ฉันขับรถยนต์ที่เสียงอึกทึกนี้ออกไปโดยไม่สนใจสิ่งใดและเลี้ยวเข้ามาในทางของฉัน และกลับมาอย่างระมัดระวังจนถึงถนนที่เป็นทางออกของลานจอดรถ เมื่อฉันกำลังรอที่จะเลี้ยวออกไป ก็เหมือนกับได้ยินเสียงดังแสบแก้วหูที่ดังก้องมาพร้อมกับใครบางคนในรถ ฉันเห็นคนตระกูลคัลเลน  2 คนและตระกูลเฮล 2 คน ที่กำลังเข้าไปในรถวอลโวตัวใหม่ที่โดดเด่นของพวกเขา ฉันไม่เคนสังเกตเสื้อผ้าของพวกมาก่อนเลย เพราะมักจะเพลิดเพลินไปกับใบหน้าของพวกเขา แต่ตอนนี้ฉันเริ่มสังเกตมันแล้ว มันเห็นได้ชัดว่าพวกเขาแต่งตัวดูล้ำดีนะ ง่ายๆแต่ในเสื้อผ้าเหล่านั้นมีความละเอียดซ่อนอยู่จากผู้ออกแบบดั้งเดิม พวกเขาเป็นจุดสนใจที่ดูดีเลยล่ะ ทั้งสไตล์ที่อยู่บนตัวของพวกเขาเองและยังสามารถสวมใส่เสื้อผ้าที่ดูขาดๆวิ่นๆแล้วสามารถดึงความดูดีออกมาได้ มันดูเหมือนว่าพวกเขาจะมี2สิ่งที่มากเกินไปคือ ลุค และเงิน แต่มันก็ไกลเกินไปที่ฉันจะพูดหมดนะ ชีวิตส่วนใหญ่ก็ทำงานแบบนี้ตลอด มันไม่น่าดูเลยถ้ามันซื้อพวกเขาจากการยอมรับต่างๆของที่นี่

  ไม่หรอก ฉันไม่เต็มใจที่จะเชื่อว่า ความเหงาเป็นสิ่งที่พวกเขาต้องการ ฉันไม่สามารถจินตนาการประตูต่างๆได้ว่าจะไม่เปิดให้กับระดับความสวย

  พวกเขามองมาที่รถของฉัน เมื่อฉันขับมันผ่านไปเหมือนกับคนอื่นๆ ฉันบังคับสายตาของตัวเองให้มองตรงไปข้างหน้าและก็โล่งใจเพื่อสุดท้ายฉันก็มาถึงลานกว้างของโรงเรียน

  thriftway อยู่ไม่ไกลจากโรงเรียน มีแค่ถนนจากทางใต้เล็กน้อยไม่ต้องขึ้นทางด่วน มันดีนะที่มีซุปเปอร์มาเกตอยู่ข้างในทำให้รู้สึกว่ามันเป็นปกติ เหมือนกับได้ซื้อของที่บ้านและฉันยังได้รู้ถึงรูปแบบการได้รับภาระที่น่ายินดีนี้ของครอบครัวด้วย ร้านนี้ใหญ่พอที่ฉันเข้าไปข้างในแล้วไม่ได้ยินเสียงฝนตก

  เมื่อฉันมาถึงบ้าน ฉันวางของทุกอย่างที่ได้มาจากร้านขายของ ใส่ของที่ซื้อมาเข้าไปทุกที่ที่ใส่ได้ ฉันหวังว่าชาลีจะไม่ซีเรียสอะไรนะ ฉันแรปมันฝรั่งไว้ในฟอยล์และเอาไปใส่ในเตาอบ หมักเนื้อสเต็กและวางในกระดาษที่มีไข่ในตู้เย็น

  เมื่อฉันทำกับข้าวเสร็จแล้ว จึงไปเก็บกระเป๋าหนังสือที่ชั้นบน ก่อนที่จะเริ่มทำการบ้าน ฉันเปลี่ยนเสื้อที่มีเหงื่อออก แล้วมวยผมขึ้นเป็นทรงก้นหอย จากนั้นจึงเช็คอีเมล์ก่อนเป็นอันดับแรก ฉันมี 3 เมลล์ที่ค้างไว้อยู่นิ่

 "เบลล่า" แม่ของฉันเขียนไว้

'เขียนมาหาแม่ตลอดเวลาที่หนูอยู่ที่นั่น บอกแม่ด้วยว่าไฟลท์บินเป็นยังไงบ้าง ฝนตกหรือเปล่า? แม่คิดถึงลูกเสมอนะ แม่เตรียมของเกือบเสร็จแล้วสำหรับที่จะไปฟอริด้า แต่แม่หากระโปรงสีชมพูของแม่ไม่เจอเลย หนูรู้ไหมว่าแม่วางมันไว้ไหน? พิลฝากสวัสดีลูกด้วย ...แม่'

ฉันลงชื่อและอ่านเมลล์ถัดไปที่ส่งมาเมื่อ 8 ชั่วโมงก่อนหน้านี้

"เบลล่า" เธอเขียน

'ทำไมลูกยังไม่ส่งเมลล์กลับมาหาแม่ ลูกรออะไรอยู่หรือเปล่า? ...แม่'

 และเมลล์สุดท้ายที่ส่งมาตอนเช้านี้

 'อิสซาเบลล่า,

 ถ้าแม่ยังไม่ได้ข่าวจากลูกภายใน 17.30 น. วันนี้ แม่จะโทรหาชาลี'

 ฉันเงยหน้าเช็คเวลา ฉันยังอยู่ในชั่วโมง แต่แม่ของฉันรู้ดีว่าต้องกระโดดยิงฉันแน่

 'แม่,

  ใจเย็นๆนะคะ หนูกำลังเขียนอยู่ตอนนี้ ไม่มีอะไรที่ต้องใจร้อน .... เบลล่า'

  ฉันกดส่งและเริ่มเขียนอีกครั้ง

 'แม่ ,

  ทุกอย่างเป็นไปอย่างดีค่ะ ที่นี่ฝนตกแน่นอน หนูรอที่จะเขียนเกี่ยวกับบางอย่างอยู่ โรงเรียนที่นี่ไม่เลวเลย แต่อาจมีอะไรที่ไม่ดีบ้างเล็กน้อยและ หนูก็ได้เจอกับคนที่ดีคนนึงที่นั่งข้างหนูตอนทานอาหารกลางวันด้วยค่ะ กระโปรงของแม่อยู่ที่ร้านซักรีดนะคะ แม่ควรไปรับมันคืนในวันศุกร์นี้ ชาลีซื้อรถบรรทุกให้หนูค่ะแม่ แม่เชื่อไหม? ว่าหนูรักมัน มันเก่าแล้วแต่ยังเป็นรถที่ดีและแข็งแรงอยู่ แม่รู้ไหมว่ามันเหมาะสำหรับหนูเลยนะคะ 

  หนูคิดถึงแม่เหมือนกัน แล้วหนูจะเขียนไปหาอีกครั้งเร็วๆนี้ แต่หนูไม่ได้เช็คเมลล์ทุกๆ 5 นาทีนะคะแม่ ผ่อนคลาย หายใจยาวๆ หนูรักแม่ค่ะ >>>เบลล่า'

 ฉันตัดสินใจอ่าน 'Wuthering Heights' มันเป็นนิยายภาษาอังกฤษที่กำลังเรียนอยู่ในตอนนี้ แต่มันยังไม่สนุกอะไรนะ ฉันแค่อ่านฆ่าเวลาจนกว่าชาลีจะมาเท่านั้น จนหลงเลยเวลาฉันจึงรีบลงมาชั้นล่างเพื่อนำมันฝรั่งออกจากเตาอบและย่างสเต็ก

"เบลล่า?" พ่อเรียกฉันขึ้นเมื่อเขาได้ยินฉันอยู่บนบันได

 จะมีใครอีกล่ะเนี่ย? ฉันคิดกับตัวเอง

"หวัดดีค่ะพ่อ ต้อนรับกลับบ้านนะคะ"

"ขอบใจลูก" เขาแขวนเข็มขัดปืและถอดรองเท้าบู๊ทออกขณะที่ฉันอยู่ในครัว แต่มันก็ไกลกว่าที่ฉันจะรู้สึกตัว พ่อไม่เคยมีปืนสั้นในการทำงาน แต่เขาก็เก็บมันไว้ตลอด เมื่อฉันยังเด็ก พ่อจะย้ายที่เก็บกระสุนทุกครั้งเมื่อเขาเข้ามาในบ้าน ฉันเดาว่าพ่อคงพิจารณาแล้วว่าฉันโตพอที่จะไม่ทำให้เกิดอุบัติเหตุขึ้นและก็ไม่เศร้าพอที่จะคิดแบบนั้น

"อาหารเย็นสำหรับอะไรเนี่ย" พ่อถามขึ้นอย่างคุมเชิง แม่ของฉันเป็นนักทำอาหารที่ช่างคิด และการทดลองของเธอก็ไม่สามารถกินได้เสมอ ฉันแปลกใจและเศร้าเมื่อพ่อดูเหมือนว่าจะจดจำในสิ่งที่มาไกลไปแล้ว

"มีสเต็กและก็มันฝรั่งค่ะ" ฉันตอบและเขาดูโล่งใจขึ้น

  เขาดูเหมือนตื่นตระหนกอยู่ตลอดเวลาที่จะทำอะไรในครัว เขาเดินอุ้ยอ้ายไปตรงห้องนั่งเล่นเพื่อดูทีวีขณะที่ฉันกำลังทำหน้าที่อยู่ เราเริ่มสบายใจกันมากขึ้น ฉันทำสลัดขณะทำสเต็กและเข้าไปจัดโต๊ะ

 ฉันเรียกพ่อเมื่ออาหารเย็นเสร็จเรียบร้อย และพ่อก็ดมกลิ่นอย่างปลื้มใจ จากนั้นจึงเดินเข้ามายังห้องทานอาหาร

"กลิ่นหอมดีนะ เบลล่า"

"ขอบคุณค่ะ"

 พวกเรากินอย่างเงียบๆในเวลาไม่นานนัก มันไม่สบายใจได้เลยที่เราทั้งสองคนไม่เคยมาใส่ใจกันอย่างเงียบๆ ในบางเวลาเราก็เหมาะกับการอยู่ด้วยกันนะ

"แล้ว...ลูกชอบโรงเรียนไหม? มีเพื่อนบ้างรึเปล่า?" พ่อถามขึ้นตอนทานอาหารไป 2 จานแล้ว

"ก็ดีค่ะ หนูมีเรียนคาบตรงกันกับเจสสิก้าน้อย หนูได้นั่งกับเพื่อนของเธอในเวลาอาหารกลางวันและกับเพื่อนผู้ชายที่ชื่อไมค์ค่ะ เขาเป็นมิตรมากๆ และทุกคนก็ดูเหมือนจะน่ารักดีค่ะ" และมีหนึ่งคนที่โดดเด่นอย่างน่ายอมรับ