หัดขับรถวันที่ 2 หัดขับรถวันที่ 2 ปายปายเป็นกำลังใจ อยู่บนรถตลอดเวลา จากความทรงจำ เมื่อเกือบๆ 3 เดือนที่แล้วโน่น จำได้ว่าตื่นมาแบบงัวเงียสุดๆ ไม่อยากหัดขับรถเล้ยยยย ทำตัวให้ยุ่งๆเข้าไว้ ทำโน่นทำนี่ ซักผ้ากองโต ล้างจานกินข้าว นั่งถอนหายใจ เอ้ออออ ต้องหัดขับรถจริงๆเหรอเนี่ย ไม่อยากหัดเล้ย ในที่สุดก็ต้องขึ้นประจำที่นั่งคนขับ สู้ๆว้อยยยย ...ไม่ว่าจะกลัวแค่ไหน ก็ต้องทำให้ได้... เริ่มหัดเดินหน้า ถอยหลังอยู่บนถนนหน้าบ้าน ถอยหลังแบบเบี้ยวๆ เพราะหน้าบ้านเป็นโค้งอยู่หน่อยนึง ก็ขยับไปหน้าบ้านพี่แมว คราวนี้สมหวังขนเอาถังน้ำเอย เก้าอี้เอยมาวางกั้นไว้ ขับเดินหน้าไปก่อนนะ แล้วถอยหลังเข้าจอดหน้าบ้านพี่แมว อย่าชนเก้าอี้กะถังน้ำนะ เออๆๆๆ รู้แล้วน่า จริงๆในใจไม่ได้สนใจคำสั่งเลย ถอยๆๆๆๆเห็นมั้ยๆๆ ดูกระจกข้างๆๆ อย่าเบียด บิดพวงมาลัยอีก ช้าๆๆๆเบรคด้วย โอ้ยยยยยยย ชนกระเด็นระเนระนาดไปหมด หุหุหุ สุดยอดมาก ทำได้ไง ฮ่าๆๆๆๆ สมหวังเริ่มเหงื่อแตก ร้อนๆฉ่าๆ ยืนออกคำสั่งอยู่ข้างนอกรถ สมน้ำหน้า สั่งดีนัก ฮึๆๆๆๆ ต่อไปเริ่มเบื่อ เก้าอี้ กะละมัง ไปถอยหลังเข้าบ้านตัวเอง เริ่มรู้ตัวว่าถอยเข้าบ้านตัวเองลำบากมาก ปากทางเข้าบ้านมันมีทางโค้งนิดหน่อย เราก็จะทิ่มตูดเข้าในบ้านอยู่เรื่อย สมหวังก็ตะโกนบอกอยู่นั่น ถอยๆๆๆๆๆ ตรงๆๆมาก่อน หักพวงมาลัยเลย หักให้หมด เราก็หมุนจนหมด หมุนไม่ไปแล้วเนี่ย หักหมดแล้วววววว หยุดๆๆๆๆ เอ้าคืนๆๆๆๆๆๆ แตะเบรคด้วย ช้าๆๆๆๆ ไอ้...จะให้ทำไรก่อนเนี่ย จะให้คืนเท่าไหร่ เมื่อกี้ยังไม่รู้เลยว่าหมุนไปเท่าไหร่ หมุนไปทางไหนก็จำไม่ได้แล้วอ่ะ แล้วจะให้คืนทางไหน พวงมาลัยมันต้องอยู่ตรงไหนวะ แล้วล้อมันอยู่ตรงไหนอ่ะตอนเนี้ย ใส่สมหวังเป็นชุดเลย เอิ้กๆๆๆ สมหวังบอก หมุนสองรอบครึ่งไง อ๋อ เหรอ สองรอบครึ่ง แล้วอีตอนคนกำลังหมุนๆพวงมาลัย แล้วคอยดูกระจกข้าง กระจกหลังอยู่เนี่ย ใครจะมานั่งนับว่าหมุนไปกี่รอบ ไอ้...เอ้ยยยย ไม่รู้อะไรเลย โกรธว้อยยยยย (โกรธตัวเอง) เริ่มเครียดแล้วนะ เอาใหม่ เริ่มใหม่หมด เหมือนเดิมเลย จิ้มตูดเข้าในบ้านอยู่เรื่อย ก็ต้องเดินหน้าถอยหลังเป็นสิบรอบ กว่าจะเข้าได้ตรงทาง พอแตะเบรคมันก็ไม่ยอมขยับอีก ก็ต้องเหยียบคันเร่งนิดนึง คราวนี้ก็เบี้ยวอีก เพราะหมุนพวงมาลัยไปเยอะตอนรถยังไม่ขยับ กลายเป็นว่าต้องมาแก้กันใหม่อีก ล้ออยู่ทางไหนก็ไม่รู้เหนือรู้ใต้ ยังจับจุดอะไรไม่ได้ทั้งนั้น ขนาดพวงมาลัยรถตัวเอง ปกติตั้งอยู่ยังไงยังไม่รู้เลย เอ้ออออ ถอยเข้าถอยออกอยู่กี่รอบจำไม่ได้ แต่รู้สึกว่า ไม่มีอะไรคืบหน้าเลย สมหวังตะโกนบอกร้อนว่ะเฮ้ยยยย เออรู้แล้ว แล้วไปยืนตากแดดทำไม แกก็ขึ้นมากำกับบนรถดิ่ เหอๆๆๆ ยังถอยหลังเข้าบ้านไม่ได้ เอาล่ะ วันนี้พอก่อน ขับทางตรงๆไปคลายเครียดก่อนแล้วกัน ขับไปเรื่อยๆ คนสอนก็ให้เลี้ยวซ้าย เลี้ยวขวา ขับไปเรื่อยเริ่มเอะใจ นี่มันทางไปหาดปากเมง เออ...เข้าใจคิดนะเพื่อน อยากกินอาหารทะเลก็ไม่บอกตั้งแต่แรก บอกให้ขับมาเรื่อย ถนนหนทางเริ่มหินขึ้นเรื่อยๆ มีรถใหญ่เยอะ ขับเร็วกันมากๆ ที่สำคัญโค้งเยอะมากด้วย สมหวังบ้าโค้ง เจอโค้งไม่ได้ วิ่งเข้าใส่ ไม่สนใจด้วยว่าไม่ได้ขับเอง แตะเบรคนิดนึง พอเห็นโค้งเต็มที่แล้วค่อยเหยียบคันเร่งนะ เออๆๆๆ เราก็มันซิ สมหวังให้เหยียบคันเร่งก็เหยียบมันเข้าไป 100มั่ง 90มั่ง รถตามมามันก็ให้เร่ง คันหลังเค้าจะได้ตามมาได้ เหอๆๆๆๆ ตอนขับๆอยู่รู้สึกว่ามันทำได้ สนุกดี อะดรีนาลีนสูบฉีด สุดยอด โค้งนะนั่น เจอรถคันหน้า สิบล้อ เราขับตามหลังไม่ดีๆอันตราย แซงเลยๆ สมหวังคอยเป่าหูต่อ ดูรถหลัง รถสวน ไม่มีแซงเลย เร่งอีกๆๆๆๆ เอ้อออออ ก็ทำได้นี่ เก่งนี่นา ทำได้นี่ สมหวังมันแกล้งชม เมื่อกี้รู้ป่าวว่าขับเร็วเท่าไหร่ ฮึ ไม่รู้ ไม่ได้มอง 100กว่าอ่ะ ยังนึกสนุกอยู่ ไม่คิดอะไรมาก ดานี่เก่งอ่ะ สมหวังมันชมต่อ ให้ทำอะไรก็ทำได้หมด สงสัยว่านั่งรถ แล้วดูกั๊กขับมาตลอด เลยพอจะมองภาพออก ไม่เก่งหรอก นั่งดูเค้าขับกับขับเอง คนละเรื่องกัน ณ เวลาที่นั่งหลังพวงมาลัย คิดอย่างเดียว ไปได้ก็ไป ถ้าทำไม่ได้ หรือไม่กล้า ไม่อยากทำก็จะหยุดเลย ไม่ขับมันเลย มือไม้หมดแรงไปเฉยๆ ตอนนั้นคิดอยู่แค่ว่าอยากขับรถเป็นเร็วๆ เพื่อนบอกให้ทำก็ทำ พอมาคิดทีหลัง สิ่งที่เพื่อนบอกมันไม่ได้ถูกไปซะทั้งหมด ไม่จำเป็นต้องทำตามทุกอย่างก็ได้ ขับไปถึงหาดปากเมง อาหารอร่อยหรือเปล่าไม่ค่อยจะรู้เลย กินไม่ค่อยลง ยังเครียดอยู่ นั่งคิดไปคิดมา ขับมาได้ไงเนี่ย นี่มันหัดขับรถวันที่ 2 ไม่ใช่รึไง สมหวังมันบอกจะได้กลับไปบอกแม่ไง ว่าวันนี้ขับรถเอง มาถึงหาดปากเมง .... ขากลับ หลง จำทางกลับไม่ได้ คนตรังซะเปล่า ขออภัย ขับอย่างเดียว จดจ่อถนนข้างหน้า ป้ายบอกทาง ไม่สน ไม่มีวอกแวกเลย ทางกลับบ้านตรงไป เราเลี้ยวซ้าย คนบอกทางดันคุยโทรศัพท์ ไปหยุดเล่นชิงช้า ม้าหมุนอยู่พักใหญ่ ลูกสาวสนุกสนานสุดๆ ได้หยุดรถพักสายตา ลูกสาวไม่ได้เล่นน้ำทะเล เพราะไม่ได้เตรียมชุดไปเปลี่ยน เลยปล่อยเล่นที่สนามเด็กเล่นนานหน่อย แทนที่จะได้พักแล้วจะกลับมามีแรงขับต่อ ไม่เลย หมดแรงโดยสิ้นเชิง เพราะตลอดทาง ไม่ได้ง่าย ใช้สมาธิเยอะมาก เพื่อนก็บอก สอนมาตลอดทาง เจอเรื่องตื่นเต้นเยอะแยะ ช่วงนึงกำลังแซงสิบล้อ มีรถสวนมาแล้วเราเข้าซ้ายช้าไป รู้สึกว่าทางมันลาดเอียงแปลกๆด้วย สมหวังมาดึงพวงมาลัยหักหลบเข้าซ้ายแบบเฉียดฉิว ตอนนั้นเองเริ่มหมดความมั่นใจ อีกครั้งตอนที่เกือบไปเฉี่ยวมอร์เตอร์ไซค์ หมดเลย ใจไม่อยากขับแล้ว ใจสั่งร่างกายให้หมดแรง..... ขับไม่ถึงบ้านแน่ๆ ขอเป็นคนนั่ง สงบจิตสงบใจหน่อย . . . มาถึงบ้าน คืนนั้นเล่าให้กั๊กก้า สามีฟัง สมหวังโดนอีกดอก คิดๆไปก็จริง สมหวังมันบ้า หัดขับรถวันที่ 2 แถมมีปายปายลูกสาวตัวน้อยนั่งไปด้วย แต่ที่บ้ากว่าสมหวังก็คือตัวเราเอง ยิ่งคิดยิ่งเสียใจ ไม่น่าทำเลย ไม่คิดหน้าคิดหลัง คึกคะนอง โทษตัวเองอยู่ตลอดเวลา สมหวังให้ทำ ก็ไม่น่าทำตามเลย ถ้าเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง คิดไปมากมาย จนนอนไม่หลับ เป็นบทเรียนที่จะจดจำไปอีกนาน ...เสียใจมาก... ตั้งใจว่า จะไม่ทำอะไรที่เสี่ยงอันตรายแบบนั้นอีกแล้ว คิดถึงลูกสาวให้มากๆ คอยเตือนสติตัวเองตลอดเวลา.....   Create Date : 14 มีนาคม 2553 1 comments Last Update : 14 มีนาคม 2553 22:50:22 น. Counter : 806 Pageviews. Share Tweet

สู้ๆนะที่รัก เลี้ยงลูกให้ดียากกว่าตั้งเยอะ เป็นกำลังจให้นะ รักครับ   โดย: G. IP: 71.163.113.99 16 มีนาคม 2553 10:45:44 น.