Bloggang.com : สาวไกด์ใจซื่อ : ~ ~★ ~ ~★ ~ ~★ เทศกาลอ่านนิ้วกลม ~ ~★ ~ ~★ ~ ~★

~ ~★ ~ ~★ ~ ~★ เทศกาลอ่านนิ้วกลม ~ ~★ ~ ~★ ~ ~★

ช่วงวันหยุดวิสาขบูชาที่ผ่านมา หลังจากอ่านหนังสือหนาเตอะ 2 เล่มจบไป (ปกรณัมปรัมปราและบันทึกนกไขลาน)

ในที่สุดก็ได้ฤกษ์หยิบหนังสือทั้งหลายทั้งปวงของนิ้วกลมซึ่งสู้อุตส่าห์ไปกวาดเก็บ+ซื้อมาให้ครบ (จากงานหนังสือ) มาอ่านเสียที (ขาดเพียงเพลงรักประกอบชีวิต ซึ่งฝากเจ้าเหมียวพันปีซื้อ ซึ่งไม่เป็นไร เดี๋ยวอ่านตามทีหลัง) ที่จริงเจ้าของบล็อกมีสมองไหวในฮ่องกงกับกัมพูชาพริบตาเดียวอยู่แล้ว แต่เนื่องจากอยากอ่าน+ทำความรู้จักกับนิ้วกลมแบบเรียงตามลำดับ (การออกหนังสือ) เจ้าของบล็อกก็เลยรอจนกว่าจะกวาดเก็บมาได้ครบแล้วถึงจะอ่าน

ช่วงวันหยุดที่ผ่านมาจึงเป็น “เทศกาลอ่านนิ้วกลม” ของเจ้าของบล็อกด้วยเหตุดังที่กล่าวมาในเบื้องต้น

สำหรับหนังสือทั้ง 6 เล่มของนิ้วกลมเจ้าของบล็อกเรียงตามลำดับที่เจ้าตัวออกหนังสือมา ดังนี้

กัมพูชาพริบตาเดียว

เนปาลประมาณสะดือ

สมองไหวในฮ่องกง

นวนิยายมีมือ

ณ

นั่งรถไฟไปตู้เย็น

(ทำไมปกมันใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ หว่า?

)

คำเตือน รีวิวครั้งนี้ยาวโคตรรรรรรรร ถ้าไม่มีเวลาพอ อ่านไม่จบแน่ๆ เหอๆ

ความรู้สึกที่ได้อ่าน (สปอยล์เน้อ)

เรารู้จักนิ้วกลมเป็นครั้งแรกจากคอลัมน์ในอะเดย์ค่ะ ตอนนั้นก็รู้สึกว่า คนเขียนคนนี้ “น่าสนใจ” จนกระทั่งได้มาอ่านหนังสือเล่มแรกของเจ้าตัวก็คือ “โตเกียวไม่มีขา” ซึ่งทำให้เรารู้สึกดีกับคนญี่ปุ่นมากขึ้นมาหน่อย (จากที่ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ แหะๆ)

แล้วก็มาถึง “อิฐ” ซึ่งก็เป็นการรวบรวมงานเขียนในคอลัมน์ที่เจ้าของบล็อกเคยอ่านในอะเดย์น่ะแหละ จนกระทั่งเจ้าของบล็อกก็เลยรีวิวหนังสือเรื่องนี้ไปรอบหนึ่ง ที่นี่ (คลิกเพื่ออ่าน)

ในส่วนของหนังสือบันทึกการเดินทางทั้งหมดนั้น ที่ที่เจ้าของบล็อกเคยไปแล้วมีที่เดียวคือ “ฮ่องกง” ค่ะ นอกนั้นเป็นที่ที่เจ้าของบล็อกไม่เคยไปเลย แต่แม้กระนั้น...ความรู้สึกในการอ่านแต่ละเล่มของนิ้วกลมก็กลับแตกต่างกันไปด้วยค่ะ

สำหรับหนังสือเล่มแรกที่อ่านใน “เทศกาลอ่านนิ้วกลม” นี้ก็คือเรื่อง “กัมพูชาพริบตาเดียว” ค่ะ ซึ่งทำให้เจ้าของบล็อกได้รับรู้บางมุมของนิ้วกลมว่า “น่าจะเป็นคนเดินทางคนเดียวไม่ค่อยได้นะนี่” เพราะเจ้าตัวออกจะเหงาๆ ชอบกลค่ะ เลยพลอยทำให้เรื่องราวที่ออกมาในเล่ม ดูแหว่งๆ วิ่นๆ ทางอารมณ์ไปด้วย แต่ขณะเดียวกัน การไปคนเดียว ก็ทำให้เจ้าตัวเองมีโอกาสที่จะได้ทำความรู้จักกับคนรอบข้างมากขึ้น (ลองคิดดูว่าถ้าเรามีเพื่อนไป เราก็คงได้พูดคุยกับคนท้องถิ่นน้อยกว่าไปคนเดียวแน่หละ ในเมื่อมีเวลาในการเดินทางจำนวนวันเท่าเดิม แต่มีคนเข้ามาเกี่ยวพันในช่วงของการเดินทางนั่นเพิ่มขึ้น การสนทนาปราศรัยกับแต่ละคนก็ย่อมแปรผกผันกับจำนวนคนที่เข้ามาเช่นกัน คนเยอะ – ปริมาณการพูดคุยต่อคนน้อย แต่ถ้ามีคนในการเดินทางน้อย – ก็จะได้พูดคุยต่อคนเยอะ)

แล้วก็...เสียดายนิดหน่อย ที่นิ้วกลมเกิดอาการ “เอียน” ปราสาท เมื่อได้ดูไปเยอะๆ น่ะค่ะ แต่อย่างว่านะคะ..คนเราชอบไม่เหมือนกันน่ะ ซึ่งการไม่ชอบของอีกคน ก็ไม่ได้หมายความว่าเขาผิดเสียเมื่อไหร่ ซึ่งที่จริง ถ้านิ้วกลมได้คนที่ “อิน” มากๆ กับเรื่องของการสร้างปราสาท (เหมือนอย่างซูซี่ ตอนที่ไปฮ่าร์บิ๊นกับนิ้วกลม ใน “นั่งรถไฟไปตู้เย็น” ที่มีเรื่องนู้นนี้เล่าให้ฟังด้วย ซึ่งมันทำให้การเดินทางมีสีสันและความหมายระหว่างทางมากขึ้น) คนที่สามารถบอกเล่าเรื่องราวต่างๆ ของทับหลัง ที่มาของภาพต่างๆ เหล่านั้น ฯลฯ นิ้วกลมก็อาจจะไม่เหงาและแฮปปี้กับการดูปราสาทต่างๆ มากกว่านี้ก็เป็นได้ (แต่ก็ไม่ใช่ 100% หรอกนะคะ เพียงแต่มีความเป็นไปได้เท่านั้นเอง)

อ่านเล่มนี้แล้วรู้สึกอิจฉานิ้วกลมนิดหน่อย – ที่เกิดเป็นผู้ชาย ด้วยความที่เราเป็นผู้หญิง (แล้วทำไมรึ?) ทำให้เรากังวลที่จะเดินทางไปไหนมาไหนคนเดียวค่ะ ที่จริงถ้าทำได้ โดยไม่ต้องกังวลถึงอันตรายใดๆ ก็คงจะทำให้เราได้เห็นอะไรต่ออะไรในมุมที่แตกต่างไปมากขึ้นก็เป็นได้

เล่มถัดมา “เนปาลประมาณสะดือ”

อ่านหนังสือเล่มนี้แล้ว เจ้าของบล็อกอยากไปรักษาหัวเข่า+โรคกระเพาะ+ไมเกรนให้หาย ฟิตซ้อมร่างกายให้พร้อม แล้วลองไปปีนเขาที่เนปาลสักครั้งจังค่ะ

เป็นหนังสือบันทึกการเดินทางเล่มแรกของนิ้วกลมที่ “ก่อกิเลส” ให้กับเราอย่างแรง เรียกว่า impact สูงมากๆ ทั้งภาพและเรื่องราวที่ได้เห็นและอ่าน มันกระตุ้นความรู้สึกอยากเดินทางและไปสัมผัสเนปาลให้ “อย่างแรง” ค่ะ

ความหฤโหดของเส้นทาง มิตรภาพที่ปรากฏในระหว่างการเดินทาง ความสวยงามของสถานที่ทั้งระหว่างทางและเมื่อไปถึงจุดหมาย โดยรวมแล้วเรียกได้ว่า เป็นประสบการณ์ที่ “น่าประทับใจ” และชวนให้อยากไปสร้างประสบการณ์ที่ว่าสักครั้งค่ะ

สำหรับหนังสือแนวบันทึกการเดินทางของนิ้วกลมแล้ว เราชอบเล่มนี้ค่อนข้างมากกว่าเล่มอื่นๆ ค่ะ
(แต่ถ้าเราไปเองจริงๆ สงสัยต้องเพิ่มวันสำหรับเดินเขาให้มากกว่านี้ค่ะ เพราะนี่เป็นหลักสูตรเร่งรัดเกินกว่าที่ข้าพเจ้าจะสู้ไหวอะนะ เหอๆ

)

เล่มที่ 3 สมองไหวในฮ่องกง

อีกแง่มุมหนึ่งที่ปรากฏในหนังสือเล่มนี้ที่ทำให้นิ้วกลมมีเสน่ห์ยิ่งขึ้นไปอีกก็คือ...การที่เค้าเป็นคนรักเดียวใจเดียวนี่แหละค่ะ (นับเป็นบุคคลหายากจริงๆ ในยุคสมัยที่ผู้หญิงแย่งชิงผู้ชายราวกับ rare item เช่นปัจจุบันนี้ หึๆ)

ในเล่มนี้ นิ้วกลมไปฮ่องกงคนเดียว (อีกแล้วนะนี่) แล้วได้เจอ “นางฟ้า” ที่ฮ่องกง เจอ “นางแบบ” (หรือเปล่า?) บนเครื่องบิน แต่สิ่งที่นิ้วกลมทำ ก็คล้ายกับที่ผู้ชายส่วนใหญ่น่าจะทำกันนั่นแหละ คือพูดคุยด้วยอัธยาศัยไมตรีอันดี (กับคนหลัง) และเพียงขอถ่ายรูป (กับคนแรก) ซึ่งตอนแรกที่ข้าพเจ้ายังไม่ตระหนักว่า คนเขียนมีแฟนนั้น ก็ให้นึกเสียดาย “โอกาส” ที่เจ้าตัวปล่อยให้ผ่านเลยไป หากแต่เมื่อเห็นเพลง “In my life” ตบท้ายหนังสือให้กับ “โจ้วหญิงตัวโน้ย” ของเขาแล้วก็ถึงบางอ้อแล้วก็อดอมยิ้มไม่ได้กับ “ความน่ารัก” ของเจ้าตัวค่ะ

เราว่าผู้ชายรักเดียวใจเดียว และซื่อสัตย์กับคนที่ตัวเองรักน่ะ มีเสน่ห์มากๆ นะคะ เป็นคนที่น่าชื่นชมและไม่ควรไปแตะต้องให้สิ่งที่เค้าเป็นต้องหม่นหมองน่ะ (เหมือนของมีค่าก็ควรอยู่ในที่ที่ควรน่ะแหละค่ะ) ซึ่งจนทุกวันนี้เราก็ไม่ค่อยเข้าใจอารมณ์ผู้หญิงที่อยากลองของคู่รักที่เขารักกันดีว่า จะรักกันดีได้แค่ไหน (ด้วยการเข้าไปเป็นมือที่สามของเขา) หรืออารมณ์คนที่ชอบคนเจ้าชู้ว่ามีเสน่ห์น่ะค่ะ

คือ..แบบ...เอ่อ...ชอบความเจ็บปวดเหรอคะ? หรือว่าอยากทำให้เห็นว่า ผู้ชายเจ้าชู้ก็หยุดอยู่ที่ฉันได้น่ะ? คือ...เราคงประหลาดน่ะ เราไม่เข้าใจอารมณ์ประมาณนี้จริงๆ นะคะ

(หรือว่าเราประหลาดอยู่คนเดียวหว่า?

)

สำหรับบางแง่มุมของนิ้วกลม อย่างเรื่องการไม่ไปดิสนีย์แลนด์ อืมม์..สำหรับเราแล้ว ค่อนข้างเป็นมุมมองที่แตกต่างกันนิดหนึ่งน่ะค่ะ สำหรับเรา เราจะไม่ตัดสินก่อนว่า สิ่งนั้นๆ ดีหรือเหมาะกับเราหรือเปล่า ถ้าเรายังไม่ได้ไปทำความรู้จักหรือสัมผัสกับมันจริงๆ น่ะค่ะ เพราะประสบการณ์หลายๆ อย่างที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ทำให้เราค้นพบว่า บางที่ที่เราไปแค่ครั้งเดียว มันไม่ได้สร้างความประทับใจอะไรให้เราได้มากนัก แต่เมื่อได้ทำความรู้จักกันบ่อยครั้งขึ้น ก็ทำให้เราค้นพบแง่มุมดีๆ ที่เราไม่เคยเห็นมาก่อน และสร้างความประทับใจให้กับเราได้อย่างไม่น่าเชื่อ อย่าง อาหารเกาหลีนี่ เราไปเกาหลีเป็นรอบที่สิบกว่าๆ ค่ะ ถึงจะค้นพบว่า มีอาหารเกาหลีอย่างอื่นที่อร่อยกว่าหมูเกาหลีกับไก่กระทะด้วย (หลังจากที่การไปเกาหลีทุกครั้งที่ผ่านมา คือการไปเพื่อลดน้ำหนักของเรา เพราะกินอะไรแทบไม่ได้เลย) มันทำให้เราค้นพบว่า กับบางเรื่อง มันต้องใช้เวลาพอสมควรที่จะ “สัมผัส” และ “รู้จัก” กับมันจริงๆน่ะค่ะ

แต่โดยรวมแล้ว เล่มนี้ทำให้เราเห็นความน่ารักอีกอย่างของนิ้วกลมค่ะ เราว่าเขา “ใจ” ดีน่ะ

(ขอใช้สำนวนเด็กแนวหน่อยเหอะ กร๊ากกกกกกก)

เล่มที่ 4 นวนิยายมีมือ

เป็นนิยายเล่มแรกของนิ้วกลมค่ะ และคงเป็นนิยายที่มีกลวิธีการเขียนที่แปลกประการหนึ่ง (อ่านแล้วอยากให้นิ้วกลมลองหา “หากค่ำคืนหนึ่งในฤดูหนาว นักเดินทางคนหนึ่ง” มาอ่านค่ะ อาจได้ไอเดียสำหรับเขียนนิยายเพิ่มขึ้น) เป็นการร้อยเรียงบางส่วนจากนิยายของฮารูกิ มูราคามิ (ลุงหมูของข้าพเจ้า) ไม่ว่าจะเป็น After the quake, สดับลมขับขาน, พินบอล หรือ การปรากฎตัวของหญิงสาวในคืนฝนตก (เล่มหลังนี่ข้าพเจ้ายังไม่ได้อ่าน) กับนิยายที่เจ้าตัวพยายามเขียน โดยมีการเชื่อมโยงระหว่างตัวละครและบทพูดจากนิยายของลุงหมู กับเรื่องราวที่ตัวเองสร้างขึ้นเป็นระยะๆ จบท้ายด้วยการเอาตัวคนเขียนเข้าไปในเรื่อง จนกระทั่งลามมาถึงเอาคนอ่านเข้าไปในเรื่องด้วย เป็นหนังสือที่อ่านแล้วเกิดอาการ “หึๆ” ขึ้นกับความช่างคิดของเจ้าตัว เพียงแต่...หนังสือเล่มนี้น่าจะเป็นข้อจำกัดสำหรับคนอ่านพอสมควร เพราะคิดว่าน่าจะเข้าถึงกลุ่มคนอ่านได้น้อย และคนที่จะอ่านได้โอเค อย่างน้อยก็น่าจะมีพื้นฐานของการอ่านนิยายของลุงหมูแกมาบ้าง ไม่อย่างนั้นน่าจะ “เหวอ” พอสมควรค่ะ

เพราะงั้น...สู้ต่อไปนะนิ้วกลม

เล่มที่ 5 ณ

เป็นหนังสืออีกหนึ่งเล่มที่เกิดจากการรวมงานเขียนจากคอลัมน์ชื่อเดียวกับชื่อหนังสือที่เคยลงในอะเดย์ค่ะ

หนังสือเล่มนี้...เรารู้สึกว่านิ้วกลม “โต” ขึ้นหละ

หาก “อิฐ” จะเป็นตัวแทนของความมีสีสันจัดจ้าน วัยวันที่ยังพลุ่งพล่านของนิ้วกลม

หนังสือเล่มนี้ กลับกลายเป็นความอ่อนละมุน มองโลกด้วยความนุ่มนวลมากขึ้นน่ะค่ะ

เป็นหนังสือที่ทำให้เห็นแง่มุมอื่นๆ ของนิ้วกลมมากขึ้น ไม่ว่าจะเป็นครอบครัวที่อบอุ่น (จนน่าอิจฉา) ความรักที่เค้ามีต่อคนพิเศษ (จนน่าอิจฉากว่า) การมองโลกที่ไม่ได้นิยมเป็นตัวเด่น (กับเสื้อเบอร์ 11 ของเจ้าตัว) ฯลฯ

อ่านแล้วเหมือนๆ จะทำความรู้จักกับผู้ชายคนนี้ได้มากขึ้นค่ะ ถ้าเปรียบหนังสือเล่มนี้เป็นอาหาร ก็น่าจะเหมือนชาหอมๆ ละมุนๆ อุ่นๆ น่ะแหละค่ะ

ถ้าสนใจจะจิบชา สูดกลิ่นหอมอ่อนๆ ของมัน ก็ลองอ่านเล่มนี้ดูค่ะ

เล่มที่ 6 นั่งรถไฟไปตู้เย็น

เป็นบันทึกการเดินทางของนิ้วกลม สมัยที่ยังทำงานอยู่ที่เซี่ยงไฮ้แล้วไปเที่ยวฮ่าร์บิ๊น (กรุณาม้วนลิ้นตอนออกเสียงลงท้ายคำว่า ฮ่าร์) กับเพื่อนร่วมงานสาวหมวย นอกจากฮ่าร์บิ๊นแล้ว ยังหนาวไม่พอ เจ้าตัวยังเดินทางไปยังหมู่บ้านที่อยู่เหนือสุดยิ่งกว่าฮ่าร์บิ๊น เรียกว่าติดชายแดนรัสเซียเลยก็ว่าได้

สิ่งหนึ่งที่เห็นชัดเลยก็คือ นิ้วกลมได้อะไรที่แตกต่างไป เมื่อได้เพื่อนร่วมทางอีกแบบค่ะ

หาก “น้ำ” และ “หมี” จะทำให้นิ้วกลมตระหนักถึงคำว่า “มิตรภาพ”

ซูซี่ ก็น่าจะทำให้นิ้วกลมได้รับรู้เรื่องราวอะไรต่างๆ นานา จากเพื่อนสาวชาวจีนที่ช่างพูดและช่างเล่า (ถ้าไม่ใช่คนจีน หรือถ้าไม่ใช่คนช่างเล่า หลายๆ เรื่องก็อาจจะไม่ปรากฏอย่างที่มีในหนังสือเล่มนี้)

การเดินทางครั้งนี้ทำให้นิ้วกลมรู้ว่า “กลางคืน” ของรูปน้ำแข็งที่ฮ่าร์บิ๊น มันก็สวยไปอีกแบบ (ซึ่งไม่ใช่ว่าเป็นเพราะใครๆ ว่าว่ามัน “สวย” หรอก ก็มันสวยจริงๆ นี่นา) เป็นความสวยที่ถ้าพลาดไป...ก็น่าเสียดายอยู่ไม่น้อย

การเดินทางครั้งนี้ทำให้นิ้วกลมได้รู้จักกับคนที่ใช้ชีวิตแบบคุณ “โจว” (ที่น่าอิจฉาที่เค้าใช้ชีวิตได้ขนาดนี้ แต่ขณะเดียวกันก็อดคิดถึงคนทางบ้านที่เค้าปล่อยให้อยู่บ้านขณะที่เค้าเลือกที่จะเดินทางมาเพียงลำพังไมได้)

การเดินทางครั้งนี้ที่ทำให้นิ้วกลมได้รู้จักกับใครต่อใครเพิ่มมากขึ้น (ซึ่งถ้าไม่มีซูซี่ไป...ก็คงไม่ได้รู้จักและร่วมทางกันอย่างนี้หรอก...เนาะ)

การเดินทางครั้งนี้ เป็นการเดินทางทั้งภายนอกและภายในความคิดของตัวนิ้วกลมเองค่ะ วิธีการมองโลกต่างๆ นานา มันทำให้คนอ่านรู้จักกับนิ้วกลม และรู้วิธีการคิด การมองโลกของนิ้วกลมมากขึ้น เป็นอีกเล่มที่เราอ่านแล้วรู้สึกว่านิ้วกลม “โต” ขึ้นน่ะ (เอ่อ..ทำยังกะตัวเองแก่กว่านิ้วกลมมากมายงั้นแหละ ยายเอ๊ยยยย)

ไม่รู้สิคะ อ่านตั้งแต่เล่มแรกจนถึงเล่มนี้ก็เห็นอะไรต่อมิอะไรของนิ้วกลม (เอ่อ...ซึ่งไม่ใช่ทางกายภาพ 555) มากขึ้น เหมือนได้รู้จักเจ้าตัวเพิ่มมากขึ้น (แม้จะแค่ทางตัวอักษรที่ย่อมต้องผ่านการ “กลั่นกรอง” มาแล้วก็ตามทีเถอะ) แล้วก็รู้สึกจริงๆ จังๆ ว่าเจ้าตัว “โต” ขึ้นน่ะค่ะ จากการที่เคยเห็นเด็กเฮี้ยวๆ ช่างพูดช่างคุย โดยไม่ได้คิดอะไรมาก แบบคิดยังไงพูดอย่างนั้น แถมชอบหยอดมุขตลอดเวลา ก็กลายเป็นคนที่สุขุมรอบคอบ คิดมากขึ้น ใคร่ครวญเรื่องราวต่างๆ ที่ผ่านตา ที่พบเจอมากขึ้น และสื่อสารได้โดยพยายามที่จะเรียบง่ายมากขึ้น

อืมม์...น่าสนใจสำหรับทิศทางที่จะเป็นต่อไป สำหรับหนังสือเล่มหน้าของเจ้าตัวค่ะ

Note : สำหรับคนอ่านอย่างเรา ฮ่าร์บิ๊น น่าสนใจมานานแล้วค่ะ แต่ข้อความเพียงสั้นๆ ในหนังสือ กลับยิ่งทำให้เราอยากไป “ธิเบต” แฮะ

สรุปแล้ว เมื่ออ่านนิ้วกลมครบทั้ง 6 เล่มแล้ว (เหลือเพลงรักประกอบชีวิต ซึ่งจะได้มาจากแมวพันปีทีหลัง) ก็ทำให้รู้สึกว่า นิ้วกลมอาจจะไม่ต้องเขียนนิยายก็ได้ค่ะ เขียนไปเถอะในสิ่งที่ตัวเองเขียนแล้วมีความสุขน่ะ เขียนในสิ่งที่ตัวเองถนัด

ถ้านิ้วกลมเคยดูหนังเรื่อง แสบสนิท...ศิษย์ส่ายหน้า แล้ว ก็อยากให้รู้ว่า สำหรับบางคนถ้าทำก๋วยเตี๋ยวได้อร่อยแล้ว ก็ไม่จำเป็นต้องไปหัดมวยให้เก่งหรอกค่ะ ทำก๋วยเตี๋ยวอย่างเดียวแล้วก็พยายามทำให้อร่อยมากยิ่งขึ้นไปเรื่อยๆ ก็เพียงพอแล้ว...จริงๆ นะคะ

แต่ถ้าอยากเพิ่มศักยภาพตัวเอง...ก็ไม่ว่าอะไรกันค่ะ ยังไงก็จะยังสนับสนุนไปเรื่อยๆ เน้อ

ขอบคุณทุกท่านสำหรับการแวะมาอ่านค่ะ

193905/3342/258

Create Date : 22 พฤษภาคม 2551

Last Update : 22 พฤษภาคม 2551 8:27:57 น.

71 comments

Counter : 3009 Pageviews.

ดี.แวะมาส่งความสุขยามเช้าค่ะ

เช้านี้เวลาไม่พออ่านจริงๆ
อ่านมาถึง "คำเตือน"
แล้วรูดปรื้ดๆๆๆๆลงมาดู
โอ้ ยาวจริงๆ
งั้นแปะไว้ก่อนค่ะ
เสร็จงานและจะแวะมาใหม่
สนใจเล่มปกใหญ่สุด

โดย: d__d (มัชชาร

) วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:8:46:12 น.

ยังไม่ได้นอนโรยยยย...
ตามไปฉลองโฟ้ยยยยยย

โดย: hunjang

วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:04:58 น.

ออกตระเวน ทั่วโลก อีกแล้ว .....
....สบายดีมั้ย...

โดย: ส้มปลาน้อย

วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:59:26 น.

บางทีก็อิจฉาพวกผู้ชายที่ได้ไปไหนมาไหนแบบไม่มีใครห่วงมาก แต่บางที (ทีเดียวกัน แต่หันคนละมุม) ก็คิดว่าการที่เราเป็นผู้หญิง ทำให้เราได้เห็นบางอย่างที่ผู้ชายไม่เห็นก็ได้ มีคนบอกว่าถ้าจะไปก็ไป เป็นผู้ชาย-ผู้หญิง ไม่ใช่ประเด็น คนพูดเป็นผู้หญิงนะ ช่างกล้า.. เรายังไม่กล้าขนาดนั้น

เดี๋ยวกลับมาตอบยาวๆ อีกที

โดย: อั๊งอังอา IP: 124.120.116.178 วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:10:06:59 น.

มี นั่งรถไฟฯ อยู่ใน Collection แล้วครับ
แต่ยังไมได้เปิดอ่านเล้ยยย

โดย: กุมภีน

วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:10:11:03 น.

คุณนายๆๆๆ เวียดนามล่ะ เวียดนามๆๆๆๆ

ธิเบต มีโครงการไปเหมือนกัน แต่รอดูทิศทางลม

ถ้าไม่มีพายุอะไรพัดเข้าชีวิตก่อนในช่วงปีสองปีนี้ เจอกัลล์

โดย: แพนด้ามหาภัย

วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:10:42:43 น.

อ่านเนปาลประมาณสะดือแล้วค่ะ ชอบมากเลยเขาเขียนดีนะให้ความรู้สึกเหมือนเราเป็นเพื่อนและได้เดินทางไปกับเขาเลยล่ะ

ส่วนเล่มอื่นๆยังไม่ได้อ่านเลยอ่ะค่ะ

โดย: ณ มน

วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:10:46:09 น.

ชอบงานของนิ้วกลมเหมือนกันค่ะ แต่มีไม่ครบค่ะ เท่าที่อ่านชอบทุกเล่มค่ะ(โตเกียวไม่มีขา,กัมพูชาพริบตาเดียว และเนปาลประมาณสะดือ) เล่มหลังนี้ถ้าได้ไปเองสงสัยจะไปได้แค่ตาตุ่มค่ะ

แบบว่าออกกำลังกายน้อยและรู้ว่าตัวเองเดินช้ามากค่ะ

สงสัยต้องหา นั่งรถไฟไปตู้เย็นมาอ่านบ้านแล้วล่ะคะ ขอบคุณที่แนะนำนะคะ

โดย: นักเดินทางพเนจร (นักเดินทางพเนจร

) วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:10:47:37 น.

ปกติไปอ่านบล็อกของนิ้วกลมประจำค่ะ
ส่วนหนังสือเคยอ่านเนปาลประมาณสะดือ เล่มเดียวเอง

มาเจอคุณสาวไกด์รีวิว เลยชักอยากไปหาหนังสือเล่มอื่นๆ ของนิ้วกลมมาอ่านมั่งแล้ว

โดย: มัชฌิมา

วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:11:25:16 น.

น่าอ่านจัง...
มาดูค่ะ น่าสนใจค่ะ

โดย: โมกสีเงิน

วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:12:44:43 น.

yeah Man U ...double champ !!!

แวะมาตอบก่อนค่ะ

เพเนโลปี้ รักแท้...ขอแค่ปาฏิหาริย์

เดี๋ยวจะมาอ่านรีวิวหนังสือนะ

โดย: Sirinut IP: 118.173.9.175 วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:13:11:04 น.

+ ขอญาตตอบเรื่องที่คุยค้างไว้ที่บล็อกพี่ก่อนนะครับ ... เรื่องรีวิวหนังลงบล็อก คือพี่เป็นคนที่ไม่สามารถเขียนถึงหนังเรื่องนึงยาวๆ ละเอียดๆ ครบทุกประเด็น (แบบที่ครูเต้ยเขียน) ออกมาได้อ่ะครับ

ก็เลยไม่อยากเอาลงที่บล็อก ... แต่ตอนนี้ก็เขียนอยู่ 3 ที่นะครับ จะเขียนสั้นๆ ไว้ที่บล็อกคุณหมอ "ผมอยู่ข้างหลังคุณ", เขียนยาวๆ (พอประมาณ) ที่เว็บยาริส (ที่ทำลิงค์ไว้ให้ ช่วงท้ายบล็อกพี่ ทั้งหนังโรงและหนัง UBC ที่ได้ดูมา) และตั้งใจว่าจะสรุปสั้นๆ เป็นรายไตรมาส 3 เดือนว่าได้ดูเรื่องอะไรมาบ้าง เผื่อมีใครอยากย้อนกลับไปดูเรื่องไหน จะได้ใช้เป็นไกด์ไลน์ได้อ่ะครับผม

+ เจมส์ แม็คเอวอย เพิ่งเริ่มจะดังจริงๆ เมื่อปีที่แล้วนี่เองครับ (ช่วงใกล้ๆ กับเจ้าหนุ่ม ไชอา ลาบัฟ ที่เล่นใน Indy 4) ดังนั้นหลายคนอาจยังไม่รู้จักเค้าเท่าไหร่นัก ครูเต้ยไม่เชยหรอกค้าบ

+ สำหรับวรรณกรรม-พ็อกเก็ตบุ๊ค ถ้าพี่จะเริ่มอ่านแบบจริงจังอีกครั้ง นักเขียนคนแรกๆ ที่พี่อยากหยิบผลงานเค้ามาอ่าน ก็คงเป็นคุณนิ้วกลมนี่แหละครับ เพราะน่าจะให้อารมณ์อบอุ่น น่าอ่านดี (เห็นมีน้องในบล็อกหลายคน ก็ปลื้มเค้าอยู่เหมือนกัน) ... เด๋วไว้มีบ้าน ตู้เก็บหนังสือเสร็จเรียบร้อย มีเวลาว่างเยอะกว่านี้ก่อนเถอะจอร์จ

+ ทั้ง 4 ดินแดนที่คุณนิ้วกลมไปเหยียบมา พี่ยังไม่เคยไปซักที่เลยแฮะ ... แต่ที่มีโอกาสมากที่สุดในเร็วๆ นี้ น่าจะเป็นฮ่องกง กะ เขมร อ่ะครับ ส่วนเนปาล คงต้องรอให้การเมืองนิ่งกว่านี้ก่อน และธิเบต ก็น่าสนใจมากเช่นกันอ่า

+ อาหารเกาหลี เวลาเข้าร้านเกาหลี พี่ชอบสั่งง่ายๆ จำพวกก๋วยเตี๋ยวซุปกิมจิ หรือผัก (เช่นกระเทียม) ชุบแป้งทอดอ่ะครับ ยังไม่ค่อยได้ลองทานอย่างอื่นๆ เท่าไหร่เลยอ่า

+ รีวิวของครูเต้ย ยาวก็จริง แต่ก็อ่านได้แบบสมูธเช่นกันครับ นี่พี่อ่านรวดเดียวจนจบเลยนะเนี่ย อุๆ

โดย: บลูยอชท์

วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:14:38:41 น.

มาเยี่ยมชม มาทักทายครับ

ผมเพิ่งจะเคยได้ยินชื่อของคุณ "นิ้วกลม" ก็จากบล็อคนี้ วันนี้หล่ะครับ

ท่าทางว่าหนังสือของเขาคงจะน่าสนใจ ไว้ต้องไปลองหามาอ่านดูบ้างแล้วครับ

อิอิ

โดย: อาคุงกล่อง (อาคุงกล่อง

) วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:24:48 น.

หลายคนว่าดี แต่ยังไม่เคยหยิบอ่าน

ประมาณคนไม่เกาะกระแสเท่าไหร่ อิอิ

โดย: Boyne Byron

วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:16:00:37 น.

โอ ปกรณัมปรัมปราเป็นชื่อหนังสือที่ได้ใจมากมายค่ะ

ยังไม่เคยอ่านหนังสือคุณนิ้วกลมเลย แต่เมื่อกี้ไปหาข้อมูลในเน็ตเลยได้อ่านบล็อกเขา

เป็นคนที่มีความคิดสร้างสรรค์ดีนะคะ

โดย: concubine IP: 203.144.236.211 วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:16:13:29 น.

โอ้ ตัววิ่งข้างบน
หมายฟามว่าจขบ. เป็นเด็กผีเต็มตัวแว้วววววว 555+

-- เทอรี่ก็เห็นใจในความพยายามนะ แต่ไม่สงสารว่ะ
สงสารพี่พรมากกว่า ดูดิต้องเซ่นสังเวยด้วยเลือดเชียวนะกว่าจะได้ถ้วย...

ไงก็ตาม แมนยู สุดยอดดดดดดดดด

โดย: hunjang

วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:16:56:37 น.

อยากรู้จักนิ้วกลมมั่งแล้วดิ...ยังไม่เคยอ่านงานของเขาเลยค่ะ

รีวิวอ่านได้เพลินมาก ๆ ค่ะ รับร่วมในอารมณ์และความรู้สึกได้จนอยากจะหามาอ่านตามบ้าง

โดย: แม่ไก่

วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:17:09:41 น.

เป็นรีวิวที่ยาวมากกกกกจริง ๆ ด้วย - -^

แอบดีใจนะที่เคโกะอ่านตัวหนังสือภาษาจีนหน้าปกนั่งรถไฟไปตู้เย็นออกด้วยอะ ฮิ้วๆๆๆ ดีใจจัง ^^

โดย: :D keigo :D

วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:17:19:00 น.

แม้จะยาวแต่หนูก็อ่านจนหมด แบบข้ามแค่นิดๆ หน่อยๆ :)
ไว้เผื่อจะตามอ่านงานนิ้วกลมให้ครบจะได้ไม่รู้หมดทุกซอกทุกมุม อิอิ
หนูเคยอ่านแค่สองเรื่อง โดเกียวไม่มีขากับเนปาลประมาณสะดือ
เห็นด้วยเรื่อง impact ของเล่มหลังอ่ะค่ะ
ทำให้ฮึกเหิมพิกล 55+
ส่วนเรื่องอ่านงานของนักเขียนคนเดียวกันติดกันหลายๆ เล่ม
นานๆ ถึงจะอ่านแบบนี้ได้นะคะ
ชีวิตนี้เคยอ่านติดๆ กัน ตอนสมัยเรียนแหละค่ะ
ยืมจากห้องสมุดทีเดียวเลย
หนังสือของอาจารย์เสกสรรค์ ประเสริฐกุลอ่ะค่ะ
ตอนนี้ก็ทำอยู่ คืออ่านงานเขียนของ ศศิวิมล น่ะค่ะ
แต่เพิ่งอ่านไปแค่สองเล่ม
ใส่ติดกระเป๋าไว้อ่านยามว่าง
สำนวนเขียนจี๊ดใจมากๆ ค่ะ

ส่วนบล็อกวันนี้ตั้งใจมาคุยเรื่องเพโนโลปี้อ่ะค่ะ
ไปดูมาแล้วเมื่อวานนี้
ชอบนะคะ สนุกแล้วก็ได้คิดอย่างที่พี่เต้ยบอกด้วยแม้จะตามสูตรก็ตาม
มีฉากน้ำตาซึมตั้งสองสามฉากแน่ะค่ะ
โดยเฉพาะฉากตอนที่พระเอกคุยกับนางเอก
เหมือนคำถามของแต่ละฝ่ายต่างก็ตรงเข้ากลางใจ
ทำให้อีกฝ่ายนิ่งอึ้งไป
อ้อ คำถามที่พระเอกถามว่าไม่คิดจะไปข้างนอกบ้างเหรอ อะไรนั่นแหละค่ะ
จำไม่ได้แม่น
แต่ฉากที่คิสกันก็โดนนะคะ แบบว่า
โอย อึดอัดเก็บไว้ตั้งนานแล้ว
เปิดเผยต่อกันซะที
เอาเป็นว่าชอบๆ เชียร์ๆ
ไปดูกับน้อง น้องสาวเลยตกหลุมรักพระเอกไปแล้ว

แล้วไว้มาคุยด้วยอีกนะคะพี่เต้ย
หวังว่าคงสบายดี ช่วงนี้ต้องระวังไข้หวัดถามหาค่ะ
^^

โดย: am^^ IP: 58.8.126.123 วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:17:39:49 น.

มีคนกล่าวขวัญถึงนักเขียนท่านนี้เยอะมาก
แต่ยังไม่ได้อ่านเสียที

โดย: ~:พุดน้ำบุศย์:~

วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:18:37:06 น.

เป็นคนที่ไม่ได้อ่านผลงานของคนไทยเลย เล่มแรกที่จะเริ่มอ่านคือนิยายแปลของชุนชุน

ช่วงหยุดวันวิสาขบูชา คือช่วงพักหลังปิดเล่ม ฮือๆ

โดย: The White Rider

วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:19:30:39 น.

อ่านจนจบ แล้วก็เพิ่งมานึกได้ว่า...

นี่เราคงมีเวลามากพอแน่ๆเลย อิอิ

เคยกวาดสายตาผ่านตัวหนังสือของนิ้วกลมอยู่บ้างครับ
แต่ก็เคยถึงกับจบเล่ม
จึงอาจไม่ได้ "รู้จัก" ตัวหนังสือมากของเขามากครับ
แตจากการที่ได้สัมผัส ก็รู้สึกว่างานของเขาน่าอ่านทีเดียว
ประมาณว่ามี "ของ" ซ่อนอยู่ หุหุ...

จริงๆแล้วอยากจะเข้ามาแสดงความหมั่นไส้ เอ๊ย ยินดีกับ เจ้าหนู(ห้ามผวน)โด้ ครับ

อยากบอกว่า นายแน่มากจริงๆ

ถ้าหากนิ้วกลมเขียนเรื่องราวหลายเรื่องดังที่พี่ไกด์ได้อย่างน่าติดตาม

เจ้านู๋โด้เองก็ได้เขียนเรื่องราวของตนและทีมได้อย่างสมบูรณ์แบบมาในฤดูกาลนี้

นี่ขนาดยิงจุดโทษพลาดแล้วนะนี่

โดย: Nutty Professor @ Madagascar IP: 196.192.47.229 วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:19:51:04 น.

ยาวจริงๆ งั้นแปะไว้ก่อนน๊า
เด๋วมาตามอ่านอีกที
เหอ เหอ เหอ

โดย: หัวใจสีชมพู

วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:21:40:25 น.

อืม อ้อนเองเคยอ่านงานนิ้วกลมอยู่สองเรื่อง(ไม่นับที่เขียนในคอลัมน์ต่างๆนะคะ)
ก็คือกัมพูชาพริบตาเดียวกับ อิฐ ค่ะ

อ่านรีวิวคุณสาวไกด์ฯแล้วทำให้อยากอ่านเพิ่มคือ...เนปาลฯ กับ สมองไหวฯ ก็อยากรู้ว่าผู้ชายรักเดียวใจเดียวเป็นยังไงอ่ะค่ะ

ส่วนเรื่องนวนิยายมีมือก็อยากอ่าน แต่คงต้องหาหนังสือมูราคามิมาอ่านเสียก่อนกลัวไม่เก็ทอ่ะค่ะ..

โดย: BeCoffee

วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:22:13:11 น.

รีวิวยาว แต่คุณสาวไกด์อ่านได้เยอะ แบบนี้ ก็เก่งมากเลยครับ

โดย: ปลายเทียน

วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:22:14:01 น.

แวะมาส่งครูเต้ยเข้านอน ฝันดีนะจ๊ะ อิอิ

โดย: หอมกร

วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:22:16:37 น.

เคยอ่านงานเขียนของเค้าเหมือนกันครับ
แต่เคยอ่านแค่ใน a day
ยังไม่เคยลองอ่านแบบที่ตีพิมพ์ออกมา

ไว้จะลองหามาอ่านมั่งครับ ..

โดย: nologo

วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:22:23:30 น.

เป็นแฟนนิ้วกลมด้วยคนครับ

ชอบหนังแสบสนิทฯ ก็ประเด็นที่คุณพูดนั่นเลย หากหนังฝรั่งต้อง man of the year ครับ ที่มีประเด็นรู้จักตัวเอง

อ่านได้เยอะดีจัง เคยอ่านแต่โตเกียวฯ มีเนปาลไว้หนุนนอนในปัจจุบัน และได้เล่มที่คุณยังไม่อ่านมานอนดูอยู่
ชอบคำนิยมของพี่จุ้ยจังเลยคุณ

โดย: คนขับช้า

วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:22:43:02 น.

กำลังจะทำความรู้จักกับ "นิ้วกลม" ให้มากขึ้น
ก็เลยเลื่อนลงมาแปะข้อความตรงนี้เลย

เราลงจะเริ่มจาก เพลงรักฯ ก่อนล่ะ
อุตส่าห์แสวงว่า limited edition มาได้

โดย: นัทธ์

วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:22:52:26 น.

เริ่มรู้จักนิ้วกลมก็
"นั่งรถไฟไปตู้เย็น"นี่แหละครับ เล่มแรก

อ่านรีวิวคุณสาวไกด์ฯแล้ว เพิ่งรู้ว่า นิ้วกลม อยากจะเขียนแนวๆอื่นเหรอครับ

ถ้าจริงก็ขอบอกเหมือนคุณสาวไกด์แหละครับ เพราะผมก็ได้ดูหนังแสบสนิทฯเหมือนกัน

โดย: ahiruno007 IP: 58.9.16.235 วันที่: 22 พฤษภาคม 2551 เวลา:23:59:51 น.

ขอบคุณคุณสาวไกด์ฯ มากๆ ครับ
ขอบคุณที่อ่าน
ขอบคุณที่แนะนำ
และขอบคุณที่ไปบอกไว้ในบล็อกให้ตามเข้ามาอ่านครับ
ดีใจครับ : )

โดย: นิ้วกลม IP: 203.118.112.103 วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:2:41:20 น.

^
^
โอ้..มาซะดึก (เอ..หรือต้องเรียกว่าเช้าหนอ?) เลยค่ะ

ดีใจเช่นกันค่ะที่มาอ่านรีวิวของเรา

จะรอหนังสือเล่มต่อไปนะคะ

โดย: สาวไกด์ใจซื่อ

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:8:36:28 น.

เพิ่งอ่านกัมพูชาพริบตาเดียวจบไปคะ ตอนนี้เหลือแค่นั่งรถไฟไปตู้เย็นเล่มเดียวที่ยังไม่ได้อ่านคะ รอมีอารมย์แล้วค่อยอ่านค่ะ

โดย: me myself and mai

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:8:48:40 น.

ไม่สงสารศัตรูเฟ้ย เดี๊ยนใจดำอมหิต 555

เรื่องอาซุงไม่รู้เหมือนกัน สงสัยฟอร์มยังไม่นิ่งพอกับถ้วยนี้มั๊ง เสียดายเหมือนกัน อยากเห็นอีลงไปเล่นมั่งนิ
แต่ก็นั่นแหละน้องรูนยังเล่นไม่ออกเลย เหอๆ

=)

โดย: hunjang

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:8:54:54 น.

เสาร์นี้กลับอยุธยาเมืองเก่าของเราแต่ก่อนค่ะ
^^

โดย: am^^ IP: 58.8.126.10 วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:11:11 น.

อ่านทีเดียว 6 เล่มเลยเหรอคะ

ได้ยินชื่อ นิ้วกลม มานานแล้วค่ะ ไว้ต้องหาโอกาสอ่านสักเล่ม

โดย: piccy IP: 124.120.233.135 วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:15:10 น.

ดูแล้วน่าอ่านดีค่ะ
เห็นเพื่อนพร่ำๆให้ฟังอยู่เหมือนกัน

ไม่ได้ทำงานท่องเที่ยวหรอกค่ะ ทำ Audit อ่ะ

โดย: LpDeeDa

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:11:20:18 น.

สวัสดีค่าพี่สาวไกด์ฯ ขอบคุณนะค่ะที่แวะไปชมบ้านน้อยๆ

และมีแถมท้ายที่ฝากข้อติชมเรื่อง background กับสีของตัวหนังสือ ขอรับไว้น่ะค่ะ

แล้วจะตามไปแก้ไข (เมื่อคืน หรือจะเรียกเป็นเช้าดี ทำเสร็จตอนประมาณตีสาม เลยออกอาการเบลอๆ) ส่วนเรื่องรีวิวหนังสือขอติดไว้ก่อนน่ะค่ะ คือเขียนเรียงความ หรือบรรยายไม่ค่อยเก่ง เขียนแล้วชอบวกไปวนมา ไม่ค่อยรู้เรื่อง ตอนนี้ขอทั้งตัวและหัวไปทำงานต่อก่อนน่ะค่ะ บายๆๆ

โดย: K.S.ND. IP: 203.185.130.105 วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:11:44:44 น.

หนาๆ ทั้งนั้นเลยคุณ แต่จะรีบอ่านนะครับ

โดย: คนขับช้า IP: 125.25.218.237 วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:14:38:32 น.

หนังสือหนาๆทั้งนั้นจิงๆด้วย..จะอ่านได้ยังไงน๊อเรา...อิอิ

อ่านหนังสือก่อนนอน แทนการดูทีวีหรือค่ะ..ท่าทางว่า หนังสือจะได้อ่านเราแทนมากกว่านะเนี่ย..
เหมือนที่ทีวีได้ดูเรานอนเกือบทุกวันเลย 555

โดย: NuHring

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:01:40 น.

มีแมวพันปี แมวหมี แมวแข ปลากระป๋องตราสามแม่แมว

โดย: แพนด้ามหาภัย

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:16:41:19 น.

เคโกะเคยเรียนภาษาจีนมานิดหน่อยค่ะ ก็เลยพออ่านได้

หน้าปกหนังสือเล่มนั้นก็แปลเป็นไทยได้ตรงตัวเลยแหละค่ะ อ่านแบบจีนกลางได้ว่า จั้ว ฮั่วะ เชอ ฌู่ ปิง เซียง (zuo huo che qu bing xiang) = นั่งรถไฟไปตู้เย็น

เคโกะอ่านด้วยสำเนียงในแบบของตัวเองนะคะ แหะ ๆ

โดย: :D keigo :D

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:16:45:21 น.

ก็มีอยู่หลายเล่มเหมือนกันคะ ของนิ้วกลม

แต่ยังไม่ได้อ่านเลย

มีแต่พี่ชายที่อ่าน

ติดงอมแงมเลย

สงสัยต้องเอามาอ่านเป็นเล่มต่อไปซะแร้น

โดย: เด็กน้อยขี้แย

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:17:00:39 น.

ติดค้าง... อาาา ชดใช้ชีวิตข้าพเจ้ามา !!!

ย้อเย่น 555

ไม่มีแล้วมั้ง หนังสือก็คิดว่าไม่มี ว่าแต่พี่เต้ยจะยืมอะไรหรือเปล่า จะได้ถือไป (โทรมาบอกด้วยละกัน)

โดย: แพนด้ามหาภัย

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:19:16:31 น.

จำได้ว่า..คุณสาวไกด์

เคยแนะนำหนังสือของนิ้วกลม

ให้เราอ่าน..หากจะเริ่มลองอ่านงานของนักเขียนท่านนี้

ยังไม่มีโอกาสหามาอ่าเลยค่ะ

แต่ลองไปอ่านบทความสั้นๆที่เวปของคุณนิ้วกลมบ้างแล้วเล็กน้อย

บอกตามตรง...เข้าไม่ถึงค่ะ

ถ้ามีโอกาส..จะลองหาซักเล่มข้างบน มาลองอ่านบ้าง

โดย: nikanda

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:19:35:56 น.

ปกรณัมปรัมปราชอบค่ะเล่มนี้ ซื้อมาอ่านเพราะชอบพี่แบรด พิทสุดหล่อออออ....ในหนังเรื่องทรอย อิ อิ

นิ้วกลมนี่ชอบมากเลย สนุกดี

อ่าน "เรียงตามลำดับที่เจ้าตัวออกหนังสือมา"

อือดีเหมือนกัน...เราไม่เคยคิดเลยแฮะ

โดย: January Friend

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:20:20:11 น.

ว้าวว้าว ...

อ่านหนังสือของคนหนึ่ง
แล้วก็เขียนหนังสือถึงคนนั้น
แล้วคนนั้นก็เข้ามาอ่าน
แล้วคนแอบอ่าน(บล็อก) ก็ประทับใจ อิอิ

ปล. เพิ่งรู้นะเนี่ยพี่ไกด์ไม่ชอบโด้ โฮะ...

งั้นชวนไป อ่านที่ผมนินทา โด้ หน่อยมั้ยครับ อิอิ

โดย: Nutty Professor

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:21:09:41 น.

สวัสดีค่าพี่สาวไกด์
เหลือเชื่อเลยค่ะ วันนี้โอ๋พึ่งอัพบล็อกเสร็จ
แวะมาดูที่นี่ปรากฎว่าพี่อัพไปแย้ว พึ่งอ่านนั่งรถไฟไปตู้เย็นจบหน่ะค่ะ
พูดถึงทิเบต ก็อยากไปแต่พอมีข่าวพ่อก็เลยมีเคอฟิวซะงั้น ก็เลยกำลังเบนไปจิ่วไจ้โกวแทน แต่ก็ดันมีเรื่องแผ่นดินไหว เริ่มไม่แน่ใจว่าปลายปีนี้อาจจะได้ไปแค่เชียงรายหรือแม่ฮ่องสอน

โดย: rosebay

วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:22:09:54 น.

เชียงของยินดีต้อนรับคะ สำหรับช่วงที่คิดว่าโรแมนติกที่อยากชวนมาเที่ยวน่าจะเป็นคืนวันเพ็ญเดือนสิบสองค่ะ

ริมฝั่งน้ำโขงอาจไม่อึกทึกเท่าเมืองใหญ่ๆ แต่ก็งดงามไม่แพ้กันนะคะ ลองมาลอยกระทงในแม่น้ำโขงทางตอนเหนือดูนะคะ แต่โดยส่วนตัวชอบพระจันทร์เต็มดวงอยู่แล้ว โดยเฉพาะคืน แรม 1 ค่ำค่ะ สวยมากๆเลยค่ะ

เมื่อไหร่ได้อ่านนั่งรถไฟฯ แล้วจะมาบอกเล่าให้ฟังนะคะ

โดย: นักเดินทางพเนจร (นักเดินทางพเนจร

) วันที่: 23 พฤษภาคม 2551 เวลา:23:13:23 น.

แวะมา say hi ทำความรู้จักกับคุณสาวไกด์ใจซื่อคะ

ทำblog น่ารักมากเลยคะ แถม Link ก็น่าสนใจด้วยนะคะ

ชอบ ชอบ คะ

โดย: K-Jasmine

วันที่: 24 พฤษภาคม 2551 เวลา:22:39:03 น.

ถ้าคุณนิ้วกลมมาอ่านบล็อกนี้

...เค้าคงไปขายก๋วยเตี๋ยว

โดย: kirofsky

วันที่: 25 พฤษภาคม 2551 เวลา:11:27:49 น.

มีพรายกระซิบมาว่า ' ณ ' ไม่สนุกเหมือนงานเขียนเล่มอื่น ๆ ของนิ้วกลม อันนี้จริงมั้ยคะ ? หวานเย็นอยากรู้

โดย: หวานเย็นผสมโซดา

วันที่: 25 พฤษภาคม 2551 เวลา:16:55:21 น.

อ่า เพิ่งรู้สึกว่านิ้วกลมมีหนังสือเล่าเกี่ยวกับที่เขาไปเที่ยวที่ต่างๆมากกว่าที่คิด

แบบว่าอ่านแนวนี้ของเขาเล่มเดียวคือ โตเกียวไม่มีขา เท่าที่อ่านดูแล้วอยากลองอ่านเล่มอื่นๆที่เกี่ยวกับการท่องเที่ยวของเขาเหมือนกันเฮะ

ขอบคุณค่ะ

โดย: cottonbook

วันที่: 25 พฤษภาคม 2551 เวลา:17:29:29 น.

แวะมาทักทายพร้อมเสิร์ฟกาแฟยามเช้ากันค่ะ

โดย: หอมกร

วันที่: 26 พฤษภาคม 2551 เวลา:7:44:25 น.

แวะมาอ่านรีวิว

โดย: grappa

วันที่: 26 พฤษภาคม 2551 เวลา:11:14:35 น.

คุณสาวไกด์ถามถึงเพลงที่ประกอบบล็อกใช่ไหมคะ?
ที่ถามไม่ใช่อะไร...ตลอดทั้งอาทิตย์
เราเปิดบล็อก..แต่ไม่ได้ยินเพลงที่บล็อกตัวเองอ่ะ
ไม่เข้าใจ..ทำไมคนอื่นได้ยิน

เพลงนี้ชื่อเพลง"ผิดที่เธอ"ค่ะ
ของคนปนัดดา เรื่องวุฒิ
ร้องประกอบละคร"A Love To Kill"
ซีรี่ย์เกาหลี เวอร์ชั่นไทย
เคยได้ยินแก้มร้องเหมือนกันค่ะ
ให้อารมณ์คนละแบบเลย
ปนัดดา ร้องแล้วเศร้าจับใจ
แต่แก้มเอาไปร้อง...ดูมีพลังไปอีกแบบ
แต่เพราะทั้งสองเวอร์ชั่นเลย
ที่คนที่ร้องเพลงนี้เพราะมากมากอีกคน
ก็คือน้องป๊อบ จากไมค์ไอดอลค่ะ
เราฟังแล้วอินมากเลย..ลองหามาฟังนะคะ
เอาเนื้อเพลงมาให้ด้วยค่ะ

ผิดที่เธอ

คนอย่างเธอถึงทำอย่างไง
ไม่มีวันที่ฉันจะมองว่าดี
ไม่มีวันเปิดหัวใจรักเธอ
กลับไปซะอย่ามาให้เจอกันเลย
เธอก็รู้ว่าฉันทุกครั้งไม่เคยใจอ่อน
กับการทุ่มเทของเธอ

แต่แล้วทำไม วันนี้มีเธอจนล้นในใจ
ก่อนนั้นก็ไม่เคย จะคิดอะไร
มันเกลียดไม่อยากจะมองด้วยซ้ำ

สิ่งที่ทำลงไป ไม่ควร ฉันเองก็รู้
ห้ามอย่างไร มันอยาก
กลับไปเป็นเหมือนเดิม
กลับไปวันที่ไม่มีใครให้สบตา
ผิดที่เธอคนเดียว เธอทำให้ความรักเกิด
เพื่ออะไร เมื่อต่าง ต่างก็รู้กันอยู่
เราอยู่บนโลกที่ควร ห่างกัน

ตั้งแต่วันที่รู้ตัวเอง รู้ว่าใจของฉันกำลังรักเธอ
ก็เหมือนใจมันแบ่งครึ่งเป็นสองทาง
ห่างกันไปไกลๆ แล้วลืมเธอเลย
กลับปิดทางให้เธอแล้วทิ้งอะไรทุกอย่าง
แต่อย่างไงก็มีน้ำตา

ไม่รู้ทำไมต้องรับเธอมาในหัวใจ
ก่อนนั้นก็ไม่เคยจะสนใคร
มันแปลกที่ใจมาเป็นอย่างนี้

สิ่งที่ทำลงไป ไม่ควร ฉันเองก็รู้
ห้ามอย่างไร มันอยากกลับไปเป็นเหมือนเดิม
กลับไปวันที่ไม่มีใคร ให้สบตา
ผิดที่เธอคนเดียว เธอทำให้ความรักเกิด
เพื่ออะไร เมื่อต่าง ต่างก็รู้กันอยู่
ว่าเรา ต้องห้ามจิตใจเอาไว้

เธอคนเดียว ที่ทำให้ความรักเกิด เพื่ออะไร
เมื่อต่าง ต่างก็รู้กันอยู่ เราอยู่บนโลกที่ควร ห่างกัน

+++++++++++++++

อ่านความเห็นงานเขียนของเรา
ที่คุณสาวไกด์เม้นท์ไว้...ก็เข้าใจความคิดเห็นนะคะ
อุ๊บ..บ แต่อ่านตอนแรกแอบอึ้ง..ความเห็นคุณสาวไกด์ดูเครียดจัง
เรื่องนี้..แล้วแต่มุมมองค่ะ
เราว่า..มือที่หนึ่ง มือที่สอง หรือมือที่สาม
ก็เห็นความรักของตัวเองสำคัญกว่าความรักของคนอื่นทั้งนั้น
อยู่ที่ว่าใคร..จะดำเนินสถาณการณ์ไปเช่นไร
เรื่องสั้นเรื่องนั้น..ไม่ได้สนับสนุนให้มือที่สามไปแย่งของคนอื่นนะคะ
แต่เปิดมุมมอง..ของคนที่เป็นเช่นนั้น
ความจริง..แก่นที่เราอยากนำเสนอ
ก็คือ....ถึงเธอจะเลือกเดินไปในเส้นทางนั้น
สุดท้าย..ก็เธอเองนั้น..ที่ต้องเจ็บปวดในหัวใจ
คงเป็นเพราะเรา เขียนไม่ค่อยเก่ง
เลยสื่อสิ่งที่ต้องการออกมาไม่ได้

+++++++++++++++

งานของนิ้วกลม..ที่ได้อ่าน
คืองานเขียนสั้นๆ..ที่เค้าแปะไว้ที่บล็อกของตัวเองค่ะ
ตามอ่านอยู่หลายเรื่องค่ะ
ทั้งเค้าแยกไว้เป็นหมวดหมู่
อย่างเช่นเรื่อง...กระป๋อง

กระป๋อง
กรกฎาคม 28, 2007
น้วม เป็นเด็กชายไม่ไว้เล็บ
เขาชอบกัดเล็บจนกุด
เล็บของเขาไม่เคยยาว
ปลายนิ้วออกจะนุ่มเพราะเนื้อ
มากกว่าที่จะแข็งเพราะเล็บ

…

ผ่มผ้ม เป็นเด็กหญิง
เพื่อนๆ เรียกเธอว่า นังโอเพนเนอร์
“แม่นักเปิด” ทำนองนั้น

กระป๋อง, โค้กขวดใหญ่, ฝาตลับลูกอมแน่นๆ
ผ่มผ้มเห็นเป็นไม่ได้ ตะเกียกตะกายอยากเปิด
ยื้อยุดฉุดกระชากจากมือเพื่อนมา ขอฉันเปิดเถิด

พ่อของผ่มผ้มเคยสงสัยแม่
ว่าไปมีอะไรกับคนเปิดประตูโรงแรมตอนไปฮันนีมูนกันหรือเปล่า?
แต่นั่นก็เป็นแค่ข้อสงสัย สงสัยว่าผ่มผ้มไปได้นิสัยขี้เปิดมาจากไหน

…

วันนั้น น้วมซื้อโค้กมาหนึ่งกระป๋อง
เขาก้มลงเก็บกิ่งไม้ข้างทาง
เอามาง้างที่เปิดกระป๋องโลหะเล็กๆ บนฝากระป๋อง
ไม้หัก!

ผ่มผ้มได้ยินเสียง เธอหันมาหาน้วม
ดึงกระป๋องโค้กไป เปิดให้ แล้วส่งคืน
น้วมยื่นโค้กให้ผ่มผ้ม “ให้อึกนึง”
ผ่มผ้มรับไปดื่ม สองอึก

“ฉันชื่อผ่มผ้ม”
“ฉันชื่อน้วม”

ผู้เขียน...นิ้วกลม

ก๊อปเอามา..ไม่รู้ว่าเค้าจะว่าหรือเปล่า

ที่บอกว่า...เข้าไม่ถึง
ไม่ใช่ว่า..ไม่เข้าใจนะคะ
อ่านแล้ว...เข้าใจค่ะ
เพียงแต่ว่า..อ่านแล้ว..ไม่รู้สึกว่าดึงดูดใจให้อ่าน

อาจเป็นเพราะ..เราไม่ค่อยได้อ่านงานแนวนี้.ซักเท่าไหร่
มันเป็นเรื่องสั้นๆ..ที่ไม่มีที่มาที่ไป
คุณนิ้วกลม..หยิบเอาสถานการณ์เล็กๆมาเล่า
เราไม่เคยอ่านงานแนวนี้..เลยไม่อินน่ะค่ะ

งานเค้าอาจดี..แต่เราเข้าไม่ถึงเอง
แต่เราเชื่อนะคะ..ว่าต้องมีอะไรดีดีแน่แน่ซ่อนอยู่
เพราะหลายคน..ก็ชอบใจงานเขียนของเค้า
บางทีเราอาจจะลองหาเล่มอื่นมาอ่านบ้าง

ขออภัย...ใช้พื้นที่มากไปหน่อย

โดย: nikanda

วันที่: 26 พฤษภาคม 2551 เวลา:14:33:20 น.

ได้อ่านล่าสุดก็นั่งรถไฟไปตู้เย็นค่ะ

อ่านแล้วหนาวแทน 555

เรื่องที่พี่สาวไกด์ยังไม่ได้อ่าน (แวบเลื่อนไปดูชื่อเรื่องก่อน-*-) "เพลงรักประกอบชีวิต" หนูก็ยังไม่ได้ซื้อค่ะ แต่ดูน่าอ่านมากกก

ไว้พี่สาวไกด์อ่านแล้วอย่าลืมมารีวิวนะคะ ^^

โดย: fraise

วันที่: 26 พฤษภาคม 2551 เวลา:15:08:28 น.

เอ่อ..ไม่ทราบค่ะ
ก็วางโค้ดใน
จัดการ Script area ..ปกติ
เมื่อก่อนก็ฟังได้ค่ะ..เมื่อไม่นานมานี้เองที่ฟังไม่ได้
ใช้คอมพ์ไม่เก่ง...แก้ไขไม่เป็ฯ
แต่ก็ไม่เป็นไรค่ะ..เดี๋ยวจะลองใส่เพลงใหม่เข้าไป..ลองดู

เวอร์ชั่นไมล์ไอดอลหาดูได้ที่You Tubeค่ะ
ค้นหา...POP MIC IDOL - ผิดที่เธอ [ ปนัดดา COVER ]...ก็เจอค่ะ
ลองฟังดูค่ะ...ว่าคุณสาวไกด์จะชอบไหม

มาเรื่องมือที่สามต่อ..ฮา ฮา
เข้าใจค่ะ...ว่าเป็นประเด็นที่อ่อนไหว
เมื่อก่อนก็คิดแบบคุณสาวไกด์นี่แหล่ะค่ะ
คิดเหมือนที่คุณเม้นท์มาเด๊ะๆเลย
ตอนนี้...ก็ยังคิดอย่างนั้นนะคะ
เพียงแต่ว่า...ไม่รู้สิ มุมมองมันเปลี่ยนไป
ประเด็น..ที่ว่าคนกลางและคนที่สามควรหักห้ามใจ
เราก็ยังเห็นด้วยเหมือนเดิม

เพียงแต่ว่ามุมมองของคนกลางกับคนเก่าต่างหาก..ที่เรามองเปลี่ยนไป
คือเราคิดว่า..ถ้าวันนึงคนสองคนที่เคยรักกันมาก่อน
ถึงวันนึง..จะมีใครซักคนเป็นฝ่ายหมดรักไป
ซึ่งมันห้ามความรู้สึกไม่ได้อยู่แล้ว
คือความรู้สึกหมดรักน่ะค่ะ
เราก็ควรจะปล่อยให้คนอีกคนไป..ซะ
เรื่องมือที่สามเป็นประเด็นนอกเรื่องค่ะ
เดี๋ยวนี้..มือที่สามก็มีหลายแบบนะคะ..แบบหน้าด้าน จะเอาซะอย่างก็เยอะ

การที่คนสองคนเคยรักกัน
แล้ววันนึง..มีใครซักคนหมดใจ
เราคิดว่า..อยู่กันไป ก็ปวดใจเปล่าๆไม่มีอะไรดีขึ้น

ช่วงนี้..เรื่องมือที่สามมาแรงนะคะ
เห็นเพลงใหม่ๆหลายเพลง
หยิบยกเอาเรื่องนี้..มาเป็นประเด็น
อย่างเช่น..
-มือที่สามก็มีความรู้สึก..เพราะมากค่ะ
-คนเลวที่รักเธอ...ปนัดดา
-มีค่า..เวลาเธอเหงา...ปนัดดา
-มือที่สาม...ปุยฝ้าย

และอีกมากมาย...ไม่ได้ปลุกกระแสนะคะ
แต่เพลงเพราะดี...ลองหาฟังดี
เพลงแรก...ความหมายดีมากค่ะ

เรื่องงานของนิ้วกลม
ถ้าเป็นแนวที่ต่างออกไป
จะลองหามาอ่านดูค่ะ

แต่จริงๆ..บทความที่เราอ่านมาจากบล็อกของเขา
เราก็ชอบนะคะ..มันเก๋ดี
ที่หยิบยกเอาสถานการณ์เล็กๆมาเป็นเรื่องราว
เราบอกว่า..เราเข้าไม่ถึง
แต่ก็แอบไปอ่านที่บล็อกของเขาเรื่อยๆ

สิ่งที่เราคิดว่าไม่ดึงดูดใจ
คือเราอ่านจบแล้ว..เราไม่เข้าใจว่าเรื่องสั้นของเขา
ต้องการสื่ออะไร..เท่านั้นเอง

โดย: nikanda

วันที่: 26 พฤษภาคม 2551 เวลา:16:19:29 น.

...

เราว่าผู้ชายรักเดียวใจเดียว และซื่อสัตย์กับคนที่ตัวเองรักน่ะ มีเสน่ห์มากๆ นะคะ

นัท-คุง เขินนะเนี่ย (มีเสน่ห์ด้วยนะเรา)

(555555...)

พี่เต้ย ส่ง link ไปให้ นิ้วกลม ดิครับ เจ้าตัวจะได้ปลื้ม

เคยอ่านแบบเป็นคอลัมน์ใน อะเดย์ เหมือนกันครับ แต่ไม่ได้ตามอ่านรวมเล่ม

และปกติไม่ค่อยชอบอ่านหนังสือบันทึกการเดินทางท่องเที่ยวมากนัก
(อาจจะเพราะติดว่าไม่ชอบการเขียนแนวหนังสือนำเที่ยวมั้ง?)

แต่ที่ติดใจอยู่ตอนนี้คือ
คอลัมน์ของ นิ้วกลม ใน มติชนสุดฯ ครับ
พี่เต้ย เคยอ่านป่าวเอ่ย?

โดย: The Legendary Midfielder

วันที่: 26 พฤษภาคม 2551 เวลา:16:42:34 น.

รับทราบค่ะ..จบการคุยเรื่องนี้กันดีกว่าค่ะ

เข้าใจความรู้สึกค่ะ..เอาเป็นว่ามุมมองของคนเรา ไม่จำเป็นต้องเหมือนกัน..เนาะ

โดย: nikanda

วันที่: 26 พฤษภาคม 2551 เวลา:17:07:15 น.

...

อ้าว...ตอนนั้น พี่เต้ย ยังบอกว่าขอบคุณที่แจ้งข่าวอยู่เลยนา อิอิ

ชื่อคอลัมน์ "ขุนพลอาจารย์บาน" อ่ะครับ

นิ้วกลม จะนำเสนอเรื่องราวของบุคคล หรือสิ่งที่เขารู้สึกว่าเป็นเหมือนอาจารย์ เป็นแบบอย่างให้เขาในการประพฤติปฏิบัติตัว หรือกับแนวคิดอะไรประมาณนี้

อ่านแล้ว "โดน" นะครับ
ทำให้ย้อนมาคิดเหมือนกันว่า...ตัวเองก็มีเหมือนอย่าง นิ้วกลม เหมือนกัน
(หมายถึง อาจารย์ หรือคนที่เรารู้สึกว่าเขาเป็นแบบอย่าง หรือส่งผลต่อวิธีคิดเรา)

ป.ล. หาคอมเม้นท์ของ นิ้วกลม เจอแล้วล่ะพี่
เหะเหะ คงปลื้มเนอะ

โดย: คนมีเสน่ห์...อิอิ (The Legendary Midfielder

) วันที่: 26 พฤษภาคม 2551 เวลา:17:15:02 น.

สวัสดีค่าพี่สาวไกด์ฯ
โอ๋รีวิวรถไฟฯไปบล็อกก่อนหน้าหยุนคงหน่ะค่ะ
อ่านแล้วอยากไปเที่ยวบ้างจัง น่าจะหนาวเอาการแต่ก็ได้อีกบรรยากาศ ตอนไปหลวงพระบางนั่งรถบัสก็ตั้งสิบชั่วโมง นี่นั่งรถไฟถึงจะตู้นอนก็เถอะตั้งสามสิบสองชั่วโมง ถ้าไม่รักกันไปเลยก็คงเกลียดกันไปเลยหล่ะ คงต้องหาเพื่อนร่วมทางที่ใช่จริง ๆ เท่านั้นถึงจะไปกันได้

โดย: oa (rosebay

) วันที่: 26 พฤษภาคม 2551 เวลา:20:10:59 น.

หงส์ย่อมเชียร์หอย
เพราะ ห เหมือนกัน

เง้ย เกี่ยวกันมั้ย 555

ไม่หรอกฮะ ผมเป็นคนขี้สงสารฮะ
ถ้า หอยได้แชมป์พรีเมียร์ไป
ก็คงเชียร์ ผี เหมือนกันฮะ...

เชียร์ ให้แพ้ หรือ ชนะ ก็ไม่รู้นะ

โดย: Nutty Professor @ Madagascar IP: 196.192.47.229 วันที่: 26 พฤษภาคม 2551 เวลา:20:36:29 น.

เอ่อ เข้ามาอีกรอบ
อย่าพึ่งเหม็นขี้หน้านะค้า
ลืมถามว่างานแนวสยามฯ ของเวสลี่ย์เนี่ย พี่สาวไกด์มีชื่อหนังสือมั๊ยค่ะ
แบบว่าตอนไปหาหยุนคงเนี่ย เล่นเอาเหนื่อยหอบเลย สามร้านสามห้างกว่าจะเจอ เขาให้โอ๋ไปหาที่ร้านขายการ์ตูนอีกต่างหาก กรรม

โดย: oa (rosebay

) วันที่: 26 พฤษภาคม 2551 เวลา:22:12:03 น.

ไม่อ่านผลงานคนไทยนี่เพราะอะไรอ้ะ เคยอ่านแล้วไม่ชอบหรือว่าไร?

เคยอ่านใบไม้ที่หายไปหรือพวกที่ได้รางวัลแล้วไม่สนุกไม่ชอบ ก็เลยทำให้รู้สึกว่าถ้าคนไทยเขียนเนี่ยมันจะไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่ (ยกเว้นนักเขียนชื่อดังๆนะ)

โดย: The White Rider

วันที่: 26 พฤษภาคม 2551 เวลา:23:33:49 น.

จากที่เคยอ่านงานของนิ้วกลมมาแค่
- โตเกียวไม่มีขา
- สมองไหวในฮ่องกง
- อิฐ
- เพลงรักประกอบชีวิต

บวกกับการยืนอ่านบางส่วนในเรื่อง "นวนิยายมีมือ" และ "ณ"

เป้รู้สึกถูกชะตากับการเขียนบันทึกระหว่างการเดินทางของนิ้วกลมมากกว่าแบบอื่นนะคะ

เล่มต่อไปที่อยากอ่านคงเป็น "เนปาลประมาณสะดือ"... "กัมพูชาพริบตาเดียว" และ "นั่งรถไฟไปตู้เย็น" ค่ะ

แต่...
แอบรู้สึกนิดๆ ในใจ
ว่าทำไมหนังสือทุกเล่มของนิ้วกลมถึงแพงจังเลย

โดย: กาน้ำชากะเชี่ยนหมาก

วันที่: 27 พฤษภาคม 2551 เวลา:9:15:43 น.

ดองไว้หลายเล่มเลยค่ะ กลัวเปิดเทอมจะไม่มีหนังสือที่อ่านสบายๆอ่าน

ตอนนี้อ่าน Kite Runner จบแล้วค่ะ แบบหนังนี่ออกเป็นแผ่นรึยังคะ อยากดูมากกกกก

โดย: PinGz (Kai-Au

) วันที่: 27 พฤษภาคม 2551 เวลา:12:22:19 น.

ไม่ค่อยอ่านหนังสือแนวท่องเที่ยวเท่าไหร่จึงผ่านไปหลายเล่ม
ชอบอิฐ กับ ณ มากๆ
แต่เพลงรักฯมันหวานไปอะ แบบแทนที่จะปลื้มผู้ชายคนนี้ กลับรู้สึกว่า เอ้อ พี่ก็เหมาะกับแฟนพี่ดีแล้วค่ะ หนูขอผ่านนน

โดย: ทินา IP: 58.64.72.55 วันที่: 28 พฤษภาคม 2551 เวลา:22:00:08 น.

อ่านรีวิวคุณสาวไกด์ฯแล้ว คิดว่าชุดนี้คงยังไม่ถูกโฉลกกะเราเท่าไหร่ 555 ดีใจ ไม่ต้องเสียตังค์

โดย: หวัน (หวันยิหวา

) วันที่: 2 สิงหาคม 2551 เวลา:1:10:59 น.

หนังสือของคุณนิ้วกลม ผมชอบโตเกียวไม่มีขาที่สุดครับ

โดย: ฟ้าดิน

วันที่: 5 เมษายน 2552 เวลา:5:40:23 น.

โดยส่วนตัวไม่ค่อยปลื้มคนเขียนคนนี้เท่าไหร่ค่ะ
เคยเปิด อิฐ อ่านแล้วรู้สึกว่ามันแนวเกิน-_-"
นวนิยายมีมือตอนแรกก็ชอบ แต่อ่านไปอ่านมาก็เริ่มเหวอจริงๆ เพราะอ่านมูราคามิไม่ครบเท่าที่ผู้เขียนนำมาใช้
รวมถึงคอลัมน์ในนิตยสารด้วย..

รู้สึกชอบ content ชอบมากๆ
แต่ไม่ค่อยชอบน้ำเสียงอาร์ตจัดที่แอบแฝงมาบ่อยๆ

แต่อยากลองอ่านเล่มที่คุณสาวไกด์ว่าเป็นผู้ใหญ่ขึ้นแฮะ เผื่อจะเลิกอคติ

โดย: โปรดทำให้ฉันหยุดหัวเราะ

วันที่: 31 พฤษภาคม 2552 เวลา:23:52:50 น.