..แล้วหนู..จะโทรหาแม่...
...."ค่ะ..แม่ แล้วหนูจะโทรหาแม่พรุ่งนี้เที่ยงนะคะ.."ฉันวางหูลง

"อิงอร งานที่สั่งไว้ได้หรือยัง" หัวหน้าถาม
"ยังค่ะ..หนูจะรีบทำเดี๋ยวนี้ค่ะ.." ฉันตอบอย่างลุกลี้ลุกลน

"อิงอร..มีงานด่วนแทรกเข้ามา เธอมาช่วยหน่อยนะ" ผู้จัดการสั่ง
"เออ..ได้ค่ะ..ทำอะไรเหรอค่ะ" ฉันตอบแบบกระอักกระอ่วน

"อิงอร..บอสใหญ่เรียก" เพื่อนต๋อยบอก
ฉันต้องรีบละออกจากงานที่กำลังเร่งทำเพื่อไปหาบอสใหญ่
ไม่ลืมที่จะถือสมุดเพื่อจดงานกับปากกาคู่ใจไปด้วย

"อิงอร..วันพรุ่งนี้เราจะมีแขกมาหลายท่าน ผมอยากให้คุณเป็นคนเตรียมงานนะ" บอสพูดพลางจ้องคอมพิวเตอร์
"..." ฉันเงียบไม่ตอบอะไร

"คุณมีอะไรด่วนหรือเปล่า..ถ้าไม่มีก็รบกวนด้วยนะ..แค่นี้แหละที่จะบอก" บอสพูดสำทับ
"..ค่ะ.." ฉันตอบเสียงขาดห้วง..

"อิงอร..เธอทำงานยังไงของเธอ ทำไมไม่รู้จักปรึกษาฉันก่อนเรื่องนี้" หัวหน้าจ้องหน้าฉันและตวาดเบา ๆ
"เธอรู้ไหม..งานนี้เค้าเคยทำกันมาอย่างไร เธอคิดว่าเธอเก่งมาจากไหนถึงทำงานข้ามขั้นตอนแบบนี้" หัวหน้ายังไม่หยุดพูด

"แล้วเธอรู้หรือเปล่าว่าเธอต้องทำอย่างไรบ้างกับงานนี้ไม่ใช่ปล่อยเมล์แล้วจบกันนะ" หัวหน้ายังไม่ละสายตาจากฉัน
"ทำไม ๆๆๆ เธอไม่รู้จักรายงานฉัน..ยัยอิงอร" เธอยังบ่นไม่เลิก

"พี่อิงอรค่ะ..มีโทรศัพท์ค่ะ" น้องหนูเรียกฉันเบา ๆ

"ค่ะ..อะไรนะคะ ห้าโมงเย็นแล้วเหรอค่ะ..ทำไมของที่สั่งไว้ยังไม่มาเหรอค่ะ.."ฉันตกใจเล็กน้อยที่อุปกรณ์จัดเตรียมงานให้บอสใหญ่ยังไม่เข้ามา
"แล้วไงค่ะ..คุณจะส่งให้ฉันได้เมื่อไหร่ค่ะ..อ้อ..ได้ค่ะ พรุ่งนี้ก่อนเก้าโมงนะคะ ไม่เป็นไรค่ะ รบกวนตรงเวลาด้วยนะคะ" ฉันพูดจบและวางหูลง

หัวฉันหนักอึ้ง..ฉันยังไม่ได้ทานข้าวกลางวันเลย ห้าโมงเย็นแล้วเหรอเนี่ย..
ตายแล้ว..ฉันนัดแม่เพื่อโทรศัพท์หาท่านตอนเที่ยง..ฉันลืมมันอีกแล้ว..
ฉันรีบกดโทรศัพท์หาแม่ทันที...
"ตึ๊ด...ตึ๊ด ๆๆ..." ทำไมสายตัดไปงั้น..ฉันคิดในใจ ไม่เป็นไร รอกลับถึงห้องเดี๋ยวค่อยโทรหาแม่ใหม่

"อิงอร..เธอต้องอธิบายให้ฉันฟังเดี๋ยวนี้เกี่ยวกับเนื้อเรื่องที่เธอส่งเมล์ไป" หัวหน้ายังไม่ยอมเลิก..
"ได้ค่ะ..................."
สองชั่วโมงผ่านไปเธอก็ยังไม่เข้าใจในสิ่งที่กำลังอธิบาย..สุดท้ายคำถามที่ฉันตอบไม่เคลียร์..คือ ทำไมข้ามหัวเธอไป..

คำตอบนะเหรอ..ถ้าฉันจะตอบก็เพราะหัวหน้าทำงานช้า และช้ามาก..
ไม่เคยสนใจงานประจำ ที่ไม่ใช่งานด่วน งานนายสั่ง.. แล้วไงละ..
ฉันต้องรับผิดชอบทุกสิ่งเหรอ..ใช่ละสิ..เพราะมันคือหน้าที่ฉัน..
หน้าที่ ที่ฉันจะต้องทำงาน จนเกือบตีหนึ่ง..ฉันก็ยังนั่งทำงาน..และฉันก็ลืมโทรหาแม่...

คนเราเกิดมาทำไมกันนะ..เกิดมาเพื่อทำงานให้หนัก..และวันหนึ่งก็ตาย..
มีเงินทองมากมาย มีตำแหน่งใหญ่โต มีชื่อเสียง มีแต่คนชมว่าเก่ง...
สุดท้ายคนที่เรารักอยู่ตรงไหน..

เวลามียี่สิบสี่ชั่วโมง นอนสี่ชั่วโมง ที่เหลือทำงาน และงาน..นี่คือชีวิตที่ฉันฝันยังงั้นเหรอ..
..แม่ค่ะ.. แล้วหนูจะโทรหาแม่.. คำนี้ฉันพูดมากี่ล้านครั้ง..ทำได้สักกี่ครั้ง...

-----------------------------------------------------------------------------

"แม่ครับ..พี่อิงอร โทรมาหาแม่หรือยังครับ" บอยถามแม่
"ยังเลยลูก สงสัยพี่เค้าคงยุ่งเนาะ" แม่ตอบอย่างเชื่องช้า มือบีบโทรศัพท์แน่น
"พี่อิงอร ชอบเป็นแบบนี้ประจำเลยนะแม่นะ ไม่รักษาคำพูด" บอยพูดเหมือนงอน
"แม่ไม่ต้องรอหรอกนะครับ ผมจะพาแม่ไปโรงพยาบาลเองนะครับ"
"....แต่แม่..แม่อยากรอพี่อิงอร อยากคุยกับพี่เค้าก่อนที่จะไปตรวจ" แม่ฝืนยิ้มกับบอย
"แต่เรานัดคุณหมอไว้แล้วนะครับแม่..แบตมือถือแม่ก็ใกล้หมดแล้ว วางมือถือไว้ แล้วไปโรงพยาบาลกันเถอะครับแม่" บอยคะยั้นคะยอแม่
"....ก็ได้บอย..ไปเถอะ..พี่เค้าคงยุ่งจริง ๆ บ่ายสองแล้วยังไม่โทรหาแม่เลย"

"คนเราเกิดมาทำไมครับแม่" บอยถามแม่ระหว่างเดินทางไปโรงพยาบาล
"เกิดมาเพื่อให้มีชีวิตว่าเกิด หรือ เกิดมาเพื่อทำในสิ่งที่มีคุณค่า" บอยถามแม่

"แม่ไม่รู้บอย..แต่แม่เกิดมาและภูมิใจที่สุดที่มีลูกแบบพี่อิงอรและบอย" แม่ตอบ แต่สายตาเลื่อนลอยออกไปนอกรถ

"แม่ครับ เราจะบอกพี่อิงอรเรื่องแม่ที่จะต้องไปตรวจที่โรงพยาบาลดีไหมครับ"
"ไม่ต้องหรอกบอย..แม่ไม่อยากให้พี่อิงอรไม่สบายใจ เดี๋ยวเค้าทำงานไม่ได้" แม่พูด
"..แต่..แม่ครับ..." บอยพูดไม่ออก

--------------------------------------------------------------------------

"ขอเชิญคุณบอยค่ะ.."เสียงพยาบาลเรียก
"พอดีคุณแม่มีร่างกายอ่อนเพลียมาก..คุณหมอให้แนะนำให้นอนพักที่โรงพยาบาลก่อนค่ะ"

"..เหรอครับ..กี่โมงแล้วครับ" บอยงัวเงียถาม
"ตอนนี้ก็เกือบตีหนึ่งแล้วค่ะ..คุณจะพักในห้องคนไข้เลยไหมค่ะ"
"อ้อ..ครับ ได้ครับ..แล้วผลของแม่ผมเป็นยังไงบ้างครับ" บอยถามด้วยความกังวล

"พรุ่งนี้เช้า..คุณหมอจะเป็นคนอธิบายให้ฟังค่ะ.." พยาบาลตอบแล้วเดินนำหน้าบอยไปห้องพักของแม่
"..ใครนะ.." เสียงแม่เหมือนอยู่ในภวังค์
"บอยครับแม่" บอยรีบถลาเข้าไปกุมมือแม่แล้วตอบ
"....พี่อิงอร โทรมาหรือยัง..เค้าบอก ..แล้วหนูจะโทรหาแม่..โทรมาหรือยัง" แม่ถามเสียงแผ่วเบา
"....." ไม่มีเสียงตอบของบอยเล็ดลอดออกมา...



Create Date : 24 พฤศจิกายน 2552
Last Update : 24 พฤศจิกายน 2552 21:23:35 น.
Counter : 660 Pageviews.

0 comments
ชื่อ :
Comment :
 *ใช้ code html ตกแต่งข้อความได้เฉพาะสมาชิก
 

จิตเดิม
Location :
เชียงราย  Thailand

[ดู Profile ทั้งหมด]
 ฝากข้อความหลังไมค์
 Rss Feed
 Smember
 ผู้ติดตามบล็อก : 5 คน [?]



พฤศจิกายน 2552

1
2
3
4
5
6
7
8
9
10
11
12
13
14
16
17
18
19
20
21
22
23
25
26
27
28
29
30