วันแสนเศร้า..ของเขา..

วันนี้ฉันได้เห็น..น้ำตาของผู้ชาย..น่าสงสารจัง
ผู้ชายถ้าจะร้องไห้ คงเป็นที่สุดของเขาเนาะ

การทำงานด้านพัฒนาบุคลากร คงไม่ใช่แค่การพัฒนาทักษะพนักงาน
แต่เราต้องทำอะไรก็ได้ให้พนักงานรู้สึกมีความสุขบ้างระหว่างทำงาน

ฉันเลยได้มีโอกาสเข้าไปนั่งฟัง ฟังปัญหาของน้อง..
และให้นายญี่ปุ่นที่สามารถตัดสินใจได้ไปนั่งคุยกัน

น้องคุยไป ตาแดงกล่ำไป..
คงอัดอั้นตันใจมานานกับปัญหาที่ตนเองประสบ
และไม่รู้จะระบายให้ใครฟัง..

น้องพรั่งพรูปัญหาที่เก็บกด..
แต่เรารู้ว่าน้องก็คงยังไม่แฮปปี้เท่าไหร่กับการแก้ปํญหา
ของนายญี่ปุ่นเรา..

เราเองทำได้แค่เพียงให้บรรยากาศมันเบาลง
เป็นแบบไม่ทางการหน่อย
เพื่อให้มีการเปิดใจอย่างเต็มที่
ช่วงไหนเครียดเกินต้องผ่อนคลาย
สุดท้ายต้องทำให้จบจากห้องแล้วแย่ลง

ชีวิตการทำงานนั้น
คงไม่มีใครทำอะไรได้ดั่งใจทุกสิ่ง
มันมีเงื่อนไข งาน ที่เราทำ คือ ลูกจ้าง
คำว่าลูกจ้าง คือบางอย่างเราต้องยอมรับกติกาเค้า
เพราะเราไม่ใช่เจ้าของ
เราจึงทำอะไรตามใจที่ตนเองปรารถนาไม่ได้

อย่างไรก็ตามฝ่ายบุคคล
ก็ถูกจ้างมาเพื่อการณ์นี้
ทำยังไงก็ได้ให้เกิดความสมดุลย์
ระหว่าง นายจ้าง และ ลูกจ้าง
ให้อยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข และ มีกำไร

ยังไงธุรกิจ ก็คือ ธุรกิจ
เป้าหมายสูงสุดคือ กำไร
เราคงปฏิเสธข้อนี้ไม่ได้
เพราะถ้าเราเป็นเจ้าของธุรกิจเอง
เราก็คงคาดหวัง กำไร เช่นกัน

ปัญหาคือ เราจะทำอย่างไร
ให้พนักงานในองค์กร
ตระหนักถึงความเป็นเจ้าของ

นั่นแหละคือปัญหา
ที่เค้ามีฝ่ายพัฒนาบุคลากรเข้ามา
ดังนั้นหน้าที่เรา คือ
คิดกลยุทธ์ในการพัฒนาทั้งทางด้านนายจ้าง และลูกจ้าง

พรุ่งนี้ต้องระดมสมองซะแล้วเรา..

Create Date : 24 มิถุนายน 2552 Last Update : 24 มิถุนายน 2552 21:22:33 น. Counter : 456 Pageviews.		1 comments
Share Tweet