่วิหคที่ผกผิน
จึงมิอาจเยี่ยมหน้ามาโบยบิน
กลับคืนถิ่นของตัวไม่พัวพัน
...................................

สวีสดึค่ะ เข้ามาทักทายค่ะ (ตอนแรกนึกว่าเป็นผู้หญิงซะอีก หุหุ)