++THE CLASSIC ทำไมทำชั้นน้ำตาไหลได้ขนาดนี้++
ผู้กำกับและเขียนบท : Kwak Jae-yong
นักแสดง 1. Son Ye-jin
2. Jo In-Seong
3. Jo Seung-Woo
4. Lee Ki-Woo
เมื่อวานเช่า THE CLASSIC มาดู
ทั้งที่มีคนสนิทคนหนึ่ง "สั่ง" ให้ดูมาแสนนานแล้ว
และรู้ว่าเรื่องนี้ดี..
แต่ไม่รู้ว่าเป็นอะไร..ไม่สามารถเอามาดูได้สักที
สื่อกับเจ้าของร้านเช่าหนัง ก็บอกให้บอกชื่อภาษาไทยอย่างเดียวเลย (ซึ่งเราจำได้แต่ชื่อภาษาอังกฤษน่ะ เป็นนิสัยแย่ๆ อย่างหนึ่งของเราเลย)
จนเมื่อวานซืน ลองถามดูอีกครั้ง คราวนี้เป็นหนุ่มอีกคน เขาหาให้ได้เลยแฮะ
แปลกดี..ดันมาได้ดูหนังเรื่องนี้..ในช่วงเวลาที่คิดถึงใครบางคนอย่างนี้
ดูแล้วก็น้ำตาไหลไม่หยุด ระหว่างเรื่องนี่..ไหลบ้าง แต่ไม่รู้ว่าทำไมพอขึ้นเครดิตปุ๊บ.. มันร้องโฮเลยน่ะ ร้องๆๆๆๆ จนเพื่อนร่วมห้องตกใจ
บอกไม่ถูก
เรารู้แต่ว่า..
เรายังไม่เข้าใจผู้ชายเหมือนเดิม
วันหนึ่งที่ผู้หญิงพยายามหนีไป พยายามเลิก เพราะรู้ว่ามันไม่มีทางออก
แต่เมื่อเค้าตัดสินใจกลับมา พอฝ่ายชายเห็นว่า มันเจ็บปวดสำหรับเพื่อนตัวเองขนาดไหน(จริงๆ เค้าทำร้ายตัวเองเพราะพ่อด้วยเว้ย..) ก็เลือกที่จะจากไป
ทำไม..ทำไม..??
มันเจ็บปวดจัง.. เค้าก็รู้อยู่แล้วว่าต้องเจ็บปวด และพยายามหยุดตั้งแต่เริ่ม เธอเองไม่ใช่หรือที่ดึงดันมา
แล้วก็ให้มันมาเจ็บปวดยิ่งขึ้น
รู้ว่าประเด็นของหนังเรื่องนี้ไม่ใช่อย่างนั้น
แต่มันทำให้เรารู้สึกอย่างนั้นจริงๆ
ฉากประทับใจ ๑. ฉากพระเอกมาหานางเอกที่ร้านๆ หนึ่งแล้วพูดเรื่องตุ๊กตาเปียโน ทำให้นางเอกจับได้ว่า พระเอกผิดปกติ เฮ้ย...คุณ..เฮ้ย...เฮ้ย..คุณลงทุนทำขนาดนั้น เพื่อให้เค้าได้เดินไปตามทางที่คุณคิดว่า เค้าจะมีความสุขมากกว่าเลยเหรอ? ทำไม? ทำไม? ไม่เข้าใจ (ท่านใดยังไม่ดู อาจไม่เข้าใจค่ะ แต่ไม่อยาก spoil ค่ะ)
คือ..มันเป็นความประทับใจที่เจ็บปวดมากนะ
ความสุขของชั้นคือการได้อยู่กับคุณนะ แต่ชั้นต้องไปตามทางที่คุณคิดว่าดีใช่มั้ย?
ยิ่งได้รู้ว่า การที่บอกไปว่า แต่งงานแล้ว ก็เพื่อผลักนางเอกออกไปนี่ เรายิ่งแบบ...โอ๊ย บรรยายไม่ถูก
อยากตายในน้ำตาจริงๆ
๒. ฉากที่นางเอกมารู้เรื่องที่พระเอก(คู่ปัจจุบัน)ฝากร่มไว้
โอ้ว..พระเจ้าจอร์ช ผู้ชายอย่างนี้มีด้วยเหรอ
เป็นผู้ชายที่มารยาสาไถยมากๆ
แต่อยากรักผู้ชายมารยาอย่างนี้
อยากตายในน้ำตา (แต่คนละความรู้สึกกับช็อตแรกนะ)
๓. shot ที่ริมแม่น้ำ
ที่มีคนเอาเถ้ากระดูกพระเอกมา และเล่าเรื่องแต่งงานให้นางเอกฟัง นางเอกร้องไห้ขณะที่คนบนเรือก็ลอยเถ้ากระดูกไป
จนจบที่ดูรุ้งกินน้ำกับลูก (ซึ่งทำให้เราหวนระลึกถึง shot ต้นเรื่องที่นางเอกเห็นรุ้งน่ะ และเข้าใจความหมายของมัน)
บทพูดประทับใจ
๑. "นอกจากรักคุณแล้ว ผมไม่เก่งอะไรเลย"
๒. "ทำไมคุณเปียกล่ะ ทั้งที่มีร่ม" "นี่ไม่ใช่ร่มของชั้น ชั้นเอามาคืนคุณ... ชั้นคงไม่ใช่คนเดียว..ที่เปียกทั้งๆ ที่มีร่ม"
โดยสรุป :
เป็นหนังรักที่ช่วงแรกอาจทำให้หลายๆ คน (เหมือนเพื่อนร่วมห้องดิชั้นค่ะ) รู้สึกเหมือนดูหนังไทย โดยเฉพาะอย่างยิ่ง shot ฝนตก กับกระท่อมน้อยปลายนาเนี่ย
แต่พอดูๆ นานเข้า..นานเข้า ทำให้คุณรู้สึกและเข้าใจคำว่า "รัก" ได้ดีมากๆ
ทั้ง "รัก" ระหว่าง "คนรัก" และ "รัก" ระหว่าง "เพื่อน" (ประเด็นหลังแม้ดูจะไม่เน้น แต่เป็นจุดเปลี่ยนสำคัญมากๆ)
นอกจาก "รัก" อย่างเดียวแล้ว มันยังเป็น "รักแท้" ที่ไม่มีวัน "มาถึง" ด้วย
ถ้าการ "มาถึง" หมายถึงการที่ได้อยู่กับคนที่ตัวเองรัก
ร้องไห้แบบ..หยุดตัวเองไม่ได้
ขอเตือนว่า.. ไม่เหมาะที่จะดูในขณะเวลากำลังคิดถึงคนในอดีตบางคน
เพราะจะทำให้คุณเจ็บปวดและร้องไห้ยิ่งกว่าปกติ
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง... เมื่อคุณเดินจากกัน..ทั้งที่ไม่ได้เกลียดหรือโกรธกันค่ะ
ขอเตือนคุณผู้หญิงบ่อน้ำตาตื้นทุกคนนะคะ
ป.ล. ดูรูปสองรูปที่อยู่คู่กันหลังรายชื่อนักแสดงค่ะ แล้วจะรู้ว่า ผู้กำกับเค้าเขียนบทเพื่อ "สื่อ" ด้วยภาพที่เจ๋งมาก ชอบ..ชอบ
ปล.2 ย้ายรูปมาไว้ข้างล่างให้เห็นชัดๆ ค่ะ จะได้ไม่ต้องเลื่อนขึ้นไปดูง่ะ
Create Date : 11 มิถุนายน 2548 |
|
38 comments |
Last Update : 13 มิถุนายน 2548 11:10:11 น. |
Counter : 3244 Pageviews. |
|
|
|