~* ~* ~* ~* ~* ~* คนเล็กๆ (ที่มีหัวใจซึ่งใหญ่ยิ่ง) ~* ~* ~* ~* ~* ~* เช่นเคยค่ะ เป็นหนึ่งเล่มที่ได้อ่านตามโครงการ RRR (Rainy Read Rally) นะคะ คนเล็กๆ ผู้เขียน ขวัญใจ เอมใจ (คนเดียวกับดาราราย และดวงตะวัน) สำนักพิมพ์ สารคดี จำนวนหน้า 244 หน้า ราคา 190 บาท หนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่มีปกสองด้านค่ะ ด้านฝั่งโทนสีเหลือง จะเป็นการรวมสารคดีบุคคลทั้งหมด 4 ท่านคือ ลุงคำป่วน ก๋งหมอ อาจารย์ปู่ และหลวงตาไสว ส่วนฝั่งโทนสีชมพู เป็นเรื่องขององค์กรและกลุ่มคน 3 กลุ่ม คือ บ้านสายสัมพันธ์ ครอบครัวอุปการะ เด็กพิเศษ เราอ่านจากฝั่งสีเหลืองก่อนค่ะ แค่เรื่องแรก "ลุงคำป่วน" ก็ทำเอาน้ำตาคลอ+ไหล หลายรอบกันเลยทีเดียว(ไม่ใช่มาตรฐานนะคะ เราเป็นคน sensitive เกินเหตุในบางทีน่ะ แหะๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง กับเรื่องของคนดีๆ ที่ใช้ความพยายามมากๆ สามารถรักษาความดีของตนเองไว้ได้อย่างเข้มแข็ง และได้รับผลตอบแทนจากความดีนั้นด้วยแล้วนี่..เรียกน้ำตาเราได้เยอะเลยแหละค่ะ เง่อ..) เป็นเรื่องราวของลุงคำป่วน สุธงษา เจ้าของสวนดอกไม้ ชื่อ "สวนน้ำฝน" ที่ภูเรือ จ.เลย ลุงคำป่วน ผู้จบแค่ปอสี่ ผ่านการทำนา ทำไร่ ที่ขาดทุน ยากจนขนาดแทบไม่มีข้าวกิน แต่ลุงยังสู้ ยังยึดธรรมะ (ที่บวชเรียนอยู่ 9 ปี) และเชื่อว่า ทำดีย่อมได้ดี ลุงไม่เคยคิดที่จะหาลู่ทางวิธีการอื่นที่จะไปคดโกงเพื่อให้ชีวิตตัวเองดีขึ้น ไม่คิดเข้าหาอบายมุขใดๆ เพื่อดับ "ทุกข์" ที่เกิดขึ้น "คนเราถ้าไม่ยอมแพ้ต่อความยากลำบาก วันหนึ่งต้องได้ในสิ่งที่หวัง" "เมื่อเราออกเดิน ถ้าเราเดินไม่หยุด จะช้าหรือเร็ว ก็ต้องถึงจุดหมายปลายทาง..." พยายามที่จะเรียนรู้ เข้าอบรม ลองไปศึกษาตลาด เพื่อพัฒนาการปลูกดอกไม้เมืองหนาว แม้ว่าในครั้งแรกที่เอาดอกไฮเดรนเยียมาขายที่สวนจตุจักร ที่ลุงเคยมาดูแล้วเห็นว่าขายกันง่ายดาย กลับไม่มีใครซื้อไฮเดรนเยียที่ลุงขนมาเป็นพันต้นเลยแม้แต่ต้นเดียว!! แต่ลุงเลือกที่จะนำไฮเดรนเยียไปแจกตามร้านฟรีๆ ซึ่งมีทั้งคนรับแบบงงๆ และไม่รับ มีเพียงร้านเดียวที่ตามมาขอชื่อที่อยู่ลุง แต่ลุงก็ยังกลับไป เพื่อพัฒนาการปลูก คิดว่า อาจเป็นเพราะดอกไม้ของตัวเองยังไม่ดีพอ ไม่นานนัก เพียง 5 วัน เจ้าของร้านเดินทางมาที่สวนด้วยตนเอง และขอซื้อ 3000 ต้น เมื่อได้พบว่า ต้นไฮเดรนเยียของลุงนั้น แข็งแรงไม่แพ้จากแหล่งทางเหนือที่เคยซื้อหามา นับแต่นั้น ชีวิตลุงก็ดีขึ้นเรื่อยๆ และลุงก็ยังพยายามเผยแพร่สิ่งที่ลุงได้เจอ ได้รู้ ให้กับคนอื่น "ลุงไม่กลัวคนเขาเอาสายพันธุ์ไปทำแล้วขายได้ดีกว่าหรือแข่งกันหรอก กลัวอย่างเดียว กลัวเขาไม่ทำ ลุงอยากจะให้สิ่งที่เรารู้ คิดและทำนั้นเป็นประโยชน์แก่ประเทศชาติ บ้านเมืองได้เจริญขึ้น ให้คนมีอาชีพ ไม่ยากจน ลุงก็ภูมิใจแล้ว" เป็นตอนที่เราอ่านแล้วเกิดความรู้สึก "เต็มตื้น" เป็นระยะๆ มันเป็นอาการที่ได้รับรู้ เรื่องดีๆ คนดีๆ ที่ยังเชื่อมั่นในความดี และได้รับผลดีจากการทำดีของตนเอง อ่านแล้ว เฉพาะเรื่องนี้ สำหรับเรา - ก็ควรค่าเพียงพอที่จะซื้อหนังสือเล่มนี้ค่ะ อ่านแล้ว น่าจะมีแรงใจ แรงฮึดและกำลังที่จะพยายามยึดมั่นในความดีและการทำดีก็ได้ ส่วนเรื่องราวคนอื่นๆ ก็มีแง่มุมในเรื่องราวที่น่าสนใจค่ะ อย่างก๋งหมอ หมอยาพื้นบ้านแห่งเกาะช้าง ผู้ซึ่งได้รับการสืบทอดเรื่องตำรายาพื้นบ้านมาจากตระกูล และยังเอาตำรานั้นไว้ที่วัดสลักคอกแม้จะรู้ดีว่า..จะหาคนที่จะศึกษาได้อย่างจริงๆ จังๆ นั้น ยากเต็มที เรื่องราวของอาจารย์ปู่ คนซึ่งเข้ามารับการดูแลป่าอภัยทาน สร้างป่า สร้างอาชีพ เพื่อจะทำให้ป่ากลายเป็นป่าเช่นเดิม "โลกสำหรับผมเป็นโลกที่รื่นรมย์และกว้างขวางมาก และถ้าเราไม่กลัวอะไรเสียอย่าง โลกนี้ก็จะยิ่งกว้างใหญ่ขึ้นไปอีก" "เกษตรผสมผสานก็เพื่อความอยู่รอดของคน ปลูกป่าผสมผสานก็เพื่อความอยู่รอดของป่า" "คนเราเกิดมาแล้วก็มีชีวิตอยู่ในโลกนี้ช่วงสั้นๆ น่าจะทำอะไรที่เรามีความสุข...ไม่ใช่ความสุขที่เราได้ 'เป็น' แต่คือความสุขที่เราได้ 'ทำ'" เรื่องของหลวงตาไสวแห่งสวนโมกข์ พระที่พยายามหาวิธีการที่จะสั่งสอนธรรมด้วยวิธีการของตนเอง วิธีการเข้าหา โดยดึงให้เด็กมาสนใจธรรมะจากตุ๊กตาปูนปลาสเตอร์ ล้วนแล้วแต่เป็นคนที่ทำดี ในวิถีทางของตนเอง ซึ่งน่ายกย่องและชมเชยค่ะ ส่วนทางด้านสีชมพู บ้านสายสัมพันธ์ บ้านที่นำพาเอาแม่ที่ท้องโดยมีปัญหา ได้เข้าไปเลี้ยงลูกสักพัก พอที่จะให้เวลาในการตัดสินใจว่า จะ "ทิ้ง" ลูกจริงๆ หรือ เด็กพิเศษ ที่ทำให้เรารู้จักพวกเขามากขึ้น ความแตกต่างในการดูแลแต่ละคน และครอบครัวอุปการะ ที่ทำให้เราอดเต็มตื้นไม่ได้ กับคนดีๆ ความสัมพันธ์ดีๆ การทำสิ่งดีๆ ของคนตัวเล็กๆ เป็นหนังสือสารคดีที่อยากให้ได้อ่านค่ะ สำหรับเราที่ชอบที่สุดคือ ลุงคำป่วนกับครอบครัวอุปการะค่ะ อยากให้อ่านกันนะคะ แล้วเราก็ขอบอกว่า เราชอบทั้งงานวรรณกรรมเยาวชนและสารคดีของนักเขียนคนนี้ มากยิ่งกว่านิยายของเจ้าตัวค่ะ ^^ ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาอ่านนะคะ 403685/4258/374   Create Date : 17 กันยายน 2552 37 comments Last Update : 17 กันยายน 2552 8:25:22 น. Counter : 2469 Pageviews. Share Tweet

... + ขอบคุณสำหรับหนังสือดีๆที่แนะนำครับ คนดี นี่มันช่างเท่ห์เสียนี่กระไรเนอะพี่? ฉะนั้น มาเป็นคนดีกันเถอะ อิอิ + เราเป็นคน sensitive เกินเหตุในบางทีน่ะ แหะๆ เหมาะเลยครับ ต้องเคยร้องไห้ในโรงหนังแน่ๆ พี่เต้ย ถูกผมแตะมือทำ tag เน้อ   โดย: The Legendary Midfielder 17 กันยายน 2552 9:01:34 น.

อ่านจากแค่ตัวอย่างก็รู้เลยว่าต้องเป็นหนังสือที่สร้างแรงบันดาลใจได้ดีมากๆ น่าเก็บเอาไว้อ่านตอนจิตตกเนอะ   โดย: เบบูญ่า 17 กันยายน 2552 9:42:04 น.

โดย: wbj 17 กันยายน 2552 9:56:40 น.

เป็นหนังสือที่สร้างแรงบันดาลใจและกำลังใจได้ดีมากๆ ต้องซื้อมาไว้ที่บ้านสักเล่มแล้วค่ะ เพราะหนังสือแบบนี้สามารถอ่านกันได้ทั้งบ้าน   โดย: กล้ายางสีขาว 17 กันยายน 2552 11:18:47 น.

ขอบคุณสำหรับหนังสือดีๆที่แนะนำค่ะ น่าอ่านทุกเล่มเลย โดยเฉพาะลุงคำป่วน อ่านแล้วเป็นกำลังใจดีจังค่ะ   โดย: vanilla_ole 17 กันยายน 2552 12:22:47 น.

แต่เรื่องที่ยกมาของลุงคำป่วน น่าตื้นตันใจจนน้ำตาซึมนะ ไม่ได้sensitive เกินเหตุหรอก *ตบบ่า อย่าไปกลั้นน้ำตาไว้ เดี๋ยวจะปวดหัว   โดย: อั๊งอังอา 17 กันยายน 2552 13:01:55 น.

มีโครงการ Rainy Read Rally ด้วยเหรอคะ ไม่รู้จัก แต่เวลาอ่านหนังสือก็ชอบนะคะหยิบยกประโยคดี ๆ เอามาสอนตัวเองเช่นกันค่ะ   โดย: รัชชี่ (รัชชี่ ) 17 กันยายน 2552 13:03:29 น.

มันบ้าบอที่สละหญิงคนรักให้ สมบัติตัวซะเมื่อไหร่ที่เที่ยวยกให้ใครต่อใคร แต่เจ้าตัวคู่หมั้นก็บอกตอนจบเองเหมือนกันว่าไม่ยอมก็ได้ แต่ไม่ทันได้คิด มัวแต่กัดฟันอดทน แต่คนเขียนไม่ยุติธรรม เขียนให้คนสละเป็นข้อดี แต่คนที่ยินยอมทำตามการสละเป็นการอดทนที่มาเสียใจทีหลัง   โดย: อั๊งอังอา 17 กันยายน 2552 13:50:11 น.

สวัสดีครับ พี่สาวไกด์ใจซื่อ ที่ไปเยี่ยมนะครับ กำลังดีวันดีคืนคับ .. กำลังใจดีแบบนี้ไม่นานวิ่งได้ เลยครับผม ปล. เดียวไปอ่านเรื่องคนยเล็กก่อนนะครับ   โดย: ใบไม้ (benjarong9 ) 17 กันยายน 2552 14:06:12 น.

จดลงลิสต์ไว้แล้วค่ะ ต้องหามาอ่านให้ได้   โดย: แม่ไก่ 17 กันยายน 2552 14:36:07 น.

หนังสือน่าสนใจอีกแล้ว แต่ช่วงนี้ม่ะมีเวลาเลยอ่า เทคแคร์นะค๊า   โดย: คุณย่า 17 กันยายน 2552 14:42:44 น.

Ciao, สวัสดีค่ะ น่าอ่านนะคะ ความจริงแล้วไม่เคยอ่านหนังสือแนวนี้เลย ปิดตัวเองอยู่กับแนวเดิมๆ คงต้องลองหาอะไรใหม่ๆมาอ่านบ้างแล้ว ไปละ สวัสดีค่ะ   โดย: settembre 17 กันยายน 2552 17:03:34 น.

มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ เป็นหนังสือที่น่าอ่านมาก ๆ เลยครับ โดยเฉพาะเรื่องราวของลุงคำป่วนครับ น่าสนใจ น่าหามาอ่านมาก ๆ เลยครับ แล้วผมอยากจะทราบว่าโครงการ RRR คืออะไร? แล้วเข้าไปดูรายละเอียดจากตรงไหนได้บ้างครับ? อิอิ   โดย: อาคุงกล่อง (อาคุงกล่อง ) 17 กันยายน 2552 17:31:01 น.

"เรื่องดีๆ คนดีๆ ที่ยังเชื่อมั่นในความดี และได้รับผลดีจากการทำดีของตนเอง" หาได้ยากนะครับ ทุกวันนี้ผมเห็นแต่คนดีลำบาก ไอ้ที่จนก็ยังจนอยู่ แถมสังคมรอบข้างก็ไม่ค่อยจะเชิดชูอุ้มชู ได้แต่ก้มหน้าก้มตาทำดีต่อไป บางคนทำจนตายก็ไม่ได้ดี ทำดีมันทำยากจริงๆครับ ต้องมีหัวใจที่มุ่งมั่น และรังเกียจการทำชั่วมากๆ ถึงจะทำดีได้ตลอดชีวิต แต่เห็นด้วยกับนัท-คุงนะครับ คนดีนี่มันเท่ห์จริงๆ   โดย: แฟนผมฯ IP: 142.103.23.32, 202.134.119.218 17 กันยายน 2552 17:35:50 น.

ช่วงนี้อบรมต้นกล้าอาชีพอยู่อ่ะค่ะ เวลาว่างที่เหลือก็เป็นเวลาของเจ้าเก็ต และการหม่ำ นอนหลับฝันดีค่ะ   โดย: คุณย่า 17 กันยายน 2552 21:20:06 น.

ขอบคุณสำหรับหนังสือที่แนะนำนะคะ ช่วงนี้อ่านหนังสือน้อยค่ะ มัวแต่ยุ่งอยู่กับชีวิตประจำวัน   โดย: ข้ามขอบฟ้า 17 กันยายน 2552 22:56:45 น.

น่าสนใจจริงๆ ค่ะ   โดย: อุ้มสี 17 กันยายน 2552 23:27:19 น.

แหมมีหนังสือดีๆมาแนะนำอีกแล้วนะค่ะ   โดย: Roseshadow 18 กันยายน 2552 0:52:59 น.

นักเขียนคนนี้เค้าเริ่มต้นงานการเขียนหนังสือมาจากทางด้านสารคดีนะ ต้องลองอ่านที่เค้าเขียนถึงบ้านพักคนชราที่เชียงใหม่ อันนั้นดีมากกกก เคยลงในนิตยสารสารคดี แต่เล่มนั้นนานมากแล้วล่ะ   โดย: grappa 18 กันยายน 2552 8:30:44 น.

นักเขียนคนนี้เค้าเริ่มต้นงานการเขียนหนังสือมาจากทางด้านสารคดีนะ ต้องลองอ่านที่เค้าเขียนถึงบ้านพักคนชราที่เชียงใหม่ อันนั้นดีมากกกก เคยลงในนิตยสารสารคดี แต่เล่มนั้นนานมากแล้วล่ะ   โดย: grappa 18 กันยายน 2552 8:30:44 น.

เป็นหนังสือที่สร้างแรงบันดาลใจและกำลังใจได้ดีมากๆเลยค่ะ   โดย: somphoenix 18 กันยายน 2552 10:34:47 น.

"ลุงเลือกที่จะนำไฮเดรนเยียไปแจกตามร้านฟรีๆ ซึ่งมีทั้งคนรับแบบงงๆ และไม่รับ มีเพียงร้านเดียวที่ตามมาขอชื่อที่อยู่ลุง แต่ลุงก็ยังกลับไป เพื่อพัฒนาการปลูก คิดว่า อาจเป็นเพราะดอกไม้ของตัวเองยังไม่ดีพอ" ^ ^ อ่านตรงนี้แล้วน้ำตาแทบร่วงเลยค่ะ หายากจริง ๆ นะคะ คนที่พิจารณาหาจุดบกพร่องของตัวเองก่อนจะโทษคนอื่นอะ อ่านแล้วก็อยากอุดหนุนคุณลุงเลยค่ะ ป.ล. มารออ่านแถกหนังน้ำตาพรากของพี่สาวไกด์ฯ ด้วยค่ะ อิอิ   โดย: Kitsunegari 18 กันยายน 2552 11:52:56 น.

สวัสดีค่ะสาวไกด์ อยากอ่านฝั่งเล่มสีเหลืองมากๆเลยค่ะ (สีชมพูก็ดีนะคะ) แค่อ่านที่โปรยไว้เรื่องของลุงคำป่วนก็ซาบซึ้งมากมาย ชอบผู้ที่มีคุณธรรม และทำมาหากินอย่างสุจริต ไม่ย่อท้อ และยึดหลักความพอเพียงมากๆเลยล่ะค่ะ   โดย: ม่านฟ้านาคราช 18 กันยายน 2552 15:19:44 น.

มีลางสังหรณ์ว่า หนังสือเล่มนี้อาจบวมเพราะน้ำตาของข้าพเจ้า ซาบซึ้ง โดยเฉพาะตอนของคุณลุงคำป่วน   โดย: ThE BooK@HoLiC 18 กันยายน 2552 17:19:28 น.

แวะมาเยี่ยมเยียนครับ ไม่เคยอ่านอื่นตามเคย แต่น่าสนใจมากๆครับ ชอบประโยคนี้ "คนเราถ้าไม่ยอมแพ้ต่อความยากลำบาก วันหนึ่งต้องได้ในสิ่งที่หวัง" ปล. ช่วงนี้ไม่ค่อยได้อ่านตามโจทย์เลย ผมอ่านอะไรไปเรื่อยเปื่อย คงไม่ได้เก็บคะแนนเพิ่มอีกตามเคย   โดย: ไอซ์คุง (ปีศาจความฝัน ) 18 กันยายน 2552 19:15:35 น.

แวะมาขอบคุณค่ะคุณสาวไกด์ฯที่แวะไปส่งกำลังใจให้แม่ปูและน้องอินชอนที่บล็อกค่ะ ถ้าเด็กๆได้เจอคุณครูที่มีใจเมตตาและรักเด็กๆอย่างคุณสาวไกด์ฯนับว่าเป็นโชคดีของเด็กๆมากเลยนะคะ นี่ขนาดไม่ได้จบโดยตรงแท้ๆ แม่ปูต้องขอโทษด้วยนะคะที่เข้ามาทักทายและขอบคุณช้าไปนี๊ดนะคะ พอดีน้องอินชอนยังไม่หายจากไม่สบายค่ะ ตอนนี้ช่วงนี้ก็เริ่มดีขึ้นจึงพอมีเวลาได้ขยับตัวเข้าบล็อกบ้างค่ะ ได้มีโอกาศเข้ามาอ่านหนังสือดีๆมีประโยชน์ครบไปด้วยสาระดีๆมากมาย ได้อ่านเนื้อหาด้านบนแล้วทำให้มีกำลังใจขึ้นเป็นกองเลยค่ะ ขอบคุณสำหรับทุกสิ่งทุกอย่าง ขอบคุณสำหรับมิตรภาพดีๆที่คอยมีให้กันเสมอๆ ขอให้คุณสาวไกด์มีชีวิตที่สมบูรณ์ในทุกๆสิ่ง มีแต่ความสุข สุขภาพแข็งแรงๆนะคะ ฝันดีค่ะ รักและคิดถึงเสมอค๊า   โดย: แม่ปูและน้องอินชอน (Incheon ) 18 กันยายน 2552 19:46:29 น.

หวาดดีคะพี่ไกด์ คิดถึงจัง ไม่ได้มาหาตั้งนาน สบายดีนะคะ ช่วงนี้ไม่ค่อยได้อ่านหนังสือนอกเวลาเลย T^T เรียนหนักมาก เดี๋ยวปิดเทอมต้องหามาอ่านให้หน่ำใจเลย ชอบข้อคิดที่ได้จังคะ ทำให้รู้สึกมีกำลังใจขึ้นเยอะเลย มีความสุขมากๆนะคะ   โดย: weraj 18 กันยายน 2552 20:53:36 น.

ตามมาจากบล็อกค่ะ ขอบคุณที่แวะไปนะคะ .... ก่อนอื่นต้องบอกว่าเราอ่านนิยายของคุณดวงตะวันมาหลายเรื่องเหมือนกัน ที่ชอบที่สุดก็คือ "เรือนดอกรัก" ขำน้ำตาเล็ด ส่วนวรรณกรรมเยาวชนก็ชอบทั้งเรื่อง เด็กหญิงนางฟ้า และส้มสีม่วง แต่ยังไม่เคยอ่านงานเขียนเชิงสารคดีของนักเขียนท่านนี้เลย เดี๋ยวคงต้องแว๊บไปหาอ่านดูบ้าง น่าสนใจดี คงได้แง่คิดดีๆ กับชีวิตไม่มากก็น้อย ชอบผลงานของนักเขียนท่านนี้จังค่ะ... ปล. เราเพิ่งรู้ว่า ดวงตะวัน ขวัญใจ เอมใจ และ ดาราราย คือคนๆ เดียวกัน ทั้งๆ ที่อ่านมาตั้งนาน ฮาตัวเองมากๆๆๆ   โดย: Miracle_oo IP: 203.131.211.156 18 กันยายน 2552 21:41:10 น.

ผมเซนซิทีฟประมาณมีนครับ 55   โดย: kirofsky 18 กันยายน 2552 23:01:25 น.

ขอบคุณที่แนะนำหนังสือดีๆ นะคะ ส่วนตัวคงไม่ได้ซื้ออ่านเพราะอ่านแนวนี้ทีไรร้องไห้ทุกที แต่จะช่วยบอกต่อให้นะคะ มีเพื่อนชอบอ่านแนวนี้ค่ะ   โดย: tonpor (kosak ) 19 กันยายน 2552 16:26:39 น.

แค่อ่านคำแนะนำ ก็ขนลุกด้วยความเต็มตื้นเลยค่ะ ห้องแผนที่ที่มิวเซียมสยามนั้น ตอนที่ไปครั้งแรกจำได้ว่าเล่นแล้วค่ะ ... ไปอีกรอบคนเยอะก็เลยไม่ได้เล่น แถมลืมไปแล้วด้วยว่าเกมมันยังไงอ่ะค่ะ แหะๆ   โดย: :D keigo :D 19 กันยายน 2552 17:09:03 น.

แวะมาเยี่ยมค่ะ สุขสันต์วันหยุดนะคะ   โดย: ข้ามขอบฟ้า 20 กันยายน 2552 1:05:10 น.

เป็นอกีเล่มที่น่าอ่าน มีอะไรให้สาวช่วยเพิ่ม สาวยินดีนะค่ะพี่   โดย: sawkitty 20 กันยายน 2552 8:35:41 น.

จะหามาอ่านบ้างค่ะ ขอบคุณที่แนะนำสิ่งดีๆค่ะ   โดย: ผักแป้น 20 กันยายน 2552 10:09:15 น.

จดเก็บไว้ค่ะ จะไปหามาให้ได้ ว่าจะไม่ซื้อหนังสือแล้วนะเนี่ยะ ไม่น่าเล้ยยย คุณสาวไกด์ฯ ไม่น่าทำเราเสียความตั้งใจเลย 5555   โดย: rainoflove (rainoflove ) 20 กันยายน 2552 11:52:15 น.

สุก็เป็นคนบ่อน้ำตาตื้นค่ะ แค่อ่านรีวิวก็น้ำตาคลอแล้วค่ะ   โดย: นู๋สุ 20 กันยายน 2552 17:15:45 น.

ผมก็ได้อ่านบทความของก๋งหมอเหมือนกันครับ ตัวผมเองคิดว่าจริงๆแพทย์แผนโบราณแบบก๋งหมอนั้น ไม่ได้ดูไม่ปลอดภัยเลย บางโรคที่ยาสมัยใหม่รักษาไม่หายพ่อผมก็ได้ลองทานยาสมุนไพรปรากฏว่าหายก็มี อยากแบ่งปัน มันคือ โรคเกาฑ์ครับ ยาสมัยใหม่แป็ปๆก็เป็นอีก แต่รางจืดที่พ่อผมทานนี่หายจริงครับ การที่คนสมัยใหม่เอาแต่เห่อตามโลกตะวันตกนั้นผมว่าไม่ใช่เรื่องดีเสมอไป ของดีที่คนรุ่นปู่รุ่นย่าของเราหามาไว้ให้นั้นจริงๆอาจจะดีกว่าของฝรั่งก็เป็นได้ แล้วถ้าไม่มีคนไปต่อยอดจากก๋งหมอแล้ววิชานี้หายสาปสูญไปผมว่าคงน่าเสียดายมากทีเดียว แต่ก็อย่างว่านะครับ หรือบางทีนี่อาจจะเป็นอีกหนึ่งในคำสาปแช่งจากการมีทรัพยากรก็เป็นได้ (ตลกฝืด) :)   โดย: ผ่านมา IP: 202.28.27.6 31 กรกฎาคม 2554 4:00:57 น.