++ ดอกเตอร์กับรูทและสูตรรักของเขา...หนังสือที่ทำให้กลับไปหลงรักคณิตศาสตร์อีกครั้ง++
ซื้อมาอ่านตั้งแต่อาทิตย์ที่แล้วค่ะ (ต้องให้เครดิตคุณ ผมอยู่ข้างหลังคุณ ค่ะ เพราะเราอ่านจากบล็อกเขา รวมทั้งเพื่อนนักอ่านคนหนึ่งพูดถึงหนังสือเล่มนี้ ก็เลยไปหามาอ่านค่ะ)
แต่ยังไม่ได้เขียนถึงเลย
มีใครชอบวิชาคณิตศาสตร์บ้างมั้ยคะ?
สำหรับเราเป็นวิชาหนึ่งที่ชอบมาก (ถึงขั้นรักเลยล่ะ)
ตอนเด็กๆ เคยไม่ชอบ คือเป็นวิชาที่ไม่เข้าใจเอาซะเลย แล้วมีพี่คนหนึ่งสอนวิธีที่ทำให้เข้าใจเลข
ก็เลยทำคะแนนได้ดีและรักที่จะเรียนวิชานี้มาตลอด (ยังจำความรู้สึกเวลาแก้โจทย์เลขยากๆ ได้สำเร็จ ความรู้สึกเวลาที่อาจารย์ถามแล้วให้คำตอบอาจารย์ได้อย่างรวดเร็ว ความรู้สึกที่สมองโดนจัดระเบียบด้วยการคิดแบบเป็นขั้นเป็นตอน ในการแก้ไขโจทย์เลขได้เสมอ)
แต่พอจบม.ปลายปุ๊บ ก็เลือกเรียนมหาวิทยาลัยในสายศิลป์ (เราจบม.ปลายสายวิทย์นะคะ อาจารย์ยังว่าแทบตายที่เลือกสอบเข้าสายศิลป์)
แล้วก็เลยห่างหายไปเลย
พอได้มาอ่านหนังสือเล่มนี้อีกครั้ง ความรู้สึกในครั้งนั้นจึงกลับมาอีก
เลขนี่มันเป็นอะไรที่มหัศจรรย์จริงๆ นะคะ
อ่านแล้วรู้สึกเหมือนตอนอ่าน รหัสลับดาวินชี เลย คือเปิดความรู้ใหม่ๆ ให้เราได้ทราบ แต่ขอบอกว่า..ไม่ได้ เข้าถึงง่าย เหมือนของรหัสลับดาวินชีนะคะ มันเป็นความรู้ที่ต้องอาศัยคนที่เรียนเลขมาในระดับหนึ่ง และต้องไม่มีอคติกับวิชาคณิตศาสตร์ด้วย (ไม่งั้นจะกลายเป็นความน่าเบื่อพอสมควร) แต่คนเขียนเรื่องนี้สามารถทำ ตัวเลข ให้เป็นเรื่องของความโรแมนติกได้ดีมากๆ ค่ะ
จริงๆ เราไม่ค่อยชอบอ่านงานจากญี่ปุ่นเท่าไหร่ (มูราคามิเป็นข้อยกเว้นนะคะ แหะๆ) คือเรารู้สึกว่า..ส่วนใหญ่งานเขียนญี่ปุ่นจะ นิ่งๆ แล้วเป็นความนิ่งที่ค่อนข้างเข้าใจยากด้วย (เหมือนที่เราไม่ค่อยเข้าใจคนญี่ปุ่นน่ะแหละค่ะ)
แต่งานเขียนเรื่องนี้.. ทำให้เรารับรู้ได้ถึงความละเอียดอ่อน ความรู้สึกที่งดงามที่มีระหว่างแม่บ้านกับดอกเตอร์
และที่สำคัญคือเรื่องของ ตัวเลข และ คณิตศาสตร์ ค่ะ ลองยกบางข้อความมาให้อ่านเรียกน้ำย่อยนะคะ
..การแก้โจทย์ที่รู้ว่ามีคำตอบแน่นอน ก็เปรียบเสมือนการปีนเขาขึ้นไปตามทางเดิน โดยมีมัคคุเทศก์นำขึ้นไปถึงยอดที่มองเห็นอยู่ไม่ไกลนั่นแหละ ความจริงทางคณิตศาสตร์ จะแฝงซ่อนโดยไม่มีผู้ใดรู้เห็น ณ ปลายทางซึ่งไม่มีถนนนำไป และสถานที่แห่งนั้นอาจไม่ใช่ยอดเขา มันอาจอยู่ระหว่างซอกหินบนชะง่อนผาสูง หรืออาจเป็นก้นหุบเหวลึกก็ได้"
คือ..เรารู้สึกว่าเวลาเขาพูดถึงตัวเลขหรือคณิตศาสตร์ มันเป็นอะไรที่ละเอียดอ่อนและอ่อนหวานมากเลยค่ะ อ่านแล้วเหมือนเขาบรรยายถึงผู้หญิงคนหนึ่ง ที่มีเสน่ห์มากมายจนเราอยากทำความรู้จักด้วย
เนื้อเรื่อง
สำหรับเรื่องราวก็เป็นเรื่องของแม่บ้านมืออาชีพคนหนึ่ง ที่ได้เข้าไปดูแลดอกเตอร์ที่มีความทรงจำเพียง 80 นาที สิ่งที่แม่บ้านได้ค่อยๆ พยายามเรียนรู้จากดอกเตอร์ และสิ่งที่ดอกเตอร์ได้รับจากการมีแม่บ้านและลูกชายของเธอ ที่ดอกเตอร์ตั้งชื่อให้ว่า รูท นั้น มันงดงามและอบอุ่นมากจริงๆ ค่ะ
(แต่ขอเตือนว่า กรุณาอย่าเผลออ่านคำบรรยายที่ปกหลังด้านนอกของหนังสือ (เหมือนที่เราพลาด) เพราะจะทำให้คุณรู้ความลับของเรื่อง ที่สมควรไปอ่านจากในหนังสือเอาเองค่ะ)
หลังจากเรื่องนี้เราอ่าน The Reader ต่อ (เล่มนี้ให้เครดิตคุณ grappa ค่ะ) ก็เลยกลายเป็นการร้องไห้ให้กับเรื่องราวในหนังสือสองเล่ม ในวันเดียวกัน (ตาบวมปูดได้ใจมาก)
แต่เป็นน้ำตาที่คนละความรู้สึกค่ะ เรื่อง ดอกเตอร์กับรูทและสูตรรักของเขา นั้น ร้องไห้ด้วยความรู้สึกงามๆ อบอุ่นที่เกิดขึ้น
แต่ The Reader ร้องไห้ด้วยความเจ็บปวด ร้องไห้ให้กับความโหดร้ายของเรื่องราว เป็นเรื่องที่ทำร้ายทั้งตัวละครและคนอ่านได้โหดเหี้ยมมาก
สำหรับเรา ถ้ามีโอกาสได้สอนคณิตศาสตร์เมื่อไหร่ หรือมีเพื่อนที่เป็นครูสอนคณิตศาสตร์ เราจะให้นักเรียนอ่านหนังสือเรื่องนี้ค่ะ เราว่าอย่างน้อย..น่าจะสร้างความรู้สึกที่ดีระหว่างเขากับคณิตศาสตร์ได้ ซึ่งเป็นการเริ่มต้นที่ดี ที่จะสอนวิชาที่ใครหลายๆ คนแสนเกลียด ให้เริ่มอยากเรียนรู้คณิตศาสตร์ได้ค่ะ
ขอบคุณที่ติดตามนะคะ
Create Date : 09 สิงหาคม 2548 |
|
59 comments |
Last Update : 12 กันยายน 2548 19:06:52 น. |
Counter : 1831 Pageviews. |
|
|
|
ยิ่งอ่านที่เขียนแล้ว... คงได้เสียเงินอีกละ