...แต่เจ้าก็ยังคงรู้สึกว่าตนสนิทกับพ่อหมอที่สุด หรือไม่ใช่...เสียงหนึ่งถามมา...ไม่ใช่กับแม่แท้ๆ หรือพ่อแท้ๆ หรือแม่ที่เลี้ยงมา...

เครสตาย่อมรู้อยู่แก่ใจว่าใช่ ทั้งที่อะไรๆ กลายเป็นถึงเพียงนี้แท้ๆ แต่เธอกลับไม่รักดี

หญิงสาวรู้สึกผิด จึงก้มหน้าลง ทว่าในความฝัน มือคู่หนึ่งกลับประคองแก้มเธอขึ้น ใครบางคนจูบหน้าผากเธอ เครสตาบอกไม่ถูกว่าเป็นแม่หรือเป็นซูลา

...ไม่เป็นไร...เสียงนั้นบอก...เจ้าไม่ผิดที่จะรักใคร...

...ไม่ผิดหรือ...

...ไม่ผิดหรอก เมื่อรักก็สามารถรักต่อไป เพียงแต่ขอให้มีใจอันสงบและมองเห็นสิ่งที่ควร ความรักเป็นความรัก และสิ่งผิดจะยังคงเป็นสิ่งผิดเช่นกัน...

คร้นแล้วเครสตาก็รู้สึกคล้ายถูกโอบกอดไว้

...ความรักเป็นสิ่งดี ไม่เป็นไร ขอให้รู้ไว้ว่าแม่ทั้งสองคนรักเจ้าเถอะนะ เครสตา...