๑๑ กันยายน ๒๕๕๐
หวัดดีคะทุกท่าน นึกว่าจะไปได้อยู่ที่โรงเรียนสอนภาษา ตาสตีฟโทรให้ไปรับลูกมาไว้บ้านก่อน ไม่ต้องตกใจฉันเป็นโรคจิด ฟังวิทยุมากกลัวพวกก่อการร้ายมายิงเด็กๆๆ น้องสาวอยู่ที่โรงเรียนสอนภาษา ดีแล้วที่ไม่มาเขาทำพิธีรำลึกผู้เสียชีวิต เชิญครอบครัวสองครอบครัวที่มีผู้เสียชีวิตทำงานที่ตึก มากล่าว เกือบจะทุกคนร้องไห้หมด สารคดีทางโทรทัศน์ทำเอาสาวอิสานร้องให้ตาม หนีออกไปรถต้นไม้ เห็นน้องนกว่าบ้านหน้าอยู่ อยากยกไปไว้เมืองไทยคงมีความสุข อยู่นี้อยู่ไปแบบมีชีวิตแต่ไม่มีชีวา เหมือนพี่คนหนึ่งแกชอบพูดตลอดเวลา
Create Date : 12 กันยายน 2550 |
|
11 comments |
Last Update : 12 กันยายน 2550 8:56:23 น. |
Counter : 605 Pageviews. |
|
|
|
ไม่ว่าเรากระทำการใดๆ ดำเนินอยู่เช่นไร ในสถานที่ใดก็ตาม
หากเราดำรงอยู่อย่างมีสติ....สัมปชัญญะจะกลับมานำพาเราไปสู่จุดที่เราจะปลอดภัย
ปลอดภัยทั้งจากความคิดตัวเอง และความคิดของผู้อื่น
ออกมาจากชีวิตตัวเองสักก้าวไหมคะ...จะได้เห็นว่าชีวาอยู่ตรงไหนในชีวิต...ติ๊กต๊อก...ติ๊กต๊อก
อยู่ตรงจิต...ของเราเองค่ะ
ส่งกำลังใจและความปรารถนาดีไปให้นะคะ....ไม่รู้ว่าไปรษณีย์นี้จะส่งความรู้สึกได้ไหม...สู้ตายค่ะ !!!!